"พุทธวจน" ปัจุบันท่านคึกฤทธิ์ ได้นำเอาธรรมะจากพระโอษฐ์มาเผยแพร่ โดยเจตนานำพาชักจูงพุทธศาสนิกชนผู้หลงทาง ได้เข้าใจในหลักธรรมแท้จริงและปฎิบัติได้ถูกตรงตามคำสอน ซึ่งก็มีศาสนิกบางส่วนเห็นต่าง ออกมาโจมตี โดยยกพระสูทรต่างๆขึ้นมา
.
.
สำหรับชาวบ้านธรรมดาที่อาศัยศาสนาเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจ มิใช่นักปฎิบัติก็อาจสับสน ไม่รู้ว่าจะเชื่อใคร การที่จะไปเที่ยวค้นคว้าตรวจสอบก็เป็นการยาก
.
ข้อนี้พระพุทธองค์ทรงเล็งเห็นก่อนหน้า จึงได้ประทานหลักในการพิจรณาธรรมของพระองค์ไว้ว่า
    "ธรรมเหล่าใด เป็นไปเพื่อความกำหนัดย้อมใจ เป็นไปเพื่อสะสมกองกิเลส เพื่อความอยากใหญ่ เพื่อความไม่สันโดษ เพื่อความคลุกคลีกันเป็นหมู่เป็นคณะ เป็นไปเพื่อความเกียจคร้าน เพื่อความเลี้ยงยาก  นั่นไม่ใช่ธรรม ไม่ใช่วินัย ไม่ใช่คำสอนของพระพุทธเจ้า
   แต่ถ้าหากว่าคำสอนเหล่าใดเป็นไปเพื่อความคลายกำหนัดย้อมใจ เป็นไปเพื่อคลายความทุกข์ เพื่อไม่สะสมกองกิเลส เพื่อความไม่คลุกคลีกันเป็นหมู่คณะ เป็นไปเพื่อความขยันหมั่นเพียรเป็นคนเลี้ยงง่าย  นั้นเป็นธรรมเป็นวินัยของพระพุทธเจ้า"