เป็นเรื่องที่ดูเหมือนจะธรรมดาสามัญขนาดหนัก แต่แท้จริงแล้วเป็นเรื่องที่ลึกซึ้งและยังไม่มีคำตอบให้ชัดเจนสำหรับโลกเราในปัจจุบันในการจะอธิบายเรื่องของตัวตน SELF
คือเราตอนนี้ วินาทีนี้ กับเราอีกเสี้ยววินาทีถัดไป ... อะไรบอกว่าคือคนๆเดียวกัน
แน่นอนธรรมชาติและสัญชาติญาณแบบโลกๆจะบอกว่า เอ็งจะมาคิดมากทำไม มันก็คือตัวตนคนเดียวต่อเนื่องกันไปนั่นแหละ เพราะมันต่อเนื่อง ฉันคือฉัน คือคนคนเดียวกับทารกที่เกิดขึ้นมาเลี้ยงด้วยนม ข้าวสุก และอาหาร
ความทรงจำที่ระลึกได้คือฉัน ที่รับรู้ มีสติสัปชัญญะอยู่นี่คือตัวตนเดียวกันตลอดเวลา แต่ถ้าเราสังเกตมองดูให้ชัดเจน ตัวตนที่เราคุ้นเคยอันนั้น มันไม่ได้ทรงสถานะตลอดเวลา มันหายไปตอนนอน ตอนดมยาสลบ ตอนเป็นลม ถ้าดูให้ลึกอีกมันมีมาเฉพาะเสี้ยวนาที แล้วแบ่งเป็นเสียงในหัวบ้าง เป็นการรับรู้ทางตาบ้าง การสัมผัสบ้าง แต่ไม่ได้ต่อเนื่อง ไอ้ตอนที่มันไม่ต่อเนื่องมันอาจจะหายไปเพียงเสี้ยววินาที ถึงน้อยแต่ก็หายไป
ความที่มันหายไปในเสี้ยววินาทีนั้น เป็นสิ่งหนึ่งที่ชี้ว่า ตัวตนที่เราคิดนั้น แท้จริงไม่ได้ต่อเนื่อง มีการเกิดขึ้น แล้วหายไป แล้วเกิดขึ้นใหม่ แต่ในโลกแบบที่เราอาศัยอยู่นั้นเราติ๊งต่างว่ามันคือ self นั่นเอง
ถ้าเรามีความสามารถในการแบ่งตัวตนอันนั้นนั่นแหละ ที่มันเกิดดับภายในเสี้ยววินาที ให้ดับแล้วเกิดใหม่ในช่วงระยะเวลา 100 ปี .... plot ประหลาดๆจะเกิดขึ้นทันที ในร้อยปีนั้น "เรา" หายไปไหน แม้ว่าเราจะยังคงเงื่อนไขของ "ชีวิต" มนุษย์คนๆหนึ่งไว้ (คือติ๊งต่างว่าทางการแพทย์เขาคิดยาชลอเวลาให้กลไกทั้งหมดมันช้าลง ตัวตนที่เกิดขึ้นฉับไว ต่อเนื่องกลายเป็น "ฉัน" นั้น มีช่องว่างของเวลาถ่างให้เห็นชัดเจนได้)
เราจะเห็นว่า ธรรมชาติมันเอื้อให้มีการเกิดแล้วดับ แล้วระยะเวลาในการดับแล้วเกิดใหม่นั้น ไม่จำเป็นต้องเป็นเวลาใน"ทันที" การฟอร์มเกิดขึ้นของ"ตัวตน"นั้นไม่จำเป็นต้องต่อเนื่อง และมีเวลาให้หายไป แล้วค่อยๆอิงปัจจัยให้เกิดขึ้นใหม่ได้ (สองสามย่อหน้านี้สำคัญ)
เรื่องดังกล่าววิทยาศาสตร์เชิงฟิสิกส์เขาไม่สามารถเข้าถึงได้ ปัญหาแปลกๆที่จะเกิดขึ้น กรณีนักท่องอวกาศเดินทางผ่านรูหนอนแล้วโผล่ออกมาอีกที่หนึ่งจะมีวิธีการกำหนดอย่างไรว่า แกคือคนๆเดียวกัน (อ่าาาา)
เรื่องเกี่ยวกับตัวตนนี้ยังเชื่อมโยงไปยังเรื่องของเส้นแบ่งของ ai กับ human อีกด้วย ...
