สวัสดีคะนี่ไม่ใช่กระทู้แรกของเราแต่เป็นกระทู้ที่ 3 แล้ว เราแค่อยากเข้ามาแชร์ความรู้สึกบอกอะไรต่างๆที่ผ่านมาตลอดกับการที่เรารู้จักใครสักคนที่พันทิปทำให้เรารู้จักกัน เราเคยแชร์เรื่องราวของเขาผ่านกระทู้ที่ 2 ของเรา แล้วเราก็รู้จักกับเขาผ่านกระทู้แรกของเราเอง
เรารู้จักกับเขาจากกระทู้แรกที่เราลง "เคยรู้สึกไหมอยู่แบบนี้ก็มีความสุขดี" มีใครหลายคนเข้ามาแสดงความคิดเห็นรวมถึงเขาคนนั้น แล้วหลังจากนั้นเขาก็ทักหลังไมค์เรามา
เราก็ยอมตกลงคุยกับเขานะคะ เพราะตอนนั้นเราก็เหงาๆไม่มีใคร แค่มีคนคุยสักคนก็คงช่วยบรรเทาอาการเหงาไปได้
เราคุยกันธรรมดาคะ ถามชื่อเรา แล้วเขาก็แนะนำตัว แล้วเขาก็ถามเราว่าไม่มีเรียนอ่อ แล้วก็เริ่มบทสนทนาที่เกี่ยวกับเรื่องเรียน เรียนที่ไหนเรียนอะไร บทสนทนาก็ไปเรื่อยๆอะคะ
แต่เขาแปลกนะคะ ไม่เหมือนผู้ชายหลายคนในโลก ออนไลน์ที่ทักกันมาครั้งแรกก็ถามประวัติเราซะทุกอย่าง
สวัสดีครับ ชื่ออะไร? อายุเท่าไหร่? บ้านอยู่แถวไหน? เรียนหรือทำงาน?
สุดท้ายก็จบประโยคด้วยมุขเดิมๆ "มาคุยแบบนี้แฟนไม่ว่าหรอครับ มีแฟนหรือยัง จีบได้ปะ" หืมมมมม
เราเจอมาเกือบหมดล่ะ คุยแปปเดียวเลิกคุยเลยคะ แบบนี้!!!
มาต่อเรื่องของเขากันนะคะหลังจากที่เราคุยกันหลังไมค์สุดท้ายเขาก็ขอไลน์เราคะ แต่ติดที่ว่าเขาแอดไลน์เราไม่ได้เราเลยต้องไปแอดเขาแทน แล้วเราก็เริ่มทักไปก่อน
หลังจากนั้นเราก็เริ่มคุยกันทุกๆวัน ช่วงแรกพอเราหมดเรื่องคุยเราก็ถามเขาว่า"ทำอะไรอยู่" ซึ่งมันเป็นคำถามที่น่าเบื่อของใครหลายๆคนของการหมดเรื่องคุยแล้วต้องถามอะไรแบบนี้
คำตอบที่ได้จากเขาในแต่ล่ะครั้ง "ดูหนัง ฟังเพลง เล่นเกมส์" ทุกครั้งที่ถามจะวนลูปอยู่แค่นี้ จนเราบอกว่าที่หลังจะไม่ถามแล้วเพราะคำตอบที่ได้จะเหมือนเดิม
ชีวิตแบบเดิมๆของเขาคะ อยู่แค่นี้จริงๆคะ หรืออาจจะมีอะไรที่เราไม่รู้มากไปกว่านี้ก็ได้
เรากับเขาคุยกันมาเรื่อยๆทุกวันๆ เราเริ่มรู้อะไรเกี่ยวกับเขามากมาย คือเราเป็นคนจำลายละเอียดคนคะ อาจจะไม่ได้หมดหรือครบไปซะทุกอย่างก็เถอะ
