ผมโง่ ใช้ชีวิตแบบปกติเหมือนคนอื่นไม่ได้

ตามหัวข้อกระทู้เลย สำหรับทุกคนแล้วความโดดเดี่ยวน่ากลัวหรือไม่ ตอนนี้เราเหมือนโดนความโดดเดี่ยวกัดกินหัวใจ เมื่อเรามีปัญหาอยากปรึกษาอยากระบายแต่หันไปหาใครก็ไม่เจอแม้แต่คนเดียว เราต้องเก็บไว้คนเดียว สู้อ

ปีนี้โดนจัดหนักเลยครับ ตกงาน แฟนทิ้ง พ่อเสีย มีเพื่อนรอบตัวเหลือ 4-5 คนที่ปลอบใจ ชวนเลี้ยงข้าว ชาบู ปิ้งย่างแก้เครียด ก่อนนี้มีรายได้ที่ดี มีตำแหน่ง คนรอบข้างรายล้อม วันนี้ได้เข้าถึงสัจจะธรรมเเล้วคร

จขกท.สงสัยน่ะ เห็นส่วนใหญ่มีแต่ผู้หญิงที่บ่นว่าอยากได้ดอกไม้

8ปีสำหรับลูกชายคบกับแฟนไม่โทษใครอยู่ด้วยกันมีแต่ทะเลาะกันเลิกตอนนี้ดีกว่ามีลูกด้วยกันลูกเราไม่ปรับตัวใครจะทนไหวถึงเวลาแล้วที่ต้องปล่อยเค้าเราเห็นลูกเศร้าใจเราก้อเศร้าไปด้วยคนเป็นแม่อะเนอะรอลูกทำใจและก

ไม่อยากดราม่าแต่….. มันก็เศร้านะ….. ทำไงดี…..? หรือเราคิดมากไปเอง…. ปล. การแต่งตัว เสื้อผ้า โทนสีห้อง อื่นๆ.................

ตอนกลางคืนจะเศร้าๆ โหว่งๆ ทั้งๆที่ตอนกลางวันแฮปปี้ด้วยซ้ำ แต่พอก่อนนอนถ้าวันไหนนอนไม่หลับมันรู้สึกเหมือนคนอกหักแบบโหว่งๆในใจ เศร้าๆ บางทีก็น้ำตาไหลเอง ทั้งๆที่ไม่ได้อกหักมีใครเคยเป็นไหมคะแล้วจัดการกับ

ใครเหงาๆ คุยกันได้นะคะ

ชีวิตคู่ที่ผิดพลาดจนทำให้เราอยากหยุดหายใจทุกๆวัน ไม่อยากตื่นขึ้นมา ไม่อยากทำอะไร เราหาหมอจิตเวชแล้ว กินยาซึมเศร้าแล้ว แต่ตื่นมาก็ต้องมาเจอสิ่งแวดล้อมเดิมๆ ปัญหาเดิมๆ เราไม่รู้จะทำยังไงแล้ว จะตายก็สงสา