ขอยืมกระทู้เพื่อนมานะคะ
สวัสดีคะ
เราขอเริ่มเลยนะคะ ขอแทนพี่เค้าว่า ต นะ
โดยพื้นฐานเราเป็นคนอ้วนอยู่แล้วก้อไม่อ้วนมากนะคะ ช่วงปิดเทอมคะก่อนขึ้นมหาลัยเราก้อไม่ได้ทำไรเลยวันๆก้อกินๆนอนๆเป็นอย่างงี้ทุกวัน ก้ออ้วนสิคะ55
ช่วงนี้อ้วนใหญ่เลยคะเราก้อกินๆนอนๆอย่างนี้จนใกล้จะเปิดเทอม(เราเรียนอยู่มหาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง)ก่อนจะเปิดเทอมเราก้อต้องซื้อชุดนักศึกษาใช่มั๊ยคะเราก้อไปซื้อพอลองชุดเท่านั้นแหละคะ นึกว่าโอ่งมังกรที่ไหน55555ตัวใหญ่มากคะ เราก้อแบบพูดกับตัวเองว่าต้องลดแล้ว ใส่ชุดนักศึกษาจะได้สวยๆ(เป็นความฝันของสาวๆทุกคนคะใส่ชุดนักศึกษาสวยๆ)กรี๊ดด รับไม่ได้คะ บอกกับตัวเองต้องลด ต้องลด5555แต่ก้อพูดได้แค่ที่ร้านแหละคะ กับมาบ้านก้อกินเหมือนเดิม
เราก้อทำใจละคะคิดไว้ว่าค่อยไปลดตอนอยู่หอละกัน ไปอยู่โน้นคงไม่มีของอร่อยๆเหมือนที่แม่ทำให้กิน5555ตอนนี้ขอกินของอร่อยฝีมือแม่ก่อน ก่อนจะไม่ได้กินอีกนาน ตัดมาตอนอยู่หอเลยนะคะ ตอนมาอยู่หอช่วงแรกพึ่งรู้จักเพื่อนใหม่ ช่วงรู้จักคนเยอะ ก้อชวนกันไปกินโน้นกินนี้สาระพัด สรุปมาอยู่หอก้อกินเหมือนเดิมคะ55555กินกระจายเลยคะช่วงแรก จำได้ว่าตอนนั้นเป็นช่วงที่หนักที่สุดในชีวิต จนเพื่อนก้อเริ่มทักคะว่าอ้วนขึ้นจากเดิมมาก เราก้อแบบจิงเหรอหัวเราะขำๆไป แต่จริงเครียดหนักเลยคะ มีคนทักว่าอ้วนขึ้นมากก เย็นวันนั้นเพื่อนชวนไปไหนก้อไม่ไปจะกลับห้องอย่างเดียว กับมาก้อนอนคิดฉันอ้วนแล้ว ฉันอ้วนแล้วว ฉันต้องลด คืนนั้นก้อเข้ากูเกิลหาข้อมูลเลยคะวีธีการลดน้ำหนักต่างๆ วีธีการกินสาระพัดด คิดว่าต้องเปลี่ยนตัวเองให้ได้
หลังจากวันนั้นเราก้อเริ่มออกกำลังกายคะตอนเย็น ก้อชวนเพื่อนไปตีแบตบ้างวิ่งบ้างว่ายน้ำบ้างง ส่วนใหญ่จะวิ่งคะวิ่งทุกวันตอนเย็น
(ใกล้จะเจอพี่ ต แล้วว5555) ส่วนมากเราจะชอบว่ายน้ำกับวิ่งคะ รู้สึกว่ามันเหนื่อยดีคงเผาผลาญได้เยอะ(ไม่รู้จิงรึป่าวว แต่เราคิดอย่างงั้น)
เราวิ่งทุกวันค่ะวิ่งเดียวบางกับเพื่อนบ้าง แต่ส่วนใหญ่จะวิ่งคนเดียวแล้วเราจะชอบวิ่งตอนเย็นๆหน่อยรอให้พวกนักบอลเลิกเล่นไปก่อนแล้วค่อยวิ่ง5555
