ถ้าคุณเป็นผม คุณจะปรับเปลี่ยนชีวิตอย่างไรดี

ปัจจุบันผมอายุย่างเข้า  51  ปี  ผมทำงานธนาคารแห่งหนึ่งตั้งแต่เรียนจบ.   ผมมีปัญหาเป็นโรคซึมเศร้าเรื้อรังมาตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัย  จนถึงปัจจุบันผมยังรับประทานยาและไปพบแพทย์โดยไม่ได้บอกให้ใครทราบ  แม้แต่คนในครอบครัว  ผมโสดและแทบจะไม่มีเพื่อนเลยจะไปไหน จะทำอะไรก็มักทำคนเดียว   ผมรู้สึกเบื่องานที่ทำอยู่ในปัจจุบันมากขึ้นเรื่อยๆ เนื่องเพราะโดนกดดันเรื่องเป้าหมายหนักขึ้นเรื่อยๆ  นอกจากนี้ผมยังประสบปัญหาเรื่องการขอย้ายไปที่อื่น.  เพราะผู้จัดการเป็นคนไม่รับฟังเหตุผลพนักงานคนไหนทำเรื่องขอย้าย  มักจะเกิดอคติกับพนักงานคนนั้น  คิดไปในทางที่ว่าพนักงานย้ายหนีตนเอง ซึ่งทำให้ผมไม่กล้าตัดสินใจทำเรื่องขอย้ายไปยังหน่วยงานที่ไม่เน้นเป้าการขาย เพราะว่ากลัวจะย้ายไม่สำเร็จ.   แถมยังจะต้องทนอยู่ที่เดิมพร้อมกับถูกเจ้านายหมายหัว ตอนนี้ธนาคารมีโครงการเออรี่ล์. ผมก็ตัดสินใจไม่ได้อยู่ดี เนื่องจากไม่มั่นใจว่าเงินที่ได้รับรวมกับเงินที่มีอยู่จะเพยงพอหรือไม่ กับอนาคตที่ก็ไม่รู้ว่าจะสิ้นสุดลงตรงไหน ที่สำคัญคงหวังพึ่งคนอื่นคงเป็นเเรื่องยาก และก็ไม่รู้ว่าถ้าลาออกไปแล้ว จะเกิดอาการเซ็ง ฟุ้งซ่านหรือไม่เพราะไม่รู้ว่า วันๆจะทำอะไรดีประกอบกับเสียดายเงินเดือนที่กว่าจะได้มาจนถึงปัจจุบัน  ก็ต้องอดทนและฝืนกับความรู้สึกที่มันต่อต้านอยู่ในใจมาตลอดการทำงาน.  แต่ถ้าจะทนทำงานต่อไป. ก็ไม่รู้ว่าจะอดทนทำได้ถึงวันไหน  เพราะก็กลัวอยู่เหมือนกันว่า.  วันนึงวันใดความอดกลั้นฝืนทนมันจะสิ้นสุดลง.  ผู้จัดการก็เป็นคนประเภทเผ็ดการ เอาแต่ใจตัว  อารมณ์ร้อนอะไรที่ไม่ได้อย่างใจ  ก็จะด่าว่าเอ็ดตะโรโวยวาย รู้สูกเบื่อมากกับคนแบบนี้แต่ก็ไม่รู้ว่าจะหนีไปทางไหนดี กว่าผจก.จะเกษียณอายุก็อีกตั้ง 4 ปีกลัวตัวเองจะเป็นบ้าไปซะก่อน.   ผมต้องขออภัยที่มาเขียระบาบในที่นี้เพราะ/ม่รู้จะระบายให้ใครฟังดี หากมีข้อเสนอแนะใดๆก็ขอขอบคุณทุกท่านด้วย