สวัสดีค่ะ ปกติเราเข้ามาอ่านกระทู้อย่างเดียว
ไม่เคยตอบ หรือว่ามาตั้งกระทู้อะไรเลย ที่มาตั้งกระทู้เพราะว่าเกิดจากเพื่อนๆเชียร์มาค่ะ
ช่วงนี้กำลังเดินสายแจกการ์ดแต่งงานได้สักพัก เพื่อนๆต่างถามว่าเรื่องราวมันเกิดขึ้นได้ยังไง
หลายๆคนก็บอกว่าลองมาเล่าในพันทิพย์ดูเผื่อคนอื่นจะชอบ และเป็นแรงบันดาลใจในการลาออกจากงาน
และเราเองก็ไม่มีความเป็นติ่งเกาหลีเลยสักนิด ออกแนวไม่เคยสนใจเลยด้วย แต่ดันมาจะแต่งงานกับคนเกาหลีซะงั้น
จริงๆแล้วเราพิมพ์มายาวมาก แต่มือดันไปกดปิด ซะงั้น หมดอารมณ์ เลยตัดหลายๆส่วนออกแล้วกันค่ะ ขี้เกียดพิมพ์ละ
เราเป็นวิศวกร ทำ Instrument ได้มาจับคู่กับ vendor package เกาหลี เมื่อปี 2014 แต่ว่าเริ่มมาได้ใช้ชีวิตทำ commissioning plant ด้วยกันตอนต้นปี 2015 ค่ะ เรื่องมันเกิดจาก การที่บริษัทเราเดินเกมส์ผิด ประหยัดค่า FATที่เกาหลี คิดว่าไม่สำคัญ และเปลือง ของทุกอย่างที่มาไซต์มันเลยเละเทะหมดเลย (FAT คือการไปเทสของก่อนส่งแบบง่ายๆ) equipment ที่เราดูแลโดยตรงมีหลายตัว แต่ตัวที่ก่อเรื่องนี้เป็นชุดระบบควบคุมไฟฟ้า เจ้าตู้ PLC ประมาณ 300i/o ค่ะ เราพยายามบอก PM ตลอดว่าเห้ย ไม่ได้นะ ถึงเชคแบบมาดีเราก็ไม่รู้ว่าเค้าทำของให้เราครบจริงไหม
ไอ้ช่วงทำ engineering นี่ก็ทะเลาะกันตลอด
เราก็บ่นให้คนรอบข้างที่ทำงานตลอดว่า เกลียดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เกลียดบริษัทมัน
คือไม่ได้ดั่งใจซักกะอย่างเลย โอ้ยยยยยยยย รอบหน้าจะไม่ซื้อแล้วเจ้านี้
เมื่อต้นปีเราย้ายมาอยู่ไซต์ เราก็มานั่งแก่วอยู่กับเจ้าตู้นี้ในโกดังเก็บของ ฝุ่นเยอะมาก ไฟฟ้าก็ไม่มี ก็ค่อยๆใส่ tag แก้ไปเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงขั้น program ไม่ไหว โทรไปบ่นความรันทดใจให้ เมเนเจอร์ที่แผนกฟัง แล้วก็เขียนเมลล์ไปโวยวาย จนกระทั่ง ได้เจ้าตัว engineer ของเกาหลีที่ทำเจ้าตัวนี้ส่งมา….. จริงก็เมลล์คุย กับ video conference คุยกับอีตานี่หลายรอบ แต่รอบนี้เพิ่งเจอตัวเป็นๆ โหยอีตานี่มันแก่กว่าเรา 8 ปีเลยหรอเนี่ย ตอนวีดีโอคุยนึกว่ารุ่นเดียวกัน
ในโกดัง มันร้อนมาก..................
