สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของเรา..
ปกติเราเป็นคนคุยกับคนอื่นเยอะ ชอบคนยากมาก แล้ววันนึงเราก็ได้เจอคนที่แทบหลุดออกมาจากสเป็ค เห็นแว้บเดียว ความรู้สึกแรกจะไม่ปล่อยผ่านแน่ๆ และแล้วเพื่อนๆก็แกล้งเรา โดยการเข้าไปขอไลน์หนุ่มคนนั้น โดยชี้มาทางเรา แทบจะบ้า เกิดมาเป็นผู้หญิงไม่เคยขอไลน์ใครเลย สรุป เค้าก็ให้ค่ะ ...เราก็คิดในใจ เค้าไม่ชอบเราหรอกดูจากทรง เค้าน่าจะชอบคนสวยๆ ที่ไหนได้ พอเราแอดไป เค้าก็ทักเรามาเองเลยคือแฮปปรี้มาก พอได้คุยนี่ยิ่งโดนใจไปใหญ่ สเป็คเราชัดๆ เซอร์ๆ สะอาด สูง หุ่นดี ค่อนข้างมีฐานะสูง โอ้ย กรี๊ดดดดดด หลังจากที่เราได้คุยกันความสัมพันธ์มันคืบหน้าไปไวมากกกก มากจริงๆค่ะ ภายใน 1 อาทิตย์ เรากับเค้าแทบตัวติดกัน เจอกันทุกวันทุกเวลา เค้าดูใส่ใจเราดีนะคะ(ตอนนั้นเป็นช่วงใกล้เปิดเทอม) ...และแล้วหายนะก็มาเยือน เปิดเทอม เค้าแทบไม่มีเวลาให้เราเลย เพราะที่เรียนไกลกันมากจริงๆ รังสิต-สยาม แต่เราก็ยังคุยกันอยู่นะคะ ไม่ทราบว่าสถานะคืออะไรเหมือนกัน แต่เราก็มโนว่าเค้าเป็นคนคุยของเราไป บลาๆ ผ่านไปอีก 1 อาทิตย์ เค้าเริ่มเฟตตัวออก นานๆทีตอบไลน์ หรือ 2-3 มาตอบเราที ณ ตอนนั้นเรารู้สึกได้เลยว่า ที่เราคิดกับเค้ามันมากกว่าชอบไปแล้ว เค้าค่อยๆหายไปจากเรา จนไม่ตอบ ไม่อ่านไลน์อีกเลย เราคิดว่าเราจะตัดใจละจริงๆ แต่ก็มีแอบไปขอพรพระนะ ว่าอยากให้เค้ากลับมา (คิดในใจ ตรูบ้าไปแล้วมั้ง) ผ่านไป 2 วัน ....

เค้าทักเรามาว่า "คิดถึง" แทบเป็นบ้าาาาา ศักดิ์สิทธิ์จริงๆ สาธุ หลังจากนั้นเราก็คุยกันมาสักพัก เดือนกว่าๆ หายไปบ้างเป็นบางครั้ง แต่ก็ยังตอบเรานะ เหมือนว่าเค้าเองจะเป็นคนติดเพื่อน ติสท์ๆ และแล้วเค้าก็มีเวลามาเจอออออ พระเจ้าาา ดีใจมากค่ะ เราไปดูหนังกัน หาอะไรกิน จากนั้นเค้าก็ชวนเราไปคอนโดของเค้า เราก็คิดในใจนะคะ ว่าต้องไม่ปลอดภัยแน่ๆ ไม่รอดแน่ๆ ฮือออออ แต่นานๆได้เจอกันที โอเคค่ะ ไปก็ไป เราบอกเค้าว่า เราไปแปปเดียวนะ(นี่คิดตลอดเลย จะแปปเดียวได้ไงวะ ชวนขึ้นคอนโดเลยนะเห้ย) และแล้วสิ่งที่ชายหญิงเมื่ออยู่ด้วยกัน 2 ต่อ 2 ก็เกิดขึ้น วินาทีนั้นเราคิดนะ เราไม่ใช่คนง่ายๆกับใคร ค่อยข้างถือตัว