ไม่รู้จะเริ่มยังไง เรารู้สึกอึดอัดตัวเองมาก แต่จะพยายามเล่าให้เข้าใจ ขอบคุณที่หลงเข้ามาอ่านนะค**ผิดพลาดตรงไหนขออภัยตรงนี้เลยนะคะ
เพิ่งมาสังเกตตัวเอง+เสิร์ชเน็ต ตอนแรกก็คิดว่าเราจะเป็นsocial phobia หรือเปล่า เป็นอาการที่สารสื่อสมองทำงานผิดปกติ (เสิร์ชเพิ่มจากกูเกิ้ลได้นะคะ พอดีพิมพ์กับโทรศัพท์ ไม่สะดวกแปะลิ้งก์)
อาการคือ
-มือสั่นอัตโนมัติเมื่อเซ็นชื่อ รู้สึกเหมือนโดนกดดัน
-มือสั่นเมื่อกินข้าวคนเดียวในที่ๆมีคนเยอะๆ
-ไม่กล้าเดินทางคนเดียว
-หนีปัญหาบ่อยครั้ง
-ตอนปี1เรียนเซครวมกับคณะอื่น ต้องออกไปพูดหน้าห้อง สั่นมาก สมองblankไปเลย ตอนมัธยมไม่เคยเป็น อาจจะเพื่อนไม่สนิทด้วยมั้ง เลยสั่น
รวมๆ คือจะมีอาการเมื่อรู้สึกเหมือนโดนกดดัน ตกเป็นเป้าสายตา แต่ก็ไม่แน่ใจว่าตัวเองเป็นโรคนี้ป่าว ตอนนี้พยายามปรับปรุงตัวเองค่ะ ตอนเซ็นชื่อก็เซ็นช้าๆ ใครจะจ้องก็ชั่ง...
ประเด็นคือ เราจะประหม่า กังวล มีอาการเหมือนสั่นๆ ต่อหน้าผู้ชายที่ไม่สนิท แม้กระทั่งเขาเป็นใครก็ไม่รู้!? เราว่าเราเป็นเอามาก TT
ตอนม.ต้น
-ครั้งแรกในชีวิต มีเพื่อนในห้องมาชอบค่ะ555(หรอ) ชอบทักmsn มาบ่อยมาก ไม่เวิ่นเว้อยาว เอาเป็นว่ามันมาชวนไปดูหนังค่ะ ใช่ค่ะ เรารู้ว่าเราไม่สามารถควบคุมอาการได้ เลยปฏิเสธไม่ไป แต่ก็เด็กน้อยมากค่ะ ไม่เครียดไรเลย ไม่อยากมีแฟนด้วยซ้ำ5555
ซดแห้วไปครั้งแรก อันนี้เฉยๆ เพราะแหม่อายุน้อยนิด ริอาจมีแฟน
ครั้งที่2 ม.ปลาย
-อันนี้ไม่แน่ใจรุ่นน้องแอบชอบป้าววะ ไม่อยากหลงตัวเอง น้องเค้าชอบมองตั้งแต่เราอยู่ม.4 ตอนแรกไม่คิดไรค่ะ คิดว่าเราเตี้ย เค้าเลยมองว่าอิพี่นี้เตี้ยจัง 5555 พอมาม.5เริ่มคิดละ มองไรนักหนา น้องเขาอยู่ห้องหลังๆของม.4 เราอยู่ห้องแรกของม.5 (ห่างกัน1ปี) เข้าแถวใกล้กัน หันไปทีไรเจอน้องเขามองมาทุกที บางทีกลุ่มเราเดินผ่านกลุ่มน้องเขา เพื่อนเขาก็จะโห่ขึ้นมาเสียงดัง บางทีก็ผลักน้องเขาเข้ามาในกลุ่มที่เรากำลังเดินอยู่(ไอ่เด็กพวกนี้นี่- -) พออยู่ม.6 เริ่มคิดหนักขึ้น ตกลงยังไงกันแน่วะ ไม่เห็นเข้ามาคุยเลย หรือเราจะคิดไปเองวะ 5555 เจอทีไรเห็นน้องเขามองมาก่อนทุกที ที่โรงอาหารก็เจอ ม.6อาการเริ่มหนักค่ะ แค่เดินผ่านก็สั่น ขาจิพันกัน มือสั่น ควบคุมตัวเองไม่ได้ เกลียดจังTT สรุปจบม.6แบบไม่มีไรเพิ่มเติม คาดว่าน่าจะชวดครั้งที่2 ไม่เครียดค่ะ อายุยังไม่ถึงเลข2 ไม่รีบค่ะ 55555
