ความรักของเราเพิ่งจบลง เราต้องการแบ่งความเจ็บปวด ต้องการระบาย เราขอใช้พื้นที่ตรงนี้ เป็นที่ระบาย เผื่อว่าจะรู้สึกดีขึ้นนะคะ

เราเจอกับเค้าครั้งแรกที่โรงน้ำชา เป็นร้านเล็ก ๆ ที่น่าเข้าไปสัมผัสมาก เขาเดินมารับออเบอร์เรา นั่นเป็นครั้งแรกที่เราเจอกัน คืนนั้นไม่ค่อยมีลูกค้า เค้าชวนเราคุยตั้งแต่สองทุ่มยันห้าทุ่ม แล้วก็ชวนไปกินข้าวต้มหลังเลิกงาน ด้วยความที่ย่านนั้นอยู่ใกล้หอเราด้วย เราเลยไป

เรารู้สึกว่า เรากับเค้าเป็นทุกอย่างของกันและกัน เราใช้ชีวิตด้วยกัน เรากินข้าวด้วยกัน  เราทำทุกอย่างที่คนรักกันเค้าทำกัน ตอนที่เราเจอเค้า เราอายุ 21 ปีแล้วนะ แต่ประสบการณ์ด้านความรักเราเป็นศูนย์ ในขณะที่เค้าอายุมากกว่าเรา 13 ปี กอด จูบ ทุกสัมผัส เค้าคือคนแรก เค้าได้ไปทุกอย่าง เพราะในตอนนั้น เรามั่นใจจริง ๆ ว่าคน ๆ นี้แหละ ที่เราอยากใช้ชีวิตด้วย คน ๆนี้ ที่เรายกใจให้ เราอยู่กับเค้าแทบทั้งวัน แทบทุกวัน ตลอดเวลาหนึ่งปีเต็ม  มีแค่ไม่กี่เรื่องที่เราสะกิดใจเขา คือ เราไม่สามารถเปิดเผยตัวตนกันนี่สาธารณะได้ เขาบอกว่า อยากให้เป็นเรื่องของเราแค่สองคน เราเชื่อเขา เราแทบไม่ไปวุ่นวายในโลกโซเชียลของเขา เราไม่เช็คโทรศัพท์ เราไม่ก้าวก่ายเท่าไหร่เลยทั้ง ๆ ที่เรารู้สึกอึดอัด แต่มีเด็กผู้หญิงคนนึงในโลกโซเชียล ที่ทำให้เราสะกิดใจตลอดมา เขาก็บอกว่า ไม่ได้คิดอะไร คุยกันแค่น้องสาว ไม่มีอะไรจริง ๆ

เขาเป็นคนที่มีผู้หญิงมาติดพันเยอะมาก แต่ทุกคนไม่ได้อยู่ที่กรุงเทพ แฟนเก่าเอยอะไรเอยก็ยังติดต่อกันอยู่ แต่เขาบอกว่าไม่มีอะไร เรารักเรา เราเลยเชื่อ เชื่อทุกคำที่เขาบอก เราไม่ระแวงสงสัยเลย

จนกระทั่งปลายเดือนมกราคม เรามาศึกษาต่อต่างประเทศ ความสัมพันธ์เราก็ยังดำเนินกันไปได้ด้วยดี เราคุยวีดีโอคอลกันทุกวัน จนกระทั่งวันที่ 10 พฤษภาคม 59 ที่ผ่านมานี้มีเรื่องผิดปกติขึ้น คือเขาไปเที่ยวเชียงใหม่ และเขาหายไป อันที่จริงเขาเคยหายไปเชียงใหม่ก่อนหน้านี้ แต่ตอนนั้นเราไม่สงสัย ปกติเราคุยกันวันละสองเวลาเช้าและกลางคืน ในคืนนั้น เขาส่งข้อความมา บอกเราว่า พี่มีแฟนแล้ว จากพี่ไปเถอะนะ ขอให้โชคดีครับ  

