*คำเตือน นอกจากไม่ค่อยจะได้สาระความรู้อะไรแล้วรูปยังเยอะและกากมากอีกด้วย*
**ถ่ายด้วย Xperia Z Ultra กล้องเกลิ้งไม่ได้หยิบไปเลย เสียใจ**
ออกตัวก่อนนะคะว่าปกติเราไปๆ กลับๆ เกาหลี - ไทย ไม่ค่อยได้เที่ยวเท่าไหร่ มาทีไรก็มาทำงาน
แต่ช่วงนี้งานไม่เร่งรัดอะไร ประกอบกับบอสหนีกลับไทยปล่อยให้เราเฝ้าบ้านอยู่คนเดียว
หลังจากนอนเป็นผักเหี่ยวๆ อยู่บ้านมาสองสามวัน วันนี้เราตื่นเช้า (เย้) ถูบ้านซักผ้าล้างจานไปตามเรื่องก็เกิดเบื่อเข้า จำได้ว่าครั้งก่อนน้องที่รู้จักเคยบอกว่าแถวบ้านมีสวนอยู่ เลยมาหารีวิวจากพันทิป แล้วก็เจอ สวนแถวบ้านเราชื่อว่าฮานึลพาร์คค่ะ
ฮานึลพาร์คตั้งอยู่ในเขตมาโป ใกล้กับเวิร์ลคัพสเตเดี้ยม ซึ่งอยู่ใกล้ๆ บ้านที่เราอยู่ ตามรีวิวแล้วเค้าให้ออกที่ทางออก 1 สถานีเวิร์ลคัพ แต่เราไม่ขึ้นรถไฟไปเลยกดเสิร์จเอาจากแอพฯ นางบอกให้ขึ้นสาย 8 ที่ผ่านหน้าบ้านไป 5 ป้าย (สาย 8 คนละสายกับสะพานพุทธนะจ๊ะ // สายนี้วิ่งผ่านฮงแดด้วย) แต่จากที่คำนวนดูก็ไม่ไกลนี่นา เดินเอาละกัน (อากาศประมาณ 25 องศา) ระหว่างทางก็แวะซื้อคิมบิบไปกินด้วย ส่วนน้ำกับผลไม้เราเตรียมมาจากบ้านแล้ว
เดินมาไม่นานก็ถึงด้านล่างสวนค่ะ เพราะวันนี้เป็นวันเสาร์คนเลยค่อนข้างเยอะ(วันธรรมดาก็ดันเอาแต่นอนอยู่ที่บ้านนะ -"
คนรอเข้าคิวซื้อบัตรขึ้นรถขึ้นไปเยอะเลย ก่อนมาเราได้อ่านรีวิวแล้ว อันนึงบอกว่าเดินขึ้นไปได้เลยชิลๆ บันไดแค่ 291 ขั้น ส่วนอีกรีวิวบอกว่าถ้าไม่อยากทิ้งชีวิตไว้ก็ขึ้นรถเถอะ 555555 ควารู้สึกตีกันรุนแรงมาก แต่ไม่ได้ออกกำลังมาหลายวันแล้ว เราเลยเลือกเดินขึ้นไปละกันค่ะ คนต่อแถวยาวด้วยขี้เกียจรอ
แค่ทางขึ้นก็ดูยาวไกลแล้ว อากาศ 25 องศาก็จริงแต่แดดแรงมากค่ะ 555 กดดู real feel ถึงกับลมจะจับ พี่คะความรู้สึกจริง 29 องศานี่มันอะไรกันคะพี่ (หยิบแว่นกันแดดขึ้นมาสวมแทบไม่ทัน)
นั่นคือแดดค่ะ แดดล้วนๆ มาพร้อมกับบันไดยาว 291 ขั้น ในใจบอกเลยว่ากลับบ้านไปนอนมั้ย 5555 ไม่ซิ เรามาถึงขั้นนี้แล้ว เราต้องไปต่อ กายพร้อมใจพร้อม เราทำได้ (บอกใครฟระ?)