ครั้งที่ 3 เข้ามหาลัยใสๆค่ะ เฟรชชี่ เขาว่ากันว่าอยู่มหาลัยค่อยมีแฟน5555(อย่าไปเชื่อ) ปีแรกเรียนเซครวมทุกคณะค่ะ ไม่ถึงครึ่งเทอมแรก เพื่อนในคณะมีแฟนเป็นคนต่างคณะกันเพียบ โห จย้า ข้อดีของการลงเรียนเซครวม และโชคครั้งที่3(หรือเปล่า)ก็เหมือนจะเข้ามา เทอมแรกมีผู้คนนึง คณะที่ขึ้นชื่อว่าชายเยอะ ชอบมอง หันไปทีไรก็เห็นมันมามองก่อน แล้วรีบก้มหน้าพอเราหันไปพอดี(แรกๆก็ไม่คิดไร หลังๆคิด หรือจะหลงตัวเองวะเรา5555) วันนั้นเราเดินหน้ากลุ่มพวกมัน กางร่มอยู่ มันคงไม่รู้ว่าเราเดินอยู่ข้างหน้า เตี้ยค่ะ ร่มบังมิดก็เห็นแต่ขาละ5555 มันคุยกับเพื่อน หูเราทำหน้าที่เผือกทันที มันบอกว่า"ชอบเด็กคณะตื้ด *(เซ็นเซอร์) ในเซคหวะ ไม่รู้จะบอกยังไง" ในใจเราคิด โหย เพื่อนชั้นขายออกอีกละ แต่ในเซคมีคณะเราอยู่4คน ช1(เอ๊ะ หรือมันจะชอบผู้ช) เพศที่3คนนึง เพื่อนผู้หญิงอีกคนเป็นคนเงียบๆ โลกส่วนตัวสูง ไม่ชอบยุ่งกับใคร(หรือมันจะชอบคนนี้)55555 แต่หยั่งว่า.. หลงตัวเองนิดนึงค่ะ เลยคิดว่าเป็นเรา ('.' ) แต่ยังไม่แน่ใจ เฉยๆก่อน ตอนนั้นคณะเรามีงานละคร เลยไปขายบัตรที่กลุ่มมันและผองเพื่อน มันเขิน มันหน้าแดง เพื่อนแซวมัน โป่ะ....คิดในใจ ( เชี่ยละ guหรอ)หลังๆอาการเริ่มมาค่ะ สั่นอีกแล้ว ไม่ใช่สั่นทั้งตัวแบบเจ้าเข้า แบบใจเต้น มือไม้สั่นอัตโนมัติ เวลามองเขาก็จะแบบมองแรง หน้านิ่ง มีอาการฟึดฟัดใส่ เหมือนไม่สบอารมณ์เขา (มันมาเองนะ เราไม่ได้ตั้งใจTT เราไม่ได้รังเกียจไรเลย) ละก็มีพรีเซ้นต์งานหน้าห้อง ตามที่เล่าไปช่วงแรกๆ อาการสั่นมาอีกแล้ว สมองblank (แต่พรีเซ้นต์กับวิชาของคณะที่มีแต่เพื่อนในคฯะจะไม่ค่อยสั่น ตื่นเต้นธรรมดา สังเกตตัวเองแล้ว) เกิดไรขึ้นหละคะ จบปี1ไปละ ไม่มีไรเพิ่มเติม แอดเฟสไปอ่อยละ ไม่มีไรเพิ่มเติม5555555 ซดน้ำแห้วครั้งที่3 แต่ครั้งนี้เริ่มไม่เฉยละคะ สิ่งแวดล้อมรอบตัวแบบเฮ้ย เพื่อนมีแฟนไปหมดละนะ จะเลข2แล้วจริงๆ แต่ก็ช่างค่ะ รอมีตอนทำงาน5555 (คาดว่าไม่นะคะ.... ไม่น่าจะได้)
