สวัสดีครับทุกคน วันนี้ผมมีเรื่องจะมาเล่าครับ
เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อ6ปีที่แล้วครับ ตอนนั้นเป็นช่วงซัมเมอร์ของปี1 จะขึ้นปี2คับ อ้อลืมบอกไปผมเรียนที่มหาวิทยาลัยทางภาคเหนือ ที่มีสัญลักษณ์เป็นรูปช้าง 555
เข้าเรื่องเลยนะครับ คือผมเนี่ยเป็นเด็กทุน แล้วทีนี้ช่วงซัมเมอร์ทางโครงการก็จะมีการจัดค่ายเพื่อให้นักศึกษาในโครงการที่อยู่ต่างสถาบันได้รู้จักกัน ซึ่งปีนั้นเจ้าภาพคือ ม.สงขลานครินทร์ครับ โดย ม.ทางภาคอื่นๆ ก็จะต้องไปรวมตัวกันที่ มหิดลก่อน เพื่อที่จะได้ขึ้นรถเดินทางไปพร้อมๆกัน
ทาง ม.ผม ก็มีเพื่อนร่วมโครงการประมาณ20กว่าคนครับ โดยมีกำหนดการเดินทางตอนเย็นวันศุกร์ ถึง กทม เช้าวันเสาร์ แล้วไปพัก รร ในกทมอีก 1 คืน เพื่อไปขึ้นรถที่มหิดลในวันอาทิตย์ โดยเหตุการณ์ระทึกของผมเกิดขึ้นในคืนวันที่ 2 นั่นเองครับ!!!
ผมได้พักกับเพื่อนอีกคนครับ โดยเตียงของผมจะอยู่ฝั่งระเบียงครับ เป็นกระจกทั้งแผงเลย สามารถมองเห็นวิวภายนอกได้ คืนนั้นผมก็อาบน้ำนอนดูทีวีแก้เซงไปเรื่อยๆครับ จนเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้....ผมไม่รู้ว่าผมตื่นมาอีกทีตอนไหน แต่ที่แน่ๆ คงจะดึกน่าดู เพราะเพื่อนที่นอนด้วยกันกรนสนั่นมาก
ผมกวาดสายตามองไปรอบๆห้อง จนไปสะดุดกับไฟหน้าห้องน้ำครับ มันติดๆดับๆ สงสัยฟิวส์คงขาด ผมก็นอนดูแสงไฟนั้น มันก็เพลินดีนะ ติดๆดับๆติดๆดับๆ จากนั้นผมก็เผลอหลับไปอีกรอบนึง....
ด้วยความที่ก่อนจะเผลอหลับไปผมนอนดูไฟนั้น ทำให้การวางหัวของผมยังคงอยู่ในองศานั้น ผมตื่นมาอีกรอบนึง คราวนี้หลอดไฟดับไปแล้ว... แต่ผมกลับเห็นเป็นแสงสีขาวๆ เป็นแท่งยาวๆ ลอยอยู่ในตำแหน่งนั้นแทน ตอนแรกผมคิดว่าเป็นแสงจากถนนสาดผ่านช่องว่างของผ้าม่านเข้ามา แต่คิดไปคิดมา เราอยู่ชั้น10กว่านี่นา แสงจากถนนส่องมาไม่ถีงแน่นอน!!!!!
ไวพร้อมๆกับที่ผมคิดได้ แสงนั่นค่อยๆเคลื่อนไปรอบๆห้อง ผ่านดูเสื้อผ้า อ้อมไปด้านหลังทีวี แล้วมาอ้อมเตียงผม(พิมพ์ไป ขนลุกไป) แล้วเเสงนั้นก็วนรอบเตียงผม 1 รอบ..2รอบ...แล้วรอบที่3 แสงนั้นกำลังจะพุ่งเข้าหาผมจากทางปลายเตียง ผมรีบผุดขึ้นไปเอื้อมเปิดไฟที่หัวเตียง พร้อมกับควานหาพระที่ผมถอดไว้ใต้หมอนมาไว้ที่อก อาการตอนนั้นคือมันบอกไม่ถูกจริงๆ ทั้งกลัว ทั้งตื่นเต้น ทั้งสงสัย ผมสวดมนต์ทุกบทที่ท่องได้ จนผมเผลอหลับไปอีกครั้ง....
