หลังจากบินข้ามฟ้ามาจากสวีเดนและอยู่ในอาการเหงาหงอยเศร้าสร้อย เพราะต้องจากลาประเทศที่หลงรักมากและใช้ชีวิตที่นั่นมาร่วมเดือน และเพื่อนๆ ที่เพิ่งเจอที่ไม่ยอมมาเจอก่อนกลับ เราใช้เวลาเพียงหนึ่งชั่วโมงนิดๆ บินด้วยสารการบินงบประหยัดจากสต็อกโฮล์มมาลงบูดาเปสต์ ด้วยความที่เมื่อชั่วโมงก่อนยังอยู่ในกาศประมาณ 25 องศา แต่พอลงจากเครื่องมาดินแดนใหม่นี้ปุ๊บ... ร้อนทันทีเลยจ้าาาาา

ณ ตอนนั้นเป็นช่วงต้นเดือนสิงหา อากาศในยุโรปย่อมร้อนเป็นธรรมดาเพราะเป็นช่วงซัมเมอร์ ฝรั่งทุกคนดูจะดีใจกับอากาศแบบนี้ แต่ไอ้เด็กไทยอย่างเราที่เคยชินกับอากาศ 30 อัพจนถึงสี่สิบเนี่ย ถึงขั้นเซ็ง! เรามาถึงบูดาเปสต์คนเดียวกับกระเป๋าเดินทาง มีนัดกับเพื่อนชาวอิตาลีที่รู้จักจากในเฟสบุคเมื่อห้าปีที่แล้ว และไม่เคยเจอกันมาก่อน เราติดต่อกันมาตลอดจนกระทั่งตัดสินใจว่าจะมาเที่ยวด้วยกันที่บูดาเปสต์นี่แหละ ก่อนหน้านี้เราจะมาที่นี่คนเดียว แต่เพื่อนเราเคยมาที่นี่หลายครั้ง เลยอยากมาเที่ยวเป็นเพื่อน เราเลยนัดกันว่าจะไปเจอที่โฮสเทล เลยไม่รีรอรีบนั่งรถบัสจากสนามบินเพื่อเข้าเมืองมาต่อรถไฟ..

ก่อนหน้านี้เราใช้ชีวิตในสวีเดนประมาณหนึ่งเดือนในฟาร์มที่อุปซอลา ในบ้านมังสวิรัติที่คาร์ลสตัด และในสต็อกโฮล์ม ไปคนเดียว แต่ไปเจอเพื่อนเยอะแยะมากมาย คนสวีเดนน่ารักและเทคแคร์เราดีมากๆ ธรรมชาติของเค้าก็สุดยอด ถ้ามีโอกาสจะหาเวลาเล่าเรื่องให้ทุกคนฟังลงในพันทิปเช่นกัน เพราะทุกสิ่งที่เจอมามันสนุกมากและอยากจะเล่าให้ใครสักคนได้ฟัง

ตอนแรกคิดว่าการเที่ยวคนเดียวมันคงเหงามาก แต่พอเอาเข้าจริงระหว่างเดินทางเราได้เจอสิ่งที่น่าประหลาดใจเยอะมาก และเรื่องที่ประทับใจที่สุดไม่ใช่ความสวยงามของสถานที่ใดๆ แต่เป็นมิตรภาพและความสัมพันธ์ของคนเรา ที่ไม่เคยเกิดขึ้นโดยบังเอิญ อ่ะ เล่าไปเดี๋ยวจะยิ่งยืดเยื้อเป็นนิยาย ๕๕๕ เพราะงั้นเรามาเริ่มกันเลยดีกว่า...

อ้อ! ไม่แน่ใจว่าเค้าอนุญาตให้ฝากอะไรกันมั้ย
แต่เรามีบล็อกเขียนเรื่องเที่ยวอยู่เหมือนกัน (อาจจะแรนด้อมๆ นิดหน่อย) ยังไงก็ฝากฝังด้วยนะฮ้าฟ
http://mayajett.blogspot.com