แต่กับผู้ชายคนนี้ทำไมยอมง่ายจังทั้งๆที่เค้าไม่เคยบอกเราเลยว่าเราเป็นอะไรกับเค้า จนกระทั่งมีซัมติงกันเสร็จกิจแล้ว เค้าก็ไม่เคยคิดจะพูดเรื่องความสัมพันธ์เลย เราเองก็ไม่กล้าถาม TT เรื่องอื่นล่ะกล้า แต่กับเรื่องนี้ปอดแหกมาก เรากลัวว่าถ้าเราถามหาความชัดเจนกับเค้า เค้าจะหายจากเราไปเลย ... เราก็ปล่อยให้ความสัมพันธ์แบบซับซ้อนดำเนินมาเรื่อยๆ เค้าก็ดูหวง ห่วงเรานะ ไม่อยากให้เราคุยกับใคร หรือแต่งตัวโป๊ๆไปเที่ยวไหน แต่...เราก็ไม่ได้เป็นไรกันอยู่ดี เค้าดูไม่มีท่าทีที่จะอยากเปิดตัวเราเลย ความรู้สึกเราตอนนั้นมันหนักเอาเรื่องอยู่ ยอมให้เค้าได้ง่ายๆ เค้าก็แทบไม่เห็นค่าอะไรเลย เค้าเองก็มาๆหายๆค่ะ เหมือนเดิมเลย คือ ช่วงแรกหลังจากมีซัมติงกันหายไป 1 อาทิตย์ ละทักมาบ้าง มาหาบ้าง หลังจากนั้น หายไป 2-3 อาทิตย์ ละก็จะทักมาในรูปแบบเดิม ทุกครั้งที่กลับมาคุยกันเค้าจะมีท่าทีที่ให้ความพิเศษกับเรามากขึ้นแต่ก็หายไปอีกอยู่ดี เราเองก็ไม่เข้าใจ เค้าทำกับเราเหมือนแค่ที่ระบายความใคร่อะไรอย่างงั้น มาเมื่อต้องการ เรายอมรับเลยนะ เหมือนตกนรกเลยอะ ความสัมพันธ์ที่ไม่ชัดเจน เราคิดมาตลอดว่า ถ้าเค้าจะจริงจัง ถ้าเค้าจะรักเรา เค้าไม่มีทางทำแบบนี้กับคนรักของเค้าแน่ๆ แต่ในทางกลับกัน เราก็แอบเข้าข้างตัวเองนะว่า "มันจะไม่มีสักวินาทีเลยหรอ ที่เธอคิดจะชอบเราจริงๆ" ต้องบอกเลยว่า เราเป็นผู้หญิงที่ไม่ค่อยทำตัวหวาน พูดจาห้าวๆ ไม่ชอบทำตัวน่ารัก แต่ตอนที่เราอยู่กับเค้า แทบไม่เป็นตัวเองเลย งง เหมือนกัน นี่จะนางเอกไปไหนนนน เรียบร้อยเกิ้นนนน หวานเกินเรื่อง เราทำให้เค้าได้ทุกอย่างจริงๆนะ แต่เค้าก็แทบไม่เห็นค่าเราเลยจนเราถอดใจ บอกตัวเองว่าพอแล้วจริงๆกับคนๆนี้ คือนี่ก็ให้หมดเท่าที่จะให้ได้ละ แทบไม่เหลือค่าอะไรแล้ว กลับมารักตัวเองดีกว่า ... เรากับเค้าก็ห่างหายไปค่ะ ประมาณเดือนกว่าๆ เอ้อออ ลืมบอกเลยว่า ที่รู้จักกับคนนี้มาทั้งหมด เค้าไม่เคยให้เฟสบุ๊ค อินสตาแกรมหรือเบอร์มือถือเลย เราติดต่อเค้าได้ทางไลน์เท่านั้น เค้าเหมือนมนุษย์ไร้เงา หาตัวยากมากกกกก ต่อค่ะ หลังจากเลิกคุยไปเดือนกว่าๆ ใจเราก็เริ่มดีขึ้นมาบ้างแต่ก็ยังคิดถึงเค้าทุกวันนะคะ ยังคอยแอบส่องไลน์ อยู่ๆวันนึงเค้าก็ฟอลอินสตาแกรมเรามาาาา เห้ยยย