ผมตื่นมาอีกทีก็เช้าแล้ว ทุกอย่างดำเนินไปตามแผน พวกเราไปขึ้นรถที่มหิดล แล้วออกเดินทางไปยัง มอ. กิจกรรมดำเนินไปเรื่อยๆ จนผมเกือบจะลืมเรื่องที่เจอในคืนนั้นไป แต่ที่ผมรู้สึกได้คือ ผมรู้สึกหนักไหล่อย่างที่ไม่เคยเป็นมา
พวกเราเข้าค่ายกันทั้งหมด7วัน จากนั้นก็เดินทางกลับบ้าน ผมกลับมาถึงบ้านก็ตอนบ่ายๆ เพราะกว่าลุงจะมารับที่มอ ก็เกือบจะเที่ยงอยู่แล้ว กลับมาถึงบ้านผมก็ทำอะไรของผมไป จนผมลืมเรื่องที่เจอคืนนั้นไปเลย
คืนนั้นผมก็เข้านอนตามปกติ แต่ที่ไม่ปกติคือผมยังรู้สึกหนักไหล่ไม่หาย... คืนนั้นผมฝันว่าผมกำลังนอนที่ รร. นั้นอีกครั้ง และเหตุการณ์ในคืนนั้นก็กำลังจะเริ่มใหม่อีกครั้ง!!! แต่คราวนี้ผมกลับเห็นเป็นผู้หญิง 2 หัว แทนที่จะเห็นเป็นแสงน้ัน พอผมสบตาเธอ ผมขยับตัวไม่ได้ครับ ใช่แล้วครับ ผมกำลังโดนผีอำ ผมอยากจะร้องให้แม่ให้ยายมาช่วย แต่เสียงมันไม่ออกมาเลยครับ ผมสวดมนต์ทุกบทที่สวดได้ แต่ผมก็ยังขยับตัวไม่ได้ จนสุดท้ายผมนึกถึงหน้าแม่ ผมหลุดจากการโดนอำเลยทันที ผมรีบวิ่งเข้าไปนอนกับแม่ในห้อง แม่ก็งงๆ แต่ก็ไม่ว่าอะไร
ตอนเช้ายายมาถามผมว่าเมื่อคืนเป็นอะไร เพราะได้ยินเสียงผมร้องอื้อๆ ฮือๆ(บ้านผมเป็นบ้านไม้ 2 ชั้น ผมนอนชั้น2 ยายนอนชั้น1 คำแหน่งห้องตรงกันพอดี) ผมก็เล่าให้ยายฟังตามที่ผมสัมผัสมาเมื่อคืน ตอนแรกยายคิดว่าเป็นผีปู่ย่ามาแกล้ง (ห้องที่ผมนอนเป็นห้องเก่าของยาย แต่ยายเริ่มขี้นบันไดไม่ไหว เลยย้ายลงไปนอนข้างล่าง แต่ขันปู่ย่า (เป็นพานที่มีกรวยดอกไม้อยู่ในนั้น คนเชียงใหม่เชื่อว่าวิญญาณของบรรพบุรุษจะสิงสถิตอยู่ในนั้น คอยปกปักรักษาลูกหลาน) ยังอยู่ที่ห้องเดิม(ห้องที่ผมนอน) แต่พอผมเล่าเรื่องที่เจอที่ รร. ให้ฟัง ยายก็คิดว่าไม่ใช่ละ ต้องเป็นผีอย่างอื่นแน่นอน ยายเห็นท่าไม่ดีก็เลยพาผมไปหาพ่อปู่(คนทรง)ฤาษีตาไฟ
พอไปถึงตำหนัก พ่อปู่ก็ทักผมขึ้นมาเลยว่า "เสน่ห์แรงนะเรา ดูซิ เค้าตามมาถึงนี่เลย" ยายก็ถามว่าเกิดอะไรขึ้น พ่อปู่ก็หันมาทางผมแล้วถามว่า "หนักไหล่ใช่มั๊ย?" ผมก็บอกว่าครับ พ่อปู่ก็บอกว่า "มันก็ต้องหนักสิ ก็เค้านั่งไหล่เรามาทั้ง2คน ตั้งแต่ที่นู่นละ" ขนผมนี่ลุกทั้งตัวเลยครับ มือเท้านี่เย็นมาก
พ่อปู่ก็นั่งหลับตา พูดพรึมพรำ แล้วก็บอกว่า ผู้หญิง2 คนนี้เป็นพี่น้องกัน เป็นผี2นาง ที่สิงสถิตอยู่ที่ รร นั้น เค้ามาชอบผม อยากจะได้ไปอยู่ด้วย อยากได้ไปเป็นผัว!!! ช็อกสิครับ ผมไม่อยากเป็นผัวผี 5555 และที่สำคัญ ผมไม่ชอบผู้หญิง5555
