จุดประเด็นมาจากการนั่งดูเฟสบุ๊คทั้งหมดของตัวเองเลย รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนแข็งๆจริงๆอะ พูดตรงเกิ้น(แบบขวานผ่าซาก) ไม่ฮา
ดูไม่สังคมเลย แบบว่าเป็นคนที่จบบทสนทนาได้เร็วมาก ไม่รู้วิธีด้วยซ้ำว่าจะชวนคุยต่อยังไง
และเรารู้สึกว่าทั้งหมดนี้ ดูมันจะเป็นปัญหากับเรามากๆเลย
#หนักใจไปห้ากิโล #น้ำหนักเพิ่มขึ้นโดยอัตโนมัติ
บวกกับตอนเรียนวิชาพัฒนาบุคลิกภาพ อาจารย์ก็เคยเข้ามาพูดกับเราว่า
"เธอนี่ดูเป็นคนแข็งๆนะ ผู้ชายที่จะเข้ามาจีบเธอก็อาจจะต้องคิดหนักหน่อย"
พระเจ้า!! อาจารย์ก็ยังมองฉันเหมือนที่ฉันมองตัวเองในตอนนี้เลยอะ
อีกเหตุผลหนึ่งที่อยากจะปรับตัวเพราะว่า
ตอนนี้อายุ20แล้ว ต้องเจอคนมากมาย มีสังคมมากขึ้น ก็อยากจะอยู่ได้แบบแฮปปี้
แต่บางครั้งก็คิดเข้าข้างตัวเองนะว่า จริงๆเราอาจจะไม่ใช่คนแข็งๆก็ได้ แค่เวลาคุยกับคนที่ไม่ได้สนิทมากเท่าไหร่
ก็อาจจะดูเกร็งๆ แต่ถ้าอยู่กับเพื่อนที่สนิทใจมากๆ เหมือนพวกเค้าเป็นคนที่เรากล้าที่จะพูดเรื่อยเปื่อยด้วย
มันเลยทำให้เรารู้สึกว่า จริงๆเราก็ไม่ได้เป็นคนแข็งๆนะ แถมยังออกแนวดื้อรั้น ตลกๆ ฮาๆ อีกด้วย
#ชมตัวเองก็เป็นแฮะ
หรือเราแคร์สายตาคนที่ไม่สนิทกับเรามากเกินไป
#คิดแบบนี้ไม่โอเคม้างง เพราะใครๆก็เริ่มจากการไม่สนิทกันก่อนทั้งนั้นแหละ
เราอยากมาแบบครึ่งทางอะ
หรือถ้าแค่เราเปิดใจคุยกับคนที่ไม่สนิทเหมือนกับที่เราคุยกับคนสนิท มันจะดีมั้ย แต่ลึกๆแล้วเรากลัวที่จะผิดหวังกับการทำแบบนั้น
กลัวว่าสิ่งที่ได้รับกลับมามันจะเป็นเหมือนมีดมาแทง
เรายอมรับนะว่าเราเคยมีความทรงจำที่ไม่ดีเกี่ยวกับเรื่องความสัมพันธ์
มันก็อาจจะมีส่วนทำให้เราปิดกั้นตัวเองกับคนอื่น เหมือนมีกำแพงที่สูงมาก
ซึ่งตอนนี้มีน้อยคนจริงๆที่ทลายกำแพงนั้นของเราลง และพร้อมที่จะเดินไปด้วยกับเรา เข้าใจเรา เปิดโอกาสที่ดีให้
#ขอบคุณนะพวกที่ไม่ทิ้งกูไว้กลางทาง #เพื่อนรักของข้า
ถึงตอนนี่ก็คงต้องปรับสถาพจิตใจตัวเองก่อน แล้วก็คงหาวิธีที่ทำให้เป็นคนที่นุ่มนวลขึ้น โดยไม่ฝืนตัวเองเท่าไหร่
แต่ละคนอาจจะมีวิธีในการทำขนมเค้กให้อร่อยไม่เหมือนกัน
อาจเป็นเพราะจะมีสูตรในการทำต่างกัน ซึ่งสูตรที่ได้มาทำนั้น อาจจะเกิดการคิดเอง หรือได้รับการถ่ายทอดมา ฯลฯ
และมันก็ทำให้ก็เกิดจากการลองผิดลองถูก
ลองดูว่ามันอร่อยจริงๆหรือเปล่า เราชอบรสชาติแบบนี้ไหม
แล้วก็ค่อยหาทางปรับปรุงให้มันเข้ากับจริตเรามากขึ้น