บ้า นี่หายไปเดือนกว่าๆ แล้วมาฟอลทำไมวะะะะ ต้องการอะไรรรรรร แต่ก็แอบดีใจอยู่นะคะ และแล้วเค้าก็ทักเรามาอีก ครั้งนี้เค้าดูเปลี่ยนไปมากจากการกระทำ ทำตัวน่ารักขึ้นเยอะ อยากเจอเราทุกๆวัน มาหามีเวลาให้ พูดถึงอนาคตอะไรหลายๆอย่าง เราเปิดให้เค้าได้รู้จักตัวตนเราความเป็นอยู่เรามากขึ้น เค้าเองก็เช่นกัน ความรู้สึกเรามันทะลักทะลาน ล้นจนเต็ม ปริ เอ่อออกมาอย่างท้วมท้น มันพิเศษมากๆจนกลัวว่า มันดีเกินจริงแล้วเค้าก็จะหายไปอีก ถ้าครั้งนี้เค้าหายไปอีกเราคงทำใจไม่ได้แน่ๆ ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อค่ะ เค้าหายไปอีกจริงๆ ไม่ติดต่อมา เราเองก็ยังไม่มีเบอร์เหมือนเดิม มีแค่ไลน์กับอินสแกรมเท่านั้น เค้าหายไปอีกประมาณเดือนกว่า ใจเราเองก็ยังมีความหวังนะคะ ว่าเค้าจะทักเรามา เค้าจะกลับมาทำใจเราพองโตอีก เรารอเค้าทุกๆวัน เค้าเองก็มาไลค์รูปเราบ้างนานๆที เราเองก็มีคนเข้ามาคุยเรื่อยๆนะคะแต่ไม่รู้สึกพิเศษเลยค่ะ เฉยๆมาก จนถึงวันวาเลนท์ไทน์ของปีนี้ เราก็ไปเที่ยวกับผู้ชายคนนึง ไปเฉยๆนะคะ เค้าชวนมาก็เลยไป แรดจีจี แต่ตอนกลางก็กลับมาอยู่คนเดียวค่ะ หาอะไรทำไปเรื่อยๆ เลื่อนโทรศัพท์ไปๆมาๆ จนเจอรูปนึงในไอจี ทันทีที่เห็นรูปนั้นความรู้สึกเราเหมือนตกเหว ชา ตัวเบา ตาและหน้าร้อนๆ เค้าคนนั้นที่หายไปจากเราเดือนกว่าๆลงรูปคู่กับแฟน ติดแท็กแฟนที่หัวใจ... วินาทีนั้นเราไม่รู้จะบรรยายออกมาได้ยังไง ใจเราพังไม่เหลืออะไรเลย ไม่สามารถประกอบได้ พูดออกมาไม่ได้ ร้องไห้เหมือนคนบ้าจนเราต้องเล่าให้แม่ฟัง ถ้าเราไม่ได้ระบายความเศร้ากับใครสักคนเราคงต้องตายแน่ๆ สิ่งที่แม่พูดกับเราเพื่อดึงสติเราก็คือ "ที่ผ่านมาเราเคยคบกับเค้ารึเปล่า? เค้าเคยบอกรักเรามั้ย?" เราได้แต่ตอบว่า "ไม่เคย" เพราะเค้าไม่เคยพูดมันจริงๆ แม่เลยบอกเราว่า "นั่นมันก็ชัดเจนอยู่แล้วนะลูก..รักตัวเองนะ เพราะแม่คงทนเห็นลูกเสียใจไม่ได้" ทันทีที่ได้ยิน สติเรากลับมาทุกอย่าง เราบล็อคไอจีเค้า เราเรียกความเป็นตัวเองกลับมา กลับมาใช้ชีวิตตัวคนเดียว อาจจะมีเหงาบ้างแต่เราไม่พร้อมจะเปิดใจให้ใครเข้ามาจริงๆ เราทนอยู่แบบนั้นมาประมาณ4เดือน จนเราเริ่มเปิดรับคนใหม่เข้ามา แต่ใจเราไม่ได้ดีขึ้น100% นะคะ แค่ความทุกข์ไม่ได้กระทบอะไรกับชีวิตประจำวันก็เท่านั้นเอง กับคนใหม่เค้าก็ดีค่ะ เป็นคนดีมากๆเลยคนนึง ตามใจเราทุกอย่าง แต่เราเองเนี่ยแหละที่ไม่ดี เรารู้สึกว่าเรากำลังเป็นเหมือนผู้ชายคนนั้นที่เคยทำให้เราเสียใจ และเราก็ไม่อยากจะเป็นแบบนั้นเพราะเรารู้ว่าไม่ควรมีใครได้รับความรู้สึกครึ่งๆกลางๆแบบนั้น เราจึงตัดสินใจที่จะอยู่คนเดียวอีกครั้ง .. ชีวิตเราดำเนินมาเรื่อยๆ 8 เดือนแล้ว ยังคิดถึง ยังเจ็บอยู่ แต่ไม่ร้องไห้เลยค่ะ พยายามที่จะเข้มแข็งให้มากๆเพื่อแม่ เราไม่เคยเจอเค้าคนนั้นอีกเลยนะคะเป็นเวลา8เดือนแล้วก็ไม่อยากเจอด้วยเพราะไม่รู้ว่าเจอแล้วจะร้องไห้ จะเข้าไปต่อย หรือจะหยิ่งใส่ จนกระทั่งโลกกลมและเราได้เจอเค้าอีกครั้ง...ในสถานการณ์ที่เรียกได้ว่าแย่จริงๆค่ะ
มีใครบ้างที่มีความรักพร้อมไปกับความสัมพันธ์ที่ไม่ชัดเจน
ปกติเราเป็นคนคุยกับคนอื่นเยอะ ชอบคนยากมาก แล้ววันนึงเราก็ได้เจอคนที่แทบหลุดออกมาจากสเป็ค เห็นแว้บเดียว ความรู้สึกแรกจะไม่ปล่อยผ่านแน่ๆ และแล้วเพื่อนๆก็แกล้งเรา โดยการเข้าไปขอไลน์หนุ่มคนนั้น โดยชี้มาทางเรา แทบจะบ้า เกิดมาเป็นผู้หญิงไม่เคยขอไลน์ใครเลย สรุป เค้าก็ให้ค่ะ ...เราก็คิดในใจ เค้าไม่ชอบเราหรอกดูจากทรง เค้าน่าจะชอบคนสวยๆ ที่ไหนได้ พอเราแอดไป เค้าก็ทักเรามาเองเลยคือแฮปปรี้มาก พอได้คุยนี่ยิ่งโดนใจไปใหญ่ สเป็คเราชัดๆ เซอร์ๆ สะอาด สูง หุ่นดี ค่อนข้างมีฐานะสูง โอ้ย กรี๊ดดดดดด หลังจากที่เราได้คุยกันความสัมพันธ์มันคืบหน้าไปไวมากกกก มากจริงๆค่ะ ภายใน 1 อาทิตย์ เรากับเค้าแทบตัวติดกัน เจอกันทุกวันทุกเวลา เค้าดูใส่ใจเราดีนะคะ(ตอนนั้นเป็นช่วงใกล้เปิดเทอม) ...และแล้วหายนะก็มาเยือน เปิดเทอม เค้าแทบไม่มีเวลาให้เราเลย เพราะที่เรียนไกลกันมากจริงๆ รังสิต-สยาม แต่เราก็ยังคุยกันอยู่นะคะ ไม่ทราบว่าสถานะคืออะไรเหมือนกัน แต่เราก็มโนว่าเค้าเป็นคนคุยของเราไป บลาๆ ผ่านไปอีก 1 อาทิตย์ เค้าเริ่มเฟตตัวออก นานๆทีตอบไลน์ หรือ 2-3 มาตอบเราที ณ ตอนนั้นเรารู้สึกได้เลยว่า ที่เราคิดกับเค้ามันมากกว่าชอบไปแล้ว เค้าค่อยๆหายไปจากเรา จนไม่ตอบ ไม่อ่านไลน์อีกเลย เราคิดว่าเราจะตัดใจละจริงๆ แต่ก็มีแอบไปขอพรพระนะ ว่าอยากให้เค้ากลับมา (คิดในใจ ตรูบ้าไปแล้วมั้ง) ผ่านไป 2 วัน ....