ผมรู้สึกว่าผมทนแบบนี้ต่อไปอีกไม่ไหวแล้วจิงๆ ผมไม่สามารถทำให้มันไปต่อได้อีกแล้วผมสับสนกับความรู้สึกของตัวเอง มันบอกไม่ถูกหาคำอธิบายความรู้สึกให้กับตัวเองไม่ได้
มาเข้าเรื่องกันเลย
เมื่อคืนก่อน ผมตัดสินใจที่จะเลิกกับแฟน ด้วยความรู้สึกที่คลุมเครือว่าผมยังรักเทออยู่มั๊ย ผมคิดว่าเราคงไปกันไม่รอดอีกแล้ว ตลอดที่คบกันมา เราทะเลาะกันบ่อยมาก เรื่องเล็ก สามารถ กลายเป็นทะเลาะใหญ่โตได้ทุกครั้ง คำอธิบายของผม ไม่มีน้ำหนัก และจะถูกสวนกลับมาว่า โกหก อย่าโกหกได้มั๊ย ทั้งที่ ผมพูดความจริง ผมเหนื่อยกับการทะเลาะ ที่แสนยาวนาน มันไม่มีความสุขเลย มันอยากจะหนีออกมาให้พ้นๆ จากการทะเลาะที่แสนจำเจ
แล้วในที่สุดผมก็บอกแนวว่ายังไงก็จะเลิก ผมทนกับการทะเลาะไม่ไหว เทอขอเจอผมเป็นครั้งสุดท้าย ผมก็ตกลง จากนั้นผมก็ไปหาเทอที่ห้อง แล้วเราก็ออกมาหาที่นั่งคุยกันเงียบๆ ข้างนอก 2 คน มี่เสียงใดๆ ออกมา จากทั้งผมและเทอ ผมก็นั่งมองเทอ เทอก็นั่งมองผม ผมจึงเอ่ยปากถามว่า ตกลงมีอะไรจะพูดมั๊ย เทอก็บอกว่าไม่รู้จะพูดอะไรเหมือนกัน แล้วเราก็นั่งเงียบกันอีกครั้ง แล้วเทอก็ถามผมว่า จะกลับมั๊ย ผมก็ตอบไปว่า ตกลงเรียกมา เพื่อจะให้เรากลับไปหรอ เทอก็ตอบว่า ก็เราคิดว่าที่จะพูดคงไม่จำเป็นแล้ว แล้วเราก็นั่งเงียบกันอีกครั้ง แล้วในที่สุดเทอก็พูดขึ้นว่า ตกลงเราจะเลิกกันจริงๆใช่มั๊ย เราทำอะไรไม่ได้แล้วใช่มั๊ย ผมก็ตอบไปว่า อื้ม คงงั้นแหละ แล้วเทอก็บอกว่า ถ้างั้นเราคงต้องตัดใจ งั้นเรากลับนะ ผมก็ตอบไปว่า”อื้มกลับก่อนเลย เราขอนั่งตรงนี้อีกซักพัก” แล้วเทอก็ลุกขึ้น แล้วเดินออกไปช้าๆ ผ่านไปทางด้านหลังผม ซึ่งเป็นทางกลับห้องของเธอ วินาทีนั้นเอง น้ำตา ผมไหลออกมา ไหลออกมาไม่หยุด ผมร้องไห้ เงียบๆ ซึ่ง เทอคงสังเกตเห็นตอนลุกขึ้น ว่า ผมกำลังจะร้องไห้ แล้วเทอก็เดินกลับมาพร้อมรอยยิ้มเล็กๆ แล้วพูดกับผมว่า ไม่กลับแล้วดีกว่า ก็เทอยังไม่กลับเลยนิ่
ผมไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมองเธอ ผมไม่อยากให้เทอเห็น น้ำตา ของผม ผมนั่งสะอื่นอยู่เงียบๆ ในตอนนั้น ผมเข้าใจความรู้สึกของตัววเองขึ้นมาทันที ว่า ผมไม่ได้ไม่รักเทอหรอก ผมรักเธอมาก แต่ ผมคิดว่ามันคงไปต่อไม่ไหวแล้ว ผมคงทนไม่ไหวแล้ว