เราจำได้ดีเลยคะอาทิตนั้นเราต้องวิ่งคนเดียวเพราะเพื่อนเราไปงานศพญาติคะ เราก้อออกไปวิ่งปกติคะ ต้องบอกก่อนนะคะสนามที่ม.เราค่อนข้างจะมืด เพราะถ้าไม่มีกิจกรรมอะไรในสนามทางมหาลัยเค้าจะไม่เปิดไฟที่สนาม แต่มันก้อไม่ได้มืดขนาดมองอะไรไม่เห็นคะ วันนั้นเราก้อวิ่งปกติคะวิ่งไปได้สามสี่รอบแล้วเราก้อเหนื่อยเลยเปลี่ยนมาเดิน พอเดินสักพักเรากำลังจะวิ่งมันมีก้อนอิฐอยู่ข้างหน้าคะเรามองไม่เห็นสะดุดก้อนอิฐล้มคะ ตอนนั้นแบบเจ็บมากคะก้อนั่งอยู่ตรงนั้นยังไม่ได้ลุกไปไหน คนที่วิ่งตามหลังมาก้อไม่ได้ช่วยนะคะวิ่งผ่าน55555บางคนหัวเราะอีก เราก้อนั่งเจ็บอยู่ตรงนั้นยังไม่ลุกเพราะไม่ได้ไปขวางทางคนวิ่งด้วยย แต่ก้อไม่คิดว่าจะซวยอีกคะ(เรานั่งหันข้างเวลาจะมีคนวิ่งผ่านก้อจะเห็น) เราก้อเห็นมีพี่ผู้ชายคนนึงวิ่งมาคะเราก้อไม่ได้สนใจอะไร ก้อมัวแต่ดูแผล เหมือนพี่เค้าจะไม่เห็นเราคะ พี่เค้าวิ่งมาชนเราตรงที่เรานั่งอยู่แล้วพี่เค้าก้อล้มไปทับขาเราที่เป็นแผล ตอนนั้นแบบเจ็บคะ ตะโกนออกมาว่า โอ้ย อะไรมันจะซวยขนาดนี้ เหมือนพี่เค้าจะตกใจมั้งคะ รีบลุกขึ้นแล้วก้อถามว่าเราเป็นไงมั่ง อารมตอนนั้นมันแบบไม่คิดว่าจะโชคร้ายขนาดนี้รวมกับเจ็บแผล พี่เค้าคงตกใจมั่งคะ รีบพูดใหญ่เลย พี่ไม่ได้ตั้งใจนะคับพี่มองไม่เห็นจริงๆ พี่ขอโทดนะครับ สาระพัด เราก้อนั่งร้องไห้คะคิดในใจจะพูดไรก้อพูดเถอะ ตรูเจ็บ!!!!
พี่เค้าก้อปลอบเราคะ บอกว่าพี่ขอโทดนะครับ พี่ไม่เห็นอย่าร้องเลยพี่รู้สึกผิด บลาๆ เราก้อแบบอยากกับห้องมากกคะตอนนั้นเลยตอบพี่เค้าไปว่าไม่เป็นไร
เราก้อลุกขึ้นละเดินกับห้องเลยคะ พอกลับมาถึงห้องก้อมาดูแผลแบบชัดๆ จิงๆมันก้อไม่ได้ใหญ่อะไรขนาดนั้นหลอก5555เราเจ็บเว่อไปเอง แต่เช้ามาก้อมีเขียวนะคะ ช้ำๆ เพราะตอนที่พี่เค้าล้มทับมันกดขาเราไว้ด้วย ปวดมากมากเลยคะตรงแผล(ขอดูแผลหลังไมค์ได้นะคะ5555เราลงรูปไม่ได้) จากวันที่เราล้มเราก้อไม่ได้ไปวิ่งประมาณอาทิตย์วันคะ เจ็บ+ขี้เกียจ กะจะรอแผลแห้ง จิงๆแห้งตั้งแต่สามวันแรกแล้วว5555 พออาทิตต่อมาคะเราก้อไปวิ่งปกติก้อไม่มีอะไรจนวันนั้นเป็นวันอังคารเราจำได้ดี เราไปกินข้าวกับเพื่อนที่โรงอาหารในม.คะ ซื้อข้าวมานั่งกินปกติก้อนั่งคุยกันไปเรื่อยสักพักเราเห็นพี่เค้าเดินมากับเพื่อนเค้ากำลังเข้ามาในโรงหาร เราก้อมองพี่เค้าคะมองตามตลอดที่พี่เค้าเดินน (โห ดูตอนกลางวันนี่ก้อหล่อเหมือนกันนะ><) นั่งดูไปก้อเขิลไปคะ เหมือนพี่เค้าจะมองเห็นเราเหมือนกันเค้าเลยยิ้มให้เราคะเราก้อยิ้มกับก้อไม่มีอะไร สักพักพี่เดินมาหาเราที่โต๊ะคะ เราก้อตกใจ พี่:เป็นไงมั่งคับ เราก้อเลยถามว่าอะไรคะ พี่ก้อถามว่าแผลน้องหายรึยังคับ เราก้อบอกว่าก้อดีแล้วคะแผลแห้งแล้วพี่ก้อบอกว่าใกล้หายแล้วก้อดีจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงหน่อยยย อร้ายยยแกร >/////< อารมตอนนั้นแบบอยากตะโกนใส่หน้าเพื่อนว่า"พี่เค้าเป็นห่วงฉัน" พอพี่พูดจบพี่เค้าก้อยิ้มแล้วเดินไปกินข้าวเลยคะ
พอพี่เค้าไปเพื่อนก้อถามกันใหญ่เลยคะ ว่ายังไงๆ เป็นอะไรกัน ไปเจอกันได้ยังไง555เราก้อเล่าให้เพื่อนฟังคะว่าพี่เค้าล้มทับไรงี้ เพื่อนด่าใหญ่เลยคะ555
หาว่าเราอ่อยไรงี้ แต่ตอนนั้นก้อบอกเพื่อนไปว่า อ่อยยังไงก้อไม่ได้หลอกคนนี้เค้าสูงเกินไปสำหรับสาวอ้วนอย่างฉันนน
เพื่อนก้อบอกว่าไม่แน่หลอก เมื่อกี้เค้ายังบอกเป็นห่วงอยู่เลย นางบอกเดี๋ยวนางช่วย นางก้อจัดแจงให้ทุกสิ่งเลยคะ หาชื่อพี่เค้า คณะพี่เค้า เฟสพี่เค้ามาให้เรา
พอเราได้เฟสพี่เค้าเราก้อแอดไปคะ ตอนทุ่มนึง ประมาณสามทุ่มพี่เค้ารับแอดแต่ก้อไม่มีมาแต้งแอดมาไลด์มาอะไร เราก้อเลยไปกระหน่ำไลด์รูปพี่เค้าเลยคะ เป็นอย่างที่คิดนางทักมาคะ5555
เดี๋ยวไว้มาเล่าต่อพุ่งนี้นะคะ....
รุ่นพี่แอบชอบตั้งแต่สมัยที่เราอ้วน อ้ายยย>////<
สวัสดีคะ
เราขอเริ่มเลยนะคะ ขอแทนพี่เค้าว่า ต นะ
โดยพื้นฐานเราเป็นคนอ้วนอยู่แล้วก้อไม่อ้วนมากนะคะ ช่วงปิดเทอมคะก่อนขึ้นมหาลัยเราก้อไม่ได้ทำไรเลยวันๆก้อกินๆนอนๆเป็นอย่างงี้ทุกวัน ก้ออ้วนสิคะ55
ช่วงนี้อ้วนใหญ่เลยคะเราก้อกินๆนอนๆอย่างนี้จนใกล้จะเปิดเทอม(เราเรียนอยู่มหาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง)ก่อนจะเปิดเทอมเราก้อต้องซื้อชุดนักศึกษาใช่มั๊ยคะเราก้อไปซื้อพอลองชุดเท่านั้นแหละคะ นึกว่าโอ่งมังกรที่ไหน55555ตัวใหญ่มากคะ เราก้อแบบพูดกับตัวเองว่าต้องลดแล้ว ใส่ชุดนักศึกษาจะได้สวยๆ(เป็นความฝันของสาวๆทุกคนคะใส่ชุดนักศึกษาสวยๆ)กรี๊ดด รับไม่ได้คะ บอกกับตัวเองต้องลด ต้องลด5555แต่ก้อพูดได้แค่ที่ร้านแหละคะ กับมาบ้านก้อกินเหมือนเดิม
เราก้อทำใจละคะคิดไว้ว่าค่อยไปลดตอนอยู่หอละกัน ไปอยู่โน้นคงไม่มีของอร่อยๆเหมือนที่แม่ทำให้กิน5555ตอนนี้ขอกินของอร่อยฝีมือแม่ก่อน ก่อนจะไม่ได้กินอีกนาน ตัดมาตอนอยู่หอเลยนะคะ ตอนมาอยู่หอช่วงแรกพึ่งรู้จักเพื่อนใหม่ ช่วงรู้จักคนเยอะ ก้อชวนกันไปกินโน้นกินนี้สาระพัด สรุปมาอยู่หอก้อกินเหมือนเดิมคะ55555กินกระจายเลยคะช่วงแรก