บางช่วงของชีวิต เราไม่ได้ต้องการคำแนะนำ แค่ต้องการความเงียบที่ปลอดภัยสักที่หนึ่ง

สวัสดีค่ะ มีบางวัน…ที่เราไม่ได้อยากคุยกับใครเลย
ไม่ใช่เพราะโกรธ ไม่ใช่เพราะเสียใจ แต่แค่รู้สึกว่าเสียงรอบตัวมันดังเกินไป จนใจเราต้องการความเงียบเพื่อหายใจอีกสักพัก

เราคิดว่ามันคงเป็นธรรมดาของชีวิตที่บางช่วง เราอยากวิ่งเข้าหาโลก แต่บางช่วง เราอยากหลบออกมานั่งอยู่ข้างทางเฉย ๆ
ทุกคนต่างมีวันที่หัวเราะกับเรื่องเล็ก ๆ ได้ และวันที่อยากหายไปโดยไม่ต้องอธิบายให้ใครฟัง มันไม่ได้หมายความว่าเราอ่อนแอ

แต่อาจเป็นเพราะเรากำลังซื่อสัตย์กับหัวใจตัวเองมากขึ้น เราเริ่มเข้าใจว่า “การอยู่คนเดียว” ไม่ได้เท่ากับ “ความเหงา”
บางทีมันคือพื้นที่ที่ทำให้เราได้ฟังเสียงของตัวเองอีกครั้ง ได้รู้ว่าเราชอบอะไร ไม่ชอบอะไร
และได้พักจากการพยายามเป็นในแบบที่คนอื่นอยากให้เราเป็น มีบางคนเข้ามาในชีวิต เพื่อสอนให้เรารู้ว่าความสบายใจสำคัญแค่ไหน

บางคนทำให้เราได้เรียนรู้ที่จะรักตัวเองให้มากขึ้น
บางคนแค่ผ่านมา เพื่อให้เราเห็นว่า “เราไม่จำเป็นต้องรอใครมาทำให้เราดีขึ้น” เราก็ดูแลตัวเองได้ เหมือนที่เคยผ่านมาเสมอ
ทุกวันนี้ เราเริ่มให้ค่ากับ “ความสงบ” มากกว่า “ความสมบูรณ์แบบ” ไม่จำเป็นต้องถูกเข้าใจจากทุกคน
ขอแค่มีมุมเล็ก ๆ ที่ได้เป็นตัวเอง โดยไม่ต้องอธิบายอะไรก็พอ

เพราะสุดท้าย…
บางช่วงของชีวิต มันไม่ต้องการคำแนะนำอะไรเลย แค่ต้องการความเงียบที่ปลอดภัยสักที่หนึ่ง ให้หัวใจได้พัก และเริ่มต้นใหม่อย่างเบา ๆ