*** เพราะก่อนหน้านี้ เราได้เลิกกันไปเป็นครั้งที่2 ซึ่งผม ก็คิดว่าไม่มีหวังแล้ว ผมไม่กล้าติดต่อไป ผมคิดว่า เทอคงตัดสินใจดีแล้ว เทอ ลบเฟส บล๊อคไลน์ ไอจี ไม่ให้ผมรู้อะไรเกี่ยวกับเทอ ***
จากนั้นเทอก็พูดกับผมว่า ถ้าตัดสินใจดีแล้วก็ อย่าร้อง สิ เทอดูอ่อนโยนขึ้นมาทันที จากที่ก่อนหน้านี้ ไม่ยอมผมเลย แล้วเทอก็เริ่มถามผมดีๆ ว่า ทำไมถึงทำแบบนี้ล่ะ เราไปกันต่อไม่ได้แล้วจิงๆหรอ ไม่พยายามกันอีกซักหน่อยหรอ เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมไม่ได้แล้วจิงๆหรอ เราไม่อยากเลิกกับเทอเลย ถ้าเราสัญญาว่าเรา จะไม่ชวนทะเลาะแบบนั้นอีกแล้ว เราจะไม่ ประชดอะไรแบบนั้นอีกแล้ว ถ้าเราไม่พอใจ เราจะพูดกับเทอดีๆ
เทอก็ยังจะไปให้ได้หรอ
&&&ซึ่งมันต่างจากก่อนหน้านี้มาก ที่เทอใช้แต่อารมณ์ เมื่อก่อนคำพูดของเทอ มันให้ความรู้สึกเหมือนกับผม ต้องยอมเทออีกแล้ว ยอมทุกอย่าง กับสิ่งที่เทอทำตอนนี้ มันทำให้ผม แปลกใจมาก&&&
แล้วมันก็ทำให้ผมปล่อยโฮอีกครั้ง ผมพูดไปทั้ง น้ำตาว่า เราก็อยากทำอย่างนี้เลยนะ แต่เราคิดว่ามันไม่ไหวจริงๆ เราก็ไม่เข้าใจความรู้สึกตัวเองเหมือนกัน เราก็ไม่รู้ว่าตอนนี้เรากลายเป็นอะไรไปแล้ว ถ้าจะให้เรากลับไปเป็นแบบเดิมตอนนี้ มันคงไม่ได้ เราทำไม่ได้จิงๆ
เทอก็พูดกับผมต่อว่า ที่ผ่านมามันไม่มีความหมายเลยหรอ เรากลับไปเป็นเหมือนเมื่อก่อนไม่ได้หรอ จะไม่งี่เง่าเอาแต่ใจ อีกแล้ว
ถึงตอนนี้ ผมก็ร้องไห้ไม่หยุดเลยคับ หลายคนคงเข้าใจผมใช่มั๊ย ความรู้สึกสับสน ทั้งที่ยังรัก แต่ ต้องทำใจ จากกันไป ความเหนื่อย ความกลัว ที่จะเจอกับเรื่องฝังใจ เรื่องไม่สบายใจ T^T
จากนั้นพูดก้พูดออกไปว่า งั้นเราขอ เวลา ซักหน่อยได้มั๊ย ห่างกันให้เราได้คิดทบทวน ว่าเราจะเอายังไง เราไม่รู้จิงๆว่าเราต้องการอะไร เราก็ไม่รู้หรอก ว่าทางที่เราเลือกเราจะมาเสียใจทีหลังหรือเปล่า เราไม่รู้ เราไม่รู้อะไรเลย จิงๆ ถ้าถึงวันนั้นแล้ว เรา ยัง คิดถึง เทอ เราคิดว่าเราต้องการเทอ เราจะกลับมา แต่เราจะไม่บอกให้เทอรอเราหรอกนะ เราไม่อยากให้เทอ รอหวังโดยที่อาจผิดหวัง มันดูเห็นแก่ตัวเกินไป