เรื่องราวของเขาเราเคยเล่าไปในกระทู้ที่ 2 ของเรา "ถึงใครคนนึงที่พันทิปทำให้เรารู้จักกัน"
เขาชอบฟังเพลงสากลคะ ซึ่งเราฟังเพลงไทย เราฟังเอาความหมายฟังเอาตามความรู้สึก แต่เขาฟังเอาเพราะคะ แล้วเขาก็ชอบส่งเพลงสากลมาให้เราฟัง
**เพิ่มเติมคะ เขาเคยชอบฟังเพลงของยอดรัก เพราะพ่อของเขาเปิดให้ฟัง เลยชอบ
เขาชอบดูหนังแนวสืบสวนสอบสวนคะ ไม่ก็แนวขายไอเดีย ขายความคิดมีปรัชญา ไม่ชอบแนวแอคชั่น แต่ถ้าแอคชั่นบางเรื่องสนุกล่ะหนังเรื่องนั้นดีและน่าสนใจเขาก็ไปดูนะคะ
ส่วนเรา เราเป็นคนที่แปลกคะ เราชอบดูหนังฆาตรกรรมสยองขวัญหนังผี เหมือนโรคจิตก็ว่าได้ ฮ่าๆ นี่ก็คิดว่าตัวเองโรคจิตหรือเปล่าที่จำเรื่องราวของเขาได้มากขนาดนี้
เขาเหมือนกล่อมเราทั้งหนังและเพลงประโคมเข้ามาหาเราจนบางทีเราเหมือนโดนล้างสมอง
มาต่อที่เรื่องที่เราชอบดูหนังผีอ่านเรื่องผีและกลัวผีมากคะ ผีที่แบบเป็นนางรำหน้าขาว ทำสะพานโค้ง คานบนเพดาน โอ๊ยยย สาระพัดผีคะ น่ากลัวจริงๆ แต่ก็ยังชอบเรื่องผีนะคะ ฮ่าๆ อ่านเพจ the house ทุกคืนเลยคะแอดมินชอบมาลงเรื่องผี ภาพแต่ละภาพหลอนดีคะ มาๆเข้าเรื่องๆ แล้วเขาคะไม่เชื่อเรื่องผี แต่ดูคนอวดผีนะคะ เขามีความคิดที่ดูโตเป็นผู้ใหญ่ คิดนอกกรอบอะคะ
ที่เราบอกว่าเขามีความคิดที่ดูโตเป็นผู้ใหญ่ อาจเป็นเพราะอายุเขาที่มากกว่าเรานิดหน่อย 2 ปีคะ แต่จริงๆความคิดคนเราต่อให้อายุเท่าไหร่ ก็มีความคิดที่เป็นผู้ใหญ่ได้ เข้าเรื่องเถอะ ฮ่าๆ เขาไม่ชอบให้พูดถึงเรื่องอายุเลยคะ แต่เราชอบแซวเขาตลอดๆ
บางเรื่องเขาก็ทำให้เรายิ้มออกมาได้นะคะ
เขาชอบเล่นเกมส์คะ เขาบอกเราว่าก็เล่นมาตลอด เล่นมานานล่ะ เราก็ปล่อยเขาเล่นนะคะ เขาบอกว่ามันคืองานการสำคัญ มันเป็นส่วนหนึ่งของเขาไปแล้วคะ ฮ่าๆๆ
เขาเป็นคนที่ตอบเราช้าคะ ช้ามากกกกก แล้วมีไม่กี่สาเหตุที่เขาตอบเราช้า เล่นเกมส์อยู่ ดูหนังอยู่ ดูบอลอยู่ ล่ะสาเหตุหลักน้องเอาไปเล่นเกมส์คะ ฮ่าๆ น้องของเขาอายุ3ขวบ เขาเล่าให้ฟังว่าช่วงแรกๆที่อุ้มน้องเหมือนพ่อลูกอ่อนเลย เขารักน้องเขามากคะ แหง่ล่ะน้องตัวเองใครจะไม่รัก
