เมื่อเราจำการกระทำจากอดีตไม่ได้ จิตมันก็ปรุงแต่งกรรมนั้นไม่ได้ ใช่หรือไม่

ผมเองมีโอกาสได้ศึกษาพระไตรปิฎกและอรรถกถาบ้าง แม้จะยังไม่ครบทุกเล่มก็ตาม แต่จากที่ได้ศึกษามา ก็ได้เห็นสิ่งหนึ่งที่อยากแบ่งปันไว้ดังนี้ (๑) พระพุทธเจ้าทรงสอนด้วยเหตุและผลทั้งหลักคำสอนที่เป็นภาคปฏิบัติแล

กายนี้เป็นโลกธาตุ เป็นพื้นที่จุติของสัต ที่หลงเข้ามายึดในความรู้สึกต่างๆ สัต คือ ความรู้สึกหลงคิดไปยึดมั่น ว่ามีตัวตน เจ้าของความคิด หรือของที่ยึด เมื่อกระทำสิ่งใด ในสภาวะนี้ จะมีทุกข์เกิดขึ้น เร

การเกิดขึ้นของ “ตัวตน” มีอาการความรู้สึกเกิดขึ้นทางสังขาร (ร่างกาย) เช่น รู้สึกว่าในท้องกำลังว่าง > พอรู้สึกปุ้ป จะมีคำสมมุติมากำกับ ว่าอาการนี้เรียกว่า “หิว” พอมีการปรุงแ

....ระวังดีๆ  ยุคนี้  มีแนวคิดผิดๆ  ทิฏฐิผิดๆ  ทัศนคติผิดๆ แปลกปลอม โผล่ออกมาผสมกับคำสอนเดิมของพุทธมากมาย  ทำให้หลักธรรมแท้ๆดั้งเดิมโดนบิดเบือนไปมาก&n

เดิมจิตนั้นไม่ปรากฎ จิตปรากฎเพราะอวิชชาปรากฎ การเกิด การอุบัติ การได้อายตนะก้อเนื่องมาแต่กรรม สัตว์นี้มีกรรมเป็นเผ่าพันธ์ มีกรรมเป็นแดนเกิด วิญญาณ > นามรูป > สฬายตนะ > ผัสสะ > เวทนา

ต่อไปนี้เราจะขอทำหน้าที่ ทนายแก้ต่างให้วิชชาธรรมกาย อย่างตรงไปตรงมา ด้วยสำนวนกันเอง ไม่ทางการ พร้อมอ้างพระไตรปิฎก และหลักธรรมที่เกี่ยวข้องแบบมีเหตุมีผลครับ จุดที่ 1: กล่าวหาว่า "สอนว่านิพพานเป็