การศึกษาของไทย

โดยธรรมชาติของมนุษย์และสิ่งมีชีวิตในโลกใบนี้ ไม่สามารถจะทำให้สิ่งหนึ่งสิ่งใดเหมือนกันทั้งหมดได้ ความหลากหลายทางชีวภาพเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นทางธรรมชาติอยู่แล้ว การศึกษาก็เช่นเดียวกัน หากจะปฎิรูปก็ควรจะตระหนักถึงความจริงข้อนี้อย่าไปฝืนธรรมชาติ เพราะเราทำให้ทุกคนเป็นแบบนั้นไม่ได้แต่เราทำให้คนบางส่วนเป็นได้จาก 66 ล้านคนที่มีอยู่  กลุ่มคนเก่งจะให้มุ่งไปทางใด กลุ่มที่เก่งปานกลางจะให้มุ่งไปทางใด กลุ่มที่ไม่ค่อยเก่งจะให้มุ่งไปทางใด กลุ่มที่อ่อนที่สุดจะให้มุ่งไปทางใด  รัฐต้องตระหนักให้ดี ที่สำคัญให้เด็กได้รู้จักตนเอง และให้เขามีส่วนร่วมในการปฎิรูปด้วย เราเป็นผู้ใหญ่อย่าพยายามยัดเยียดในสิ่งที่สังคมต้องการ โดยไม่เหลียวมามองเด็กเลย ไม่ต่างกับที่พ่อแม่ยัดเยียดให้เด็กเป็นโน่นเป็นนี้ตามกระแสสังคม  ตัวอย่างเช่น ต้องเก่งภาษาอังกฤษเพราะต้องเข้าสู่ AEC ทำไมต้องเดินตามแบบนั้น ใครที่เก่งก็ไปทางนั้น แล้วเด็กที่ไม่ได้จริงๆ จะดึงดันให้เขาไปทางนั้นทำไม เราต้องมีทางเลือกอื่นให้เขาหรือให้เขามีอิสระในการเลือก อย่าใช้เพียงการสอบเป็นเครื่องตัดสินบางอย่าง

ตอนนี้การศึกษาที่ว่าแย่ รัฐต้องแยกแยะให้ได้ว่าพื้นที่ใดมีกลุ่มคนเก่ง กลุ่มที่เก่งปานกลาง กลุ่มที่ไม่ค่อยเก่ง และกลุ่มที่อ่อนที่สุดมีอยู่เท่าใด และจะทุ่มงบประมาณสนับสนุนอย่างไรในแต่ละพื้นที่ เราต้องกำหนดเป้าหมายของประเทศให้ชัดเจน เราจะวางแผนกำลังคนของชาติไปทิศทางใดบ้าง สาขาใดบ้าง  อะไรที่ไม่มีประสิทธิภาพที่รัฐทำอยู่ขณะนี้ก็ควรจะยุบ ยกเลิก เอาให้จริงจัง อาจจะจะต้องเจ็บแต่ก็ต้องยอม ผมว่าเรามีสถาบันการศึกษามากเกินไป ซึ่งโดยส่วนใหญ่เป็นแบบ comprehensive university การขยายโอกาสทางการศึกษาจึงมักจะสวนทางกลับคุณภาพ เราห่วงว่าตัวเราจะไม่มีกินมีใช้ แต่ไม่ค่อยจะห่วงคนข้างหลังที่เป็นอนาคตของชาติ เราต้องมีสถาบันการศึกษาที่สอดคล้องกับกลุ่มคนต่างๆ เอาแบบมุ่งเป้าและจริงจัง การพัฒนาประเทศจึงจะถูกทาง
www.nitiphong.com