เรื่องของเขามีเยอะนะคะ เท่าที่จำได้คะ เราก็ไม่รู้ว่าทำไมเราจำได้เยอะขนาดนี้ เรื่องเรียนไม่เห็นจำได้เท่านี้เลย ฮ่าๆๆ
กับเรื่องการเรียนหนูให้ความสนใจเท่านี้ไหมลูก
มาๆมาเข้าเรื่องต่อ เขาชอบพิมคำว่า"โว้วววววว" คะ เหมือนเป็นการสบถออกมา มันดูตลกดีสำหรับเรานะคะ โว้ววววว
โว้วววววววววววววว ฮ่าๆ ไม่ใช่ล่ะ
อีกเรื่องคะเขาเก่งภาษานะคะ คือเรื่องภาษาเนี่ยเราดูโง่ไปเลย ฮ่าๆๆ ไม่เก่งจริงๆ ภาษาคนที่คุยๆกันอยู่นี่เรายังไม่ค่อยรู้เรื่อง -.-
เขาน่ารักเนอะ ฮ่าาา -///-
เขาเป็นผู้ชายกลัวแมลงกลัวหนอน กลัวสิ่งมีชีวิตจำพวกแมลงคะ ให้ดูให้จับนี่ไม่ได้เลยยยย
เชื่อละคะว่ากลัวจริงๆ ฮ่าๆๆ
เขาเป็นคนที่ใจเย็น เย็นมากกกกกกกกก!!! เย็นดุจภูเขาน้ำแข็ง ฮ่าๆๆ อันนี้เขาบอกเราเองคะ
เรื่องราวของเขามีมากหมายคะ ตอนนี้มันอยู่ในความทรงจำของเราคะ เขาเป็นคนหวงของกิน ขี้งอนบ้างนิดๆ ขี้ลืมนี้สำคัญ ฮ่าๆ แต่ที่เขาทำเขาก็แซวเราเล่นๆคะ
เราไม่เคยได้ยินเสียงเขา คุยกันแค่ในไลน์หน้าชัดๆยังแทบจะไม่เคยเห็น แต่ละรูปของเขาปิดปากตลอด มีบางรูปที่เห็นทั้งหน้ามันก็ไม่ชัดเลย แลดูเป็นผู้ชายลึกลับนะคะ สำหรับเราเขาไม่ได้จัดว่าหน้าตาแย่หรืออะไรเลยนะ เขาทำให้เราอยากที่จะค้นหา อะไรบางอย่างในตัวเขาคะ
บางเรื่องของเรากับเขามันก็ต่างกันเหลือเกิน แต่ในความต่างก็มีความเหมือนคะ
เลี้ยงหมาเลี้ยงแมวเหมือนกัน เขาไม่ชอบหนังแอคชั่นเราก็ไม่ชอบคะ
แต่มันมีแค่ไม่กี่อย่างเองที่เหมือน
บางข้อความของเขาก็ทำให้เรายิ้มนะคะ
เรายังอยากย้อนกลับไปในวันที่เรากับเขาคุยกันแบบนี้เลย
นี่เรื่องเล่าก่อนนอนของเขาคะ
ฮ่าๆ ถ้ามีแบบนี้ทุกวันเราคงฝันดี
มาคะมาดึงเรื่องให้เข้าโหมดดราม่ากัน
ตอนนี้เรากับเขาไม่ได้คุยกันแล้วคะ เราคุยกันมาประมาณ 4 เดือน กับอีก 7 วัน เป็นคนจำลายละเอียดอะไรไม่เก่งเลยคะ ฮ่าๆ
แล้วเราก็ติดต่อเขาไม่ได้ในวันที่ 3 มิ.ย.58
จริงๆเราเหมือนเริ่มรู้ว่าสักวันเรากับเขาคงไม่ได้คุยกันแน่ เพราะหลังๆเขาเริ่มคุยกับเราน้อยลง ไม่ทัก ไม่อ่านไม่ตอบ
สุดท้ายเหมือนมารู้ว่าเขาคงบล็อคไลน์เรา
