ช่วง...คั้นเวลา เครื่องมือลดน้ำหนักที่หาซื้อที่ไหนไม่ได้ กับการบอก รัก....เธอ
เด็กหญิงแก้มป่อง : หวัดดี.....อ้วน ทำไรอยู่
นายอ้วน : ก็คุยตัวเองไง หุหุ
เด็กหญิงแก้มป่อง : เดี๋ยวจะโดน!! [เสียงดุ]
นายอ้วน : ก็ไม่ได้ทำอะไรครับ
เด็กหญิงแก้มป่อง : งั้นแค่นี้นะยุ่งอยู่! (ผมล่ะเซ็งเลย) ล้อเล่นไม่ได้มีไรหรอก กินข้าวยังเนี่ย?
นายอ้วน : กินเรียบร้อยแล้วงับ
เด็กหญิงแก้มป่อง : กินหมดเลยรึป่าว?
นายอ้วน : ไม่หมดหรอกรู้หรอกว่าต้องกินเหลือ (หมดเกลี้ยงเลย หึหึ)
เด็กหญิงแก้มป่อง : ดีมาก จะได้ไม่อ้วน
นายอ้วน : แล้วเธอกินข้าวยังล่ะ ทำไรอยู่เนี่ย .............................แล้ว ผม และ เด็กหญิงแก้มป่อง ก็คุยอะไรไปเรื่อยเปื่อยแบบทุกทีนั้นแหละ แต่สัญญาณของ มือถือก็ไม่ดีขึ้นมาซะงั้น ต้องวางแล้วโทรหากันใหม่ตั้งหลายรอบ จน เด็กหญิงแก้มป่อง เริ่มบอกว่ารำคาญ
นายอ้วน : สัญญาณไม่ดีไว้ค่อยคุยกันก็ได้ (เร่งเสียงขึ้รเนื่องจากอีกฝ่ายไม่ได้ยิน)
เด็กหญิงแก้มป่อง : เดียวนะเอางี้ โทรเข้ามาที่เบอร์นี้ 08-xxxx-xxxx แทนแล้วกัน (แล้วก็บอกเบอร์พี่สาวของ เด็กหญิงแก้มป่อง มาให้ผมโทรไป)
นาบอ้วน : ครับผ๋ม (แล้วก็วาง) ทีแรกคิดว่าฤกษ์ไม่ดีซะแล้ว ว่าจะบอกขอเป็นแฟนซะหน่อย ด้วยแรงยุจากคนหลายๆ คน
เด็กหญิงแก้มป่อง : ฮัลโหล....... สัญญาณดีแหละ คุยได้แหละไม่งั้นเซ็งตายเลย
นายอ้วน : เห็นม่ะเป็นที่สัญญาณของ แก้มป่อง ไม่ใช่ของ อ้วน ซะหน่อย ฮ่าๆๆ.......
เด็กหญิงแก้มป่อง : (ทำเสียง ฮึดฮัด....) ของเค้าก็ได้ทำมาทวงเรื่องแค่นี้เอง (โกรธแบบนี้ก็น่ารักดีแฮะ)
นายอ้วน : ล้อเล่นน่า โอ๋ๆ....โอ๋ ฮ่าๆ แล้วก็คุยเล่นกันอีกพักใหญ่เลย เราก็เลยพูดเรื่องที่ตั้งใจจะพูดอยู่นานเลย ทำใจซะนานเชียวเรา “แก้มป่องถ้าเราจะขอออ.......จีบ แก้มป่อง ได้มั้ย....” เราพูดออกไปแล้วแถมพูดผิดซะด้วย ตื่นเต้นอย่าที่ไม่เคยเป็นมาก่อนเลยทีเดียว
เด็กหญิงแก้มป่อง : ...........ก็....(หรือว่าเธอมีแฟนแล้ว) ก็จีบได้ (ท่าทางจะเขินแฮะ) แต่เราว่าเรื่องนี้ต้องคุยกันต่อหน้ามากกว่า ถึงจะให้คำตอบได้
นายอ้วน : เราแค่บอกว่าจะจีบ ยังไม่ได้ให้เป็นแฟน แสดงว่า แก้มป่อง จะรับเราเป็นแฟนแล้วอ่ะดิ
เด็กหญิงแก้มป่อง : เขารู้แล้วหรอกว่า อ้วน จะพูดอย่างนี้หรอก (เพื่อนตัวแสบบอก อุตสาห์บอกแล้วว่าอย่า กรรม) แต่อยากให้พูดกันต่อหน้ามากกว่าหรอก (แสดงว่าที่เพื่อนเราพูดก็ถูกว่า แก้มป่อง ก็ชอบเราอยู่ ดีใจจัง)