มองแล้วลมจะจับ ทุกๆ 5 ขั้นนางจะมีเลขบอกนับถอยหลังให้เราฮึกเหิม แกๆ อีก 200 ขั้นเอง (หราาาาา)
เราก็ได้แต่ไต่ๆ ขึ้นไป ไปได้ซัก 50 ขั้นเราก็เพิ่งรู้ตัวว่าเราน่าจะเชื่อกระทู้ที่บอกให้ขึ้นรถว่ะแกรรรรร 555555
ใจสู้รึเปล่าาาาาาา ไหวไหมบอกมาาาาาาาา (ร้องเพลงทำไม)
เห็นสเตเดี้ยมอยู่นั่นไหมคนดี นี่แค่ร้อยขั้น โอยยยย ความชรารุมทำร้าย (หันไปเจออาจุมม่าและผองเพื่อนเดินชิลกันผ่านไป ไร้อาการหอบ) หลังจากนี้เลยหยุดถ่าย ตั้งหน้าตั้งตาเดินชมนกชมไม้ไปตามเรื่องตามราวจนหมดบันได (กรุณาเปิดเพลง We are the champion เป็นแบลคกราวน์)
ถึงแล้วจ้า!! ฮานึลกงวอน (กลั้นหอบสุดฤทธิ์ กลัวอีเจ้ข้างๆที่มากับแฟนรู้ว่าแก่)
ทุ่งกว้างสุดลูกหูลูกตา(ขนาดสายตายาวแล้วนะเนี่ย) อยากจะสคิปเท้าพลางร้องเพลงซาวน์ดออฟมิวสิคเหลือเกิน แต่กลัวชาวบ้านจะรู้ว่าเกิดยุคไหน (ไม่ทันแล้วล่ะมั้ง 55555)
พอเจอทุ่งดอกหญ้า ความเหน็ดเหนื่อยก็หายไป วิ่งเล่นดีกว่า
ต่อไปเป็นช่วงรูปกากๆ และฟีลเตอร์แบบเมาๆ
ช่างเหมาะแก่คนเพ้อเจ้อ เพ้อฝันอย่างเราจริงๆ คราวหน้าบอกเลยชั้นจะหยิบ 60D (พร้อมขึ้นรถจากข้างล่าง) มาแน่นอน
ปล. คำเตือน!!! 90% ของชะนีที่มา นางมากับผู้ และอยู่ในอาการสวีทขั้นโคม่า เตรียมอินซูลินมาฉีดด้วยก็ดี
พอแดดร่มลมตกก็ไต่บันไดลงมากลับบ้าน มองวิวลงไปใหญ่ๆ มีมงกุฏนั่นเวิร์ลคัพ วงกลมใกล้ๆ กันคือตลาดปลา และวงกลมลิบๆ โน่นคือนัมซานทาวเวอร์ค่ะ
อีกด้านนึงเป็นแม่น้ำฮัน มองเห็นรัฐสภาที่ยออีโดด้วย
ก่อนกลับบ้านแวะตลาดปลาซักหน่อย ไม่มีตังซื้ออะไรหรอก แวะไปดูอควาเรี่ยมเฉยๆ จากข้างบนเดินไปเรื่อยๆ เกือบถึงสถานี mapo gu office ก็จะพบที่นี้
(ขออภัยภาพกากมาก ไม่ได้ปรับอะไรเลย จะยกขึ้นถ่ายลุงก็มาชวนซื้อของอีก T^T)
อควาเรี่ยม รอเงินเดือนออกนะ เดี๋ยวพี่จะมาเลือกน้องไปเดทเอง (รู้สึกเหมือนไปอาบชอบกล)
นอกจากนั้นก็จะมีซุปเปอร์มาร์เก็ต ตลาดขายผัก ขายผลไม้ ขายของแห้ง แล้วก็ของดอง
พวกกิมจิหมึก หอย กุ้งดอง ไข่ปลา ราคาไม่แพงนะคะ อย่างปลาหมึกกิมจิกระปุกเล็กสุดนี่แค่ 5000 วอน
สรุปวันนี้ไม่ได้ซื้ออะไร เดินผ่านคลองกลับบ้านไปเฉยๆ พร้อมหมายมั่นปั้นมือว่าคราวหน้าจะปีนขึ้นไปถ่ายรูปใหม่
ไว้เจอกันอีกครั้งนะจ๊ะฮานึลกังวอน (จบดื้อๆ อย่างงั้นแหละ 5555)
ไปเที่ยว Haneul Park กันเถอะ!!