ตอนแรกก่อนรู้ว่าเขาบล็อคเราก็ไปตามหาเฟสเขานะคะ แล้วเราเจอ เราก็ทักไปขอเป็นเพื่อนไป คือเราอยากรู้สาเหตุ ว่าทำไมถึงหายไป เราเป็นคนตรงๆคุยกับเพื่อนก็ปากหมาอะ คือถ้าไม่อยากคุยกับเราแค่อยากให้เขามาพูดกับเราตรงๆ แต่เราเข้าใจคะ มันคงพูดยากเกินไป
เราขอเป็นเพื่อนเขาก็ไม่รับ ทักไปก็ไม่อ่านไม่ตอบ เราก็เลยบอกเขาไปว่า เราไม่อยากคิดเองนะว่าเขาคงไม่อยากคุยกับเราแล้ว ทำไงได้อะคะ เราเป็นผู้หญิงขี้มโนด้วยสิ
เราก็ขอโทษเขาที่บางทีเราเยอะไป ขอบคุณเขาที่เขาผ่านเข้ามาให้เราจำ
ตลอดเวลาที่เรากับเขาคุยกันเหมือนมาแลกเปลี่ยนประสบการณ์แลกเปลี่ยนความคิดกัน เขาเล่าเรื่องนู่นเรื่องนี้ให้เราฟัง เราก็เล่าให้เขาฟัง มันมีความสุขดีคะ มันเป็นเรื่องราวความทรงจำของเราเลย
บอกเลยนะตอนนั้นเราโครตรู้สึกดีเลย ถ้าเรากับเขาได้คุยกันนานกว่านี้บางทีเราอาจนัดเจอกับเขาก็ได้
**เพิ่มเติมคะ หลังจากจบวันของแต่ล่ะวัน เขามักจะบอกกับเราเสมอๆว่า พรุ่งนี้ค่อยคุยกัน
บางทีเราก็อยากให้เขาเข้ามาอ่านนะ ตอนนี้เรากลับมาเหงาเลยอะ คนที่คุยกันทุกวันจู่ๆก็หายไปสุดท้ายก็เป็นแค่ความทรงจำ
ขอบคุณนะ...
เมื่อพันทิปทำให้เรารู้จักใครคนนึงเราก็อยากให้มันจบลงที่พันทิป
เรารู้จักกับเขาจากกระทู้แรกที่เราลง "เคยรู้สึกไหมอยู่แบบนี้ก็มีความสุขดี" มีใครหลายคนเข้ามาแสดงความคิดเห็นรวมถึงเขาคนนั้น แล้วหลังจากนั้นเขาก็ทักหลังไมค์เรามา
เราก็ยอมตกลงคุยกับเขานะคะ เพราะตอนนั้นเราก็เหงาๆไม่มีใคร แค่มีคนคุยสักคนก็คงช่วยบรรเทาอาการเหงาไปได้
เราคุยกันธรรมดาคะ ถามชื่อเรา แล้วเขาก็แนะนำตัว แล้วเขาก็ถามเราว่าไม่มีเรียนอ่อ แล้วก็เริ่มบทสนทนาที่เกี่ยวกับเรื่องเรียน เรียนที่ไหนเรียนอะไร บทสนทนาก็ไปเรื่อยๆอะคะ
แต่เขาแปลกนะคะ ไม่เหมือนผู้ชายหลายคนในโลก ออนไลน์ที่ทักกันมาครั้งแรกก็ถามประวัติเราซะทุกอย่าง
สวัสดีครับ ชื่ออะไร? อายุเท่าไหร่? บ้านอยู่แถวไหน? เรียนหรือทำงาน?
สุดท้ายก็จบประโยคด้วยมุขเดิมๆ "มาคุยแบบนี้แฟนไม่ว่าหรอครับ มีแฟนหรือยัง จีบได้ปะ" หืมมมมม
เราเจอมาเกือบหมดล่ะ คุยแปปเดียวเลิกคุยเลยคะ แบบนี้!!!