นายอ้วน : งั้นเป็นอันตกลง เจอกันแล้วเราจะพูด (ใจเต้นแรงตลอดเลย) แล้วก็คุยเล่นกันอีกพักใหญ่เลย ถึงได้วาง หลังจากวางสายจาก เด็กหญิงแก้มป่อง รู้สึกว่าอะไรๆ ก็เปลี่ยนไปรู้สึกได้ว่าตัวเราเองมีความสุข แล้วก็รู้สึกโล่งใจที่ได้พูดออกไป ยังคิดอยู่ว่าจะไปชำระบัญชีกับเพื่อนดีมั้ย เพราะมันดันไปนินทา ตัวผมให้ แก้มป่อง ฟังก่อนซะงั้น แต่ใจนึงก็รู้สึกขอบคุณมันเหมือนกัน แต่ผมว่าถ้าปล่อยให้ผมเป็นคนพูดเองอาจจะ ได้รับรู้ความรู้สึกเวลานั้นของ แก้มป่องได้ดีกว่านี้ก็เป็นไปได้
ณ ห้าง แห่งหนึ่ง (ป้ายรถเมล์) หลังจากที่ได้คุยกันแล้ว แก้มป่อง ถามผมว่า รับตัวเขาอย่างที่เป็นอยู่ตอนนี้ได้ไหม เพราะตัวเขาไม่ได้เป็นคนที่หวาน หรือจะห่วงใยใครได้มากมาย อาจจะเป็นคนที่เห็นแก่ตัวเอาแต่ใจตัวเองบ้างเป็นบางครั้ง รับได้ไหมอย่างที่ตัวเขาเป็น ผมไม่ลังเลที่จะตอบไปว่า “รับได้” และแก้มป่องก็เล่าเรื่องแฟนเก่าให้ฟัง ผมถึงได้รู้อะไรอีกหลายอย่างเกี่ยวกับตัวเขา และคำถามสุดท้ายที่ถามกัน “ตรงลงเราจะคบกันเป็นแฟนไหม” และคำตอบที่ผมได้รับ คือ “ตกลง” แต่มีข้อแม้ว่า ห้ามโอบเอว เพราะ แก้มป่อง ไม่ชอบมันรู้สึกไม่ดี ผมก็ไม่ปัญหาอยู่เรื่องแค่นี้ จับมือได้ เล่นหัวได้แต่ไม่มากเกินไป หลังจากวันที่พูดกันวันนั้น ผม และ เด็กหญิงแก้มป่อง ก็ไปไหนด้วยกัน และกลายเป็นแฟนกัน หลังจากที่ผมได้พูดกับ แก้มป่อง ต่อหน้าโดยไม่มีการหลบตาสายเลยทีเดียว “เรามาเป็นแฟนกันเถอะ” คงไม่ต้องบอกนะว่าคำตอบเป็นเช่นไร แต่ผมยังต้องตัดใจจาก ตัวเล็ก อยู่ดี เพราะตั้งแต่วันนั้นผมยังคงได้รับข้อความที่ส่งมาให้อยู่ตลอด และผมก็ส่งกลับไปตามมารยาทที่ควรจะเป็น แต่ความรู้สึกคงไม่เหมือนเดิมแล้ว อีกทั้งตอนนี้ผมมี แก้มป่อง มาเป็นผู้ดูแลแล้ว แต่ยังงั้ยก็จะยังคงเป็นพี่ชายที่แสนดี (โง่ด้วย) ตลอดไป และผมคงต้องจำวันนี้ตลอดไปเพราะเป็นวันที่ ผม และ แก้มป่อง จะคบกันในฐานะแฟน ซึ่งมันตรงกับวันที่ 31 สิงหาคม พอดีเลยทีเดียว พร้อมที่จะเริ่มเดือนใหม่ที่จะมาถึงแล้ว กับชีวิตของ นายอ้วน คนนี้
บทสรุปของตอนที่สาม...................
เมื่อเราตามหาอะไรอยู่ในบางครั้งยากที่จะหามันเจอ
แต่ในบางครั้งก็อยู่ตรงหน้าแต่ไม่รู้จักที่จะไขว้คว้ามัน
นั้นก็คือความโลเลขอลตัวเรานั้นเอง......................
