มหาเวสสันดรชาดก เเปลคำบาลีช่วยหน่อยครับ

ขอ ย้ำ ณ ที่นี้ว่า เป็น ความเห็นส่วนตัว ครับ ตั้งแต่ บุราณกาล ผู้ฅนทั่วไป ในสังคมบ้านเรา ใช้ การพูดคุย เป็นหลัก การ ละเล่น ขับร้อง จึงเน้น เสียง จังหวะจะโคน เป็นสำคัญ และ ไม่ได้มี เกณฑ์ ชัด บ่งถึงว่

“…ควรจะสงสารเอ่ยด้วยต้นหว้าใหญ่ใกล้อาราม งามด้วยกิ่งก้านประกวดกัน ใบชอุ่มเป็นชุ่มช่อเป็นฉัตรชั้นดั่งฉัตรทอง แสงพระจันทร์ดิ้นส่องต้องน้ำค้างที่ขังให้ไหลลงหยดย้อย เหมือนหนึ่งน้ำพลอยพร้อยๆ อ

ช่วยถอดความหน่อยนะครัปเหลืออีกท่อนเดียวเองไครเก่งๆ เรื่องถอดความ ช่วยหน่อยนะครัป อิอิ http://upic.me/show/53589858 thank ล่วงหน้าเจ้าค่ะ

ช่วยถอดความร่ายยาวมหาเวสสันดรชาดก กัณฑ์มัทรี (ทกฺขิณกฺขิ) พระนัยนเนตรก็พร่างๆ อยู่พรายพร้อย ในจิตใจของแม่ยังน้อยอยู่นิดเดียว ทั้งอินทรีย์ก็เสียว ๆสั่นระรัวริก แสรกคานบันดาลพลิกพลัดลงจากพระอังสา ทั้งข

โพธิญาณะปะริตายะ สัพพะสัตตานุกัมปายะ มหากรุณาจิตเตนะ อัตตะภาวัง ปะหายะ วัตตามิ สัพพะธัมเมสุ อะนาละโย อุปาทาเนสุ อะนาลัมโพ มาระพันธะวิมุตตัตถายะ โพธิสะตตัง ปะฏิญชามิ โย เม ปุพเพ นิสินโน โพธิสั

''......เอส เสโล แลถนัดในเบื้องหน้าโน้นก็เขาใหญ่ยอดเยี่ยมโพยมอย่างพยับเมฆมีพรรณนาเขียวขาวดำแดงดูดิเรกดั่งรายรัตนนพมณีแนมน่าใคร่ชม ครั้นแสงพระสุริยะส่องระดมก็ดูเด่นดั่งดวงดาววาวแวววะวาบๆ ที่เวิ้งวุ้ง ว

นางก็เสด็จครรไลล่วงตำบล เที่ยวค้นหาพระลูกตามลำเนาเนินป่า ทุกสุมทุมพุ่มพฤกษาป่าสูงยูงยางใหญ่ไพรระหง พนัสแดนดงเย็นยะเยือก เงียบสงัดเหงา ได้ยินแต่เสียงดุเหว่า ละเมอร้องก้องพนาเวส