แล้วเทอก็พูดออกมาว่า เรากลัวเทอไม่กลับมา T^T
ผมก็พูดไปว่า อย่าคิดมากนะ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด เรายังไม่รู้เลย ว่า ข้างหน้าจะเป็นยังไง แล้วเทอกามผมว่า แล้ว เทออยากกลับมา หรือไม่อยากกลับมามากกว่าล่ะ เทออยากกลับมากี่เปอเซ็น ผมก็ตอบไปว่า คงอยากกลับมา 45 ไม่อยาก 55 น่ะเห้อ
เธอ:ไม่อยากมากกว่าอีก แล้วเทอก็ทำหน้าซึม
ผมก็ปลอบเทอ อยุพักนึง ใจนึงผมก็อยากกลับนะ แต่ อีกใจนึงมันก็กลัว ไม่กล้า ผมเลยต้องขอห่างออกมา เพื่อชั่งใจตัวเอง
แล้วผมก็ถามเทอว่า อยากทำไลเป็นครั้งสุดท้ายมั๊ย เผื่อไม่ได้ทำอีก เทอก็ หน้าซึม แล้วพูดว่า ทำไมพูดเหมือนไม่อยากกลับมาแล้ว T^T ผมก็ปลอบเทออีก ลูบหัวเทอเบาๆ
แล้วเราก็ขอกอดกันเป็นครั้งสุดท้าย เรายืนกอดกันเนิ่นนาน ในความรู้สึก มันอบอุ่น จนบรรยายไม่ถูก แล้วและในตอนนั้นเทอพูดกับผมว่า กลับมานะๆๆ ต้องกลับมานะ เราอยากให้เทอกลับมา ยังมีหลายอย่าง ที่เรายังไม่ทำให้เทอเลย กลับมานะๆๆ T^T จิร้องไห้อีกแล้ววววว
ตอนกอดผมรู้สึกได้ว่า เทอดูผอมลง แปลกๆ ผมเลยถามเทอว่า ได้กินข้าวยังเนี่ย ข้าวเย็นข้าวเที่ยง เทอนิ่งไปพักนึง เห้ย ยังไม่ได้กินข้าวเลย ตั้งแต่เช้า ลืมไปหาเลย
ผมนี่ ห๊ะ อะไรนะ ตั้งแต่เช้า ทำไมไม่กิน
ก็เรียนเสร็จแล้วกลับมานอนเลยอ่ะ ลืมกิน
เอิ่มจะ
ผมเลยพาเทอไปซื้ออะไรกินใกล้หอเทอ ลองชั่ง น้ำหนัก อื้อหือ ลดไป เกือบ 2 โล จากที่ลดอยู่แล้ว
เมื่อซื้อเสร็จ ผมก็ไปส่งเทอหน้าห้อง ผมกำลังจะหันหลังกลับ เทอก็วิ่ง มาขอผมกอดอีกครั้ง แล้วจากนั้นเราก็แยกย้ายกัน ซึ่งหลังจากนี้ เราจะไม่คุยติดต่อกันเลย ประมาณ 2 สัปดาห์ อ้อใช่ เทอบอกกับผมว่า อยากไปเที่ยวกับผมเป็นครั้งสุดท้าย จะเสียดายมากถ้าไม่ได้ไป ผมเลย บอกไปว่างั้น วันที่เราให้คำตอบ เราจะพาไป นะ
ถึงตอนนี้ ผมก็ไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นบ้าง อาจเป็นการเริ่มต้นใหม่ของคนสองคน หรืออาจจะเป็น การจากกันของคนสองคน ไม่ว่าทางไหน ยังไงเราก็ต้องเดินไปข้างหน้า
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคับ การเขียนการเล่าเรื่องอาจดูงงๆ ก็ขอโทษด้วยนะคับ
