บางครั้ง… การก้าวต่อไป ไม่ใช่เพราะเราลืม แต่เพราะเราเลือกไม่ให้มันฉุดเรากลับ

ชีวิตไม่ได้วัดกันที่ว่าใครไม่เคยล้ม
แต่วัดกันที่ว่า…
ใครลุกขึ้นได้
แม้หัวใจยังสั่นไหว

เราทุกคนมีแผล
มีเรื่องที่อยากลืม
แต่จำได้ขึ้นใจ

ความจริงคือ…
แผลบางแผลจะอยู่กับเราไปตลอด

สิ่งที่ทำได้
คืออยู่กับมันอย่างไม่ให้มันทำร้ายเราอีก

ในวันที่เหนื่อย…
ให้จำไว้ว่าการหยุดพัก
ไม่ใช่ความพ่ายแพ้
และการเดินต่อ แม้ช้า
ก็ยังเป็นการชนะตัวเอง

แล้ววันนี้…
คุณกำลังเดินเพื่อตัวเอง
หรือเพื่อพิสูจน์ให้ใครเห็น?

แชร์ประสบการณ์กันได้นะครับ…