สมัยนี้เด็กเรียนจบมามักพบว่า 'มีหนี้มากมายที่พ่อแม่ส่งเรียน'

ส่วนเรารู้ตั้งแต่มัธยมว่าพ่อแม่ต้องกู้ยืมร้อยละ20 เป็นหนี้มาตลอด เพื่อซื้อชุดนักเรียนให้ลูกทั้ง3 คน รองเท้านักเรียน ถุงเท้า กระเป๋า ชุดเนตรนารี ฯลฯ ก็คูณ3 ไป พ่อแม่หาเงินมาได้ไม่พอ ก็ต้องไปกู้หนี้ยืมสินคนอื่นเค้ามา ถ้าเดือนไหนขายของไม่ดีก็ต้องไปยืมคนอื่นมาใช้หนี้เจ้าแรก เราเห็นแบบนี้มาตั้งแต่เด็ก จนพี่สาวคนโต ต้องออกไปทำงาน เรียนไม่จบปริญาตรีทั้งๆที่เค้าเรียนเก่ง ได้ที่1 มาตลอด
พี่สาวคนกลาง ก็ออกมาช่วยแม่ทำงาน ขายก๋วยเตี๋ยว และเราลูกคนสุดท้อง เรามีความฝันอยากเรียนให้จบ มีงานทำดีๆช่วยแบ่งเบาภาระพ่อแม่และให้พ่อแม่ได้อยู่สุขสบายในยามแก่เฒ่า ก่อนจบม.6 เค้ามีการสอบเข้ามหาลัยกัน ที่จริงเราติด มนุษศาสตร์ ที่ม.บูรพา แต่ด้วยค่าเทอมที่เราว่าพ่อแม่ส่งเราไม่ไหว จึงแสร้งบอกพ่อแม่ไปว่าเราติดที่รามคำแหง ด้วยเพราะหน่วยกิตถูกและไม่ต้องเข้าเรียน ไปสอบอย่างเดียว จึงมีความคิดที่ว่า เวลาว่างออกไปหางานพิเศษทำ เราจึงมาเช่าหออยู่กรุงเทพ หางานพิเศษทำ จ่ายค่าหอเอง จ่ายค่าหน่วยกิตเอง จ่ายทุกๆอย่างด้วยตัวเองไม่รบกวนเงินพ่อแม่ .... จนปัจจุบัน เราจบปริญาตรี คณะบริหารธุกิจเอกการเงินและการธนาคารที่มอราม แต่เราไม่เคยไปสมัครงานที่ไหน เพราะเราชินกับงานพาร์ทไทม์ ทำนู้นนี่นั้นไปเรื่อยๆ จนมาตั้งร้านขายกระเป๋าที่จตุจักร และคิดแบบกระเป๋าใหม่ๆเอง ไปจ้างเค้าเย็บติดแบรนด์และมาขายที่สวน จนตอนนี้เป็นที่นิยมของชาวต่างชาติเอามากๆ เพราะด้วยอะไรก็ไม่รู้แหละ จากขายได้สัปดาห์ละ 10 กว่าใบ จนปัจจุบันนี้ ขายได้ สัปดาห์ละ 10,000 กว่าใบ และเป็นที่ยอมรับของชาวต่างชาติ ทำให้ทุกวันนี้ เราเป็นเจ้าของธุรกิจ มีเงินที่จะใช้หนี้ทั้งหมดให้แม่ และพอที่จะให้ท่านหยุดทำงาน และส่งเงินให้ท่านทุกเดือน เราว่าความสำเร็จอยู่ที่ตัวเองที่จะเลือกทำและโอกาสที่เข้ามา

เป็นกำลังใจให้ทุกคนไม่มีหนี้นะ สู้ๆ ;))