ขอบคุณสำหรับทุกความคิดเห็นนะคับ
เรามาถึงจุดนี้ได้ยังไง จุดที่ผมรักเธอแต่คิดว่า มันไปกันไม่รอดแล้ว
เมื่อคืนก่อน ผมตัดสินใจที่จะเลิกกับแฟน ด้วยความรู้สึกที่คลุมเครือว่าผมยังรักเทออยู่มั๊ย ผมคิดว่าเราคงไปกันไม่รอดอีกแล้ว ตลอดที่คบกันมา เราทะเลาะกันบ่อยมาก เรื่องเล็ก สามารถ กลายเป็นทะเลาะใหญ่โตได้ทุกครั้ง คำอธิบายของผม ไม่มีน้ำหนัก และจะถูกสวนกลับมาว่า โกหก อย่าโกหกได้มั๊ย ทั้งที่ ผมพูดความจริง ผมเหนื่อยกับการทะเลาะ ที่แสนยาวนาน มันไม่มีความสุขเลย มันอยากจะหนีออกมาให้พ้นๆ จากการทะเลาะที่แสนจำเจ
แล้วในที่สุดผมก็บอกแนวว่ายังไงก็จะเลิก ผมทนกับการทะเลาะไม่ไหว เทอขอเจอผมเป็นครั้งสุดท้าย ผมก็ตกลง จากนั้นผมก็ไปหาเทอที่ห้อง แล้วเราก็ออกมาหาที่นั่งคุยกันเงียบๆ ข้างนอก 2 คน มี่เสียงใดๆ ออกมา จากทั้งผมและเทอ ผมก็นั่งมองเทอ เทอก็นั่งมองผม ผมจึงเอ่ยปากถามว่า ตกลงมีอะไรจะพูดมั๊ย เทอก็บอกว่าไม่รู้จะพูดอะไรเหมือนกัน แล้วเราก็นั่งเงียบกันอีกครั้ง แล้วเทอก็ถามผมว่า จะกลับมั๊ย ผมก็ตอบไปว่า ตกลงเรียกมา เพื่อจะให้เรากลับไปหรอ เทอก็ตอบว่า ก็เราคิดว่าที่จะพูดคงไม่จำเป็นแล้ว แล้วเราก็นั่งเงียบกันอีกครั้ง แล้วในที่สุดเทอก็พูดขึ้นว่า ตกลงเราจะเลิกกันจริงๆใช่มั๊ย เราทำอะไรไม่ได้แล้วใช่มั๊ย ผมก็ตอบไปว่า อื้ม คงงั้นแหละ แล้วเทอก็บอกว่า ถ้างั้นเราคงต้องตัดใจ งั้นเรากลับนะ ผมก็ตอบไปว่า”อื้มกลับก่อนเลย เราขอนั่งตรงนี้อีกซักพัก” แล้วเทอก็ลุกขึ้น แล้วเดินออกไปช้าๆ ผ่านไปทางด้านหลังผม ซึ่งเป็นทางกลับห้องของเธอ วินาทีนั้นเอง น้ำตา ผมไหลออกมา ไหลออกมาไม่หยุด ผมร้องไห้ เงียบๆ ซึ่ง เทอคงสังเกตเห็นตอนลุกขึ้น ว่า ผมกำลังจะร้องไห้ แล้วเทอก็เดินกลับมาพร้อมรอยยิ้มเล็กๆ แล้วพูดกับผมว่า ไม่กลับแล้วดีกว่า ก็เทอยังไม่กลับเลยนิ่
ผมไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมองเธอ ผมไม่อยากให้เทอเห็น น้ำตา ของผม ผมนั่งสะอื่นอยู่เงียบๆ ในตอนนั้น ผมเข้าใจความรู้สึกของตัววเองขึ้นมาทันที ว่า ผมไม่ได้ไม่รักเทอหรอก ผมรักเธอมาก แต่ ผมคิดว่ามันคงไปต่อไม่ไหวแล้ว ผมคงทนไม่ไหวแล้ว
