รื้อไฟส์เก่าๆในคอม ดันไปเจอนิยายวายที่เคยเขียนค้างเอาไว้ เลยอยากเอามาลงให้เพื่อนในพันทิปช่วยแนะนำหน่อยค่ะ
ว่าพอจะไหวไหม
forbidden Love ตอนที่1
หากเราทุกคนสามารถย้อนเวลากลับไปได้ พี่คิดว่าผมจะกลับไปแก้ไขสิ่งที่เกิดขึ้นไหม,,,,”ไม่”นั่นคือคำตอบที่ดังก้องในหัวใจของผม ผมเข้าใจทุกอย่างดี ไม่ต้องให้พี่เหรอใครทั้งนั้นมาตอกย้ำ หากแต่สิ่งที่ผมเข้าใจมันจำเป็นด้วยเหรอที่ผมต้องยอมรับมันได้..................
กล่องสี่เหลี่ยมที่เรียงต่อกันไปสูงสุดสายตา คือที่อยู่ใหม่ของผมต่อจากนี้ ผมไม่เข้าใจว่าทำไมคนที่อาศัยอยู่ที่นี่ถึงชอบมันมากกว่า บ้าน....ซึ่งมันกำลังจะกลายเป็นที่อยู่ใหม่....และอีกไม่นานผมก็จะได้พบกับผู้ปกครองคนใหม่ผู้ชายที่ป้าฟองจันทร์บอกให้ผมเรียกเค้าว่า....”พี่โอ”
ผมไม่รู้สาเหตุที่แน่ชัดว่าทำไม ป้าถึงให้ผมมาอยู่ที่นี่ กับเค้าคนนั้น ผมรู้เพียงแต่ว่าผมต้องมา....และมาเพียงคนเดียว
ผมยืนลังเลอยู่นานกว่าจะตัดสินใจขึ้นมาที่ห้องนี้...069....
ให้ตายเถอะผมไม่ชอบสายตาที่เค้าคนนั้นมองผมเลย มันให้ความรู้สึกเหมือน อาจารย์ฝ่ายปกครองมองนักเรียนเกรียนๆคนนึงไม่มีผิด
“ชื่อฟุคใช่ไหม,,,เราน่ะ”รู้แล้วยังจะถามอีก,,,เฮ้อคนเรา”ครับ”
ต่างฝ่ายต่างมองหน้ากันแบบงงๆจนเค้าคนนั้นคงทนความรู้สึกอึดอัดนี้ไม่ไหวจึงได้ทำลายความเงียบลง
“มานี่,,,เอากระเป๋านายมาด้วย”พอพูดจบเค้าก็หันหลังเดินนำผมไปยังห้องๆนึงซึ่งคงไม่พ้นห้องใหม่ของผม ส่วนผมไม่มีอะไรดีไปกว่าหิ้วกระเป๋าแล้วเดินตามเค้าคนนั้น,,,,เข้าห้อง>
“นายคงไม่มีปัญหาใช่ไหม,,,,ถ้าต้องนอนห้องเดียวกับ,,,เอ่อ,,,พี่”คำแทนตัวว่าพี่ ทั้งคนฟังและคนพูดต่างอึ้งไปตามๆๆกัน”ครับ”
ถ้าผมรู้ว่านอกจากจะต้องนอนร่วมห้องร่วมเตียงเดียวกันแล้งยังต้องนอนแนบชิดกันขนาดนี้ ผมคงไม่ตอบตกลงไป คิดๆแล้วอยากกัดลิ้นตัวเองซะจริงๆ อยู่ๆเค้าก็ผลิกตัวแล้วดึงผมเค้าไปกอด....
นี่เค้าคิดว่าผมเป็นหมอนข้างเหรอยังไงนะ กอดซะแน่นจนผมหายใจไม่ออกแล้วเนี่ยยยผมพยายามแกะแขนขาที่พันนัวเนียบนตัวผมออก แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผล....เฮ้อออออเหนื่อย!!!
