ในปรัชญานยายะบอกว่าความรู้มีความรู้จิงและไม่จริง
ความรู้ไม่จริงอย่างหนึ่งคือความรู้ที่ได้จากความจำ
แต่ในความรู้ที่จริง มีความรู้ที่เรียกว่าความรู้วิสามัญ เช่น เมื่อเราเห็นมะนาวก็สามารถรับรู้ได้ถึงความเปรี้ยว คือจำความเปรี้ยวได้
แต่ในตอนแรกบอกว่าความจำเป็นความรู้ที่ไม่จริง แล้วจำความเปรี้ยวได้ก็แสดงว่าไม่จริงสิ งงมากครับ ขอผู้รู้ช่วยอธิบาย
ถามคำถามปรัชญาอินเดียครับใครพอรู้มาตอบหน่อย
ความรู้ไม่จริงอย่างหนึ่งคือความรู้ที่ได้จากความจำ
แต่ในความรู้ที่จริง มีความรู้ที่เรียกว่าความรู้วิสามัญ เช่น เมื่อเราเห็นมะนาวก็สามารถรับรู้ได้ถึงความเปรี้ยว คือจำความเปรี้ยวได้
แต่ในตอนแรกบอกว่าความจำเป็นความรู้ที่ไม่จริง แล้วจำความเปรี้ยวได้ก็แสดงว่าไม่จริงสิ งงมากครับ ขอผู้รู้ช่วยอธิบาย