- คือผมจะเล่าคร่าวๆนะคับ บอกก่อนเลยว่าผมรักแฟนมากรักมากกว่าตัวเองอีก รักขนาดที่ต่อให้เค้าทำผิดร้ายแรงแค่ไหนก็ยอมปิดตามองข้ามไปให้ได้
รักจนคนรอบข้างบอกผมเป็นแค่ของตายที่อยู่กับที่รักเค้าแบบเจ็บตัวป่าวๆ
- บอกตรงๆเลยว่าผมไม่เคยทิ้งแฟนผมไปไหนเลยคับ ทำอะไรทุกอย่างให้ตลอด (ผมอยู่หอเดียวกับแฟนนะ ซักผ้าถูพื้น ล้างจาน ดูดฝุ่น ไปรับไปส่ง ทำแทบจะหมดทุกอย่างจิงๆ) แต่ผมรู้สึกว่าเค้าไม่เคยเห็นค่าผมในตรงนี้เลย ไม่เห็นแบบแทบจะไม่เห็นเลยดีกว่า
- และอีกอย่างช่วงเวลาที่ทะเลาะกัน ผมบอกได้เลยว่าต่อให้เค้าผิดผมก้จะยอมเป็นคนไปง้อตลอด ไม่เคยให้เค้ามาง้อบ้างเลย เพราะเป็นคนงอนไม่นาน อยากคุยกับเค้าตลอกคิดถึงเค้ามาก
- เวลาทะเลาะจนเลิกกันผมก็จะเป็นคนไปตามตื้อตามง้อตลอดคับ เอาง่ายๆเป็นของตายเลย ตายแบบนิ่งสนิทเลยด้วย
- แต่ ณ วันที่ 13/09/68 ผมทะเลาะกับเค้าอีกแล้วครับ แน่นอนผมก็ตื้อง้อและยื้อไว้ แต่อยู่ๆก็มีความคิดนึงขึ้นมาว่า หรือ เราควรปล่อยให้เค้าไปเจอคนใหม่ๆหรือเจอคนโลกภายนอกบ้าง เพราะถึงเค้าอยู่กับเราตอนนี้ไปก็คงไม่เห็นค่าอะไรในตัวเราเลยถึงเราจะดูแลเทคแคร์ดีแค่ไหนก็เถอะ (อารมณ์เหมือนแบบหันมายังไงก็เจอผมรอตลอดงี้) ที่คิดแบบนี้เพราะอยากให้เค้าได้ไปเรียนรู้ว่าบนโลกนี้ไม่ใช่ทุกคนที่จะเป็นคนดีหรือยอมอะไรได้เหมือนเรา ไม่ใช่ว่าเพราะไม่รัก
แต่อยากให้ไปเรียนรู้ว่าคนบนโลกไมได้ใจดีแบบเราขนาดนั้นหรอก ถ้าเจอคนดีแบบเราก็อยากขอให้โชคดีไป แต่ถ้าเจอคนแย่ๆก็อยากให้เรียนรู้ว่าเวลามีอะไรดีๆอยู่กับตัวก็หัดรู้จักรักษามันไว้บ้างไม่ใช่ไม่ดูแลเหมือนวันแรกที่อยากได้ (ผมคิดแบบนี้จิงๆนะ คับ อยากให้เค้าได้ลองไปเจอคนใหม่ๆ เพื่อวันไหนคนที่เค้าเจอ มันไม่ใช่คนแบบเราก็อาจจะมีคิดถึงและอยากลับมาบ้าง) ผมไม่อยากให้เค้ามองไม่เห็นคุณค่าในตัวผมเลย เพราะมันรู้สึกเสียใจมากๆที่เราพยายามแบบนี้เพื่อ เธอ แต่เธอดันทำแย่ๆกับเรา ประมาณนี้คับ (ถ้าระหว่างเลิกกันผมก็คงรอเค้ากลับมาแหละคับ แต่ถ้าระหว่างรอเจอคนที่คิดว่าใช่หรือตรงกับตัวเองมากกว่าเค้าก็คงไปแหละครับ แต่ถ้าไม่เจอก็ยังคงรอเค้าแหละ) ต้องบอกว่าผมรักเค้ามากๆนะคับและเจ็บมากๆที่จะทำแบบนี้แต่อยากให้เค้าได้เรียนรู้จิงๆว่าสิ่งดีๆไม่ได้มีตลอด ผมก็เป็นคนมีความรู้สึกคงให้ทน พฤกรรม แย่ๆจากเค้าไม่ได้ตลอด ก็เลยอยากปล่อยให้ไปเจอโลกหรือสังคมบ้าง ถ้าเค้าได้เรียนรู้แล้วอยากกลับมาผมก็จะรับกลับมาเลยคับ พร้อมกอดเสมอ แต่อยากให้เค้ามองเราแบบเป็นคนที่มีค่าสำหรับเค้าบ้างไม่ใช่ของตาย
ทุกคนที่มาอ่านว่ายังไงบ้างคับกับการที่ทำแบบนี้ คิดว่าเวิร์คมั้ยคับ (อย่าบอกให้ผมลองคุยกับเค้าตรงๆนะ คุยเป็น 1 ล้านรอบได้แล้ว) ที่ต้องทำแบบนี้เพราะอยากให้เค้าได้เรียนรู้จิงๆเลยคับผม
ผมกับเค้าเรียนมหาลัยอยู่หอเดียวกันนะคับ อายุ 19 กันเองอยู่ในช่วงกำลังค่อยๆโตไปด้วยกันคับ
เลิกกับแฟนเพื่อให้เค้าได้ไปเรียนรู้โลกกว้าง ???
