ควรทำยังไงกับความสัมพันนี้คะ

เรื่องมันมีอยู่ว่า ก่อนหน้านี้เราอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่ยังไม่ทันคบหากันค่ะ ตอนที่เรายังไม่คบหากัน ทางนิสัยเราเองส่วนมากเป็นคนที่เอาใจมากแล้วเป็นคนที่พูดไม่ค่อยคิดซักเท่าไหร่ แต่ตอนนั้นเราไม่ได้รู้สึกอะไรนะคะ  ตอนเราอยู่ด้วยกันแรกๆทุกอย่างสำหรับเรามันดีนะคะ เพราะเค้าตามใจและทำให้ทุกอย่างเลยค่ะ จนเราเสียนิสัยมากๆเลยค่ะ พอเราอยู่ด้วยกันมาสักพัก เราแค่ความคิดส่วนตัวของเรานะคะ ว่าเราดูเค้าไม่ได้เหมือนเดิม คือในเรื่องของคนเก่า แรกๆเราทะเลาะกันหนักมากๆค่ะ แต่พอมีคนช่วยพูด ก็ไม่รู้เค้าคิดยังไงนะคะ เขาเลยไม่ติดต่อ เพื่อให้เราไม่สบายใจ เราอยู่ด้วยกันมาเรื่อยๆค่ะ แต่พออยู่ไป ความรู้สึกทุกอย่างเริ่มไม่เหมือนเดิม ปกติเขาเป็นคนไม่พูดอะไรอยู่แล้วค่ะ หลังๆมาเราทะเลาะกันบ่อยมากๆด้วยแหละ ไม่เรื่องใดก็เรื่องหนึ่ง พอเราตัดสินใจว่าเราจะปรับนิสัยเราทุกอย่าง จากที่เราเอาแต่ใจมากๆเราก็ลดเพื่อให้มันดีขึ้น เราพยายามขอโทษเขาทั้งที่เราไม่เคยทำมันเลย เราพูดคุยกับเค้ากับอะไรที่ทำเรารู้สึกแย่แต่กลายเป็นว่าตอนนี้เราเป็นฝ่ายที่ตามเค้าตลอดเลยค่ะ ทะเลาะกันจากเรื่องเล็กๆกลายเป็นเรื่องใหญ่ เราก็พยายามปรับค่ะ เพราะทุกครั้งที่ทะเลาะกันเริ่มจากความรู้สึกเราที่เรารู้สึกไม่ดีค่ะ เราเล่าให้เค้าทุกอย่างอะไรที่รู้สึกไม่ดี แต่มันกลายเป็นปัญหาที่พามาทะเลาะกัน ว่าเราปัญญาอ่อนบ้างไร้สาระบ้าง บ้างทีทะเลาะกันเราเคยอยากหยุดความสัมพันธ์นี้นะคะ เราเคยถามเค้าแต่เขาดูไม่อะไรเลยค่ะ บางครั้งก็ไล่เลยด้วยซ้ำ ทุกครั้งที่ทะเลาะกันกลายเป็นว่า จบด้วยการที่เราร้องไห้แล้วเค้าปลอบเราทุกครั้งค่ะ ไม่เคยมีการที่พูดดีแล้วจะจบเลยค่ะ เราง้อเขามากเลยค่ะหลังๆมานี้ จนบางทีเราคิดว่าเขาไม่ได้รักเราแล้วหรือเปล่า แต่เค้าบอกกับเราทุกครั้งนะคะว่าเค้ารักเรา แต่เราแค่ไม่ชอบเวลาที่เรางี่เง่า คือเราร้องไห้แทบทุกวันกับความสัมพันธ์นี้ ตอนนี้เรารู้สึกเหนื่อยมากเลยค่ะ เพราะเหมือนเป็นเราคนเดียวที่พยายามปรับ พยายามทำทุกอย่างอยู่คนเดียว  เราควรทำยังไงกับความสัมพันธ์นี้ดีคะ? เรารักเขามากๆเลยค่ะ คือเราปรับทุกอย่าง แต่เหมือนมันไม่ได้ทำให้มันดีขึ้นจนบางทีมีความคิดในหัวว่า เราไร้ค่าขนาดนั้นเลยหรอ ความรู้สึกเราไม่น่าถนุถนอมขนาดนั้นเลยหรอ บางทีเราก็รู้สึกไร้ค่ามากๆเลยค่ะ ทุกวันนี้รู้สึกแย่มากๆ แต่ก็รักมากๆ เจ็บมากเหมือนกันค่ะ แต่เวลาดีเขาก็ดีค่ะ แบบนี้ควรทำยังไงดีคะ