*** เพราะก่อนหน้านี้ เราได้เลิกกันไปเป็นครั้งที่2 ซึ่งผม ก็คิดว่าไม่มีหวังแล้ว ผมไม่กล้าติดต่อไป ผมคิดว่า เทอคงตัดสินใจดีแล้ว เทอ ลบเฟส บล๊อคไลน์ ไอจี ไม่ให้ผมรู้อะไรเกี่ยวกับเทอ ***
จากนั้นเทอก็พูดกับผมว่า ถ้าตัดสินใจดีแล้วก็ อย่าร้อง สิ เทอดูอ่อนโยนขึ้นมาทันที จากที่ก่อนหน้านี้ ไม่ยอมผมเลย แล้วเทอก็เริ่มถามผมดีๆ ว่า ทำไมถึงทำแบบนี้ล่ะ เราไปกันต่อไม่ได้แล้วจิงๆหรอ ไม่พยายามกันอีกซักหน่อยหรอ เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมไม่ได้แล้วจิงๆหรอ เราไม่อยากเลิกกับเทอเลย ถ้าเราสัญญาว่าเรา จะไม่ชวนทะเลาะแบบนั้นอีกแล้ว เราจะไม่ ประชดอะไรแบบนั้นอีกแล้ว ถ้าเราไม่พอใจ เราจะพูดกับเทอดีๆ
เทอก็ยังจะไปให้ได้หรอ
&&&ซึ่งมันต่างจากก่อนหน้านี้มาก ที่เทอใช้แต่อารมณ์ เมื่อก่อนคำพูดของเทอ มันให้ความรู้สึกเหมือนกับผม ต้องยอมเทออีกแล้ว ยอมทุกอย่าง กับสิ่งที่เทอทำตอนนี้ มันทำให้ผม แปลกใจมาก&&&
แล้วมันก็ทำให้ผมปล่อยโฮอีกครั้ง ผมพูดไปทั้ง น้ำตาว่า เราก็อยากทำอย่างนี้เลยนะ แต่เราคิดว่ามันไม่ไหวจริงๆ เราก็ไม่เข้าใจความรู้สึกตัวเองเหมือนกัน เราก็ไม่รู้ว่าตอนนี้เรากลายเป็นอะไรไปแล้ว ถ้าจะให้เรากลับไปเป็นแบบเดิมตอนนี้ มันคงไม่ได้ เราทำไม่ได้จิงๆ
เทอก็พูดกับผมต่อว่า ที่ผ่านมามันไม่มีความหมายเลยหรอ เรากลับไปเป็นเหมือนเมื่อก่อนไม่ได้หรอ จะไม่งี่เง่าเอาแต่ใจ อีกแล้ว
ถึงตอนนี้ ผมก็ร้องไห้ไม่หยุดเลยคับ หลายคนคงเข้าใจผมใช่มั๊ย ความรู้สึกสับสน ทั้งที่ยังรัก แต่ ต้องทำใจ จากกันไป ความเหนื่อย ความกลัว ที่จะเจอกับเรื่องฝังใจ เรื่องไม่สบายใจ T^T
จากนั้นพูดก้พูดออกไปว่า งั้นเราขอ เวลา ซักหน่อยได้มั๊ย ห่างกันให้เราได้คิดทบทวน ว่าเราจะเอายังไง เราไม่รู้จิงๆว่าเราต้องการอะไร เราก็ไม่รู้หรอก ว่าทางที่เราเลือกเราจะมาเสียใจทีหลังหรือเปล่า เราไม่รู้ เราไม่รู้อะไรเลย จิงๆ ถ้าถึงวันนั้นแล้ว เรา ยัง คิดถึง เทอ เราคิดว่าเราต้องการเทอ เราจะกลับมา แต่เราจะไม่บอกให้เทอรอเราหรอกนะ เราไม่อยากให้เทอ รอหวังโดยที่อาจผิดหวัง มันดูเห็นแก่ตัวเกินไป
แล้วเทอก็พูดออกมาว่า เรากลัวเทอไม่กลับมา T^T