ไฟฟ้า.... ไม่มี
พัดลม..... ไม่มี
ลม...... ไม่มี ฝุ่นก็เยอะ
ให้ลูกน้องไปลากไฟ เคเบิลนึงมาต่อ กับตู้ PLC จะได้ทำงานได้
ร้อนมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ตกดึก แมลงเม่าเพียบ เหมือนมาไล่
บางวันก็มีตะขาบเลื้อยมา
คือในใจโกรธ Project Manager มาก ทำไมไม่ให้เราไปเชคของก่อนที่มันจะส่งมา
คุยกันก็คุยกันไม่ค่อยรู้เรื่อง ภาษาอังกฤษอะไรของมันเนี่ย
change เชนจี้
test เทสทือ
test เทสทิดึ
ไรวะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะ
อีตานี่มันก็เครียด............. ร้อน
เชค i/o test ไปได้ 20 points
ดูดบุหรี่อีกละ ออกมาดูหน้าโกดัง
บางทีเราไปเข้าห้องน้ำมา ก็เห็นมันนั่งดูดหน้าตู้เลย
แถมเหงื่อแตก พลากๆ อย่างกับอาบน้ำ 24ชม. ไอ้เราก็สงสาร
ส่งกระดาษทิชชู่ให้เค้าเช็ด พัดตอนแรกเอามาพัดให้ตัวเอง ไปๆมาๆก็พัดให้ตานี่ด้วย เพราะใจก็กลัวเหงื่อเค้าจะไปหยดลงตู้ PLC เดี่ยวงานกูจะพังอีก
ข้าวปลาตอนเช้าก็ไม่กิน ไม่ใช่ไม่กินหรอก เค้าซื้อไม่เป็น
เราก็ซื้อมาเผื่อ ตอนเช้า แล้วตอนกลางวันไปกินข้าวกลางวันด้วยกัน เค้าเลี้ยงคืน
คุยกันคุยไม่ค่อยรู้เรื่องหรอก ส่งเมจเซจเอา ไปๆมาๆ บอกเปลืองหวะ ยูลง Line สิ ไว้นัดงานวันพรุ่งนี้
แต่ตอนทำงาน มือถือร่วง กระแตกกับแง่งตู้ PLC อีก พังๆๆๆๆๆ
คิดอยู่ในใจ กูไปทำอะไรให้บริษัทวะเนี่ย ส่งคนมาทำงานด้วย
ก็ดูดบุหรี่วันละ 2 ซอง ร้อนก็ร้อน คุยกันก็ไม่ค่อยรู้เรื่อง ต้องมาใช้มือถือส่วนตัว ค่าโทรศัพท์ตัวเองคุยอีก นั่งๆอยู่ก็ต้องหันไปมองตะขาบ ตกดึกจะทำงานก็มีแมลงเม่ามาก่อกวนอีก
เส้นทางสู่เกาหลี โรยด้วยกลีบกุหลาบมั้ยล่ะเนี่ย
หลังจากมือถือเราพัง เกิดอะไรขึ้น....................
นัดงานกันไม่ได้ คุยกันไม่รู้เรื่องอีกเหมือนเดิม
เค้าเลย ให้มือถือเค้ามาเครื่องนึง ให้เครื่องส่วนตัวเค้ามายืม แล้วให้เราไปซื้อเครื่องใหม่
ช่วงนั้นก็คิด เออ จริงๆ มันก็ดี เอางี้ รีบๆทำงานให้จบ ติดตั้งตู้ได้ เดี่ยวพาไปเที่ยวพัทยา
ไอ้เราก็โทรบอกแฟนว่า เอ้อ เค้าพาเวนเดอร์ไปเที่ยวนะ มันให้เค้ายืมมือถือ ก็พามันไปซะหน่อย เดี่ยวมันบ่น ไปด้วยกันไหม? แต่แฟนไม่ไป.......
จริงๆเพื่อนๆที่ไซต์ก็บอกว่าเห้ย พาเว็นเดอร์ไปเที่ยวหน่อยดิ (แต่ไม่ยักจะมีใครไปเป็นเพื่อนกุเลย)
…. คือนึกถึงจิตใจเราเวลาไปทำงานต่างประเทศ พอบอกว่าจะได้เที่ยว รีบเลยยยยยยยยยยยย
สรุปคือ อยู่ในโกดังด้วยกันมา สุทธิ 3 อาทิตย์
วันนี้ออกมาได้ละ ดูสิ แฮปปี้ไหมล่ะ
แต่เพิ่งรู้ว่าคนเกาหลีกลัวกระเทยมาก คือวิ่งหนีเลยแบบจริงจัง คอหดแบบขี้หดตดหาย ตอนพาไปเที่ยวมิโมซ่า
กลับมาก็เริ่มคุยได้กันเหมือนเพื่อน สนิทมากขึ้น ก็เป็นเรื่องปกติแหละ
แต่เช้าหลังจากวันนั้นมา .................. แทแดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!
