ที่ทำงาน ใครจะซื้ออะไรมากินส่วนตัว เราไม่ซีเรียส
แต่มีพฤติกรรมหนึ่ง อยากให้เราเสียตังเลี้ยง แต่ไม่อยากให้เราได้กินได้รับอะไร
เวลาหารกัน หรือมีคนเลี้ยงแบบส่วนรวม พอเห็นเราไปดู ก็ออกตัวทำให้เฉพาะ ....กิน
บางทีเอาหลบเอาซ่อนไว้ ดึงหนี แล้วกินกันเอง เค้ากลัวเราจะได้กินหรือยังไง
เรารำคาญไม่ไปดู ก็บอกเราไม่ทำอะไร เราไปดู ก็ทำท่าเหมือนกลัวเราจะไปกิน่ ไม่คิดว่าไปช่วย
ถ้าเราซื้อขนมแถวบ้านมาวางโต๊ะกลางใครจะหยิบกินก็ได้ ก็บอกไม่อร่อยมั่งไรมั่ง ช่างติ เราก็ลิ้นจระเข้ด้วย กินได้ทุกอย่าง ไม่ช่างสรรหา สงสัยต้องให้เงินแล้วใครจะไปจ่ายให้ทุกวันไหว ผู้บริหารออกตัวให้เลี้ยงทุกคนก็ไม่ไหว พฤติกรรมขอรอเลี้ยง
นานๆ ทีอย่างวันจันทร์ ตลาดนัดเราก็ซื้อของฝาก มาวางกองกลางเลย ไม่เจาะจง เฉพาะที่นั่งกันในห้อง ไม่แยกฝ่ายมีราว20กว่าคนแล้ว อยากกินก็หยิบกินตามสบาย ผลไม้ซื้อมาถ้าไม่ปอก ก็ไม่กิน รอเราปอกให้
อดซะ เอามายังให้ปอก น่าจะให้เคี้ยวป้อนด้วยเลย
เวลา เราซื้อไรมากิน เช่น โยเกิร์ต 1 ถ้วย โจ๊ก นม จะแบ่งยังไง เราคงไม่ต้องกินละ ยอมอด สละหมดสิ้น
มีแม่ค้ามาขายขนมให้ถึงที่ เราไม่เห็นจะมานั่งมอง ใครจะซื้อ ใครไม่แบ่ง รอให้คนซื้อให้กินเหรอ
เราไม่เห็นต้องรอเลยอยากกินก็ซื้อกินเอง คนจะมานั่งมองคอยนินทา ชอบให้คนเลี้ยง ว่าคนนั้นคนนี้ อย่างผู้ชายโต๊ะข้างๆ ทำงานเสริมด้วย มีตัง ก็โดนเม้าว่า ยาก ไม่ได้กินของเขาหรอก งก
บางคนพนง.สัญญาจ้าง แต่เงินเดือนเยอะกว่าเรา เพราะเขาทำงานมานาน ก็ยังพูดแนวให้คนที่ทำงานถูกรางวัลที่ 1 เมื่อ2ปีที่แล้วเลี้ยง คนถูกหวยบอกว่า เรามีเงิน30ล้าน มูลค่าราคาที่ดินมีเยอะ อ่าวโยนเฉย แต่ที่ดินขาบไม่ได้ ไม◌่ใช◌่่ชื่อเรา ร◌าคาประเมินที่แล้งๆ รอน้ำฝนนอกเขตชลประทาน เห็นราคาประเมิน 10กว่าไร่ได้ประมาณ2ล้านกว่า
แต่เวลาจะได้จะรับ หรือมีไรกิน มีของดีมา ไม่ถึงเรานะ หรือใครจะให้ จะมีเผื่อเรา ก็โดนว่า เค้ามีแล้ว เค้าไม่เอาหรอก ของกินเค้าเยอะแยะ แต่ไม่สู่ใครให้ได้กินหรอก
แต่มีไรก็ไม่เห็นจะมาถึงเรานะ แถมกีดกันกลัวเราได้อีก มิน่าล่ะหนักกัน60โลขึ้น
ทุกวันจะมีการหยอกเล่น ซื้อเลี้ยงหน่อย หยอกๆ แต่ถ้าเลี้ยงจริงก็ดี
ให้นึกไป น่าจะทำคุณคนไม่ขึ้น แก่งแย่ง ชิงดีชิงเด่น สร้างภาพให้คยนอื่นดูแย่