ข้างบนที่เล่ามาคือกับคนที่ไม่สนิท แต่กับคนที่สนิทเราไม่มีอาการเลย
-เราชอบไปเที่ยวกับพี่ชาย นั่งรถเมล์เล่น กินข้าวกับพี่ชายสองคน ไม่มีอาการไรเลยค่ะ
-ตอนม.ปลาย กลับบ้านกับเพื่อนผู้ชายคนนึงทุกวัน บ้านอยู่ทางเดียวกัน รู้จักกันมาตั้งแต่ม.ต้น ก็นั่งใกล้ๆเขาได้ ไม่มีอาการอะไร พูดคุยปกติ
มันไม่ใช่แค่นั้น เวลาเจอผู้ชายที่เราไม่รู้จัก อาการมันจะมา แค่มีคนเดินตามหลัง เราก็ขาจะพันกันทุกที (ขอโทษทุกคนที่เคยเดินตามหลังเรา)('/\')
เล่ายาวมาก เราสรุปเองว่าที่มีคนเข้ามาเหมือนจะมาโคจรรอบเรา แต่เขาเฉียดๆมาก็หายไป น่าจะเป็นเพราะเค้าเห็นอาการเรา เราเข้าใจค่ะ มันน่ารำคาญ เราก็ควบคุมตัวเองไม่ได้ เลยคิดว่าอยู่คนเดียวไปเหอะ สบายใจดี มันควรจะเป็นอย่างงั้น จะให้คบเพื่อนเป็นแฟน แบบให้สนิทกันก่อน จะได้ไม่มีอาการ... ต้องรอไปเรื่อยๆ555 คณะเราหญิงล้วนอ่ะ ต่างเพศก็เป็นเพื่อนสาวหมด:p
ตอนนี้กำลังคุยๆกับรุ่นพี่คนนึงอยู่ มันเกิดจากความบังเอิญ เพราะรุ่นพี่เขาไปเที่ยวแถวจังหวัดชายแดน แล้วมันมีข่าวระเบิด เราเลยถามไถ่ ปลอบพี้เขา ดูเหมือนเขาจะหดหู่ช่วงนั้น คงตกใจ ก็เลยได้คุยกันยาว แต่ก็นะพี่เขาไม่คิดไรหรอก5555 แกคนเดียวเลยที่คิด คาดว่าแค่นี้แหละ คงมากกว่านี้ไม่ได้ เพราะมันคงจะเป็นไปไม่ได้จริงๆ
ถ้าถามว่าอาจเป็นความทรงจำร้ายๆวัยเด็กหรือเปล่า...เราเห็นพ่อแม่ทะเลาะกันบ่อย แม่ร้องไห้ เราหนีปัญหา ทำไรไม่ได้ วิ่งเข้าห้องปิดประตูทุกครั้ง พ่อมีบ้านเล็ก... แต่ตอนนี้พ่อเพิ่งจะกลับมาอยู่กับแม่ ช่างเถอะ ไม่โกรธเขาหรอก
ป.ล.เราอุตส่าห์ดูเมย์ไหน เพื่อจะหาข้อสรุปมาปรับกับตัวเอง นางเอกไม่สามารถอยู่ใกล้คนที่ชอบได้ สาเหตุไม่เหมือนกับเรา แต่ไม่สามารถอยู่ใกล้ได้เหมือนกัน เราก็ไปดูว่าจะทำยังไง สุดท้ายก็ไม่ได้ข้อสรุปอะไรกลับมาเลยค่ะ5555 ได้แค่ความฮา เพราะสุดท้ายสาเหตุที่ทำให้นางเอกอยู่ใกล้คนที่ชอบไม่ได้มันเป็นสิ่งที่ไม่มีทางเกิดขึ้นจริงอยู่แล้ว "ถ้าเขาชอบแกจริง เขาต้องหาวิธีอยู่กับแกให้ได้" นี่น่าจะเป็นข้อสรุปละมั้ง
จะมีใครอาการแบบเราบ้างมั้ยเนี่ย เราควรไปหาหมอป่าว กระทู้นี้ยาวมาก -3-
