อยากฆ่าตัวตาย .....เหนื่อยกับการมีชีวิตและสิ่งรอบด้าน.....ขอโทษครับแม่

ด้วยความรู้สึกในตอนนี้ของผม ....ผมคิดว่าผมไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อแล้วครับ ผมยอมรับคำต่อว่าด่าทอจากเพื่อนๆ ในเวปไซต์นะครับ ....ตอนนี้ผมอยู่ตัวคนเดียว งานที่ทำงานก็ทำให้รู้สึกต่ำต้อย พี่น้องก็ไม่ค่อยจะสนใจ ทำเมิน.....ส่วนแม่ก็รู้สึกไม่ภาคภูมิใจลูกคนนี้สักเท่าไหร่ ผมทำตัวผมเองด้วยละครับ แม่ให้เรียนก็ไม่เรยนให้จบ เลยต้องมาทำงานที่ดูย่ำแย่ ....ไปคุยกะใครก็ไม่ได้....ได้แต่ปิดบังเอาไว้ไม่บอกใคร มีเพื่อนก็..สุดท้ายก็เพื่อนเราเผาเพื่อนกันเอง พ่อผมเสียไปนานแล้วละครับ ผมคิดถึงพ่อมากครับอยากตามพ่อไปอยู่ด้วย ตอนนี้ไม่เสียดายอะไรอีกแล้ว เหลือเพียงความว่างเปล่ากับชีวิตที่มีอยู่ ตื่นมาทำงาน ทำงานเลิกงานกลับบ้าน นอน ทำงาน ไม่มีอะไรในชีวิตเลยสักอย่าง ต้องปั้นสีหน้าให้ร่าเริงแต่จริงๆ ด้านในก็ร้องไห้อยู่เสมอมา ...ผมตั้งใจทำงานนะครับ แต่เหมือนหัวหน้ามองไม่เห็นเราเลย มองข้ามเราไปตลอดเวลา เพื่อนที่ทำงานก็....ติฉินนินทาน่าเบื่อ.....มีแต่อะไรก็ไม่รู้ เบื่อมาก... เราอยู่เงียบๆ ก็มาข้องแขวะนั่นนี่ เพื่อนสนิทที่มีก็คิดว่าจริงใจที่แท้ก็เอาเราไปนินทาต่อหัวหน้า  เมื่อเราได้เงินเดือนมากกว่าก็ไม่พอใจ คือคนเราอะ พูดตรงๆ นะ วัยทำงานแล้วต้องการให้ตัวเองได้ดีเสมอ ผมเข้าหาหัวหน้าไม่เก่งเลยโดยมองข้ามไปตลอดเวลา หัวหน้าก็มองเราแปลก ๆ ไป เราก็เฉยๆ นะ เพราะปกติก็หน้าตาเฉย ๆ อยู่แล้ว เกลียดและไม่ชอบการวุ่นวาย ถ้าจะถามถึงแฟนอย่าถามเลยครับ ผมเป็นเกย์เลยเกลียดคนที่เป็นเกย์ มีแต่นอกใจ ทำร้ายใจกันเสมอ ความรักจริง ๆ ในหมู่เกย์ผมก็เข้าใจว่าหายาก แต่ไม่เคยค้นหาหรอเรียกร้องอะไรจากตรงนี้  ยังคงคิดว่า...