ตอนนี้ลาคลอดและกำลังจะหางานทำค่ะ ต้องขอเล่าก่อนว่าช่วงที่คลอดน้องและเลี้ยงน้อง เราก็ช่วยทำธุรกิจส่วนของที่บ้าน สังคมก็ไม่เจอใครหรอกคะ มีพนักงาน และก็เจอพ่อแม่ ส่วนเพื่อนฝูงก็นานๆๆเจอกันที ทำให้ไม่ค่อยมีสังคมหรอกค่ะ ส่วนสามีเราทำงานนอกบ้าน เจอคนเยอะแยะ ไปกินข้าวโน่นนี่/ ไป ตจว ตปท บ่อยๆ แต่เค้าก็นานๆทีไปกับเพื่อนฝูงนะคะ
ช่วงหลังๆมานี่ทำให้เราจิตตกว่ารู้สึกตัวเองไม่มีเพื่อน ไม่เจอใคร ไม่ได้ไปเที่ยว ตปท อย่างที่ชอบ และเราชอบทำงานนอกบ้าน อย่างน้อยก็ได้คุยโน่นนี่ จนทำให้เราทำเลาะกับสามีบ่อยๆ ว่าเราเหงา (ไม่รู้ว่าหลายคนเคยเป็นไหม อยู่ด้วยกันแต่กลับรู้สึกเหงา ) และ เรื่องการเลี้ยงลูกนี่แหระค่ะ คือเค้ากลับบ้านก็ยังอางานกลับมาทำ หรือบางทีก็ดูแต่ social พอเราบอกให้มาช่วยดูลูกบ้าง ช่วยโน่นนี่ เค้าก็บ่นว่าชอบสั่ง (ถ้าไม่สั่งก็ไม่ทำ) เรารู้สึกว่าเราเสียสละตัวเองมากจัง ในขณะที่อีกฝ่ายหาว่าเราเรียกร้องเยอะแยะ แต่เราก็เข้าใจเค้าว่าทำงานหาเงินมาให้ครอบครัว เสาร์อาทิตย์ก็ไปไหนกัน แต่ไม่ค่อยได้คุยกันหรอกค่ะ เค้าติดโซเชียล เราก็พยายามทำความเข้าใจไม่บ่น หรือไม่จู้จี้ หรือบางทีเบื่อที่จะบ่น แต่บางทีมันก็มากเกินจนต้องพูดออกมา ตอนนี้ก็เหมือนแค่คนอาศัยบ้านเดียวกันอยู่ วันๆคุยแต่เรื่องลูก เรื่องงาน ส่วนที่จะมาหวาน สวีท แทบไม่มี บางทีเราต้องเลี้ยงอยู่คนเดียวทั้งป้อนนม ป้อนข้าว ทำทุกอย่าง เพราะลูกติดแม่มาก เราก็บอกให้พ่อเค้ามาช่วยเอาลูกไป บางทีลูกไม่ยอมร้องไห้ เค้าก็ปล่อยไม่เอา เราก็ว่าไปว่าทำไมไม่หาวิธีหลอกล่อ กลับมาบ้านแทนที่จะมาเลี้ยง มาเล่นกับลูก ก็เอาแต่ดูทีวี คุยงาน ทำงาน หรือดูโซเชียลอย่างที่เล่ามา ก็คอยบอกถึงจะทำ ... แต่ก็พยายามคิดถึงข้อดีของเค้านะคะ เค้าก็ไม่ได้แย่ หรือเป็นอย่างที่เค้าบอก ว่าเราดูละครมากไปเลยต้องการครอบครัวในฝัน เราก็คุยกันหลายครั้ง แต่ก็ยังกลับมาเหมือนเดิม
ตอนนี้คิดว่าจะไปทำงานนอกบ้าน แต่ก็ลังเลว่าเราจะให้เวลาลูกพอไหม คิดถึงลูก ถ้าโตมาใครจะไปรับส่ง หรือจะรอเจอสังคมคุณแม่เวลาลูกเข้า รร กับอีกหนึ่งทางเดิน ว่าจะสงสารตัวเองดี ควรกลับไปหาสิ่งที่เราชอบก็คืองาน กลับมาสู่วังวนคนออฟฟิศเช้าไปทำงาน เลิก 6 โมงกลับ้าน.. เคยได้ยินหลายคนบอกว่า พออลูกโต เราก็อยู่คนเดียว เราก็ควรจะมีสังคม มีงานทำ ไม่ใช่รอพึ่งแต่คนอื่น ถ้าวันนึงไม่มีเค้า แล้วเราจะอยู่ยังไง
