สวัสดีครับ ตอนนี้เจ้าของกระทู้อยู่ที่ประเทศแถบซีกโลกเหนือ ขอบพระคุณภาษีของพี่น้องชาวไทยทุกคนที่ได้ส่งผมไปทำหน้าที่ การไปอยู่ครั้งนี้ประเทศนี้หาพระทำบุญได้ยากมากเลย เราจะทำยังไงดีล่ะ คิดแล้วก็เก็บเงินหยอดกระปุกเพื่อจะเอาไปทำบุญกับพระอาจารย์ที่บ้านเกิดเสียทุกครั้งเมื่อมีโอกาสกลับประเทศไทย
แต่ด้วยความที่สงสารสัตว์ที่ประเทศนี้ยามที่อากาศหนาวมากๆ และต้นไม้ไม่มีใบไม้ ดอกหญ้าเมล็ดหญ้าไม่มีเม็ดให้นกได้จิกกินเอาไปเลี้ยงลูก บางครั้งเห็นนกยืนแข็งตายบนต้นไม้ เอาปีกกอดลูกตายอยู่บนต้นไม้ เห็นแล้วก็อนาถใจ เลยตั้งใจซื้อขนมปังเป็นปอนด์ๆเอาไปแจกนกกินแบบบุฟเฟต์ ให้กินกันไม่หวาดไม่ไหวกันเลย ใจก็รู้นะว่าการให้สัตว์ หรือ คนทุศีลนั้นอานิสงส์น้อยกว่า ให้พระสุปฎิปันโณ แต่ทำไงได้เห็นนกยืนตายคาต้นไม้เราก็มีใจเมตตา เอ้า!! พระไม่มี ถือว่าเป็นกรรมก็แล้วกัน ที่เกิดมาในดินแดนที่ไม่มีพุทธศาสนา กระผมก็ซื้อขนมปังมา เทกระจาด ให้นกกินเป็นประจำ ทำไปก็แผ่เมตตาไป ขอให้พวกเขาเหล่านั้นมีความสุขตามวิถีชีวิตของเพื่อนร่วมวัฎสงสาร พูดตามตรงนะครับจะคิดว่าทำบุญเนี่ย ไม่ได้คิดเลย จริงๆนะ ไม่ได้คิดว่าจะเอาบุญเลย คิดแต่ว่า สงสารสัตว์ร่วมโลก ทำไปบ่อยๆเข้า
ในช่วงบางครั้งมีงานประชุมวิชาการ หรือ งานสัมมนาต่างๆ เหล่า ผู้เข้าประชุมก็แก่ๆกันทั้งนั้น ท่านก็กินกันไม่หมดพวกคลับแซนวิช หรือ อาหารในการประชุมพอเหลือ ท่านก็นึกถึงกระผมที่ ใช้ชีวิตในประเทศซีกโลกเหนือนี้ด้วยค่าเงินที่ภาษีประชาชนทั้งหลายส่งมาให้โดยน้อยนิด ท่านโทรมาให้ผมไปเอาอาหารเหลือจากงานประชุม มาทาน ขณะที่ผมรับมาใส่มือ และเอาใส่เป้มาทานนั้นผมจะเอาไปแบ่งเพื่อนๆ ที่ร่วมงานด้วยกันด้วย และส่วนที่เหลือก็จะเอาไปให้นก เหมือนเดิม
“ ตอนที่จับเอาแซนวิชไว้ในมือ ภาพก็ปรากฏในสมองเหมือนคิดแต่ไม่ได้คิด มันมาเองคือภาพที่เราให้อาหารนก”
คำถามพร้อมคำตอบของความรู้เชิงปัจจัตตังก็ออกมาว่า
- ทำไมได้กินของเหลือ + ก็ตัวเองชอบเอาขนมปังเหลือที่กิน หรือ เอาของใกล้หมดอายุให้นกกินนี่นา
- ทำไมถึงโดนโทรตามให้ไปเอาอาหารต้องไปแบกมาเอง + ก็ตอนให้นกกิน ร่อนให้อย่างกะจานบิน ไม่ได้ให้ด้วยความเคารพไม่ได้ให้ด้วยความนบน้อม ให้แบบ ทาสทาน
- ทำไมได้ผลบุญมากันชาตินี้เลย + เพราะทำด้วยใจอันมีเมตตา แม้ทำกับสัตว์ แม้ไม่ใช่พระอรหันต์
- ทำไม ของที่ได้มาเป็นของที่ไม่สามารถเก็บไว้กินได้หลายๆวันเป็นของใกล้หมดอายุ กินแค่อิ่มให้เป็นคราวเดียวมื้อเดียว + เพราะตอนซื้อให้นกกินก็ตั้งใจให้นกกินในมื้อเดียว ไม่ได้ต้องการให้นกเอากระเป๋ามาห่อกลับบ้านนี่นา
และอื่นๆมันปรากฏเป็นความเข้าใจขึ้นมาในใจตอนนั้นเป็นภาพๆเลย
จึงอยากนำมาแชร์ให้เพื่อนๆในห้องฟังนะครับ ว่าแม้ทำบุญกับสัตว์ถ้าตั้งใจดีๆ นี่ผลเห็นกันชาตินี้เลยนะครับ