ลองเล่าเรื่อง...จากเริ่มจนถึง...วันลา!! Episode 3.2
เด็กหญิงแก้มป่อง : หวัดดี.....อ้วน ทำไรอยู่
นายอ้วน : ก็คุยตัวเองไง หุหุ
เด็กหญิงแก้มป่อง : เดี๋ยวจะโดน!! [เสียงดุ]
นายอ้วน : ก็ไม่ได้ทำอะไรครับ
เด็กหญิงแก้มป่อง : งั้นแค่นี้นะยุ่งอยู่! (ผมล่ะเซ็งเลย) ล้อเล่นไม่ได้มีไรหรอก กินข้าวยังเนี่ย?
นายอ้วน : กินเรียบร้อยแล้วงับ
เด็กหญิงแก้มป่อง : กินหมดเลยรึป่าว?
นายอ้วน : ไม่หมดหรอกรู้หรอกว่าต้องกินเหลือ (หมดเกลี้ยงเลย หึหึ)
เด็กหญิงแก้มป่อง : ดีมาก จะได้ไม่อ้วน
นายอ้วน : แล้วเธอกินข้าวยังล่ะ ทำไรอยู่เนี่ย .............................แล้ว ผม และ เด็กหญิงแก้มป่อง ก็คุยอะไรไปเรื่อยเปื่อยแบบทุกทีนั้นแหละ แต่สัญญาณของ มือถือก็ไม่ดีขึ้นมาซะงั้น ต้องวางแล้วโทรหากันใหม่ตั้งหลายรอบ จน เด็กหญิงแก้มป่อง เริ่มบอกว่ารำคาญ
นายอ้วน : สัญญาณไม่ดีไว้ค่อยคุยกันก็ได้ (เร่งเสียงขึ้รเนื่องจากอีกฝ่ายไม่ได้ยิน)
เด็กหญิงแก้มป่อง : เดียวนะเอางี้ โทรเข้ามาที่เบอร์นี้ 08-xxxx-xxxx แทนแล้วกัน (แล้วก็บอกเบอร์พี่สาวของ เด็กหญิงแก้มป่อง มาให้ผมโทรไป)
นาบอ้วน : ครับผ๋ม (แล้วก็วาง) ทีแรกคิดว่าฤกษ์ไม่ดีซะแล้ว ว่าจะบอกขอเป็นแฟนซะหน่อย ด้วยแรงยุจากคนหลายๆ คน
เด็กหญิงแก้มป่อง : ฮัลโหล....... สัญญาณดีแหละ คุยได้แหละไม่งั้นเซ็งตายเลย
นายอ้วน : เห็นม่ะเป็นที่สัญญาณของ แก้มป่อง ไม่ใช่ของ อ้วน ซะหน่อย ฮ่าๆๆ.......
เด็กหญิงแก้มป่อง : (ทำเสียง ฮึดฮัด....) ของเค้าก็ได้ทำมาทวงเรื่องแค่นี้เอง (โกรธแบบนี้ก็น่ารักดีแฮะ)
นายอ้วน : ล้อเล่นน่า โอ๋ๆ....โอ๋ ฮ่าๆ แล้วก็คุยเล่นกันอีกพักใหญ่เลย เราก็เลยพูดเรื่องที่ตั้งใจจะพูดอยู่นานเลย ทำใจซะนานเชียวเรา “แก้มป่องถ้าเราจะขอออ.......จีบ แก้มป่อง ได้มั้ย....” เราพูดออกไปแล้วแถมพูดผิดซะด้วย ตื่นเต้นอย่าที่ไม่เคยเป็นมาก่อนเลยทีเดียว
เด็กหญิงแก้มป่อง : ...........ก็....(หรือว่าเธอมีแฟนแล้ว) ก็จีบได้ (ท่าทางจะเขินแฮะ) แต่เราว่าเรื่องนี้ต้องคุยกันต่อหน้ามากกว่า ถึงจะให้คำตอบได้
นายอ้วน : เราแค่บอกว่าจะจีบ ยังไม่ได้ให้เป็นแฟน แสดงว่า แก้มป่อง จะรับเราเป็นแฟนแล้วอ่ะดิ
เด็กหญิงแก้มป่อง : เขารู้แล้วหรอกว่า อ้วน จะพูดอย่างนี้หรอก (เพื่อนตัวแสบบอก อุตสาห์บอกแล้วว่าอย่า กรรม) แต่อยากให้พูดกันต่อหน้ามากกว่าหรอก (แสดงว่าที่เพื่อนเราพูดก็ถูกว่า แก้มป่อง ก็ชอบเราอยู่ ดีใจจัง)