ยายเลยถามว่าจะให้ทำยังไง พ่อปู่ก็บอกว่าเดี๋ยวจะคุยให้ ท่านก็หลับตาพรึมพรำอีกรอบ แต่รอบนี้มีตวาด ทำเสียงเหมือนไล่อะไร แล้วท่านก็ลืมตา บอกว่า2นางนี้ไม่ยอม เค้าอุตส่าห์ตามมาตั้งไกล ยังไงก็ต้องเอาไปให้ได้ (ผมนี่ซีดเลย) พ่อปู่ก็เรียกผมเข้าไปหา แล้วเอาเขี้ยวเสือครูดแขนผมทั้ง2ข้าง ไล่ตั้งแต่ไหล่ลงไปจนถึงปลายนิ้ว แล้วก็ครูดไปไว้บนมือของพ่อปู่ แล้วท่านก็ตบลงบนหัวเข่าตัวเอง แล้วก็ลูบไปจนถึงปลายเท้า ท่านก็บอกว่าไล่ไปให้แล้วนะ สบายใจได้ จากนั้นท่านก็เอาด้ายแดงมาผูกข้อมือให้ผม แล้วก็ตัดปลายด้ายใส่ในกรวยดอกไม้ บอกว่าให้เอากรวยดอกไม้นี้ไปไว้บนหัวเตียง ครบ 7วันค่อยเอาทิ้ง ผมกับยายก็ลาท่านกลับบ้าน
หลังจากนั้นผมก็นอนหลับสบาย อาการหนักไหล่ก็ไม่มีอีกแล้ว
จบแล้วครับ ไว้ว่างๆจะมาอัพใหม่นะครับ 5555 เป็นคนที่เจอบ่อยมาก ยิ่งในมอผมนี่ยิ่งเยอะ
ผี 2 นางจะเอาผมไปเป็นผัว!!!
เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อ6ปีที่แล้วครับ ตอนนั้นเป็นช่วงซัมเมอร์ของปี1 จะขึ้นปี2คับ อ้อลืมบอกไปผมเรียนที่มหาวิทยาลัยทางภาคเหนือ ที่มีสัญลักษณ์เป็นรูปช้าง 555
เข้าเรื่องเลยนะครับ คือผมเนี่ยเป็นเด็กทุน แล้วทีนี้ช่วงซัมเมอร์ทางโครงการก็จะมีการจัดค่ายเพื่อให้นักศึกษาในโครงการที่อยู่ต่างสถาบันได้รู้จักกัน ซึ่งปีนั้นเจ้าภาพคือ ม.สงขลานครินทร์ครับ โดย ม.ทางภาคอื่นๆ ก็จะต้องไปรวมตัวกันที่ มหิดลก่อน เพื่อที่จะได้ขึ้นรถเดินทางไปพร้อมๆกัน
ทาง ม.ผม ก็มีเพื่อนร่วมโครงการประมาณ20กว่าคนครับ โดยมีกำหนดการเดินทางตอนเย็นวันศุกร์ ถึง กทม เช้าวันเสาร์ แล้วไปพัก รร ในกทมอีก 1 คืน เพื่อไปขึ้นรถที่มหิดลในวันอาทิตย์ โดยเหตุการณ์ระทึกของผมเกิดขึ้นในคืนวันที่ 2 นั่นเองครับ!!!
ผมได้พักกับเพื่อนอีกคนครับ โดยเตียงของผมจะอยู่ฝั่งระเบียงครับ เป็นกระจกทั้งแผงเลย สามารถมองเห็นวิวภายนอกได้ คืนนั้นผมก็อาบน้ำนอนดูทีวีแก้เซงไปเรื่อยๆครับ จนเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้....ผมไม่รู้ว่าผมตื่นมาอีกทีตอนไหน แต่ที่แน่ๆ คงจะดึกน่าดู เพราะเพื่อนที่นอนด้วยกันกรนสนั่นมาก
ผมกวาดสายตามองไปรอบๆห้อง จนไปสะดุดกับไฟหน้าห้องน้ำครับ มันติดๆดับๆ สงสัยฟิวส์คงขาด ผมก็นอนดูแสงไฟนั้น มันก็เพลินดีนะ ติดๆดับๆติดๆดับๆ จากนั้นผมก็เผลอหลับไปอีกรอบนึง....