ผมก็พูดไปว่า อย่าคิดมากนะ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด เรายังไม่รู้เลย ว่า ข้างหน้าจะเป็นยังไง แล้วเทอกามผมว่า แล้ว เทออยากกลับมา หรือไม่อยากกลับมามากกว่าล่ะ เทออยากกลับมากี่เปอเซ็น ผมก็ตอบไปว่า คงอยากกลับมา 45 ไม่อยาก 55 น่ะเห้อ
เธอ:ไม่อยากมากกว่าอีก แล้วเทอก็ทำหน้าซึม
ผมก็ปลอบเทอ อยุพักนึง ใจนึงผมก็อยากกลับนะ แต่ อีกใจนึงมันก็กลัว ไม่กล้า ผมเลยต้องขอห่างออกมา เพื่อชั่งใจตัวเอง
แล้วผมก็ถามเทอว่า อยากทำไลเป็นครั้งสุดท้ายมั๊ย เผื่อไม่ได้ทำอีก เทอก็ หน้าซึม แล้วพูดว่า ทำไมพูดเหมือนไม่อยากกลับมาแล้ว T^T ผมก็ปลอบเทออีก ลูบหัวเทอเบาๆ
แล้วเราก็ขอกอดกันเป็นครั้งสุดท้าย เรายืนกอดกันเนิ่นนาน ในความรู้สึก มันอบอุ่น จนบรรยายไม่ถูก แล้วและในตอนนั้นเทอพูดกับผมว่า กลับมานะๆๆ ต้องกลับมานะ เราอยากให้เทอกลับมา ยังมีหลายอย่าง ที่เรายังไม่ทำให้เทอเลย กลับมานะๆๆ T^T จิร้องไห้อีกแล้ววววว
ตอนกอดผมรู้สึกได้ว่า เทอดูผอมลง แปลกๆ ผมเลยถามเทอว่า ได้กินข้าวยังเนี่ย ข้าวเย็นข้าวเที่ยง เทอนิ่งไปพักนึง เห้ย ยังไม่ได้กินข้าวเลย ตั้งแต่เช้า ลืมไปหาเลย
ผมนี่ ห๊ะ อะไรนะ ตั้งแต่เช้า ทำไมไม่กิน
ก็เรียนเสร็จแล้วกลับมานอนเลยอ่ะ ลืมกิน
เอิ่มจะ
ผมเลยพาเทอไปซื้ออะไรกินใกล้หอเทอ ลองชั่ง น้ำหนัก อื้อหือ ลดไป เกือบ 2 โล จากที่ลดอยู่แล้ว
เมื่อซื้อเสร็จ ผมก็ไปส่งเทอหน้าห้อง ผมกำลังจะหันหลังกลับ เทอก็วิ่ง มาขอผมกอดอีกครั้ง แล้วจากนั้นเราก็แยกย้ายกัน ซึ่งหลังจากนี้ เราจะไม่คุยติดต่อกันเลย ประมาณ 2 สัปดาห์ อ้อใช่ เทอบอกกับผมว่า อยากไปเที่ยวกับผมเป็นครั้งสุดท้าย จะเสียดายมากถ้าไม่ได้ไป ผมเลย บอกไปว่างั้น วันที่เราให้คำตอบ เราจะพาไป นะ
ถึงตอนนี้ ผมก็ไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นบ้าง อาจเป็นการเริ่มต้นใหม่ของคนสองคน หรืออาจจะเป็น การจากกันของคนสองคน ไม่ว่าทางไหน ยังไงเราก็ต้องเดินไปข้างหน้า
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคับ การเขียนการเล่าเรื่องอาจดูงงๆ ก็ขอโทษด้วยนะคับ
ขอบคุณสำหรับทุกความคิดเห็นนะคับ