จำได้ว่าตอนนั้นเป็นช่วงที่หนักที่สุดในชีวิต จนเพื่อนก้อเริ่มทักคะว่าอ้วนขึ้นจากเดิมมาก เราก้อแบบจิงเหรอหัวเราะขำๆไป แต่จริงเครียดหนักเลยคะ มีคนทักว่าอ้วนขึ้นมากก เย็นวันนั้นเพื่อนชวนไปไหนก้อไม่ไปจะกลับห้องอย่างเดียว กับมาก้อนอนคิดฉันอ้วนแล้ว ฉันอ้วนแล้วว ฉันต้องลด คืนนั้นก้อเข้ากูเกิลหาข้อมูลเลยคะวีธีการลดน้ำหนักต่างๆ วีธีการกินสาระพัดด คิดว่าต้องเปลี่ยนตัวเองให้ได้
หลังจากวันนั้นเราก้อเริ่มออกกำลังกายคะตอนเย็น ก้อชวนเพื่อนไปตีแบตบ้างวิ่งบ้างว่ายน้ำบ้างง ส่วนใหญ่จะวิ่งคะวิ่งทุกวันตอนเย็น
(ใกล้จะเจอพี่ ต แล้วว5555) ส่วนมากเราจะชอบว่ายน้ำกับวิ่งคะ รู้สึกว่ามันเหนื่อยดีคงเผาผลาญได้เยอะ(ไม่รู้จิงรึป่าวว แต่เราคิดอย่างงั้น)
เราวิ่งทุกวันค่ะวิ่งเดียวบางกับเพื่อนบ้าง แต่ส่วนใหญ่จะวิ่งคนเดียวแล้วเราจะชอบวิ่งตอนเย็นๆหน่อยรอให้พวกนักบอลเลิกเล่นไปก่อนแล้วค่อยวิ่ง5555
เราจำได้ดีเลยคะอาทิตนั้นเราต้องวิ่งคนเดียวเพราะเพื่อนเราไปงานศพญาติคะ เราก้อออกไปวิ่งปกติคะ ต้องบอกก่อนนะคะสนามที่ม.เราค่อนข้างจะมืด เพราะถ้าไม่มีกิจกรรมอะไรในสนามทางมหาลัยเค้าจะไม่เปิดไฟที่สนาม แต่มันก้อไม่ได้มืดขนาดมองอะไรไม่เห็นคะ วันนั้นเราก้อวิ่งปกติคะวิ่งไปได้สามสี่รอบแล้วเราก้อเหนื่อยเลยเปลี่ยนมาเดิน พอเดินสักพักเรากำลังจะวิ่งมันมีก้อนอิฐอยู่ข้างหน้าคะเรามองไม่เห็นสะดุดก้อนอิฐล้มคะ ตอนนั้นแบบเจ็บมากคะก้อนั่งอยู่ตรงนั้นยังไม่ได้ลุกไปไหน คนที่วิ่งตามหลังมาก้อไม่ได้ช่วยนะคะวิ่งผ่าน55555บางคนหัวเราะอีก เราก้อนั่งเจ็บอยู่ตรงนั้นยังไม่ลุกเพราะไม่ได้ไปขวางทางคนวิ่งด้วยย แต่ก้อไม่คิดว่าจะซวยอีกคะ(เรานั่งหันข้างเวลาจะมีคนวิ่งผ่านก้อจะเห็น) เราก้อเห็นมีพี่ผู้ชายคนนึงวิ่งมาคะเราก้อไม่ได้สนใจอะไร ก้อมัวแต่ดูแผล เหมือนพี่เค้าจะไม่เห็นเราคะ พี่เค้าวิ่งมาชนเราตรงที่เรานั่งอยู่แล้วพี่เค้าก้อล้มไปทับขาเราที่เป็นแผล ตอนนั้นแบบเจ็บคะ ตะโกนออกมาว่า โอ้ย อะไรมันจะซวยขนาดนี้ เหมือนพี่เค้าจะตกใจมั้งคะ รีบลุกขึ้นแล้วก้อถามว่าเราเป็นไงมั่ง อารมตอนนั้นมันแบบไม่คิดว่าจะโชคร้ายขนาดนี้รวมกับเจ็บแผล พี่เค้าคงตกใจมั่งคะ รีบพูดใหญ่เลย พี่ไม่ได้ตั้งใจนะคับพี่มองไม่เห็นจริงๆ พี่ขอโทดนะครับ สาระพัด เราก้อนั่งร้องไห้คะคิดในใจจะพูดไรก้อพูดเถอะ ตรูเจ็บ!!!!