เราเป็นโรคกลัวผู้ชาย(?) ชีวิตคงอยู่บนคานค่ะ555(เล่าเรื่องจริง)
เพิ่งมาสังเกตตัวเอง+เสิร์ชเน็ต ตอนแรกก็คิดว่าเราจะเป็นsocial phobia หรือเปล่า เป็นอาการที่สารสื่อสมองทำงานผิดปกติ (เสิร์ชเพิ่มจากกูเกิ้ลได้นะคะ พอดีพิมพ์กับโทรศัพท์ ไม่สะดวกแปะลิ้งก์)
อาการคือ
-มือสั่นอัตโนมัติเมื่อเซ็นชื่อ รู้สึกเหมือนโดนกดดัน
-มือสั่นเมื่อกินข้าวคนเดียวในที่ๆมีคนเยอะๆ
-ไม่กล้าเดินทางคนเดียว
-หนีปัญหาบ่อยครั้ง
-ตอนปี1เรียนเซครวมกับคณะอื่น ต้องออกไปพูดหน้าห้อง สั่นมาก สมองblankไปเลย ตอนมัธยมไม่เคยเป็น อาจจะเพื่อนไม่สนิทด้วยมั้ง เลยสั่น
รวมๆ คือจะมีอาการเมื่อรู้สึกเหมือนโดนกดดัน ตกเป็นเป้าสายตา แต่ก็ไม่แน่ใจว่าตัวเองเป็นโรคนี้ป่าว ตอนนี้พยายามปรับปรุงตัวเองค่ะ ตอนเซ็นชื่อก็เซ็นช้าๆ ใครจะจ้องก็ชั่ง...
ประเด็นคือ เราจะประหม่า กังวล มีอาการเหมือนสั่นๆ ต่อหน้าผู้ชายที่ไม่สนิท แม้กระทั่งเขาเป็นใครก็ไม่รู้!? เราว่าเราเป็นเอามาก TT
ตอนม.ต้น
-ครั้งแรกในชีวิต มีเพื่อนในห้องมาชอบค่ะ555(หรอ) ชอบทักmsn มาบ่อยมาก ไม่เวิ่นเว้อยาว เอาเป็นว่ามันมาชวนไปดูหนังค่ะ ใช่ค่ะ เรารู้ว่าเราไม่สามารถควบคุมอาการได้ เลยปฏิเสธไม่ไป แต่ก็เด็กน้อยมากค่ะ ไม่เครียดไรเลย ไม่อยากมีแฟนด้วยซ้ำ5555
ซดแห้วไปครั้งแรก อันนี้เฉยๆ เพราะแหม่อายุน้อยนิด ริอาจมีแฟน
ครั้งที่2 ม.ปลาย
-อันนี้ไม่แน่ใจรุ่นน้องแอบชอบป้าววะ ไม่อยากหลงตัวเอง น้องเค้าชอบมองตั้งแต่เราอยู่ม.4 ตอนแรกไม่คิดไรค่ะ คิดว่าเราเตี้ย เค้าเลยมองว่าอิพี่นี้เตี้ยจัง 5555 พอมาม.5เริ่มคิดละ มองไรนักหนา น้องเขาอยู่ห้องหลังๆของม.4 เราอยู่ห้องแรกของม.5 (ห่างกัน1ปี) เข้าแถวใกล้กัน หันไปทีไรเจอน้องเขามองมาทุกที บางทีกลุ่มเราเดินผ่านกลุ่มน้องเขา เพื่อนเขาก็จะโห่ขึ้นมาเสียงดัง บางทีก็ผลักน้องเขาเข้ามาในกลุ่มที่เรากำลังเดินอยู่(ไอ่เด็กพวกนี้นี่- -) พออยู่ม.6 เริ่มคิดหนักขึ้น ตกลงยังไงกันแน่วะ ไม่เห็นเข้ามาคุยเลย หรือเราจะคิดไปเองวะ 5555 เจอทีไรเห็นน้องเขามองมาก่อนทุกที ที่โรงอาหารก็เจอ ม.6อาการเริ่มหนักค่ะ แค่เดินผ่านก็สั่น ขาจิพันกัน มือสั่น ควบคุมตัวเองไม่ได้ เกลียดจังTT สรุปจบม.6แบบไม่มีไรเพิ่มเติม คาดว่าน่าจะชวดครั้งที่2 ไม่เครียดค่ะ อายุยังไม่ถึงเลข2 ไม่รีบค่ะ 55555