ด้วยความที่ก่อนจะเผลอหลับไปผมนอนดูไฟนั้น ทำให้การวางหัวของผมยังคงอยู่ในองศานั้น ผมตื่นมาอีกรอบนึง คราวนี้หลอดไฟดับไปแล้ว... แต่ผมกลับเห็นเป็นแสงสีขาวๆ เป็นแท่งยาวๆ ลอยอยู่ในตำแหน่งนั้นแทน ตอนแรกผมคิดว่าเป็นแสงจากถนนสาดผ่านช่องว่างของผ้าม่านเข้ามา แต่คิดไปคิดมา เราอยู่ชั้น10กว่านี่นา แสงจากถนนส่องมาไม่ถีงแน่นอน!!!!!
ไวพร้อมๆกับที่ผมคิดได้ แสงนั่นค่อยๆเคลื่อนไปรอบๆห้อง ผ่านดูเสื้อผ้า อ้อมไปด้านหลังทีวี แล้วมาอ้อมเตียงผม(พิมพ์ไป ขนลุกไป) แล้วเเสงนั้นก็วนรอบเตียงผม 1 รอบ..2รอบ...แล้วรอบที่3 แสงนั้นกำลังจะพุ่งเข้าหาผมจากทางปลายเตียง ผมรีบผุดขึ้นไปเอื้อมเปิดไฟที่หัวเตียง พร้อมกับควานหาพระที่ผมถอดไว้ใต้หมอนมาไว้ที่อก อาการตอนนั้นคือมันบอกไม่ถูกจริงๆ ทั้งกลัว ทั้งตื่นเต้น ทั้งสงสัย ผมสวดมนต์ทุกบทที่ท่องได้ จนผมเผลอหลับไปอีกครั้ง....
ผมตื่นมาอีกทีก็เช้าแล้ว ทุกอย่างดำเนินไปตามแผน พวกเราไปขึ้นรถที่มหิดล แล้วออกเดินทางไปยัง มอ. กิจกรรมดำเนินไปเรื่อยๆ จนผมเกือบจะลืมเรื่องที่เจอในคืนนั้นไป แต่ที่ผมรู้สึกได้คือ ผมรู้สึกหนักไหล่อย่างที่ไม่เคยเป็นมา
พวกเราเข้าค่ายกันทั้งหมด7วัน จากนั้นก็เดินทางกลับบ้าน ผมกลับมาถึงบ้านก็ตอนบ่ายๆ เพราะกว่าลุงจะมารับที่มอ ก็เกือบจะเที่ยงอยู่แล้ว กลับมาถึงบ้านผมก็ทำอะไรของผมไป จนผมลืมเรื่องที่เจอคืนนั้นไปเลย
คืนนั้นผมก็เข้านอนตามปกติ แต่ที่ไม่ปกติคือผมยังรู้สึกหนักไหล่ไม่หาย... คืนนั้นผมฝันว่าผมกำลังนอนที่ รร. นั้นอีกครั้ง และเหตุการณ์ในคืนนั้นก็กำลังจะเริ่มใหม่อีกครั้ง!!! แต่คราวนี้ผมกลับเห็นเป็นผู้หญิง 2 หัว แทนที่จะเห็นเป็นแสงน้ัน พอผมสบตาเธอ ผมขยับตัวไม่ได้ครับ ใช่แล้วครับ ผมกำลังโดนผีอำ ผมอยากจะร้องให้แม่ให้ยายมาช่วย แต่เสียงมันไม่ออกมาเลยครับ ผมสวดมนต์ทุกบทที่สวดได้ แต่ผมก็ยังขยับตัวไม่ได้ จนสุดท้ายผมนึกถึงหน้าแม่ ผมหลุดจากการโดนอำเลยทันที ผมรีบวิ่งเข้าไปนอนกับแม่ในห้อง แม่ก็งงๆ แต่ก็ไม่ว่าอะไร
