ไม่ไหวแล้ว หวาหวาเธอเอาหมอนนท์ไปเถอะค่ะ ส่วนหมอนัฐ เดี๊ยนขอ >,,<

สวัสดีครับชาวพันทิป ขอเล่าต่อจากเรื่องเดิม ในมุมผู้ชายออฟฟิศธรรมดา ๆ ที่คิดว่าชีวิตมันคงวนอยู่แค่นี้ ผมทำงานย่านสุขุมวิท ตึกสูง รถติด กาแฟแพง และเดดไลน์ที่ไล่กัดส้นเท้าทุกวัน ออฟฟิศผมไม่ใหญ่ โต๊ะทำงาน

โรงพยาบาลขาดหมอผ่าตัดมือ1ไม่ได้ ก็เหมือนหวาหวาขาดหมอนนท์ไม่ได้เหมือนกัน แสดงมาก

สวัสดีค่ะทุกคน เราอยากมาเล่าเรื่องความรักที่เริ่มต้นแบบงง ๆ และไม่โรแมนติกที่สุด แต่กลับเป็นเรื่องที่ทำให้เรายิ้มทุกครั้งที่นึกถึง เรื่องมันเริ่มต้นจาก… “ออฟฟิศซินโดรม” ใช่ค่ะ ไม่ได

อยากเมาท์ แต่คนพูดถึงน้อยมาก เลยคุยกับchatgpt

ถึงพิการยังสู้เปล่าอยู่นิ่ง ยังต้องวิ่งสู้ชีวิตผมยังไหว ตราบใดนั้นร่างกายยังหายใจ ยังต้องใช้เงินตราเพื่อซื้อกิน เคยถูกถามทำไมไม่อยู่บ้าน เราพิการใช่ว่าเรากลืน ดิน หิน เลยออกบ้านเหมือนนกที่โบยบิน ยัง