ปีใหม่ไปไหนกัน เล่าสู่กันฟังเด้ออ

คืนที่ดาว ระยับ ประดับฟ้า อ้อมกอดฉัน คือชายคา อันอบอุ่น ใช่เพียงกาย เธอได้ ไอละมุน ยังการุณ ให้พำนัก พักพิงใจ ​เป็นสะพาน เชื่อมใจ ให้ใกล้กัน เติมพลัง ใ​ห้ฝัน ไปต่อได้ จวบจนเช้า แสงทอง ส่องรำไร พร้อมเ

แม่น้ำไหลสู่ทะเลไม่เร่ลัด ก็แน่ชัดรักไหลใช่พลั้งเผลอ ฉันขอมอบดวงฤทัยไว้ให้เธอ จะให้หยุดเพ้อรักไม่มีทาง แม้ว่าเวลาจะผ่านมาเกือบสี่สิบปีแล้ว ผมยังจำกลอนนี้ได้ดี แต่ชีวิตยังต้องดำเนินต่อไป แต่คงอีกไม่นา

ไม่ชอบหน้าฝน เพราะเคยเป็นฤดูที่ใครบางคน ___________________ หล่นหาย! ฝนตั้งเค้าอีกแล้ว เมฆหมอกไม่แคล้ว ครอบคลุมครึ้มไป ฉันจะหลบได้ที่ไหน ตั้งแต่เธอนั้นเดินจากไป เหมือนถูกบังคับให้เปียกตลอดมา ______

มีคืนหนึ่ง หลังเลิกงานฉันขับรถไปหาพัฒน์เหมือนเคย ตอนนั้นเป็นช่วงปลายฝน ลมเย็น ๆ พัดมาเรื่อยจนเสื้อคลุมบาง ๆ เอาไม่อยู่ หน้าคลินิก Gwellness ที่เราชอบนั่งกัน ไฟสีอุ่นถูกเปิดไว้เหมือนเดิม กลิ่นสมุนไพรลอ

เนื้อร้องประมาณนี้ครับ หน้าตาไม่ดีแต่ฉันจะมีหัวใจ หัวใจของฉันให้เธอไปจนหมด

เพราะเธอคือ ดอกไม้ ในใจฉันเหมือนของขวัญ ล้ำค่า ที่ฟ้าให้เหมือนน้ำทิพย์ พร่างพรม ชโลมใจฉันยิ้มได้ ทุกที่ เมื่อมีเธอ เมื่อมีเธอ ข้างกัน ฉันอุ่นใจเป็นดวงดาว ส่องใน ใจเสมอเส้นทางใจ แผนที่ มีเพียงเธอแม้ต้อ