มาต่อเรื่องของเขากันนะคะหลังจากที่เราคุยกันหลังไมค์สุดท้ายเขาก็ขอไลน์เราคะ แต่ติดที่ว่าเขาแอดไลน์เราไม่ได้เราเลยต้องไปแอดเขาแทน แล้วเราก็เริ่มทักไปก่อน
หลังจากนั้นเราก็เริ่มคุยกันทุกๆวัน ช่วงแรกพอเราหมดเรื่องคุยเราก็ถามเขาว่า"ทำอะไรอยู่" ซึ่งมันเป็นคำถามที่น่าเบื่อของใครหลายๆคนของการหมดเรื่องคุยแล้วต้องถามอะไรแบบนี้
คำตอบที่ได้จากเขาในแต่ล่ะครั้ง "ดูหนัง ฟังเพลง เล่นเกมส์" ทุกครั้งที่ถามจะวนลูปอยู่แค่นี้ จนเราบอกว่าที่หลังจะไม่ถามแล้วเพราะคำตอบที่ได้จะเหมือนเดิม
ชีวิตแบบเดิมๆของเขาคะ อยู่แค่นี้จริงๆคะ หรืออาจจะมีอะไรที่เราไม่รู้มากไปกว่านี้ก็ได้
เรากับเขาคุยกันมาเรื่อยๆทุกวันๆ เราเริ่มรู้อะไรเกี่ยวกับเขามากมาย คือเราเป็นคนจำลายละเอียดคนคะ อาจจะไม่ได้หมดหรือครบไปซะทุกอย่างก็เถอะ
เรื่องราวของเขาเราเคยเล่าไปในกระทู้ที่ 2 ของเรา "ถึงใครคนนึงที่พันทิปทำให้เรารู้จักกัน"
เขาชอบฟังเพลงสากลคะ ซึ่งเราฟังเพลงไทย เราฟังเอาความหมายฟังเอาตามความรู้สึก แต่เขาฟังเอาเพราะคะ แล้วเขาก็ชอบส่งเพลงสากลมาให้เราฟัง
**เพิ่มเติมคะ เขาเคยชอบฟังเพลงของยอดรัก เพราะพ่อของเขาเปิดให้ฟัง เลยชอบ
เขาชอบดูหนังแนวสืบสวนสอบสวนคะ ไม่ก็แนวขายไอเดีย ขายความคิดมีปรัชญา ไม่ชอบแนวแอคชั่น แต่ถ้าแอคชั่นบางเรื่องสนุกล่ะหนังเรื่องนั้นดีและน่าสนใจเขาก็ไปดูนะคะ
ส่วนเรา เราเป็นคนที่แปลกคะ เราชอบดูหนังฆาตรกรรมสยองขวัญหนังผี เหมือนโรคจิตก็ว่าได้ ฮ่าๆ นี่ก็คิดว่าตัวเองโรคจิตหรือเปล่าที่จำเรื่องราวของเขาได้มากขนาดนี้
เขาเหมือนกล่อมเราทั้งหนังและเพลงประโคมเข้ามาหาเราจนบางทีเราเหมือนโดนล้างสมอง
มาต่อที่เรื่องที่เราชอบดูหนังผีอ่านเรื่องผีและกลัวผีมากคะ ผีที่แบบเป็นนางรำหน้าขาว ทำสะพานโค้ง คานบนเพดาน โอ๊ยยย สาระพัดผีคะ น่ากลัวจริงๆ แต่ก็ยังชอบเรื่องผีนะคะ ฮ่าๆ อ่านเพจ the house ทุกคืนเลยคะแอดมินชอบมาลงเรื่องผี ภาพแต่ละภาพหลอนดีคะ มาๆเข้าเรื่องๆ แล้วเขาคะไม่เชื่อเรื่องผี แต่ดูคนอวดผีนะคะ เขามีความคิดที่ดูโตเป็นผู้ใหญ่ คิดนอกกรอบอะคะ