เราตอนนี้กับเราตอนต่อไป .. เรื่องง่ายๆแต่ลึกโคตระโคตร
คือเราตอนนี้ วินาทีนี้ กับเราอีกเสี้ยววินาทีถัดไป ... อะไรบอกว่าคือคนๆเดียวกัน
แน่นอนธรรมชาติและสัญชาติญาณแบบโลกๆจะบอกว่า เอ็งจะมาคิดมากทำไม มันก็คือตัวตนคนเดียวต่อเนื่องกันไปนั่นแหละ เพราะมันต่อเนื่อง ฉันคือฉัน คือคนคนเดียวกับทารกที่เกิดขึ้นมาเลี้ยงด้วยนม ข้าวสุก และอาหาร
ความทรงจำที่ระลึกได้คือฉัน ที่รับรู้ มีสติสัปชัญญะอยู่นี่คือตัวตนเดียวกันตลอดเวลา แต่ถ้าเราสังเกตมองดูให้ชัดเจน ตัวตนที่เราคุ้นเคยอันนั้น มันไม่ได้ทรงสถานะตลอดเวลา มันหายไปตอนนอน ตอนดมยาสลบ ตอนเป็นลม ถ้าดูให้ลึกอีกมันมีมาเฉพาะเสี้ยวนาที แล้วแบ่งเป็นเสียงในหัวบ้าง เป็นการรับรู้ทางตาบ้าง การสัมผัสบ้าง แต่ไม่ได้ต่อเนื่อง ไอ้ตอนที่มันไม่ต่อเนื่องมันอาจจะหายไปเพียงเสี้ยววินาที ถึงน้อยแต่ก็หายไป
ความที่มันหายไปในเสี้ยววินาทีนั้น เป็นสิ่งหนึ่งที่ชี้ว่า ตัวตนที่เราคิดนั้น แท้จริงไม่ได้ต่อเนื่อง มีการเกิดขึ้น แล้วหายไป แล้วเกิดขึ้นใหม่ แต่ในโลกแบบที่เราอาศัยอยู่นั้นเราติ๊งต่างว่ามันคือ self นั่นเอง
ถ้าเรามีความสามารถในการแบ่งตัวตนอันนั้นนั่นแหละ ที่มันเกิดดับภายในเสี้ยววินาที ให้ดับแล้วเกิดใหม่ในช่วงระยะเวลา 100 ปี .... plot ประหลาดๆจะเกิดขึ้นทันที ในร้อยปีนั้น "เรา" หายไปไหน แม้ว่าเราจะยังคงเงื่อนไขของ "ชีวิต" มนุษย์คนๆหนึ่งไว้ (คือติ๊งต่างว่าทางการแพทย์เขาคิดยาชลอเวลาให้กลไกทั้งหมดมันช้าลง ตัวตนที่เกิดขึ้นฉับไว ต่อเนื่องกลายเป็น "ฉัน" นั้น มีช่องว่างของเวลาถ่างให้เห็นชัดเจนได้)
เราจะเห็นว่า ธรรมชาติมันเอื้อให้มีการเกิดแล้วดับ แล้วระยะเวลาในการดับแล้วเกิดใหม่นั้น ไม่จำเป็นต้องเป็นเวลาใน"ทันที" การฟอร์มเกิดขึ้นของ"ตัวตน"นั้นไม่จำเป็นต้องต่อเนื่อง และมีเวลาให้หายไป แล้วค่อยๆอิงปัจจัยให้เกิดขึ้นใหม่ได้ (สองสามย่อหน้านี้สำคัญ)
เรื่องดังกล่าววิทยาศาสตร์เชิงฟิสิกส์เขาไม่สามารถเข้าถึงได้ ปัญหาแปลกๆที่จะเกิดขึ้น กรณีนักท่องอวกาศเดินทางผ่านรูหนอนแล้วโผล่ออกมาอีกที่หนึ่งจะมีวิธีการกำหนดอย่างไรว่า แกคือคนๆเดียวกัน (อ่าาาา)
เรื่องเกี่ยวกับตัวตนนี้ยังเชื่อมโยงไปยังเรื่องของเส้นแบ่งของ ai กับ human อีกด้วย ...