รักจนคนรอบข้างบอกผมเป็นแค่ของตายที่อยู่กับที่รักเค้าแบบเจ็บตัวป่าวๆ
- บอกตรงๆเลยว่าผมไม่เคยทิ้งแฟนผมไปไหนเลยคับ ทำอะไรทุกอย่างให้ตลอด (ผมอยู่หอเดียวกับแฟนนะ ซักผ้าถูพื้น ล้างจาน ดูดฝุ่น ไปรับไปส่ง ทำแทบจะหมดทุกอย่างจิงๆ) แต่ผมรู้สึกว่าเค้าไม่เคยเห็นค่าผมในตรงนี้เลย ไม่เห็นแบบแทบจะไม่เห็นเลยดีกว่า
- และอีกอย่างช่วงเวลาที่ทะเลาะกัน ผมบอกได้เลยว่าต่อให้เค้าผิดผมก้จะยอมเป็นคนไปง้อตลอด ไม่เคยให้เค้ามาง้อบ้างเลย เพราะเป็นคนงอนไม่นาน อยากคุยกับเค้าตลอกคิดถึงเค้ามาก
- เวลาทะเลาะจนเลิกกันผมก็จะเป็นคนไปตามตื้อตามง้อตลอดคับ เอาง่ายๆเป็นของตายเลย ตายแบบนิ่งสนิทเลยด้วย
- แต่ ณ วันที่ 13/09/68 ผมทะเลาะกับเค้าอีกแล้วครับ แน่นอนผมก็ตื้อง้อและยื้อไว้ แต่อยู่ๆก็มีความคิดนึงขึ้นมาว่า หรือ เราควรปล่อยให้เค้าไปเจอคนใหม่ๆหรือเจอคนโลกภายนอกบ้าง เพราะถึงเค้าอยู่กับเราตอนนี้ไปก็คงไม่เห็นค่าอะไรในตัวเราเลยถึงเราจะดูแลเทคแคร์ดีแค่ไหนก็เถอะ (อารมณ์เหมือนแบบหันมายังไงก็เจอผมรอตลอดงี้) ที่คิดแบบนี้เพราะอยากให้เค้าได้ไปเรียนรู้ว่าบนโลกนี้ไม่ใช่ทุกคนที่จะเป็นคนดีหรือยอมอะไรได้เหมือนเรา ไม่ใช่ว่าเพราะไม่รัก
แต่อยากให้ไปเรียนรู้ว่าคนบนโลกไมได้ใจดีแบบเราขนาดนั้นหรอก ถ้าเจอคนดีแบบเราก็อยากขอให้โชคดีไป แต่ถ้าเจอคนแย่ๆก็อยากให้เรียนรู้ว่าเวลามีอะไรดีๆอยู่กับตัวก็หัดรู้จักรักษามันไว้บ้างไม่ใช่ไม่ดูแลเหมือนวันแรกที่อยากได้ (ผมคิดแบบนี้จิงๆนะ คับ อยากให้เค้าได้ลองไปเจอคนใหม่ๆ เพื่อวันไหนคนที่เค้าเจอ มันไม่ใช่คนแบบเราก็อาจจะมีคิดถึงและอยากลับมาบ้าง) ผมไม่อยากให้เค้ามองไม่เห็นคุณค่าในตัวผมเลย เพราะมันรู้สึกเสียใจมากๆที่เราพยายามแบบนี้เพื่อ เธอ แต่เธอดันทำแย่ๆกับเรา ประมาณนี้คับ (ถ้าระหว่างเลิกกันผมก็คงรอเค้ากลับมาแหละคับ แต่ถ้าระหว่างรอเจอคนที่คิดว่าใช่หรือตรงกับตัวเองมากกว่าเค้าก็คงไปแหละครับ แต่ถ้าไม่เจอก็ยังคงรอเค้าแหละ) ต้องบอกว่าผมรักเค้ามากๆนะคับและเจ็บมากๆที่จะทำแบบนี้แต่อยากให้เค้าได้เรียนรู้จิงๆว่าสิ่งดีๆไม่ได้มีตลอด ผมก็เป็นคนมีความรู้สึกคงให้ทน พฤกรรม แย่ๆจากเค้าไม่ได้ตลอด ก็เลยอยากปล่อยให้ไปเจอโลกหรือสังคมบ้าง ถ้าเค้าได้เรียนรู้แล้วอยากกลับมาผมก็จะรับกลับมาเลยคับ พร้อมกอดเสมอ แต่อยากให้เค้ามองเราแบบเป็นคนที่มีค่าสำหรับเค้าบ้างไม่ใช่ของตาย
ทุกคนที่มาอ่านว่ายังไงบ้างคับกับการที่ทำแบบนี้ คิดว่าเวิร์คมั้ยคับ (อย่าบอกให้ผมลองคุยกับเค้าตรงๆนะ คุยเป็น 1 ล้านรอบได้แล้ว) ที่ต้องทำแบบนี้เพราะอยากให้เค้าได้เรียนรู้จิงๆเลยคับผม
ผมกับเค้าเรียนมหาลัยอยู่หอเดียวกันนะคับ อายุ 19 กันเองอยู่ในช่วงกำลังค่อยๆโตไปด้วยกันคับ