นายอ้วน : งั้นเป็นอันตกลง เจอกันแล้วเราจะพูด (ใจเต้นแรงตลอดเลย) แล้วก็คุยเล่นกันอีกพักใหญ่เลย ถึงได้วาง หลังจากวางสายจาก เด็กหญิงแก้มป่อง รู้สึกว่าอะไรๆ ก็เปลี่ยนไปรู้สึกได้ว่าตัวเราเองมีความสุข แล้วก็รู้สึกโล่งใจที่ได้พูดออกไป ยังคิดอยู่ว่าจะไปชำระบัญชีกับเพื่อนดีมั้ย เพราะมันดันไปนินทา ตัวผมให้ แก้มป่อง ฟังก่อนซะงั้น แต่ใจนึงก็รู้สึกขอบคุณมันเหมือนกัน แต่ผมว่าถ้าปล่อยให้ผมเป็นคนพูดเองอาจจะ ได้รับรู้ความรู้สึกเวลานั้นของ แก้มป่องได้ดีกว่านี้ก็เป็นไปได้
ณ ห้าง แห่งหนึ่ง (ป้ายรถเมล์) หลังจากที่ได้คุยกันแล้ว แก้มป่อง ถามผมว่า รับตัวเขาอย่างที่เป็นอยู่ตอนนี้ได้ไหม เพราะตัวเขาไม่ได้เป็นคนที่หวาน หรือจะห่วงใยใครได้มากมาย อาจจะเป็นคนที่เห็นแก่ตัวเอาแต่ใจตัวเองบ้างเป็นบางครั้ง รับได้ไหมอย่างที่ตัวเขาเป็น ผมไม่ลังเลที่จะตอบไปว่า “รับได้” และแก้มป่องก็เล่าเรื่องแฟนเก่าให้ฟัง ผมถึงได้รู้อะไรอีกหลายอย่างเกี่ยวกับตัวเขา และคำถามสุดท้ายที่ถามกัน “ตรงลงเราจะคบกันเป็นแฟนไหม” และคำตอบที่ผมได้รับ คือ “ตกลง” แต่มีข้อแม้ว่า ห้ามโอบเอว เพราะ แก้มป่อง ไม่ชอบมันรู้สึกไม่ดี ผมก็ไม่ปัญหาอยู่เรื่องแค่นี้ จับมือได้ เล่นหัวได้แต่ไม่มากเกินไป หลังจากวันที่พูดกันวันนั้น ผม และ เด็กหญิงแก้มป่อง ก็ไปไหนด้วยกัน และกลายเป็นแฟนกัน หลังจากที่ผมได้พูดกับ แก้มป่อง ต่อหน้าโดยไม่มีการหลบตาสายเลยทีเดียว “เรามาเป็นแฟนกันเถอะ” คงไม่ต้องบอกนะว่าคำตอบเป็นเช่นไร แต่ผมยังต้องตัดใจจาก ตัวเล็ก อยู่ดี เพราะตั้งแต่วันนั้นผมยังคงได้รับข้อความที่ส่งมาให้อยู่ตลอด และผมก็ส่งกลับไปตามมารยาทที่ควรจะเป็น แต่ความรู้สึกคงไม่เหมือนเดิมแล้ว อีกทั้งตอนนี้ผมมี แก้มป่อง มาเป็นผู้ดูแลแล้ว แต่ยังงั้ยก็จะยังคงเป็นพี่ชายที่แสนดี (โง่ด้วย) ตลอดไป และผมคงต้องจำวันนี้ตลอดไปเพราะเป็นวันที่ ผม และ แก้มป่อง จะคบกันในฐานะแฟน ซึ่งมันตรงกับวันที่ 31 สิงหาคม พอดีเลยทีเดียว พร้อมที่จะเริ่มเดือนใหม่ที่จะมาถึงแล้ว กับชีวิตของ นายอ้วน คนนี้
บทสรุปของตอนที่สาม...................
เมื่อเราตามหาอะไรอยู่ในบางครั้งยากที่จะหามันเจอ
แต่ในบางครั้งก็อยู่ตรงหน้าแต่ไม่รู้จักที่จะไขว้คว้ามัน
นั้นก็คือความโลเลขอลตัวเรานั้นเอง......................