รอคนมาเลี้ยงในที่ทำงาน
แต่มีพฤติกรรมหนึ่ง อยากให้เราเสียตังเลี้ยง แต่ไม่อยากให้เราได้กินได้รับอะไร
เวลาหารกัน หรือมีคนเลี้ยงแบบส่วนรวม พอเห็นเราไปดู ก็ออกตัวทำให้เฉพาะ ....กิน
บางทีเอาหลบเอาซ่อนไว้ ดึงหนี แล้วกินกันเอง เค้ากลัวเราจะได้กินหรือยังไง
เรารำคาญไม่ไปดู ก็บอกเราไม่ทำอะไร เราไปดู ก็ทำท่าเหมือนกลัวเราจะไปกิน่ ไม่คิดว่าไปช่วย
ถ้าเราซื้อขนมแถวบ้านมาวางโต๊ะกลางใครจะหยิบกินก็ได้ ก็บอกไม่อร่อยมั่งไรมั่ง ช่างติ เราก็ลิ้นจระเข้ด้วย กินได้ทุกอย่าง ไม่ช่างสรรหา สงสัยต้องให้เงินแล้วใครจะไปจ่ายให้ทุกวันไหว ผู้บริหารออกตัวให้เลี้ยงทุกคนก็ไม่ไหว พฤติกรรมขอรอเลี้ยง
นานๆ ทีอย่างวันจันทร์ ตลาดนัดเราก็ซื้อของฝาก มาวางกองกลางเลย ไม่เจาะจง เฉพาะที่นั่งกันในห้อง ไม่แยกฝ่ายมีราว20กว่าคนแล้ว อยากกินก็หยิบกินตามสบาย ผลไม้ซื้อมาถ้าไม่ปอก ก็ไม่กิน รอเราปอกให้
อดซะ เอามายังให้ปอก น่าจะให้เคี้ยวป้อนด้วยเลย
เวลา เราซื้อไรมากิน เช่น โยเกิร์ต 1 ถ้วย โจ๊ก นม จะแบ่งยังไง เราคงไม่ต้องกินละ ยอมอด สละหมดสิ้น
มีแม่ค้ามาขายขนมให้ถึงที่ เราไม่เห็นจะมานั่งมอง ใครจะซื้อ ใครไม่แบ่ง รอให้คนซื้อให้กินเหรอ
เราไม่เห็นต้องรอเลยอยากกินก็ซื้อกินเอง คนจะมานั่งมองคอยนินทา ชอบให้คนเลี้ยง ว่าคนนั้นคนนี้ อย่างผู้ชายโต๊ะข้างๆ ทำงานเสริมด้วย มีตัง ก็โดนเม้าว่า ยาก ไม่ได้กินของเขาหรอก งก
บางคนพนง.สัญญาจ้าง แต่เงินเดือนเยอะกว่าเรา เพราะเขาทำงานมานาน ก็ยังพูดแนวให้คนที่ทำงานถูกรางวัลที่ 1 เมื่อ2ปีที่แล้วเลี้ยง คนถูกหวยบอกว่า เรามีเงิน30ล้าน มูลค่าราคาที่ดินมีเยอะ อ่าวโยนเฉย แต่ที่ดินขาบไม่ได้ ไม◌่ใช◌่่ชื่อเรา ร◌าคาประเมินที่แล้งๆ รอน้ำฝนนอกเขตชลประทาน เห็นราคาประเมิน 10กว่าไร่ได้ประมาณ2ล้านกว่า
แต่เวลาจะได้จะรับ หรือมีไรกิน มีของดีมา ไม่ถึงเรานะ หรือใครจะให้ จะมีเผื่อเรา ก็โดนว่า เค้ามีแล้ว เค้าไม่เอาหรอก ของกินเค้าเยอะแยะ แต่ไม่สู่ใครให้ได้กินหรอก
แต่มีไรก็ไม่เห็นจะมาถึงเรานะ แถมกีดกันกลัวเราได้อีก มิน่าล่ะหนักกัน60โลขึ้น
ทุกวันจะมีการหยอกเล่น ซื้อเลี้ยงหน่อย หยอกๆ แต่ถ้าเลี้ยงจริงก็ดี
ให้นึกไป น่าจะทำคุณคนไม่ขึ้น แก่งแย่ง ชิงดีชิงเด่น สร้างภาพให้คยนอื่นดูแย่