*คำเตือน นอกจากไม่ค่อยจะได้สาระความรู้อะไรแล้วรูปยังเยอะและกากมากอีกด้วย*
**ถ่ายด้วย Xperia Z Ultra กล้องเกลิ้งไม่ได้หยิบไปเลย เสียใจ**
ออกตัวก่อนนะคะว่าปกติเราไปๆ กลับๆ เกาหลี - ไทย ไม่ค่อยได้เที่ยวเท่าไหร่ มาทีไรก็มาทำงาน
แต่ช่วงนี้งานไม่เร่งรัดอะไร ประกอบกับบอสหนีกลับไทยปล่อยให้เราเฝ้าบ้านอยู่คนเดียว
หลังจากนอนเป็นผักเหี่ยวๆ อยู่บ้านมาสองสามวัน วันนี้เราตื่นเช้า (เย้) ถูบ้านซักผ้าล้างจานไปตามเรื่องก็เกิดเบื่อเข้า จำได้ว่าครั้งก่อนน้องที่รู้จักเคยบอกว่าแถวบ้านมีสวนอยู่ เลยมาหารีวิวจากพันทิป แล้วก็เจอ สวนแถวบ้านเราชื่อว่าฮานึลพาร์คค่ะ
ฮานึลพาร์คตั้งอยู่ในเขตมาโป ใกล้กับเวิร์ลคัพสเตเดี้ยม ซึ่งอยู่ใกล้ๆ บ้านที่เราอยู่ ตามรีวิวแล้วเค้าให้ออกที่ทางออก 1 สถานีเวิร์ลคัพ แต่เราไม่ขึ้นรถไฟไปเลยกดเสิร์จเอาจากแอพฯ นางบอกให้ขึ้นสาย 8 ที่ผ่านหน้าบ้านไป 5 ป้าย (สาย 8 คนละสายกับสะพานพุทธนะจ๊ะ // สายนี้วิ่งผ่านฮงแดด้วย) แต่จากที่คำนวนดูก็ไม่ไกลนี่นา เดินเอาละกัน (อากาศประมาณ 25 องศา) ระหว่างทางก็แวะซื้อคิมบิบไปกินด้วย ส่วนน้ำกับผลไม้เราเตรียมมาจากบ้านแล้ว
เดินมาไม่นานก็ถึงด้านล่างสวนค่ะ เพราะวันนี้เป็นวันเสาร์คนเลยค่อนข้างเยอะ(วันธรรมดาก็ดันเอาแต่นอนอยู่ที่บ้านนะ -"
แค่ทางขึ้นก็ดูยาวไกลแล้ว อากาศ 25 องศาก็จริงแต่แดดแรงมากค่ะ 555 กดดู real feel ถึงกับลมจะจับ พี่คะความรู้สึกจริง 29 องศานี่มันอะไรกันคะพี่ (หยิบแว่นกันแดดขึ้นมาสวมแทบไม่ทัน)
นั่นคือแดดค่ะ แดดล้วนๆ มาพร้อมกับบันไดยาว 291 ขั้น ในใจบอกเลยว่ากลับบ้านไปนอนมั้ย 5555 ไม่ซิ เรามาถึงขั้นนี้แล้ว เราต้องไปต่อ กายพร้อมใจพร้อม เราทำได้ (บอกใครฟระ?)
