ช่วยถอดกัณฑ์มหาเวสสันดรชาดกบทนี้ ให้ทีค่ะ

หนูต้องแต่งโคลงสี่ส่งครูเกี่ยวกับมหาเวสสันดรชาดก ถูๆไถได้แค่นี้แหละค่ะ😭 ครั้นนางแสวงหมากไม้ พนาลัย  กลับลับเหลือมาลัย แค่ร้อย  สังหรณ์แปลกพลัดไกล ลูกห่าง  เร่งรุดแข่งแสงคล้อย ลับฟ้าลา

( สา   มฺที )     ส่วนสมเด็จพระมัทรีศรีสุนทรบวรราชธิดามหาสมมุติวงศ์วิสุทธิสืบสันดานมา           ( วราโรหา )  &

( อถ มหาสตฺโต ) ปางนั้นสมเด็จพระเวสสันดรอดุลดวงกษัตริย์ ตรัสทอดพระเนตรเห็นพระอัคเรศถึงวิสัญญีภาพสลบลงวันนั้น พระทัยท้าวเธอสำคัญว่าพระนางเธอวางวายสะดุ้งพระทัยหายว่าโอ้อนิจจามัทรีเจ้าพี่เอ๋ย บุญพี่นี้น้

บาลีของกัณฑ์ทั้งสิบสามกัณฑ์ น่ะค่ะ ใครทราบรบกวนช่วยตอบหน่อยนะคะ ขอบคุณค่ะ

นางก็เสด็จครรไลล่วงตำบล เที่ยวค้นหาพระลูกตามลำเนาเนินป่า ทุกสุมทุมพุ่มพฤกษาป่าสูงยูงยางใหญ่ไพรระหง พนัสแดนดงเย็นยะเยือก เงียบสงัดเหงา ได้ยินแต่เสียงดุเหว่า ละเมอร้องก้องพนาเวส

เคยมีฝัน…แต่ฝันนั้นเงียบงันเหลือเกิน เคยเขียนกลอนเพลินเพ้อพาราตรีเหงา ร้อยคำรักฝากลมพัดกระซิบเบา แต่ไม่เคยมีใครเฝ้ามองอย่างเข้าใจ ฉันจึงเขียน…ให้แสงจันทร์เป็นพยาน ให้ลมหวานพาความคิดถึงไ