เมื่อมาเยือนเชียงราย

กลอนนี้เป็นกลอนที่ผมใช้ในเกมถุงมือ
แต่งขึ้นเมื่อตอนที่มีโอกาสไปทำธุระที่จังหวัดเชียงราย
เริ่มแรกมีแค่สองบทสุดท้าย  
ต่อมาได้แต่งเพิ่มจนกลายเป็นหกบทเช่นนี้แล

เมื่อมาเยือนเชียงราย

แรกรู้จัก “เชียงราย” ในความหนาว        
หัวใจผ่าวผิดแปลกเมื่อแรกเห็น
มนตราของภูเทือกดูเยือกเย็น        
ทั้งลึกเร้นงดงามในความจำ

สายแดดอ่อนทะลุผ่านหมู่ม่านเมฆ        
ความวิเวกหยิบยื่นความชื่นฉ่ำ
ทั้งป่าเปลี่ยวเขียวชอุ่มแหล่งอุ้มน้ำ        
และเหลือล้ำสัตว์ป่าประดามี

ด้วยความร้อนแห่งใจที่ไห้โหย        
คอยเฆี่ยนโบยเกินปลีกหรือหลีกหนี
จึงอุตส่าห์หอบตัวหัวใจนี้            
มาพักที่เชียงรายคลายร้าวรอน

หมอกช่วยคลายความเจ็บด้วยเหน็บหนาว    
ดับใจผ่าวให้สุขทุกข์ถ่ายถอน
แมกไม้มอบเมตตาและอาทร            
เหมือนมารดรที่รับกลับลำเนา
    
ความร่มเย็นปกแผ่จากแม่ฟ้า            
เมื่อได้มาโอบกอดกับยอดเขา
เมฆคลี่ตัวอ้อยอิ่งทิ้งร่มเงา            
ขับที่เร่ารุ่มร้อนให้ผ่อนคลาย

ณ เหนือสุดผืนแผ่นดินแดนสยาม        
อวลสุขท่ามไม้ดอกก่อนหมอกสลาย
เผื่อโชคดีมีรักมาทักทาย            
จะทอดกายหนุนตักใครสักคน