ทำมือถือของเค้าแตก แตกสองเครื่องเลย!!!!!!!!!!!!!!!!!
กรรม กรรม กรรม เวรของกรรมจริงๆ เครื่องส่วนตัวของเค้าด้วย
แล้วไงกรู
ลาออกที่ระยอง เริ่มต้นที่ปูซาน และอยู่อย่างเป็นทางการที่โซล
ไม่เคยตอบ หรือว่ามาตั้งกระทู้อะไรเลย ที่มาตั้งกระทู้เพราะว่าเกิดจากเพื่อนๆเชียร์มาค่ะ
ช่วงนี้กำลังเดินสายแจกการ์ดแต่งงานได้สักพัก เพื่อนๆต่างถามว่าเรื่องราวมันเกิดขึ้นได้ยังไง
หลายๆคนก็บอกว่าลองมาเล่าในพันทิพย์ดูเผื่อคนอื่นจะชอบ และเป็นแรงบันดาลใจในการลาออกจากงาน
และเราเองก็ไม่มีความเป็นติ่งเกาหลีเลยสักนิด ออกแนวไม่เคยสนใจเลยด้วย แต่ดันมาจะแต่งงานกับคนเกาหลีซะงั้น
จริงๆแล้วเราพิมพ์มายาวมาก แต่มือดันไปกดปิด ซะงั้น หมดอารมณ์ เลยตัดหลายๆส่วนออกแล้วกันค่ะ ขี้เกียดพิมพ์ละ
เราเป็นวิศวกร ทำ Instrument ได้มาจับคู่กับ vendor package เกาหลี เมื่อปี 2014 แต่ว่าเริ่มมาได้ใช้ชีวิตทำ commissioning plant ด้วยกันตอนต้นปี 2015 ค่ะ เรื่องมันเกิดจาก การที่บริษัทเราเดินเกมส์ผิด ประหยัดค่า FATที่เกาหลี คิดว่าไม่สำคัญ และเปลือง ของทุกอย่างที่มาไซต์มันเลยเละเทะหมดเลย (FAT คือการไปเทสของก่อนส่งแบบง่ายๆ) equipment ที่เราดูแลโดยตรงมีหลายตัว แต่ตัวที่ก่อเรื่องนี้เป็นชุดระบบควบคุมไฟฟ้า เจ้าตู้ PLC ประมาณ 300i/o ค่ะ เราพยายามบอก PM ตลอดว่าเห้ย ไม่ได้นะ ถึงเชคแบบมาดีเราก็ไม่รู้ว่าเค้าทำของให้เราครบจริงไหม
ไอ้ช่วงทำ engineering นี่ก็ทะเลาะกันตลอด
เราก็บ่นให้คนรอบข้างที่ทำงานตลอดว่า เกลียดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เกลียดบริษัทมัน
คือไม่ได้ดั่งใจซักกะอย่างเลย โอ้ยยยยยยยย รอบหน้าจะไม่ซื้อแล้วเจ้านี้
เมื่อต้นปีเราย้ายมาอยู่ไซต์ เราก็มานั่งแก่วอยู่กับเจ้าตู้นี้ในโกดังเก็บของ ฝุ่นเยอะมาก ไฟฟ้าก็ไม่มี ก็ค่อยๆใส่ tag แก้ไปเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงขั้น program ไม่ไหว โทรไปบ่นความรันทดใจให้ เมเนเจอร์ที่แผนกฟัง แล้วก็เขียนเมลล์ไปโวยวาย จนกระทั่ง ได้เจ้าตัว engineer ของเกาหลีที่ทำเจ้าตัวนี้ส่งมา….. จริงก็เมลล์คุย กับ video conference คุยกับอีตานี่หลายรอบ แต่รอบนี้เพิ่งเจอตัวเป็นๆ โหยอีตานี่มันแก่กว่าเรา 8 ปีเลยหรอเนี่ย ตอนวีดีโอคุยนึกว่ารุ่นเดียวกัน
ในโกดัง มันร้อนมาก..................