ครั้งที่ 3 เข้ามหาลัยใสๆค่ะ เฟรชชี่ เขาว่ากันว่าอยู่มหาลัยค่อยมีแฟน5555(อย่าไปเชื่อ) ปีแรกเรียนเซครวมทุกคณะค่ะ ไม่ถึงครึ่งเทอมแรก เพื่อนในคณะมีแฟนเป็นคนต่างคณะกันเพียบ โห จย้า ข้อดีของการลงเรียนเซครวม และโชคครั้งที่3(หรือเปล่า)ก็เหมือนจะเข้ามา เทอมแรกมีผู้คนนึง คณะที่ขึ้นชื่อว่าชายเยอะ ชอบมอง หันไปทีไรก็เห็นมันมามองก่อน แล้วรีบก้มหน้าพอเราหันไปพอดี(แรกๆก็ไม่คิดไร หลังๆคิด หรือจะหลงตัวเองวะเรา5555) วันนั้นเราเดินหน้ากลุ่มพวกมัน กางร่มอยู่ มันคงไม่รู้ว่าเราเดินอยู่ข้างหน้า เตี้ยค่ะ ร่มบังมิดก็เห็นแต่ขาละ5555 มันคุยกับเพื่อน หูเราทำหน้าที่เผือกทันที มันบอกว่า"ชอบเด็กคณะตื้ด *(เซ็นเซอร์) ในเซคหวะ ไม่รู้จะบอกยังไง" ในใจเราคิด โหย เพื่อนชั้นขายออกอีกละ แต่ในเซคมีคณะเราอยู่4คน ช1(เอ๊ะ หรือมันจะชอบผู้ช) เพศที่3คนนึง เพื่อนผู้หญิงอีกคนเป็นคนเงียบๆ โลกส่วนตัวสูง ไม่ชอบยุ่งกับใคร(หรือมันจะชอบคนนี้)55555 แต่หยั่งว่า.. หลงตัวเองนิดนึงค่ะ เลยคิดว่าเป็นเรา ('.' ) แต่ยังไม่แน่ใจ เฉยๆก่อน ตอนนั้นคณะเรามีงานละคร เลยไปขายบัตรที่กลุ่มมันและผองเพื่อน มันเขิน มันหน้าแดง เพื่อนแซวมัน โป่ะ....คิดในใจ ( เชี่ยละ guหรอ)หลังๆอาการเริ่มมาค่ะ สั่นอีกแล้ว ไม่ใช่สั่นทั้งตัวแบบเจ้าเข้า แบบใจเต้น มือไม้สั่นอัตโนมัติ เวลามองเขาก็จะแบบมองแรง หน้านิ่ง มีอาการฟึดฟัดใส่ เหมือนไม่สบอารมณ์เขา (มันมาเองนะ เราไม่ได้ตั้งใจTT เราไม่ได้รังเกียจไรเลย) ละก็มีพรีเซ้นต์งานหน้าห้อง ตามที่เล่าไปช่วงแรกๆ อาการสั่นมาอีกแล้ว สมองblank (แต่พรีเซ้นต์กับวิชาของคณะที่มีแต่เพื่อนในคฯะจะไม่ค่อยสั่น ตื่นเต้นธรรมดา สังเกตตัวเองแล้ว) เกิดไรขึ้นหละคะ จบปี1ไปละ ไม่มีไรเพิ่มเติม แอดเฟสไปอ่อยละ ไม่มีไรเพิ่มเติม5555555 ซดน้ำแห้วครั้งที่3 แต่ครั้งนี้เริ่มไม่เฉยละคะ สิ่งแวดล้อมรอบตัวแบบเฮ้ย เพื่อนมีแฟนไปหมดละนะ จะเลข2แล้วจริงๆ แต่ก็ช่างค่ะ รอมีตอนทำงาน5555 (คาดว่าไม่นะคะ.... ไม่น่าจะได้)