และฉันเองก็หวังว่า การปรับตัวให้นุ่มนวลขึ้นนี้ ก็คงจะเป็นเหมือนการทำขนมเค้กนั่นแหละ
[ขอคำปรึกษา] "เราอยากเป็นคนที่นุ่มนวลขึ้น"
ดูไม่สังคมเลย แบบว่าเป็นคนที่จบบทสนทนาได้เร็วมาก ไม่รู้วิธีด้วยซ้ำว่าจะชวนคุยต่อยังไง
และเรารู้สึกว่าทั้งหมดนี้ ดูมันจะเป็นปัญหากับเรามากๆเลย #หนักใจไปห้ากิโล #น้ำหนักเพิ่มขึ้นโดยอัตโนมัติ
บวกกับตอนเรียนวิชาพัฒนาบุคลิกภาพ อาจารย์ก็เคยเข้ามาพูดกับเราว่า
"เธอนี่ดูเป็นคนแข็งๆนะ ผู้ชายที่จะเข้ามาจีบเธอก็อาจจะต้องคิดหนักหน่อย"
พระเจ้า!! อาจารย์ก็ยังมองฉันเหมือนที่ฉันมองตัวเองในตอนนี้เลยอะ
อีกเหตุผลหนึ่งที่อยากจะปรับตัวเพราะว่า
ตอนนี้อายุ20แล้ว ต้องเจอคนมากมาย มีสังคมมากขึ้น ก็อยากจะอยู่ได้แบบแฮปปี้
แต่บางครั้งก็คิดเข้าข้างตัวเองนะว่า จริงๆเราอาจจะไม่ใช่คนแข็งๆก็ได้ แค่เวลาคุยกับคนที่ไม่ได้สนิทมากเท่าไหร่
ก็อาจจะดูเกร็งๆ แต่ถ้าอยู่กับเพื่อนที่สนิทใจมากๆ เหมือนพวกเค้าเป็นคนที่เรากล้าที่จะพูดเรื่อยเปื่อยด้วย
มันเลยทำให้เรารู้สึกว่า จริงๆเราก็ไม่ได้เป็นคนแข็งๆนะ แถมยังออกแนวดื้อรั้น ตลกๆ ฮาๆ อีกด้วย #ชมตัวเองก็เป็นแฮะ
หรือเราแคร์สายตาคนที่ไม่สนิทกับเรามากเกินไป #คิดแบบนี้ไม่โอเคม้างง เพราะใครๆก็เริ่มจากการไม่สนิทกันก่อนทั้งนั้นแหละ
เราอยากมาแบบครึ่งทางอะ
หรือถ้าแค่เราเปิดใจคุยกับคนที่ไม่สนิทเหมือนกับที่เราคุยกับคนสนิท มันจะดีมั้ย แต่ลึกๆแล้วเรากลัวที่จะผิดหวังกับการทำแบบนั้น
กลัวว่าสิ่งที่ได้รับกลับมามันจะเป็นเหมือนมีดมาแทง
เรายอมรับนะว่าเราเคยมีความทรงจำที่ไม่ดีเกี่ยวกับเรื่องความสัมพันธ์
มันก็อาจจะมีส่วนทำให้เราปิดกั้นตัวเองกับคนอื่น เหมือนมีกำแพงที่สูงมาก
ซึ่งตอนนี้มีน้อยคนจริงๆที่ทลายกำแพงนั้นของเราลง และพร้อมที่จะเดินไปด้วยกับเรา เข้าใจเรา เปิดโอกาสที่ดีให้
#ขอบคุณนะพวกที่ไม่ทิ้งกูไว้กลางทาง #เพื่อนรักของข้า
ถึงตอนนี่ก็คงต้องปรับสถาพจิตใจตัวเองก่อน แล้วก็คงหาวิธีที่ทำให้เป็นคนที่นุ่มนวลขึ้น โดยไม่ฝืนตัวเองเท่าไหร่
แต่ละคนอาจจะมีวิธีในการทำขนมเค้กให้อร่อยไม่เหมือนกัน
อาจเป็นเพราะจะมีสูตรในการทำต่างกัน ซึ่งสูตรที่ได้มาทำนั้น อาจจะเกิดการคิดเอง หรือได้รับการถ่ายทอดมา ฯลฯ
และมันก็ทำให้ก็เกิดจากการลองผิดลองถูก
ลองดูว่ามันอร่อยจริงๆหรือเปล่า เราชอบรสชาติแบบนี้ไหม
แล้วก็ค่อยหาทางปรับปรุงให้มันเข้ากับจริตเรามากขึ้น
และฉันเองก็หวังว่า การปรับตัวให้นุ่มนวลขึ้นนี้ ก็คงจะเป็นเหมือนการทำขนมเค้กนั่นแหละ