....แม่จ๋า....

นกเขาไม่ขัน นกกระจอกไม่ทันกินน้ำ นกขาดสารอาหารสั้นหนึ่งนิ้ว นกตัวไหนน่าสงสารกว่ากัน นกเขาไม่ขันนั้นแสนเศร้า เงียบเหงาเหินห่างไร้ทางหวัง เคยขับขานก้องฟ้ามานานจัง กลับเงียบดังสิ้นแรงหมดแสงใจ นกกร

เชื่อว่าก่อนเกษียณ ทุกคนน่าจะต้องคิด ต้องวางแผนชีวิต กันมาก่อนแล้ว ว่าชีวิตหลังเกษียณอยากมี อยากใช้ชีวิตในรูปแบบไหน จะว่าไป การเกษียณมันก็นับเป็นเหตุการณ์ใหญ่ อีกเหตุการณ์ในชีวิต ไม่แพ้การเรียนจบ การ

เห็นเธอโพสต์บอกไว้    เหงาจัง พร้อมแท็กถ้อยคำดัง    โสดพร้อม เหงาใจบ่มีบัง              คนแอบ พี่เอย จึงทักหวังอยากย้อม     ต่อแต้มสานใ

แล้วอารักษ์ควักล้วงเอาดวงเนตร สำแดงเดชเหาะกลับไปลับหาย ทั้งกายสั่นพรั่นตัวด้วยกลัวตาย พอฟื้นกายก็พอแจ้งแสงตะวัน จึงก้มกราบบาทบงสุ์พระทรงศักดิ์ แล้วนางยักษ์เล่าตามเนื้อความฝัน ไม่เคยเห็นเป็นวิบัติอัศจร

ในค่ำคืนที่ความหนาวสะท้านหนาว คนหนึ่งคนกับเรื่องราวที่ตอกฝัง คนคนหนึ่งชีวิตเพียงภวังค์ ไร้ความหวังไร้ความคิดไร้จิตใจ แล้วหนึ่งคนมาพานพบใครคนหนึ่ง ใครคนซึ่งบังเอิญกว่าคราไหน ใครที่จิตไม่คาดหวังใดใด ใค

เด็ดกุหลาบดอกหนึ่งซึ่งแรกแย้มบรรจงแซมแด่สาวผู้ร้าวหมองปลอบโยนคลายครืนครั่นตามครรลองหมายใจป้องนงนุชหยุดอาวรณ์"ดอกกุหลาบหอมกลิ่นประทิ่นให้คลุ้งกะไหล่เคล้าคละดวงสมรลมรำเพยอือออขอลาจรริ้วสาครขับไล่ไห