ภาพแรกหลังจากที่ผมลืมตาคือใบหน้าหวานที่กำลังหลับตาพริ้ม ขนตางอนยาวสวยน่าสัมผัส...... ผมไล่สายตาลงมาเรื่อยๆและหยุดลงที่ริมฝีปากอวบสีแดง....อืมมม เจ้านี่นอกจากจะตัวหอมแล้วยังน่า.......พอคิดมาถึงตรงนี้อยู่ๆผมก็หายใจติดขัด....ใจสั่นขึ้นมาเฉยๆจนต้องหลับตาลงเพื่อยุติอาการเหล่านั้น ผมไม่เข้าใจว่าทำไมป้าฟองถึงได้ฝากฝังเจ้านี่ให้ผมดูแล และยิ่งไม่เข้าใจในความรู้สึกที่มีต่อมันแค่เห็นหน้ามันครั้งแรกผมก็ใจสั่นพูดไม่ออก และที่สำคัญทำไมผมถึงอยากให้มันมานอนอยู่ข้างๆ.....ถ้าวันนี้มันสำรวจคอนโดผม .ผมกลัวว่ามันจะถามว่าทำไมให้มันมานอนห้องเดียวกับผมทั้งๆที่คอนโดผม มีห้องอยู่ 2 ห้อง ผมต้องหยุดความคิดฟุ้งซ่านลงทันทีที่เจ้านี่เริ่มขยับตัว สงสัยมันคงจะตื่น
ดวงตากลมโตกระพริบตาเพื่อปรับสายตาก่อนจะเปิดตาโตเต็มที่เท่าที่จะสามารถทำได้,,,,ให้ตายเถอะนี่ผมนอนกอดกับเค้าคนนั้น,,,,,,เฮ้ยยยย....นอนให้เค้ากอดทั้งคืนเลยเหรอนี่,,,อยากลุกไปจากตรงนี้แล้วอ่ะถ้าไม่ติดที่ว่ากลัวจะทำให้เค้าตื่น แต่เหมือนเค้าจะรู้ เพราะเมื่อผมขยับตัวออกเพียงเล็กน้อย เค้ากลับกอดผมแน่นมากขึ้นจากที่หน้าใกล้กันอยู่แล้ว กลับกลายเป็นว่าตอนนี้จมูกของเราสองคนชนกัน................>
ทำไมใจเต้นแรงอย่างนี้เนี่ย กลัวมันจะได้ยินแล้วจับได้ว่าผมแกล้งหลับ ผมสัมผัสได้ว่าตอนนี้มันกำลังสั่น เอาไงต่อดีวะเนี่ยพอได้เริ่มก็ไม่อยากจบ แต่ถ้าขืนยังกอดมันอยู่แบบนี้มันคงได้เป็นตะคริวแน่ๆก็เล่นเกร็งซะขนาดนั้น แต่ปัญหามันอยู่ที่ผมจะจบมันยังไงดี ก็นะตัวมันทั้งนิ่มทั้งหอมแบบนี้,,,,เฮ้ยยยนี่มันกลั้นหายใจด้วยเหรอเนี่ย,,,ตายๆๆสงสัยผมต้องจบแบบสวยงามให้ประทับใจกันทั้งสองฝ่ายน่าจะดีกว่าปล่อยให้มันนอนเกร็งกลั้นหายใจอยู่แบบนี้
ผมจบยังไงนะเหรอ.................ก็แค่แกล้งทำเป็นขยับตัวแล้วให้ปากผมไปโดนปากมันแบบเนียนๆๆ Morning Kiss Baby มันสะดุ้งทันทีที่ปากผมสัมผัสกับปากของมัน ซึ่ง ตอนนี้ปากเราสองคนก็ยังไม่ได้แยกออกจากกัน อยากรู้เหลือเกินว่าตอนนี้มันลืมตาเหรอยังแกล้งหลับแบบที่ผมยังทำอยู่........................เฮ้อออออออออ ใจจริงผมอยากรู้ว่านอกจากจะนิ่มแล้วจะหอมหวานขนาดไหน แต่ต้องจำใจ ผลิกตัวหันหลังให้มัน แล้วแกล้งทำเป็นตื่นทั้งๆที่ผมตื่นตั้งแต่ ตี 3
เสียงน้ำไหลที่ดังมาจากห้องน้ำเป็นสัญญาณบอกให้รู้ว่าผมปลอดภัยแล้ว...............ผมรีบกระโดดลงจากเตียงแล้วคว้ากระเป๋าเสื้อผ้า โชคดีที่เมื่อวานผมยังไม่ได้รื้อข้าวของออกจากกระเป๋า ผมคงทนอยู่กับคนแบบ....เอ่อออ
แบบที่ชอบทำให้ผมใจสั่นไม่ไหว สักวันผมคงต้องเป็นโรคหัวใจแน่ๆๆ แต่ด้วยความรีบร้อนผมดันสะดุดล้ม กระเป๋าเสื้อผ้ากระเด็นไปโดนประตูจนเกิดเสียงดัง ส่วนผมน่ะเหรอล้มหัวคะมำไม่เป็นท่า.........