ตอนเช้ายายมาถามผมว่าเมื่อคืนเป็นอะไร เพราะได้ยินเสียงผมร้องอื้อๆ ฮือๆ(บ้านผมเป็นบ้านไม้ 2 ชั้น ผมนอนชั้น2 ยายนอนชั้น1 คำแหน่งห้องตรงกันพอดี) ผมก็เล่าให้ยายฟังตามที่ผมสัมผัสมาเมื่อคืน ตอนแรกยายคิดว่าเป็นผีปู่ย่ามาแกล้ง (ห้องที่ผมนอนเป็นห้องเก่าของยาย แต่ยายเริ่มขี้นบันไดไม่ไหว เลยย้ายลงไปนอนข้างล่าง แต่ขันปู่ย่า (เป็นพานที่มีกรวยดอกไม้อยู่ในนั้น คนเชียงใหม่เชื่อว่าวิญญาณของบรรพบุรุษจะสิงสถิตอยู่ในนั้น คอยปกปักรักษาลูกหลาน) ยังอยู่ที่ห้องเดิม(ห้องที่ผมนอน) แต่พอผมเล่าเรื่องที่เจอที่ รร. ให้ฟัง ยายก็คิดว่าไม่ใช่ละ ต้องเป็นผีอย่างอื่นแน่นอน ยายเห็นท่าไม่ดีก็เลยพาผมไปหาพ่อปู่(คนทรง)ฤาษีตาไฟ
พอไปถึงตำหนัก พ่อปู่ก็ทักผมขึ้นมาเลยว่า "เสน่ห์แรงนะเรา ดูซิ เค้าตามมาถึงนี่เลย" ยายก็ถามว่าเกิดอะไรขึ้น พ่อปู่ก็หันมาทางผมแล้วถามว่า "หนักไหล่ใช่มั๊ย?" ผมก็บอกว่าครับ พ่อปู่ก็บอกว่า "มันก็ต้องหนักสิ ก็เค้านั่งไหล่เรามาทั้ง2คน ตั้งแต่ที่นู่นละ" ขนผมนี่ลุกทั้งตัวเลยครับ มือเท้านี่เย็นมาก
พ่อปู่ก็นั่งหลับตา พูดพรึมพรำ แล้วก็บอกว่า ผู้หญิง2 คนนี้เป็นพี่น้องกัน เป็นผี2นาง ที่สิงสถิตอยู่ที่ รร นั้น เค้ามาชอบผม อยากจะได้ไปอยู่ด้วย อยากได้ไปเป็นผัว!!! ช็อกสิครับ ผมไม่อยากเป็นผัวผี 5555 และที่สำคัญ ผมไม่ชอบผู้หญิง5555
ยายเลยถามว่าจะให้ทำยังไง พ่อปู่ก็บอกว่าเดี๋ยวจะคุยให้ ท่านก็หลับตาพรึมพรำอีกรอบ แต่รอบนี้มีตวาด ทำเสียงเหมือนไล่อะไร แล้วท่านก็ลืมตา บอกว่า2นางนี้ไม่ยอม เค้าอุตส่าห์ตามมาตั้งไกล ยังไงก็ต้องเอาไปให้ได้ (ผมนี่ซีดเลย) พ่อปู่ก็เรียกผมเข้าไปหา แล้วเอาเขี้ยวเสือครูดแขนผมทั้ง2ข้าง ไล่ตั้งแต่ไหล่ลงไปจนถึงปลายนิ้ว แล้วก็ครูดไปไว้บนมือของพ่อปู่ แล้วท่านก็ตบลงบนหัวเข่าตัวเอง แล้วก็ลูบไปจนถึงปลายเท้า ท่านก็บอกว่าไล่ไปให้แล้วนะ สบายใจได้ จากนั้นท่านก็เอาด้ายแดงมาผูกข้อมือให้ผม แล้วก็ตัดปลายด้ายใส่ในกรวยดอกไม้ บอกว่าให้เอากรวยดอกไม้นี้ไปไว้บนหัวเตียง ครบ 7วันค่อยเอาทิ้ง ผมกับยายก็ลาท่านกลับบ้าน
หลังจากนั้นผมก็นอนหลับสบาย อาการหนักไหล่ก็ไม่มีอีกแล้ว
จบแล้วครับ ไว้ว่างๆจะมาอัพใหม่นะครับ 5555 เป็นคนที่เจอบ่อยมาก ยิ่งในมอผมนี่ยิ่งเยอะ