ที่เราบอกว่าเขามีความคิดที่ดูโตเป็นผู้ใหญ่ อาจเป็นเพราะอายุเขาที่มากกว่าเรานิดหน่อย 2 ปีคะ แต่จริงๆความคิดคนเราต่อให้อายุเท่าไหร่ ก็มีความคิดที่เป็นผู้ใหญ่ได้ เข้าเรื่องเถอะ ฮ่าๆ เขาไม่ชอบให้พูดถึงเรื่องอายุเลยคะ แต่เราชอบแซวเขาตลอดๆ
บางเรื่องเขาก็ทำให้เรายิ้มออกมาได้นะคะ
เขาชอบเล่นเกมส์คะ เขาบอกเราว่าก็เล่นมาตลอด เล่นมานานล่ะ เราก็ปล่อยเขาเล่นนะคะ เขาบอกว่ามันคืองานการสำคัญ มันเป็นส่วนหนึ่งของเขาไปแล้วคะ ฮ่าๆๆ
เขาเป็นคนที่ตอบเราช้าคะ ช้ามากกกกก แล้วมีไม่กี่สาเหตุที่เขาตอบเราช้า เล่นเกมส์อยู่ ดูหนังอยู่ ดูบอลอยู่ ล่ะสาเหตุหลักน้องเอาไปเล่นเกมส์คะ ฮ่าๆ น้องของเขาอายุ3ขวบ เขาเล่าให้ฟังว่าช่วงแรกๆที่อุ้มน้องเหมือนพ่อลูกอ่อนเลย เขารักน้องเขามากคะ แหง่ล่ะน้องตัวเองใครจะไม่รัก
เรื่องของเขามีเยอะนะคะ เท่าที่จำได้คะ เราก็ไม่รู้ว่าทำไมเราจำได้เยอะขนาดนี้ เรื่องเรียนไม่เห็นจำได้เท่านี้เลย ฮ่าๆๆ
กับเรื่องการเรียนหนูให้ความสนใจเท่านี้ไหมลูก
มาๆมาเข้าเรื่องต่อ เขาชอบพิมคำว่า"โว้วววววว" คะ เหมือนเป็นการสบถออกมา มันดูตลกดีสำหรับเรานะคะ โว้ววววว
โว้วววววววววววววว ฮ่าๆ ไม่ใช่ล่ะ
อีกเรื่องคะเขาเก่งภาษานะคะ คือเรื่องภาษาเนี่ยเราดูโง่ไปเลย ฮ่าๆๆ ไม่เก่งจริงๆ ภาษาคนที่คุยๆกันอยู่นี่เรายังไม่ค่อยรู้เรื่อง -.-
เขาน่ารักเนอะ ฮ่าาา -///-
เขาเป็นผู้ชายกลัวแมลงกลัวหนอน กลัวสิ่งมีชีวิตจำพวกแมลงคะ ให้ดูให้จับนี่ไม่ได้เลยยยย
เชื่อละคะว่ากลัวจริงๆ ฮ่าๆๆ
เขาเป็นคนที่ใจเย็น เย็นมากกกกกกกกก!!! เย็นดุจภูเขาน้ำแข็ง ฮ่าๆๆ อันนี้เขาบอกเราเองคะ
เรื่องราวของเขามีมากหมายคะ ตอนนี้มันอยู่ในความทรงจำของเราคะ เขาเป็นคนหวงของกิน ขี้งอนบ้างนิดๆ ขี้ลืมนี้สำคัญ ฮ่าๆ แต่ที่เขาทำเขาก็แซวเราเล่นๆคะ
เราไม่เคยได้ยินเสียงเขา คุยกันแค่ในไลน์หน้าชัดๆยังแทบจะไม่เคยเห็น แต่ละรูปของเขาปิดปากตลอด มีบางรูปที่เห็นทั้งหน้ามันก็ไม่ชัดเลย แลดูเป็นผู้ชายลึกลับนะคะ สำหรับเราเขาไม่ได้จัดว่าหน้าตาแย่หรืออะไรเลยนะ เขาทำให้เราอยากที่จะค้นหา อะไรบางอย่างในตัวเขาคะ