“นั่นนายคิดจะทำอะไร”!!!
TBC
กาลครั้งหนึ่ง เมื่อฉันเคยเขียนนิยายวาย
ว่าพอจะไหวไหม
forbidden Love ตอนที่1
หากเราทุกคนสามารถย้อนเวลากลับไปได้ พี่คิดว่าผมจะกลับไปแก้ไขสิ่งที่เกิดขึ้นไหม,,,,”ไม่”นั่นคือคำตอบที่ดังก้องในหัวใจของผม ผมเข้าใจทุกอย่างดี ไม่ต้องให้พี่เหรอใครทั้งนั้นมาตอกย้ำ หากแต่สิ่งที่ผมเข้าใจมันจำเป็นด้วยเหรอที่ผมต้องยอมรับมันได้..................
กล่องสี่เหลี่ยมที่เรียงต่อกันไปสูงสุดสายตา คือที่อยู่ใหม่ของผมต่อจากนี้ ผมไม่เข้าใจว่าทำไมคนที่อาศัยอยู่ที่นี่ถึงชอบมันมากกว่า บ้าน....ซึ่งมันกำลังจะกลายเป็นที่อยู่ใหม่....และอีกไม่นานผมก็จะได้พบกับผู้ปกครองคนใหม่ผู้ชายที่ป้าฟองจันทร์บอกให้ผมเรียกเค้าว่า....”พี่โอ”
ผมไม่รู้สาเหตุที่แน่ชัดว่าทำไม ป้าถึงให้ผมมาอยู่ที่นี่ กับเค้าคนนั้น ผมรู้เพียงแต่ว่าผมต้องมา....และมาเพียงคนเดียว
ผมยืนลังเลอยู่นานกว่าจะตัดสินใจขึ้นมาที่ห้องนี้...069....
ให้ตายเถอะผมไม่ชอบสายตาที่เค้าคนนั้นมองผมเลย มันให้ความรู้สึกเหมือน อาจารย์ฝ่ายปกครองมองนักเรียนเกรียนๆคนนึงไม่มีผิด
“ชื่อฟุคใช่ไหม,,,เราน่ะ”รู้แล้วยังจะถามอีก,,,เฮ้อคนเรา”ครับ”
ต่างฝ่ายต่างมองหน้ากันแบบงงๆจนเค้าคนนั้นคงทนความรู้สึกอึดอัดนี้ไม่ไหวจึงได้ทำลายความเงียบลง
“มานี่,,,เอากระเป๋านายมาด้วย”พอพูดจบเค้าก็หันหลังเดินนำผมไปยังห้องๆนึงซึ่งคงไม่พ้นห้องใหม่ของผม ส่วนผมไม่มีอะไรดีไปกว่าหิ้วกระเป๋าแล้วเดินตามเค้าคนนั้น,,,,เข้าห้อง>
“นายคงไม่มีปัญหาใช่ไหม,,,,ถ้าต้องนอนห้องเดียวกับ,,,เอ่อ,,,พี่”คำแทนตัวว่าพี่ ทั้งคนฟังและคนพูดต่างอึ้งไปตามๆๆกัน”ครับ”
ถ้าผมรู้ว่านอกจากจะต้องนอนร่วมห้องร่วมเตียงเดียวกันแล้งยังต้องนอนแนบชิดกันขนาดนี้ ผมคงไม่ตอบตกลงไป คิดๆแล้วอยากกัดลิ้นตัวเองซะจริงๆ อยู่ๆเค้าก็ผลิกตัวแล้วดึงผมเค้าไปกอด....
นี่เค้าคิดว่าผมเป็นหมอนข้างเหรอยังไงนะ กอดซะแน่นจนผมหายใจไม่ออกแล้วเนี่ยยยผมพยายามแกะแขนขาที่พันนัวเนียบนตัวผมออก แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผล....เฮ้อออออเหนื่อย!!!