มองแล้วลมจะจับ ทุกๆ 5 ขั้นนางจะมีเลขบอกนับถอยหลังให้เราฮึกเหิม แกๆ อีก 200 ขั้นเอง (หราาาาา)
เราก็ได้แต่ไต่ๆ ขึ้นไป ไปได้ซัก 50 ขั้นเราก็เพิ่งรู้ตัวว่าเราน่าจะเชื่อกระทู้ที่บอกให้ขึ้นรถว่ะแกรรรรร 555555
ใจสู้รึเปล่าาาาาาา ไหวไหมบอกมาาาาาาาา (ร้องเพลงทำไม)
เห็นสเตเดี้ยมอยู่นั่นไหมคนดี นี่แค่ร้อยขั้น โอยยยย ความชรารุมทำร้าย (หันไปเจออาจุมม่าและผองเพื่อนเดินชิลกันผ่านไป ไร้อาการหอบ) หลังจากนี้เลยหยุดถ่าย ตั้งหน้าตั้งตาเดินชมนกชมไม้ไปตามเรื่องตามราวจนหมดบันได (กรุณาเปิดเพลง We are the champion เป็นแบลคกราวน์)
ถึงแล้วจ้า!! ฮานึลกงวอน (กลั้นหอบสุดฤทธิ์ กลัวอีเจ้ข้างๆที่มากับแฟนรู้ว่าแก่)
ทุ่งกว้างสุดลูกหูลูกตา(ขนาดสายตายาวแล้วนะเนี่ย) อยากจะสคิปเท้าพลางร้องเพลงซาวน์ดออฟมิวสิคเหลือเกิน แต่กลัวชาวบ้านจะรู้ว่าเกิดยุคไหน (ไม่ทันแล้วล่ะมั้ง 55555)
พอเจอทุ่งดอกหญ้า ความเหน็ดเหนื่อยก็หายไป วิ่งเล่นดีกว่า
ต่อไปเป็นช่วงรูปกากๆ และฟีลเตอร์แบบเมาๆ
ช่างเหมาะแก่คนเพ้อเจ้อ เพ้อฝันอย่างเราจริงๆ คราวหน้าบอกเลยชั้นจะหยิบ 60D (พร้อมขึ้นรถจากข้างล่าง) มาแน่นอน
ปล. คำเตือน!!! 90% ของชะนีที่มา นางมากับผู้ และอยู่ในอาการสวีทขั้นโคม่า เตรียมอินซูลินมาฉีดด้วยก็ดี
พอแดดร่มลมตกก็ไต่บันไดลงมากลับบ้าน มองวิวลงไปใหญ่ๆ มีมงกุฏนั่นเวิร์ลคัพ วงกลมใกล้ๆ กันคือตลาดปลา และวงกลมลิบๆ โน่นคือนัมซานทาวเวอร์ค่ะ
อีกด้านนึงเป็นแม่น้ำฮัน มองเห็นรัฐสภาที่ยออีโดด้วย
ก่อนกลับบ้านแวะตลาดปลาซักหน่อย ไม่มีตังซื้ออะไรหรอก แวะไปดูอควาเรี่ยมเฉยๆ จากข้างบนเดินไปเรื่อยๆ เกือบถึงสถานี mapo gu office ก็จะพบที่นี้
(ขออภัยภาพกากมาก ไม่ได้ปรับอะไรเลย จะยกขึ้นถ่ายลุงก็มาชวนซื้อของอีก T^T)
อควาเรี่ยม รอเงินเดือนออกนะ เดี๋ยวพี่จะมาเลือกน้องไปเดทเอง (รู้สึกเหมือนไปอาบชอบกล)
นอกจากนั้นก็จะมีซุปเปอร์มาร์เก็ต ตลาดขายผัก ขายผลไม้ ขายของแห้ง แล้วก็ของดอง
พวกกิมจิหมึก หอย กุ้งดอง ไข่ปลา ราคาไม่แพงนะคะ อย่างปลาหมึกกิมจิกระปุกเล็กสุดนี่แค่ 5000 วอน
สรุปวันนี้ไม่ได้ซื้ออะไร เดินผ่านคลองกลับบ้านไปเฉยๆ พร้อมหมายมั่นปั้นมือว่าคราวหน้าจะปีนขึ้นไปถ่ายรูปใหม่
ไว้เจอกันอีกครั้งนะจ๊ะฮานึลกังวอน (จบดื้อๆ อย่างงั้นแหละ 5555)