บางเรื่องของเรากับเขามันก็ต่างกันเหลือเกิน แต่ในความต่างก็มีความเหมือนคะ
เลี้ยงหมาเลี้ยงแมวเหมือนกัน เขาไม่ชอบหนังแอคชั่นเราก็ไม่ชอบคะ
แต่มันมีแค่ไม่กี่อย่างเองที่เหมือน
บางข้อความของเขาก็ทำให้เรายิ้มนะคะ
เรายังอยากย้อนกลับไปในวันที่เรากับเขาคุยกันแบบนี้เลย
นี่เรื่องเล่าก่อนนอนของเขาคะ
ฮ่าๆ ถ้ามีแบบนี้ทุกวันเราคงฝันดี
มาคะมาดึงเรื่องให้เข้าโหมดดราม่ากัน
ตอนนี้เรากับเขาไม่ได้คุยกันแล้วคะ เราคุยกันมาประมาณ 4 เดือน กับอีก 7 วัน เป็นคนจำลายละเอียดอะไรไม่เก่งเลยคะ ฮ่าๆ
แล้วเราก็ติดต่อเขาไม่ได้ในวันที่ 3 มิ.ย.58
จริงๆเราเหมือนเริ่มรู้ว่าสักวันเรากับเขาคงไม่ได้คุยกันแน่ เพราะหลังๆเขาเริ่มคุยกับเราน้อยลง ไม่ทัก ไม่อ่านไม่ตอบ
สุดท้ายเหมือนมารู้ว่าเขาคงบล็อคไลน์เรา
ตอนแรกก่อนรู้ว่าเขาบล็อคเราก็ไปตามหาเฟสเขานะคะ แล้วเราเจอ เราก็ทักไปขอเป็นเพื่อนไป คือเราอยากรู้สาเหตุ ว่าทำไมถึงหายไป เราเป็นคนตรงๆคุยกับเพื่อนก็ปากหมาอะ คือถ้าไม่อยากคุยกับเราแค่อยากให้เขามาพูดกับเราตรงๆ แต่เราเข้าใจคะ มันคงพูดยากเกินไป
เราขอเป็นเพื่อนเขาก็ไม่รับ ทักไปก็ไม่อ่านไม่ตอบ เราก็เลยบอกเขาไปว่า เราไม่อยากคิดเองนะว่าเขาคงไม่อยากคุยกับเราแล้ว ทำไงได้อะคะ เราเป็นผู้หญิงขี้มโนด้วยสิ
เราก็ขอโทษเขาที่บางทีเราเยอะไป ขอบคุณเขาที่เขาผ่านเข้ามาให้เราจำ
ตลอดเวลาที่เรากับเขาคุยกันเหมือนมาแลกเปลี่ยนประสบการณ์แลกเปลี่ยนความคิดกัน เขาเล่าเรื่องนู่นเรื่องนี้ให้เราฟัง เราก็เล่าให้เขาฟัง มันมีความสุขดีคะ มันเป็นเรื่องราวความทรงจำของเราเลย
บอกเลยนะตอนนั้นเราโครตรู้สึกดีเลย ถ้าเรากับเขาได้คุยกันนานกว่านี้บางทีเราอาจนัดเจอกับเขาก็ได้
**เพิ่มเติมคะ หลังจากจบวันของแต่ล่ะวัน เขามักจะบอกกับเราเสมอๆว่า พรุ่งนี้ค่อยคุยกัน
บางทีเราก็อยากให้เขาเข้ามาอ่านนะ ตอนนี้เรากลับมาเหงาเลยอะ คนที่คุยกันทุกวันจู่ๆก็หายไปสุดท้ายก็เป็นแค่ความทรงจำ
ขอบคุณนะ...