บางคนบอกว่าทำงานหนักก็เพื่อครอบครัว ทำงานต่อกะ เลิกงานล่วงเวลา 2-3 ชั่วโมง
เลิกงานกลับบ้าน 3-4 ทุ่มทุกวัน ล้วนมีเหตุผลเดียวกัน คือ "เพื่อครอบครัว"
ทั้งๆที่เวลาเลิกงานโดยสากลจริงๆ คือ 5 โมงเย็น
คนเหล่านั้นจะรู้ไหมว่า คำว่าครอบครัวเริ่มจางหายไปเรื่อยๆ
แม่ที่รอทานข้าวพร้อมลูกๆ รอถามไถ่ว่า ลูกเหนื่อยไหม
พ่อที่รอลูกกลับมาจากที่ทำงาน เพื่อไปเตะบอล หรือ ตกปลา
ต่อเติมบ้าน ทำไล่นาสวน หรือทำกิจกรรมครอบครัวด้วยกัน
คู่ชีวิตที่ทำกับข้าวรอ สามี/ภรรยา กลับมาจากที่ทำงาน
เพื่อจะทำกับข้าวด้วยกัน และทานข้าวกันอย่างมีความสุข
ลูกๆ ที่รอพ่อ/รอแม่ กลับบ้านมา สอนการบ้าน หรือสอนปั่นจักรยาน
เวลาเหล่านั้น คือเวลาแห่งครอบครัว แต่มันกลับกลายเป็นเวลาแห่งการบ้างานของคนที่ถูกรอ
และเป็นเวลาแห่งการรอคอย ของคนในครอบครัว เวลาแห่งครอบครัวเริ่มหายไปทีละนาที ทีละนาที
จนหมดสิ้น กิจกรรมแห่งความสุขของคนในครอบครัว
เลิกงาน กลับบ้านมา 3 - 4 ทุ่ม ก็หมดเวลาครอบครัวไปแล้ว
เพราะต้องรีบกินข้าว รีบอาบน้ำ รีบเข้านอน เพื่อพักผ่อน เก็บแรงไว้ทำงานในวันรุ่งขึ้น
บางช่วงเวลาก็ทำงานหนักจนล้มป่วย คนที่บ้านก็ต้องช่วยพาไปส่งโรงพยาบาล
ต้องเฝ้าไข้ ไม่ได้หลับไม่ได้นอนเพราะเป็นห่วงอาการป่วย
=============================================================
====== แล้วเวลาแห่งครอบครัวหล่ะ ======
===== คุณทำเพื่อครอบครัวจริงๆหรือ ? =====
=============================================================
และสุดท้ายแล้ว ทุกคนคงอยากจะพูดกับคุณว่า
ทำงานพอประมาณ กลับมาบ้านไวๆ เงินแค่นี้ก็อยู่กินพอเพียงเหลือเก็บเหลือใช้แล้ว
เอาเวลาหลังจาก 5 โมงเย็น มาใช้ให้มีความสุขกับคนในครอบครัวบ้างก็น่าจะดี
ทำงานหนักก็เพื่อครอบครัว ?
บางคนบอกว่าทำงานหนักก็เพื่อครอบครัว ทำงานต่อกะ เลิกงานล่วงเวลา 2-3 ชั่วโมง
เลิกงานกลับบ้าน 3-4 ทุ่มทุกวัน ล้วนมีเหตุผลเดียวกัน คือ "เพื่อครอบครัว"
ทั้งๆที่เวลาเลิกงานโดยสากลจริงๆ คือ 5 โมงเย็น
คนเหล่านั้นจะรู้ไหมว่า คำว่าครอบครัวเริ่มจางหายไปเรื่อยๆ
แม่ที่รอทานข้าวพร้อมลูกๆ รอถามไถ่ว่า ลูกเหนื่อยไหม
พ่อที่รอลูกกลับมาจากที่ทำงาน เพื่อไปเตะบอล หรือ ตกปลา
ต่อเติมบ้าน ทำไล่นาสวน หรือทำกิจกรรมครอบครัวด้วยกัน
คู่ชีวิตที่ทำกับข้าวรอ สามี/ภรรยา กลับมาจากที่ทำงาน
เพื่อจะทำกับข้าวด้วยกัน และทานข้าวกันอย่างมีความสุข
ลูกๆ ที่รอพ่อ/รอแม่ กลับบ้านมา สอนการบ้าน หรือสอนปั่นจักรยาน
เวลาเหล่านั้น คือเวลาแห่งครอบครัว แต่มันกลับกลายเป็นเวลาแห่งการบ้างานของคนที่ถูกรอ
และเป็นเวลาแห่งการรอคอย ของคนในครอบครัว เวลาแห่งครอบครัวเริ่มหายไปทีละนาที ทีละนาที
จนหมดสิ้น กิจกรรมแห่งความสุขของคนในครอบครัว
เลิกงาน กลับบ้านมา 3 - 4 ทุ่ม ก็หมดเวลาครอบครัวไปแล้ว
เพราะต้องรีบกินข้าว รีบอาบน้ำ รีบเข้านอน เพื่อพักผ่อน เก็บแรงไว้ทำงานในวันรุ่งขึ้น
บางช่วงเวลาก็ทำงานหนักจนล้มป่วย คนที่บ้านก็ต้องช่วยพาไปส่งโรงพยาบาล
ต้องเฝ้าไข้ ไม่ได้หลับไม่ได้นอนเพราะเป็นห่วงอาการป่วย
=============================================================
====== แล้วเวลาแห่งครอบครัวหล่ะ ======
===== คุณทำเพื่อครอบครัวจริงๆหรือ ? =====
=============================================================
และสุดท้ายแล้ว ทุกคนคงอยากจะพูดกับคุณว่า
ทำงานพอประมาณ กลับมาบ้านไวๆ เงินแค่นี้ก็อยู่กินพอเพียงเหลือเก็บเหลือใช้แล้ว
เอาเวลาหลังจาก 5 โมงเย็น มาใช้ให้มีความสุขกับคนในครอบครัวบ้างก็น่าจะดี