เห็นมีหลายคนในห้องศาสนานี้มีความเชื่อว่า   ตายแล้วสูญนั่นย่อมเท่ากับว่า    ตายแล้วย่อมไม่กลับชาติมาเกิดอีก   ถ้าอย่างนั้นการตายย่อมเท่ากับว่าขาดสูญจากกิเลสไปด้วย    แสดงว่าการตายนั้นย่อมมีค่าเท่ากับการนิพพาน   เพราะนิพพานก็คือสภาวะที่ว่างเปล่าขาดสูญจากกิเลสเหมือนกัน
แล้วอย่างนี้คนที่นิพพานหรืออรหันต์ในความหมายของพวกที่เชื่อว่าตายแล้วสูญ   ก็ไม่แตกต่างจากคนตายสิครับ     เพราะอรหันต์หรือนิพพาน  ก็สูญจากกิเลส   ก่อนตาย   แต่คนที่ไม่นิพพานหรือบรรลุอรหันต์แต่ตายก็สูญจากกิเลสเหมือนกัน    ถ้าอย่างนั้นทุกคนบนโลกใบนี้ก็ย่อมนิพพานหรือบรรลุอรหันต์ได้ด้วยความตายน่ะสิ     เพราะการตายก็สูญจากกิเลสตัณหาเหมือนกัน     แสดงว่าในความหมายของพวกที่เชื่อว่าตายแล้วสูญนั้น   
                        การนิพพานหรือบรรลุอรหันต์  =  การตายนั่นเอง
                     สรุปในความเชื่อของพวกที่เชื่อว่าตายแล้วสูญ   ทุกๆคนบนโลกนี้พอตายไปก็สูญสิ้นจากกิเลสหมด    พูดง่ายๆก็คือทุกคนบนโลกเข้าถึงนิพพานหมด     ผมว่ามันรู้สึกแหม่งๆชอบกลนะถ้าอย่างนั้นแล้ว   เราจะมีศาสนาไปทำไมในเมื่อถึงอย่างไรทุกคนก็นิพพานเหมือนกันหมด    สรุปความเชื่อที่ว่าตายแล้วสูญนั้นผมว่ายังไง   เหตุผลมันก็ขัดแย้งถึงการบรรลุอรหันต์  และการสูญสิ้นจากกิเลสอยู่ดี    พูดง่ายๆก็คือความเชื่อเรื่องตายแล้วสูญเหตุผลมันไม่สอดรับกับ   ภาวะการสูญสิ้นจากกิเลสเลย   เพราะตายไปก็สูญจากกิเลสอยู่ดี