ผมว่าระยะหลังๆ มานี้เหมือนทีมหญิงไทยแทบจะทุกชุด ทั้งเยาวชนและชุดใหญ่ เหมือนพยายามที่จะแสร้งเล่นให้สนุก แม้ว่าเล่นแพ้ เล่นเสียเอง ก็ยิ้มแย้มหัวเราะคิกคัก  เหมือนเน้นเผยแพร่วัฒนธรรมเป็นหลัก โดยลืมไปแล้วหรือว่ามาแข่งขันเพื่อความเป็นเลิศ เพื่อชัยชนะ เพื่อความอยู่รอดในระดับโลก

ไม่เคยได้ยินนายกสมาคมให้สัมภาษณ์เลยสักครั้งว่า เราจะแข่งขันแบบจริงจังเพื่อความเป็นเลิศ แต่ยินทุกครั้งว่าจะเน้นเล่นให้สนุก ผมแพ้ชนะไม่สนใจ เพื่อจะเผยแพร่วัฒนธรรมเป็นหลัก

อย่าลืมนะว่า ถ้าตกชั้น VNL ก็ไม่มีเวลาระดับโลกให้เผยแพร่วัฒนธรรม

ดู U19 แข่ง บอกตามตรงว่ารำคาญกับการวิ่งมาก วิ่งกางมือตลอด มันเยอะไป ดูเหมือนเด็กน้อยดีใจได้ของขวัญ ไม่น่าเกรงขามต่อคู่แข่งเลย ในทางกลับกันหันไปดูคู่แข่ง ดูจริงจัง แน่วแน่ เพื่อชัยชนะ

เมื่อตอนชุดใหญ่แข่งกับเช็กเกีย ผมว่าผมกลับชื่นขมโค้ชทีมชาติเช็กเกีย เค้าสัมภาษณ์แมชก่อนแข่งกับไทยว่า เค้าเน้นลูกทีมให้ไม่ดีใจเว่อร์เกินไป ไม่เสียใจเกินไป ให้แสดงออกกลางๆ เพื่อให้นักกีฬาสามารถควบคุมสมาธิ ควบคุมตัวเองให้อยู่ในเกมส์ได้ตลอดเวลา เหมือนเดินทางสายกลางตามศาสนาพุทธเลย

แต่สุดท้ายก็ยังทีมชาติไทยครับ ทั้งหมดเป็น คหสต ผิดพลาดยังไงก็ขออภัยด้วยครับ