ตอนนี้ยังคิดไม่ตกว่าจะทำอย่างไรดี ถ้าเป็นคนจะทำอย่างไรกัน
ถ้าให้เลือกระหว่างเลี้ยงลูกและทำงานส่วนตัว กับ ไปทำงานข้างนอก อันไหนจะดีกว่ากัน
ช่วงหลังๆมานี่ทำให้เราจิตตกว่ารู้สึกตัวเองไม่มีเพื่อน ไม่เจอใคร ไม่ได้ไปเที่ยว ตปท อย่างที่ชอบ และเราชอบทำงานนอกบ้าน อย่างน้อยก็ได้คุยโน่นนี่ จนทำให้เราทำเลาะกับสามีบ่อยๆ ว่าเราเหงา (ไม่รู้ว่าหลายคนเคยเป็นไหม อยู่ด้วยกันแต่กลับรู้สึกเหงา ) และ เรื่องการเลี้ยงลูกนี่แหระค่ะ คือเค้ากลับบ้านก็ยังอางานกลับมาทำ หรือบางทีก็ดูแต่ social พอเราบอกให้มาช่วยดูลูกบ้าง ช่วยโน่นนี่ เค้าก็บ่นว่าชอบสั่ง (ถ้าไม่สั่งก็ไม่ทำ) เรารู้สึกว่าเราเสียสละตัวเองมากจัง ในขณะที่อีกฝ่ายหาว่าเราเรียกร้องเยอะแยะ แต่เราก็เข้าใจเค้าว่าทำงานหาเงินมาให้ครอบครัว เสาร์อาทิตย์ก็ไปไหนกัน แต่ไม่ค่อยได้คุยกันหรอกค่ะ เค้าติดโซเชียล เราก็พยายามทำความเข้าใจไม่บ่น หรือไม่จู้จี้ หรือบางทีเบื่อที่จะบ่น แต่บางทีมันก็มากเกินจนต้องพูดออกมา ตอนนี้ก็เหมือนแค่คนอาศัยบ้านเดียวกันอยู่ วันๆคุยแต่เรื่องลูก เรื่องงาน ส่วนที่จะมาหวาน สวีท แทบไม่มี บางทีเราต้องเลี้ยงอยู่คนเดียวทั้งป้อนนม ป้อนข้าว ทำทุกอย่าง เพราะลูกติดแม่มาก เราก็บอกให้พ่อเค้ามาช่วยเอาลูกไป บางทีลูกไม่ยอมร้องไห้ เค้าก็ปล่อยไม่เอา เราก็ว่าไปว่าทำไมไม่หาวิธีหลอกล่อ กลับมาบ้านแทนที่จะมาเลี้ยง มาเล่นกับลูก ก็เอาแต่ดูทีวี คุยงาน ทำงาน หรือดูโซเชียลอย่างที่เล่ามา ก็คอยบอกถึงจะทำ ... แต่ก็พยายามคิดถึงข้อดีของเค้านะคะ เค้าก็ไม่ได้แย่ หรือเป็นอย่างที่เค้าบอก ว่าเราดูละครมากไปเลยต้องการครอบครัวในฝัน เราก็คุยกันหลายครั้ง แต่ก็ยังกลับมาเหมือนเดิม
ตอนนี้คิดว่าจะไปทำงานนอกบ้าน แต่ก็ลังเลว่าเราจะให้เวลาลูกพอไหม คิดถึงลูก ถ้าโตมาใครจะไปรับส่ง หรือจะรอเจอสังคมคุณแม่เวลาลูกเข้า รร กับอีกหนึ่งทางเดิน ว่าจะสงสารตัวเองดี ควรกลับไปหาสิ่งที่เราชอบก็คืองาน กลับมาสู่วังวนคนออฟฟิศเช้าไปทำงาน เลิก 6 โมงกลับ้าน.. เคยได้ยินหลายคนบอกว่า พออลูกโต เราก็อยู่คนเดียว เราก็ควรจะมีสังคม มีงานทำ ไม่ใช่รอพึ่งแต่คนอื่น ถ้าวันนึงไม่มีเค้า แล้วเราจะอยู่ยังไง
ตอนนี้ยังคิดไม่ตกว่าจะทำอย่างไรดี ถ้าเป็นคนจะทำอย่างไรกัน