พี่เค้าก้อปลอบเราคะ บอกว่าพี่ขอโทดนะครับ พี่ไม่เห็นอย่าร้องเลยพี่รู้สึกผิด บลาๆ เราก้อแบบอยากกับห้องมากกคะตอนนั้นเลยตอบพี่เค้าไปว่าไม่เป็นไร
เราก้อลุกขึ้นละเดินกับห้องเลยคะ พอกลับมาถึงห้องก้อมาดูแผลแบบชัดๆ จิงๆมันก้อไม่ได้ใหญ่อะไรขนาดนั้นหลอก5555เราเจ็บเว่อไปเอง แต่เช้ามาก้อมีเขียวนะคะ ช้ำๆ เพราะตอนที่พี่เค้าล้มทับมันกดขาเราไว้ด้วย ปวดมากมากเลยคะตรงแผล(ขอดูแผลหลังไมค์ได้นะคะ5555เราลงรูปไม่ได้) จากวันที่เราล้มเราก้อไม่ได้ไปวิ่งประมาณอาทิตย์วันคะ เจ็บ+ขี้เกียจ กะจะรอแผลแห้ง จิงๆแห้งตั้งแต่สามวันแรกแล้วว5555 พออาทิตต่อมาคะเราก้อไปวิ่งปกติก้อไม่มีอะไรจนวันนั้นเป็นวันอังคารเราจำได้ดี เราไปกินข้าวกับเพื่อนที่โรงอาหารในม.คะ ซื้อข้าวมานั่งกินปกติก้อนั่งคุยกันไปเรื่อยสักพักเราเห็นพี่เค้าเดินมากับเพื่อนเค้ากำลังเข้ามาในโรงหาร เราก้อมองพี่เค้าคะมองตามตลอดที่พี่เค้าเดินน (โห ดูตอนกลางวันนี่ก้อหล่อเหมือนกันนะ><) นั่งดูไปก้อเขิลไปคะ เหมือนพี่เค้าจะมองเห็นเราเหมือนกันเค้าเลยยิ้มให้เราคะเราก้อยิ้มกับก้อไม่มีอะไร สักพักพี่เดินมาหาเราที่โต๊ะคะ เราก้อตกใจ พี่:เป็นไงมั่งคับ เราก้อเลยถามว่าอะไรคะ พี่ก้อถามว่าแผลน้องหายรึยังคับ เราก้อบอกว่าก้อดีแล้วคะแผลแห้งแล้วพี่ก้อบอกว่าใกล้หายแล้วก้อดีจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงหน่อยยย อร้ายยยแกร >/////< อารมตอนนั้นแบบอยากตะโกนใส่หน้าเพื่อนว่า"พี่เค้าเป็นห่วงฉัน" พอพี่พูดจบพี่เค้าก้อยิ้มแล้วเดินไปกินข้าวเลยคะ
พอพี่เค้าไปเพื่อนก้อถามกันใหญ่เลยคะ ว่ายังไงๆ เป็นอะไรกัน ไปเจอกันได้ยังไง555เราก้อเล่าให้เพื่อนฟังคะว่าพี่เค้าล้มทับไรงี้ เพื่อนด่าใหญ่เลยคะ555
หาว่าเราอ่อยไรงี้ แต่ตอนนั้นก้อบอกเพื่อนไปว่า อ่อยยังไงก้อไม่ได้หลอกคนนี้เค้าสูงเกินไปสำหรับสาวอ้วนอย่างฉันนน
เพื่อนก้อบอกว่าไม่แน่หลอก เมื่อกี้เค้ายังบอกเป็นห่วงอยู่เลย นางบอกเดี๋ยวนางช่วย นางก้อจัดแจงให้ทุกสิ่งเลยคะ หาชื่อพี่เค้า คณะพี่เค้า เฟสพี่เค้ามาให้เรา
พอเราได้เฟสพี่เค้าเราก้อแอดไปคะ ตอนทุ่มนึง ประมาณสามทุ่มพี่เค้ารับแอดแต่ก้อไม่มีมาแต้งแอดมาไลด์มาอะไร เราก้อเลยไปกระหน่ำไลด์รูปพี่เค้าเลยคะ เป็นอย่างที่คิดนางทักมาคะ5555
เดี๋ยวไว้มาเล่าต่อพุ่งนี้นะคะ....