............น้ำค้างกับใบหญ้า

หมาดน้ำค้างกลางยอดเจ้าดอกหญ้าหยาดมาจากสวรรค์หรือไรนี่จึงเรียงเกล็ดเม็ดแก้วแตะราตรีทักทายท่าทีช่วงดวงอรุณ กรุ่นกรุ่นกลิ่นฝัน ณ ที่นั้นยังค้นตั้นหายอดดอกหญ้ากรุ่นแรงแดดแผดเผาเจ้าไม่คุ้นเป็นจุณลับหายสลาย

.... " เสียงรำพึง..จากแดนใต้ " .... ยามอรุณ รุ่งฟ้าสาง กลางผาเขา ภูทอดแล แผ่เงายาว พราวตาเห็น มวลพฤกษา พาพริ้วใบ ไหวลมเย็น มนต์ธรรมเร้น เร้นซ่านซึ้ง ตรึงวิญญาณ ชะเงิบผา ผาหินย้อย ลอยจากฟ้า