กระทู้นี้อยากจะบอกว่า “เมื่อทำทาน ผลแห่งทานนั้นมีจริง”
ขอขอบพระคุณทุกท่านที่สละเวลาอ่านกระทู้ของกระผมนะครับ
ประสปการณ์จริง "เมื่อท่านทำทาน ผลแห่งทานนั้นมีจริง" ***โปรดใช้วิจารณญาณ***
แต่ด้วยความที่สงสารสัตว์ที่ประเทศนี้ยามที่อากาศหนาวมากๆ และต้นไม้ไม่มีใบไม้ ดอกหญ้าเมล็ดหญ้าไม่มีเม็ดให้นกได้จิกกินเอาไปเลี้ยงลูก บางครั้งเห็นนกยืนแข็งตายบนต้นไม้ เอาปีกกอดลูกตายอยู่บนต้นไม้ เห็นแล้วก็อนาถใจ เลยตั้งใจซื้อขนมปังเป็นปอนด์ๆเอาไปแจกนกกินแบบบุฟเฟต์ ให้กินกันไม่หวาดไม่ไหวกันเลย ใจก็รู้นะว่าการให้สัตว์ หรือ คนทุศีลนั้นอานิสงส์น้อยกว่า ให้พระสุปฎิปันโณ แต่ทำไงได้เห็นนกยืนตายคาต้นไม้เราก็มีใจเมตตา เอ้า!! พระไม่มี ถือว่าเป็นกรรมก็แล้วกัน ที่เกิดมาในดินแดนที่ไม่มีพุทธศาสนา กระผมก็ซื้อขนมปังมา เทกระจาด ให้นกกินเป็นประจำ ทำไปก็แผ่เมตตาไป ขอให้พวกเขาเหล่านั้นมีความสุขตามวิถีชีวิตของเพื่อนร่วมวัฎสงสาร พูดตามตรงนะครับจะคิดว่าทำบุญเนี่ย ไม่ได้คิดเลย จริงๆนะ ไม่ได้คิดว่าจะเอาบุญเลย คิดแต่ว่า สงสารสัตว์ร่วมโลก ทำไปบ่อยๆเข้า
ในช่วงบางครั้งมีงานประชุมวิชาการ หรือ งานสัมมนาต่างๆ เหล่า ผู้เข้าประชุมก็แก่ๆกันทั้งนั้น ท่านก็กินกันไม่หมดพวกคลับแซนวิช หรือ อาหารในการประชุมพอเหลือ ท่านก็นึกถึงกระผมที่ ใช้ชีวิตในประเทศซีกโลกเหนือนี้ด้วยค่าเงินที่ภาษีประชาชนทั้งหลายส่งมาให้โดยน้อยนิด ท่านโทรมาให้ผมไปเอาอาหารเหลือจากงานประชุม มาทาน ขณะที่ผมรับมาใส่มือ และเอาใส่เป้มาทานนั้นผมจะเอาไปแบ่งเพื่อนๆ ที่ร่วมงานด้วยกันด้วย และส่วนที่เหลือก็จะเอาไปให้นก เหมือนเดิม
“ ตอนที่จับเอาแซนวิชไว้ในมือ ภาพก็ปรากฏในสมองเหมือนคิดแต่ไม่ได้คิด มันมาเองคือภาพที่เราให้อาหารนก”
คำถามพร้อมคำตอบของความรู้เชิงปัจจัตตังก็ออกมาว่า
- ทำไมได้กินของเหลือ + ก็ตัวเองชอบเอาขนมปังเหลือที่กิน หรือ เอาของใกล้หมดอายุให้นกกินนี่นา
- ทำไมถึงโดนโทรตามให้ไปเอาอาหารต้องไปแบกมาเอง + ก็ตอนให้นกกิน ร่อนให้อย่างกะจานบิน ไม่ได้ให้ด้วยความเคารพไม่ได้ให้ด้วยความนบน้อม ให้แบบ ทาสทาน
- ทำไมได้ผลบุญมากันชาตินี้เลย + เพราะทำด้วยใจอันมีเมตตา แม้ทำกับสัตว์ แม้ไม่ใช่พระอรหันต์
- ทำไม ของที่ได้มาเป็นของที่ไม่สามารถเก็บไว้กินได้หลายๆวันเป็นของใกล้หมดอายุ กินแค่อิ่มให้เป็นคราวเดียวมื้อเดียว + เพราะตอนซื้อให้นกกินก็ตั้งใจให้นกกินในมื้อเดียว ไม่ได้ต้องการให้นกเอากระเป๋ามาห่อกลับบ้านนี่นา
และอื่นๆมันปรากฏเป็นความเข้าใจขึ้นมาในใจตอนนั้นเป็นภาพๆเลย
จึงอยากนำมาแชร์ให้เพื่อนๆในห้องฟังนะครับ ว่าแม้ทำบุญกับสัตว์ถ้าตั้งใจดีๆ นี่ผลเห็นกันชาตินี้เลยนะครับ
กระทู้นี้อยากจะบอกว่า “เมื่อทำทาน ผลแห่งทานนั้นมีจริง”
ขอขอบพระคุณทุกท่านที่สละเวลาอ่านกระทู้ของกระผมนะครับ