ภาพแรกหลังจากที่ผมลืมตาคือใบหน้าหวานที่กำลังหลับตาพริ้ม ขนตางอนยาวสวยน่าสัมผัส...... ผมไล่สายตาลงมาเรื่อยๆและหยุดลงที่ริมฝีปากอวบสีแดง....อืมมม เจ้านี่นอกจากจะตัวหอมแล้วยังน่า.......พอคิดมาถึงตรงนี้อยู่ๆผมก็หายใจติดขัด....ใจสั่นขึ้นมาเฉยๆจนต้องหลับตาลงเพื่อยุติอาการเหล่านั้น ผมไม่เข้าใจว่าทำไมป้าฟองถึงได้ฝากฝังเจ้านี่ให้ผมดูแล และยิ่งไม่เข้าใจในความรู้สึกที่มีต่อมันแค่เห็นหน้ามันครั้งแรกผมก็ใจสั่นพูดไม่ออก และที่สำคัญทำไมผมถึงอยากให้มันมานอนอยู่ข้างๆ.....ถ้าวันนี้มันสำรวจคอนโดผม .ผมกลัวว่ามันจะถามว่าทำไมให้มันมานอนห้องเดียวกับผมทั้งๆที่คอนโดผม มีห้องอยู่ 2 ห้อง ผมต้องหยุดความคิดฟุ้งซ่านลงทันทีที่เจ้านี่เริ่มขยับตัว สงสัยมันคงจะตื่น
ดวงตากลมโตกระพริบตาเพื่อปรับสายตาก่อนจะเปิดตาโตเต็มที่เท่าที่จะสามารถทำได้,,,,ให้ตายเถอะนี่ผมนอนกอดกับเค้าคนนั้น,,,,,,เฮ้ยยยย....นอนให้เค้ากอดทั้งคืนเลยเหรอนี่,,,อยากลุกไปจากตรงนี้แล้วอ่ะถ้าไม่ติดที่ว่ากลัวจะทำให้เค้าตื่น แต่เหมือนเค้าจะรู้ เพราะเมื่อผมขยับตัวออกเพียงเล็กน้อย เค้ากลับกอดผมแน่นมากขึ้นจากที่หน้าใกล้กันอยู่แล้ว กลับกลายเป็นว่าตอนนี้จมูกของเราสองคนชนกัน................>
ทำไมใจเต้นแรงอย่างนี้เนี่ย กลัวมันจะได้ยินแล้วจับได้ว่าผมแกล้งหลับ ผมสัมผัสได้ว่าตอนนี้มันกำลังสั่น เอาไงต่อดีวะเนี่ยพอได้เริ่มก็ไม่อยากจบ แต่ถ้าขืนยังกอดมันอยู่แบบนี้มันคงได้เป็นตะคริวแน่ๆก็เล่นเกร็งซะขนาดนั้น แต่ปัญหามันอยู่ที่ผมจะจบมันยังไงดี ก็นะตัวมันทั้งนิ่มทั้งหอมแบบนี้,,,,เฮ้ยยยนี่มันกลั้นหายใจด้วยเหรอเนี่ย,,,ตายๆๆสงสัยผมต้องจบแบบสวยงามให้ประทับใจกันทั้งสองฝ่ายน่าจะดีกว่าปล่อยให้มันนอนเกร็งกลั้นหายใจอยู่แบบนี้
ผมจบยังไงนะเหรอ.................ก็แค่แกล้งทำเป็นขยับตัวแล้วให้ปากผมไปโดนปากมันแบบเนียนๆๆ Morning Kiss Baby มันสะดุ้งทันทีที่ปากผมสัมผัสกับปากของมัน ซึ่ง ตอนนี้ปากเราสองคนก็ยังไม่ได้แยกออกจากกัน อยากรู้เหลือเกินว่าตอนนี้มันลืมตาเหรอยังแกล้งหลับแบบที่ผมยังทำอยู่........................เฮ้อออออออออ ใจจริงผมอยากรู้ว่านอกจากจะนิ่มแล้วจะหอมหวานขนาดไหน แต่ต้องจำใจ ผลิกตัวหันหลังให้มัน แล้วแกล้งทำเป็นตื่นทั้งๆที่ผมตื่นตั้งแต่ ตี 3
เสียงน้ำไหลที่ดังมาจากห้องน้ำเป็นสัญญาณบอกให้รู้ว่าผมปลอดภัยแล้ว...............ผมรีบกระโดดลงจากเตียงแล้วคว้ากระเป๋าเสื้อผ้า โชคดีที่เมื่อวานผมยังไม่ได้รื้อข้าวของออกจากกระเป๋า ผมคงทนอยู่กับคนแบบ....เอ่อออ
แบบที่ชอบทำให้ผมใจสั่นไม่ไหว สักวันผมคงต้องเป็นโรคหัวใจแน่ๆๆ แต่ด้วยความรีบร้อนผมดันสะดุดล้ม กระเป๋าเสื้อผ้ากระเด็นไปโดนประตูจนเกิดเสียงดัง ส่วนผมน่ะเหรอล้มหัวคะมำไม่เป็นท่า.........
“นั่นนายคิดจะทำอะไร”!!!
TBC