ข้าบดินทร์..คำพูดคำจา กริยาท่าทาง ช่างงดงามยิ่งนัก

คนสมัยก่อนพูดจาไพเราะ กริยางดงามเหมือนในละครจริงๆหรือเปล่านะ ไม่ว่าจะเป็นการนั่ง ยืน เดิน พูดจากับผู้สูงวัยกว่า แม้แต่พูดกับเพื่อนก็ลื่นหูน่าฟัง ไม่รู้นะว่าสิ่งดีงามที่เป็นเอกลักษณ์ของคนไทยแบบนี้มันห่างหายไปตั้งแต่ยุคไหน กลับเป็นว่าถ้าใครขืนมาพูดจาหรือกริยางดงามเชื่องช้าแบบในละครใน พ.ศ.นี้ คนต้องว่าบ้า ตลก หลงยุคโดยมองเป็นตัวประหลาดแน่ๆเลย เสียดายสิ่งดีงามในอดีตเหล่านี้จัง