ไฟฟ้า.... ไม่มี
พัดลม..... ไม่มี
ลม...... ไม่มี ฝุ่นก็เยอะ
ให้ลูกน้องไปลากไฟ เคเบิลนึงมาต่อ กับตู้ PLC จะได้ทำงานได้
ร้อนมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ตกดึก แมลงเม่าเพียบ เหมือนมาไล่
บางวันก็มีตะขาบเลื้อยมา
คือในใจโกรธ Project Manager มาก ทำไมไม่ให้เราไปเชคของก่อนที่มันจะส่งมา
คุยกันก็คุยกันไม่ค่อยรู้เรื่อง ภาษาอังกฤษอะไรของมันเนี่ย
change เชนจี้
test เทสทือ
test เทสทิดึ
ไรวะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะ
อีตานี่มันก็เครียด............. ร้อน
เชค i/o test ไปได้ 20 points
บางทีเราไปเข้าห้องน้ำมา ก็เห็นมันนั่งดูดหน้าตู้เลย
แถมเหงื่อแตก พลากๆ อย่างกับอาบน้ำ 24ชม. ไอ้เราก็สงสาร
ส่งกระดาษทิชชู่ให้เค้าเช็ด พัดตอนแรกเอามาพัดให้ตัวเอง ไปๆมาๆก็พัดให้ตานี่ด้วย เพราะใจก็กลัวเหงื่อเค้าจะไปหยดลงตู้ PLC เดี่ยวงานกูจะพังอีก
ข้าวปลาตอนเช้าก็ไม่กิน ไม่ใช่ไม่กินหรอก เค้าซื้อไม่เป็น
เราก็ซื้อมาเผื่อ ตอนเช้า แล้วตอนกลางวันไปกินข้าวกลางวันด้วยกัน เค้าเลี้ยงคืน
คุยกันคุยไม่ค่อยรู้เรื่องหรอก ส่งเมจเซจเอา ไปๆมาๆ บอกเปลืองหวะ ยูลง Line สิ ไว้นัดงานวันพรุ่งนี้
แต่ตอนทำงาน มือถือร่วง กระแตกกับแง่งตู้ PLC อีก พังๆๆๆๆๆ
คิดอยู่ในใจ กูไปทำอะไรให้บริษัทวะเนี่ย ส่งคนมาทำงานด้วย
เส้นทางสู่เกาหลี โรยด้วยกลีบกุหลาบมั้ยล่ะเนี่ย
หลังจากมือถือเราพัง เกิดอะไรขึ้น....................
นัดงานกันไม่ได้ คุยกันไม่รู้เรื่องอีกเหมือนเดิม
เค้าเลย ให้มือถือเค้ามาเครื่องนึง ให้เครื่องส่วนตัวเค้ามายืม แล้วให้เราไปซื้อเครื่องใหม่
ช่วงนั้นก็คิด เออ จริงๆ มันก็ดี เอางี้ รีบๆทำงานให้จบ ติดตั้งตู้ได้ เดี่ยวพาไปเที่ยวพัทยา
ไอ้เราก็โทรบอกแฟนว่า เอ้อ เค้าพาเวนเดอร์ไปเที่ยวนะ มันให้เค้ายืมมือถือ ก็พามันไปซะหน่อย เดี่ยวมันบ่น ไปด้วยกันไหม? แต่แฟนไม่ไป.......
จริงๆเพื่อนๆที่ไซต์ก็บอกว่าเห้ย พาเว็นเดอร์ไปเที่ยวหน่อยดิ (แต่ไม่ยักจะมีใครไปเป็นเพื่อนกุเลย)
…. คือนึกถึงจิตใจเราเวลาไปทำงานต่างประเทศ พอบอกว่าจะได้เที่ยว รีบเลยยยยยยยยยยยย
สรุปคือ อยู่ในโกดังด้วยกันมา สุทธิ 3 อาทิตย์
วันนี้ออกมาได้ละ ดูสิ แฮปปี้ไหมล่ะ
แต่เพิ่งรู้ว่าคนเกาหลีกลัวกระเทยมาก คือวิ่งหนีเลยแบบจริงจัง คอหดแบบขี้หดตดหาย ตอนพาไปเที่ยวมิโมซ่า
กลับมาก็เริ่มคุยได้กันเหมือนเพื่อน สนิทมากขึ้น ก็เป็นเรื่องปกติแหละ
แต่เช้าหลังจากวันนั้นมา .................. แทแดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!
ทำมือถือของเค้าแตก แตกสองเครื่องเลย!!!!!!!!!!!!!!!!!
กรรม กรรม กรรม เวรของกรรมจริงๆ เครื่องส่วนตัวของเค้าด้วย