เรื่องเล่าจาก 1 ภาพ (9.1/366)

มันจะมีสักกี่ครั้งที่เราได้รู้สึกถึงคำว่าที่สุด
สนุกที่สุด ดีใจที่สุด ตื่นเต้นที่สุด โกรธที่สุด ร้องไห้หนักที่สุด ลุ้นมากที่สุด หดหู่มากที่สุด และรักใครมากที่สุด
ทุกครั้งที่กลับมาโรงเรียนเก่า การที่ได้ไปเดินตามที่ต่างๆ มันก็ดีนะ เยี่ยมไปเลยแหละ

ตอนเปิดเทอม ที่พวกเราวิ่ง วิ่งเข้าห้อง วิ่งหนีอาจารย์ กรรไกร และไม้เรียว ยังรู้ดีว่าวันนั้นสนุกแค่ไหน

ลอกการบ้าน นั่งเล่นไพ่ ดูหนังสือโป๊ สนุกที่สุดก็ตอนโดนเรียนคาบพละ อาจารย์จับไม่ได้ด้วย

จนวันหนึ่ง เย็นวันนั้น ที่ฉันเจอเธอ ไม่เคยมีครั้งไหนที่มีความสุขไปมากกว่านี้ ความเศร้าและโทสะทั้งหมดจากหายไป เหลือแต่ความรัก "ความรักที่มีให้เธอ"

เธอจำได้ไหม ที่ฉันขอไอดีวันนั้น ฉันดีใจมากนะ ที่เธอให้มา คำแรกที่เธอทักมา "รูปโปรสวยนะ" ฉันยังอดดีใจไม่หายเลย

เธอจำได้ไหม ที่ฉันแนะนำตัวเองวันนั้น ฉันไม่คิดว่า เธอจะฟังด้วยซ้ำ แต่เธอก็ฟัง สองชั่วโมงเต็มๆ ที่เธอไม่ได้ไปไหน แถมยังยิ้มให้ฉันตลอด

ตั้งแต่วันนั้น ฉันก็เฝ้าแต่ถามใจว่า ฉันควรทำอะไรต่อไป

ฉันไม่รู้ว่า ตัวฉันนั้นดีพอไหม ดีพอจะดูแลเธอไหม ดีพอจะรักเธอไหม ด๊พอจะอยู่กับเธอตลอดไปหรือเปล่า

จนวันหนึ่ง ฉันเปลี่ยนไป ฉันไม่เกเร ฉันไม่โดดเรียน ฉันไม่เล่นไพ่ ฉันตั้งใจเรียน เปลี่ยนแปลงตัวเอง เพื่อเธอคนเดียว

ฉันไปหาเธอ ทุกเย็น เพื่อรอเธอเรียนเสร็จ ฉันรอเธอทุกเสาร์อาทิตย์ เพื่อให้เธอติว เรื่องที่ฉันไม่เข้าใจ

ฉันไปส่งเธอ ทุกครั้ง ไม่ว่าจะดึกแค่ไหน ฉันไปหาพ่อแม่เธอ เพื่อให้เขาไว้ใจ ว่าฉันดีพอสำหรับเธอ

ฉันทำทุกอย่าง เปลี่ยนแปลงทุกสิ่ง เพื่อให้เธอ ตอบตกลงกันฉัน ว่าฉันจะคบกัน อยู่ด้วยกัน ไปอีกนาน

ฉันอดใจไม่ไหว ที่จะบอกกับเธอ ในวันที่เธอ กอดฉัน ทางด้านหลัง ระหว่างเดินทางกลับบ้าน

เธอตอบ ตกลง ตอนนั้นฉันแทบสับสน จนเกือบตายทั้งฉันและเธอ

ฉันยิ้ม ทั้งๆที่เคยเป็นมาก่อน ฉันหัวเราะ ทั้งๆที่ไม่เคยมาก่อน ฉักรักใครไปมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว

ฉันดูแลกันและกัน เท่ากับที่ฉันดูแลครอบครัวของฉัน

ฉันไม่เคยเจอใครแบบเธอมาก่อน เธอยิ้ม แต่เธอเสียใจ เธอเศร้า แต่เธอหัวเราะ

เรื่องที่เธอปรึกษาฉัน ฉันแทบไม่เคยเจอมาก่อน ฉันก็อดสงสัยไม่ได้ว่า เธอรู้ได้ยังไง

จนวันหนึ่ง ฉันก็เข้าใจ ที่ฉันรู้จักคือเปลือกนอก เรื่องที่เธอถามคือเปลือกใน

ฉันเลยถามเธอ ว่ามีอะไรจะบอกไหม อยากบอกอะไรเราไหม โอเคไหม

ตั้งแต่วันนั้น ฉันก็เข้าใจแล้ว ว่าเธอแค่เกรงใจ ว่าเธอแค่อยากตอบแทน ว่าเธอไม่ได้รักฉัน

ฉันตกใจมาก แต่ก็เข้าใจเป็นอย่างดี ฉันทำอะไรไม่ถูก นอกจากบอกลาเธอไป

จนวันนี้ ฉักอยากขอบคุณเธอ เธอเปลี่ยนแปลงฉัน เปลีย่นแปลงทุกๆอย่าง จจนฉันไม่อยากกลับเป็นเหมือน

ขอบคุณมากนะ คุณมากจริงๆ ฉันรักเธอ มากที่สุดกว่าใครๆ ที่ไม่ใช่ครอบครัว

ฉันยังคิดถึงเธอเสมอ จนถึงตอนนี้ฉันก็ยังรักเธอ แม้เธอจะมีใครฉันก็รักเธอ ตลอดไป

บางทีฉันก็คิดนะว่าแสงตรงนี้มันสวยดีเนอะ อยากนั่งมองตรงนี้ไปนานๆจังเลย

________________________________________จบ__________________________________________________

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้แนะนำติเตียนวิธีการเขียนด้วยนะครับ