ขอสัตว์ทั้งหลาย...พึงตั้งตนอยู่ในความไม่ประมาทครับ...

ปุถุชนนั้นมนสิการอยู่โดยไม่แยบคายอย่างนี้ว่า เราได้มีแล้วในอดีตกาลหรือหนอ เรา ไม่ได้มีแล้วในอดีตกาลหรือหนอ ในอดีตกาลเราได้เป็นอะไรหนอ ในอดีตกาลเราได้เป็นอย่างไร หนอ ในอดีตกาลเราได้เป็นอะไรแล้วจึงเป็นอ

ย่อมเกิดความปรารถนาขึ้น ว่า“โอหนอ ! ขอเราไม่พึงเป็นผู้มีความตายเป็นธรรมดา และความตายเล่า ก็อย่าพึงมีมาถึงเราเลย” ดังนี้, ข้อนี้ ไม่ใช่สิ่งที่สัตว์จะบรรลุได้ด้วยความปรารถนา ; แม้นี้ ฉันใด,

เห็นถามกันบ่อยๆว่าตายแล้วไปไหน เกิดหรือไม่เกิด แม้บางคนอ่านพระไตรปิฏกมาเป็นสิบรอบ แต่ก๋ไม่อาจที่จะทุบโต๊ะฟันธงได้ว่า เกิดหรือไม่เกิดอย่างไร ขอชี้แนะหน่อยว่า พระพุทธเจ้าแม้พระองค์จะไม่ตรับตอบโดยตรงแต

ย่อบางส่วนเพื่อความสดวกในการอ่าน.. ........ สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ ป่าอิสิปตนมฤคทายวัน ใกล้ พระนครพาราณสี. ณ ที่นั้นแล พระผู้มีพระภาค ตรัสเรียกภิกษุเบญจวัคคีย์ ฯลฯ แล้วตรัสว่า ........

"หลักอนัตตา ในทางพระพุทธศาสนาที่พระพุทธเจ้าตรัสรู้ ด้วยปัญญาอันชอบ พระองค์ มิได้ตรัสว่าอนัตตา เป็นของไม่มีตน มีตัวเป็นของว่างเปล่า พระองค์ตรัสว่า... ตัวตน คือร่างกายของ ฅนเรา อันได้แก่ ขันธ์ทั้

เมื่อล่วงสักกายทิฏฐิแล้ว การภาวนา จึงเป็นสมาธิอันพ้นจากตัวจากตน เป็นสมาธิ3อันนิมิตตสมาธิ อัปณิหิตสมาธิ สุญตสมาธิ สมาธิที่ล่วงจากอัตตาแล้ว แต่ทำไมการโคจรของฌ◌าน มันยังวนเวียนไปใน อรุปฌานอยู่ได้ครับ เห

พิจารณา ความเป็นสัตว์ พระไตรปิฎก เล่มที่ ๓๑ ------------------------------------------------ ... ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็ส่วนผู้มีจักษุเห็นอยู่อย่างไร ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุในธรรมวินัยนี้ ย่อมเห็นความ

ผมเองมีโอกาสได้ศึกษาพระไตรปิฎกและอรรถกถาบ้าง แม้จะยังไม่ครบทุกเล่มก็ตาม แต่จากที่ได้ศึกษามา ก็ได้เห็นสิ่งหนึ่งที่อยากแบ่งปันไว้ดังนี้ (๑) พระพุทธเจ้าทรงสอนด้วยเหตุและผลทั้งหลักคำสอนที่เป็นภาคปฏิบัติแล