อยากถามการพูดภาษาไทยสมัย ร.5-7 หน่อยครับเกี่ยวกับการแสดงละครเวที

พอดีผมติดคัดตัวละครเวที แล้วเค้าพอมีบทคร่าวๆประมาณว่า
ณ บนถนนย่านการค้าแห่งหนึ่ง
ผู้ตรวจการA : ข้าว่าถึงเวลาแล้ว เราออกตรวจตรากันเถอะ
ผู้ตรวจการB : อืม
เดินมาสักพักจึงหยุดกลางเวทีแล้วมองขึ้นฟ้าอย่างกังวล
ผู้ตรวจการB : เหตุใดท้องฟ้าถึงดูมืดหม่นผิดปกติเช่นนี้...ข้าหวังว่า คงไม่เกิดเหตุใดขึ้นหรอกนะ
ผู้ตรวจการA : ข้าก็คิดเช่นนั้น
ทั้งสองยืนจ้องหน้ากันสักพัก และผู้ตรวจการBก็ยิ้มอย่างหมดกังวล
ผู้ตรวจการB : เราตรวจตรากันต่อเถอะ
แล้วเดินจากไปก่อนจะมีพลนำสาร มาพร้อมประกาศข่าวร้ายจากวังหลวง....โดยมีชาวบ้านมามุงฟังข่าวอยางตั้งใจ

ผมรับเป็นบทสั้นๆเดินผ้านไม่กี่นาที ผู้ตรวจการB ครับ จริงๆเค้าให้บทผมว่าต้องพูดประมาณนี้แล้วคิดบทพูดขึ้นมาเอง ผมก็คิดอย่างที่พิมพ์ไปนั้นนั้นละครับแต่ผมว่ามันไม่ใช่อ่ะกิ้ป-*-ผมอยากได้การพูดแบบข้าราชการ พูดกันแบบสมัยก่อนอ่ะครับ เลยอยากถามพี่ๆช่วยให้คำแนะนำด้วยครับเสาร์อาทิตย์นี้จะเป็นการซ้อมครั้งสุดท้ายก่อนจะเล่นจริงในต้นสิงหานี้แล้ว ประสบการณ์การแสดงมีแค่ตอนเข้าค่ายลูกเสื้อครั้งสองครั้งกับเรียนเองกับโครงการทูบี บอกตรงกังวลมากครับที่ต้องแสดงต่อหน้าผู้ชมเป็นพัน-*- เลยอยากให้ออกมาให้ดีที่สุด


ขอความกรุณาด้วยครับ
ปล. แท๊กผิดห้องไหนก็ขอประทานอภัยด้วยนะครับ