ตอนนั้นเรารู้สึกเหมือนโลกจะทลาย เรามือเย็นเฉียบ จิตใจสับสน ร้องไห้ และพยายามติดต่อเขาในทุก ๆ ทาง ตั้งแต่ตี 1 ถึง 7 โมงเช้า เขาไม่ติดต่อเรามาเลย จนกระทั่งเขาโทรมาในที่สุด เขาบอกว่าเด็กผู้หญิงที่เราสงสัยมาตลอดเป็นแฟนของเขา เราช๊อก น้ำตาร่วง บอกว่าคิดกับเราแค่น้องสาว ไม่เคยคิดอะไรเกินเลย

ตอนนั้นภาพความทรงจำระหว่างเรากับเขาไหลวนเวียนเข้ามาเป็นฉาก ๆ ในใจ ตอนที่เราอยู่ที่โรงน้ำชาด้วยกัน ตอนที่เราซ้อมบทละครให้เขา ตอนที่เราไปเยี่ยมที่โรงพยาบาลเพราะเขาป่วย ตอนที่เราจับมือเดินด้วยกัน ตอนที่เรากอดกัน จูบกัน มีอะไรกัน มันย้อนมาหมด เราร้องไห้จนจะไม่มีน้ำตา เราไม่อยากกิน เราไม่อยากนอน เราหนาวไปหมด เขาคบกับแฟนมาราว ๆ ปีครึ่ง เกือบสองปี และมาเจอเรา และมีเราอีกปีครึ่ง เราไม่อยากจะเชื่อว่าเขาจะทำกับเราถึงขนาดนี้ จนถึงตอนนี้ เราเจ็บมาก แต่เรายังคงรักเขามากเหลือเกิน

เขาโกหกทั้งเราทั้งน้องคนนั้นมาโดยตลอด เขาสร้างโลกใบใหม่ที่มีแต่เรากับเขา เขาใช้เราเติมเต็มใจกลวง ๆ ของเขา แต่ตลอดเวลาที่เรามีเขา ทุกอย่างของเราคือของจริง คำพูดเราเป็นของจริง ความรักเราเป็นของจริง เรามีเขาคนเดียวตลอดมา

เราให้เขาเลือก ซึ่งเขาเลือกน้องคนนั้น เราคิดว่าจะพยายามยื้อไว้ให้นานที่สุด แต่ ในเมื่อเขาได้เลือกแล้ว เราจึงเลือกถอนใจ

คน ๆ นั้นยังพยายามติดต่อเรา โทรหาเราทุกวัน ใช้คำพูดหวาน ๆ เดิม ๆ เขาต้องการให้เรากลับไปในชีวิตขอเขาในฐานะใดฐานะหนึ่ง ขอเป็นเพื่อนก็ได้ น้องสาวก็ยังดี แต่ในตอนนี้เราไม่สามารถกลับไปได้ ไม่ว่าจะในฐานะไหนก็ตาม เราได้บอกเขา ว่าเราจะถอนใจ เขาบอกว่า เจ็บนะ ที่เธอเลือกแบบนี้ ที่เธอพูดว่าจะถอนใจ พี่เจ็บหัวใจเหลือเกิน

เรารู้สึกว่าเราเป็นผู้หญิงไร้ค่า เรารู้สึกเหมือนเป็นแค่ที่ระบายอารมณ์ทางเพศ รู้สึกโกรธตัวเองที่ไม่ยับยั้งชั่งใจ รู้สึกเหมือนเราเป็นแค่ทิชชู่ที่เค้าเช็ดและทิ้ง ไร้ค่า และสกปรกเหลือเกิน

ตอนนี้ก็ผ่านมา 5 วันแล้ว ใจเรายังคงไม่ดีขึ้น เนเธอร์แลนด์ช่างสวย แต่เงียบเหงาเหลือเกิน เขาเคยทำให้โลกเราสดใสแต่ตอนนี้โลกทั้งใบของเรามันมืดหม่น จากคนร่าเริงกลายเป็นคนเศร้า เงียบ เก็บตัว กี่หมื่นน้ำตาก็ไม่ได้ทำให้เขากลับมา และชีวิตเราต้องดำเนินต่อไป

แด่ความรักที่เคยสวยงาม