เกย์สมัยนี้ มั่ว บอกไม่ถูกครับ จนทำงานแล้วก็ยังไม่มีแฟนเลยครับตั้งแต่เกิดมา จะบอกว่าหน้าตาดีไหมก็ดีครับ ไม่ได้ขี้เหร่อะไร แต่ไม่ค่อยชอบใครสักเท่าไหร่เพราะคิดว่าชอบไปก็ต้องเลิกอยู่ดี สู้อยู่คนเดียวดีกว่า  ทำงานก็ทำไปวัน ๆ จนสิ้นเดือนรับเงินเอามาใช้ซื้อของที่อยากได้ จบแล้วก็ทำงานต่อไปเรื่อยๆ อยากโทรหาแม่เวลาเหงา ๆ เศร้า  ๆ โทรไปแม่ก็จะตำหนิเสมอ ไม่เคยได้รับคำชมจากแม่เลยสักครั้งถึงแม้ว่าจะเล่าว่าเราได้ขึ้นเงินเดือนแม่ก็เฉยๆ บอกว่า “พี่ชายแกได้เงินเดือนเกือบแสนแล้ว” คือผมก็ยอมรับว่ามีความสามารถเท่านี้จริงๆ  ไม่ได้ดีเด่นอะไรเลย ...ทุกคนรอบตัวเราดีหมดยกเว้นเราตัวคนเดียว ทุกวันนี้ไม่มีบ้านเป็นของตัวเอง ไม่มีรถ ไม่มีเงินในบัญชี ต้องอาศัยบ้านพี่ชายอยู่ ไปเที่ยวบ้านพี่สาวก็ไม่ค่อยมีความสุข พี่เขยดูเฉยๆ กับเรา ส่วนพี่ชายก็ไม่ค่อยยุ่งกะเรา แฟนพี่ชายก็มองเราแปลก ๆ ทุกวันนี้ความสุขของผมคือการอยู่กับตัวเอง อยู่กับคอม กับมือถือ ไม่ค่อยอยากมอง ยุ่งวุ่นวายกับใคร แม่เคยบอกว่า...ถ้าแม่ตายไป...แกจะอยู่ยังไง พี่น้องจะเอาแกไหม ผมตอบได้เลยว่าผมอยู่ได้  แต่ขอออกไปอยู่คนเดียว ไม่มีใคร ....แต่ถ้าเป็นไปได้อยากตายก่อนแม่ ไม่อยากเห็นแม่ตายก่อน ......ผมเบื่อกับสังคมวุ่นวาย....แบบทุกวันนี้จริงๆ  ... เบื่อเข้าไปทุกวันๆ แล้ว บางทีเคยคิดอยากจะไปกระโดดทะเลไกลๆ  แบบไม่ต้องมีใครมาเห็นมาเจอผมเลย ..... แบบสงบๆ ..... อาจจะทรมานตอนตกลงไปทะเลลึก แต่สักพักก็ลืมทุกอย่างแล้ว.... หรือถ้าแม่ตายผมคงรับไม่ได้หรอกครับ...ผมคงจะบ้าตายเพราะผมรักแม่มาก ๆ .... ผมคงจะบวชไม่สึกหากแม่ตายไป...หรือ....ไม่อยากรับรู้อะไรอีกแล้วอ ยากใช้ชีวิตเงียบ ๆคนเดียว ไม่ต้องวุ่นวายกับใครอีก เพือน ญาติตัดหมด .... ทุกวันนี้ผมเองก็เกลียดการเล่นเฟช  โพสต์ด่ากันไปมา ๆ .....และด้วยว่าเราไม่มีโพรไฟล์อะไรไปบอกใครว่าเราเรียนจบจากไหน ทำงานอะไร หน้าตาหล่อแค่ไหนหรือสวยแค่ไหน .....หน้าตาเราธรรมดา ...และเกลียดการแต่งรูปหลอกตัวเองว่าตัวเองหน้าตาดี ใครมาอ่านแล้วรู้สึกไม่ดีกับผม..ผมยอมรับ..เพราะผมยอมรับไงครับ และพร้อมรับฟัง เพราะผมเองก็ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่..... แต่ชีวิตผมบอกได้เลยว่าไม่มีค่าสำหรับใครอีกแล้ว หากจะตายไปวันนี้พรุ่งนี้ก็ไม่เป็นอะไร และไม่ต้องให้ใครมาเสียใจหรอมางานศพเด็ดขาด .....ผมขอโทษ..ครับแม่