ข้างบนที่เล่ามาคือกับคนที่ไม่สนิท แต่กับคนที่สนิทเราไม่มีอาการเลย
-เราชอบไปเที่ยวกับพี่ชาย นั่งรถเมล์เล่น กินข้าวกับพี่ชายสองคน ไม่มีอาการไรเลยค่ะ
-ตอนม.ปลาย กลับบ้านกับเพื่อนผู้ชายคนนึงทุกวัน บ้านอยู่ทางเดียวกัน รู้จักกันมาตั้งแต่ม.ต้น ก็นั่งใกล้ๆเขาได้ ไม่มีอาการอะไร พูดคุยปกติ
มันไม่ใช่แค่นั้น เวลาเจอผู้ชายที่เราไม่รู้จัก อาการมันจะมา แค่มีคนเดินตามหลัง เราก็ขาจะพันกันทุกที (ขอโทษทุกคนที่เคยเดินตามหลังเรา)('/\')
เล่ายาวมาก เราสรุปเองว่าที่มีคนเข้ามาเหมือนจะมาโคจรรอบเรา แต่เขาเฉียดๆมาก็หายไป น่าจะเป็นเพราะเค้าเห็นอาการเรา เราเข้าใจค่ะ มันน่ารำคาญ เราก็ควบคุมตัวเองไม่ได้ เลยคิดว่าอยู่คนเดียวไปเหอะ สบายใจดี มันควรจะเป็นอย่างงั้น จะให้คบเพื่อนเป็นแฟน แบบให้สนิทกันก่อน จะได้ไม่มีอาการ... ต้องรอไปเรื่อยๆ555 คณะเราหญิงล้วนอ่ะ ต่างเพศก็เป็นเพื่อนสาวหมด:p
ตอนนี้กำลังคุยๆกับรุ่นพี่คนนึงอยู่ มันเกิดจากความบังเอิญ เพราะรุ่นพี่เขาไปเที่ยวแถวจังหวัดชายแดน แล้วมันมีข่าวระเบิด เราเลยถามไถ่ ปลอบพี้เขา ดูเหมือนเขาจะหดหู่ช่วงนั้น คงตกใจ ก็เลยได้คุยกันยาว แต่ก็นะพี่เขาไม่คิดไรหรอก5555 แกคนเดียวเลยที่คิด คาดว่าแค่นี้แหละ คงมากกว่านี้ไม่ได้ เพราะมันคงจะเป็นไปไม่ได้จริงๆ
ถ้าถามว่าอาจเป็นความทรงจำร้ายๆวัยเด็กหรือเปล่า...เราเห็นพ่อแม่ทะเลาะกันบ่อย แม่ร้องไห้ เราหนีปัญหา ทำไรไม่ได้ วิ่งเข้าห้องปิดประตูทุกครั้ง พ่อมีบ้านเล็ก... แต่ตอนนี้พ่อเพิ่งจะกลับมาอยู่กับแม่ ช่างเถอะ ไม่โกรธเขาหรอก
ป.ล.เราอุตส่าห์ดูเมย์ไหน เพื่อจะหาข้อสรุปมาปรับกับตัวเอง นางเอกไม่สามารถอยู่ใกล้คนที่ชอบได้ สาเหตุไม่เหมือนกับเรา แต่ไม่สามารถอยู่ใกล้ได้เหมือนกัน เราก็ไปดูว่าจะทำยังไง สุดท้ายก็ไม่ได้ข้อสรุปอะไรกลับมาเลยค่ะ5555 ได้แค่ความฮา เพราะสุดท้ายสาเหตุที่ทำให้นางเอกอยู่ใกล้คนที่ชอบไม่ได้มันเป็นสิ่งที่ไม่มีทางเกิดขึ้นจริงอยู่แล้ว "ถ้าเขาชอบแกจริง เขาต้องหาวิธีอยู่กับแกให้ได้" นี่น่าจะเป็นข้อสรุปละมั้ง
จะมีใครอาการแบบเราบ้างมั้ยเนี่ย เราควรไปหาหมอป่าว กระทู้นี้ยาวมาก -3-