สิ่งที่เราจะเขียนแนะนำนี้ เหมาะสำหรับคนที่เป็นโรคปวดคอ ปวดหลัง เรื้อรัง จากการทำอิริยาบถเดิมๆนานๆ มักเป็นคนอายุน้อย โดยที่ไม่ได้มีปัญหาอะไรเกี่ยวกับกระดูก

เราเป็นคนหนึ่งที่ปวดคอเรื้อรังเป็นสิบปี เริ่มจากตอนอายุ 20 ต้นๆ ลามลงมาปวดหลังปวดขา ใครๆก็ไม่อยากเชื่อว่าอายุแค่นี้จะปวดอะไรนักหนา พยายามทำหลายวิธี จนในที่สุดก็ค้นพบวิธีที่จะอยู่อาการปวดเหล่านี้ได้ โดยหาวิธีบรรเทาแบบไม่ใช่ยา เพราะการกินยามันไม่หาย! มันไม่ได้แก้ที่สาเหตุ (ยาคล้ายกล้ามเนื้อมันไม่สามารถคลายกล้ามเนื้อที่หดเกร็งเรื้อรังได้หรอก บางทีอาจจะกลายเป็นพังผืดไปแล้วด้วย)

เราเรียนรู้ว่า ในขณะที่บางคนมีโรคประจำตัวเป็นภูมิแพ้ โรคกระเพาะ ท้องไส้ไม่ดี ไมเกรน แต่ก็มีบางคนจะเป็นแนวปวดคอ ปวดหลัง มีก้อนกล้ามเนื้อแข็งๆ (ไม่ใช่กล้ามที่อยากได้) โดยที่บางคนก็มีกล้ามเนื้อแข็งๆแบบนี้แต่ไม่มีอาการปวดเลย มันคงเป็นเรื่องเฉพาะบุคคลสินะ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น เราต้องแยกอาการปวดพวกนี้ออกจากโรคกระดูกสันหลังเสื่อม หมอนรองกระดูกเคลื่อนก่อนนะ ถ้าเกี่ยวกับกล้ามเนื้อมากกว่า เวลาไปนวด ไปออกกำลังกาย แล้วอาการมักจะดีขึ้น (แนะนำว่าไปพบแพทย์ก่อนเพื่อความแน่ใจ) อาการปวดพวกนี้อาจจะเกิดจาก ทำท่าเดิมนานๆ นั่งใช้คอมนานๆ ก้มคอเล่นมือถือนานๆ แล้วไม่ทำท่าอื่นบ้างเลย บางคนโชคดีไม่ปวดอะไรเลย แต่พวกมีกรรมแบบเรา ก็จะเริ่มสะสมความเจ็บปวดเหล่านี้ พอไปลองนวด ฝังเข็ม กายภาพ ก็ไม่เห็นหายเลย ...ใช่สิ ก็นั่งเล่นวันนึงกี่ชั่วโมง แต่ไปรักษาจริงแค่ชั่วโมงเดียว แล้วกล้ามเนื้อก็ไม่ได้รับการคลายทุกวัน มันก็ไม่หายหรอก

อาการปวดของเรา
เราขอเล่าอาการที่เราเป็นก่อน ว่าเยินแค่ไหน เราเริ่มจากปวดต้นคอก่อน เป็นพวกนั่งแช่คอมได้เกินวันละ 8 ชม จากต้นคอก็เป็นหลังส่วนบน สะบักนี่แข็งเป็นก้อน เวลาไปนวด หมอนวดก็จะบ่นทำไมแข็งขนาดนี้ อะ ก็ไม่ได้ดีขึ้น แล้วก็นั่งเล่นคอมตามเดิม โดยเราเป็นคนถนัดขวา แต่จะปวดคอด้านซ้ายมากกว่า ก็ค่อยๆพัฒนา จนไม่สามารถเอียงคอไปทางขวาได้มาก เพราะจะปวดข้างซ้ายมากขึ้น เวลานอน ต้องเอียงคอมาทางด้านซ้ายตลอด บางทีก็เริ่มมีชาๆบริเวณบ่าด้านซ้าย แต่อันนี้เป็นๆหายๆ ถ้าไปนวดทีก็ดีขึ้น (ตอนแรกก็กลัวเป็นโรคกระดูกคอเสื่อมรึเปล่า แต่ดูอายุตัวเองขณะนั้น คงไม่น่าจะใช่) ต่อมาเริ่มทำงานที่นั่งเก้าอี้แบบไม่มีพนักต่อกันหลายชั่วโมง ก็เริ่มปวดหลังบั้นเอวด้วย สลับกับทำงานแบบยืนต่อเนื่องกันหลายชั่วโมง ก็เริ่มปวดแถวสะโพก ปวดต้นขาไปถึงน่อง ปกติเราเป็นคนเดินเก่งมาก ให้เดินนานๆแค่ไหนก็ไม่บ่น แต่ช่วงนั้นเดินชอปปิ้งแค่ครึ่งชั่วโมงก็ต้องหาที่นั่งพัก เริ่มกลัวการไปเที่ยวที่ต้องเดินเยอะ รู้สึกร่างกายตัวเองไม่ไหว เวลานอนต้องเอาหมอนข้างรองที่เข่า เพื่อให้ไม่ปวดหลัง แล้วก็ถึงจุดที่นอนหงายไม่ได้ ต้องนอนตะแคง ซึ่งเราเป็นข้างซ้ายมากกว่า ก็ถึงจุดที่ ต้องนอนตะแคงขวาอย่างเดียว ส่วนอาการปวดคอก็พัฒนาขึ้นไปอีกระดับ รู้สึกว่าถือของด้วยแขนข้างซ้ายได้ไม่ถึงห้านาที ก็จะปวดต้นคอ ต้องย้ายมาถือด้วยแขนมือขวา ตอนนั้นรู้สึกดีมากที่ฝั่งขวายังดีอยู่ แต่ก็นอยด์ๆว่าถ้าข้างขวาเป็นเหมือนกันแล้วจะมีชีวิตอยู่อย่างไร

ระหว่างนี้ก็ไปนวดเป็นระยะ ก็ดีแค่วันสองวันแล้วก็เป็นใหม่ ฝังเข็มนานๆทีเพราะขี้เกียจไป กายภาพไปครั้งสองครั้งเพราะขี้เกียจเหมือนกัน โยคะ ทำนิดหน่อยๆ ยืดๆ 15 นาทีก็พอแระ...สรุปแล้ว เราเป็นคนขี้เกียจมาก อิอิ ส่วนยากินตอนแรกๆนานมาละแล้วก็รู้ว่าไม่ได้ช่วยอะไร ตอนที่คิดว่าจะกลับมาเรียนต่อเฉพาะทาง (ความเยินทางร่างกายและจิตใจจะสูงมาก) ก็เริ่มไม่แน่ใจว่าร่างกายเราจะทำได้รึเปล่า บางทีก็มีความหดหู่ดีเพรสอยู่อ่อนๆว่าชีวิตนี้จะทำมาหากินอะไรได้ อยากนอนอยู่บนเตียงเฉยๆไม่ต้องทำอะไร เคยลอง x-ray กระดูกตัวเองก็สวยงามดี แล้วทำไมถึงปวดไม่หายซะทีนะ