ก่อนอื่นต้องบอกก่อนนะคะ ว่า จขกท. ไม่ใช่นักเขียน แค่เคยไป work and holiday มา 1 ปีเต็มและมีรุ่นน้อง และ คนรู้จักเคยถามมาว่าไปทำไม
ไปแล้วเป็นไงบ้าง สนุกไหม ++++ จขกท. เลยคิดว่า อยากจะแชร์ประสบการณ์ส่วนตัว ดีบ้าง ร้ายบ้าง ใน 1 ปีที่ จขกท. หนีร้อนไปหาร้อนกว่าค่ะ
เมื่อประมาณต้นปี 2013 หลังจากกดโควต้าได้ เตรียมตัวอีกพอประมาณ จขกท. ก็ติดปีกบิน ไปลงที่ ซิดนีย์ค่ะ ไปถึงอาทิตย์แรก งง ใบ้รับประทาน คำถาม มีมามากมาย จะไปหางานที่ไหน ทำยังไงดีเค้าจะรับเรา บลา บลา บลา เดินต็อกต๋อยไปตามถนน ยื่น resume ทุกร้านอาหารที่ติดประกาศหาคน
จนในที่สุดโชคชะตาเข้าข้าง หรือทำร้ายก็ไม่รู้ ได้เจอร้านอาหารญี่ปุ่นที่นึง(แต่เจ้าของเป็นคนจีน ฮ่องกง) รับเราเข้าทำงาน
1) ร้านอาหารญี่ปุ่น แต่ เจ้าของเป็นคนจีน
ด้วยความที่ชอบอาหารเป็นทุนเดิม วาดฝันสวยงาม ว่าต่อไปนี้ชั้นจะได้กินไก่เทอริยากิ ซูชิ อะไรเถือกนี้เป็นอาหารพนักงาน แต่ แต่ แต่.....ช้าก่อนจร้า ชีวิตจริงไม่ใช่นิยาย จากอาหารที่วาดฝันไว้สวยงาม ในความเป็นจริงคือ อาหารพนักงานเป็นอาหารที่ทำไว้ แยกต่างหากกับขายลูกค้า วัตถุดิบที่ได้มาก็จะเป็นพวกเศษปลาที่ไม่สามารถแล่เสริ์ฟให้ลูกค้าได้ หรือไก่ หรือ อะไรก็ตามแต่ที่ลดราคาในอาทิตย์นั้นๆในซุปเปอร์มาร์เก็ต (หมดกันความหวังชั้น T_T)
ในครัวร้านนี้ก็จะเป็นคนไทย + คนจีน + อินโด ไม่มีคนญี่ปุ่นเลยจร้าาาา จขกท. ไปทำงานได้ประมาณ 2 อาทิตย์กว่า พูดได้คำเดียว อิไซมาเซ (น่าจะประมาณนี้นะ) มาพูดถึงการทำงานในร้านนี้บ้าง ร้านนี้เป็นร้านซูชิจานหมุน (ให้นึกถึงชาบูชิ บ้านเรา) ราคาอาหารก็จะแตกต่างไปตามสีจาน การทำงาน ง่ายติ๊ดเดียว พอลูกค้ากินเสร็จให้นับสีจาน แล้วเอามาเข้าเครื่องคิดเงิน อารมณ์แคชเชียร์โลตัส เทือกนั้น เด็กเสิร์ฟที่ร้านต้องล้างจานด้วยนะจ้ะ แต่การล้างจานของร้านนี้ก็แสนง่าย เอาจานมาเรียงๆ เอาสายฉีดน้ำ ฉีดป๊าดๆ แล้วเข้าเครื่องล้างจานเลยจร้า ง่ายมวั่กๆ ดูเป็นงานสบ๊าย สบาย มันมีแต่ว่าหน่ะสิ เงินที่จ่ายให้พนักงานตามร้านอาหารโดยเฉพาะร้านของคนเอเชีย โดยโคตรเฉพาะที่เจ้าของเป็นคนจีนนั้นต่ำเตี้ยติดดิน ได้ ชม.ละ แค่ $10 เหรียญ แถมเจ้าของดึงเงินไว้อีก เช่น ทำงาน 2 อาทิตย์ จะได้วันศุกร์ของสัปดาห์ที่ 3 เท่ากับดึงเงินเราไว้ 1 อาทิตย์ ออกไม่แจ้งล่วงหน้า 1 เดือน เงินที่ทำทั้งหมดถือเป็นโมฆะนะจ้ะ + ชม.ที่จัดให้ชองแต่ละอาทิตย์ก็จะไม่เท่ากันแล้วแต่อารมณ์เจ้าของร้าน
ดังนั้นทำได้เกือบเดือน จขกท. ชิ่งค่ะ แต่ตกงานได้ไม่ถึง อาทิตย์ โชคชะตานำพาไป ให้ไปพบกับนายใหม่ใจดี ทำหน้าที่ขายของในงาน โชว์
ตอน.......สาวเมืองกรุง (เทพ) หนีไปทำงานที่ Sydney, Australia ด้วย work and holiday visa (WAH)
ไปแล้วเป็นไงบ้าง สนุกไหม ++++ จขกท. เลยคิดว่า อยากจะแชร์ประสบการณ์ส่วนตัว ดีบ้าง ร้ายบ้าง ใน 1 ปีที่ จขกท. หนีร้อนไปหาร้อนกว่าค่ะ
เมื่อประมาณต้นปี 2013 หลังจากกดโควต้าได้ เตรียมตัวอีกพอประมาณ จขกท. ก็ติดปีกบิน ไปลงที่ ซิดนีย์ค่ะ ไปถึงอาทิตย์แรก งง ใบ้รับประทาน คำถาม มีมามากมาย จะไปหางานที่ไหน ทำยังไงดีเค้าจะรับเรา บลา บลา บลา เดินต็อกต๋อยไปตามถนน ยื่น resume ทุกร้านอาหารที่ติดประกาศหาคน
จนในที่สุดโชคชะตาเข้าข้าง หรือทำร้ายก็ไม่รู้ ได้เจอร้านอาหารญี่ปุ่นที่นึง(แต่เจ้าของเป็นคนจีน ฮ่องกง) รับเราเข้าทำงาน
1) ร้านอาหารญี่ปุ่น แต่ เจ้าของเป็นคนจีน
ด้วยความที่ชอบอาหารเป็นทุนเดิม วาดฝันสวยงาม ว่าต่อไปนี้ชั้นจะได้กินไก่เทอริยากิ ซูชิ อะไรเถือกนี้เป็นอาหารพนักงาน แต่ แต่ แต่.....ช้าก่อนจร้า ชีวิตจริงไม่ใช่นิยาย จากอาหารที่วาดฝันไว้สวยงาม ในความเป็นจริงคือ อาหารพนักงานเป็นอาหารที่ทำไว้ แยกต่างหากกับขายลูกค้า วัตถุดิบที่ได้มาก็จะเป็นพวกเศษปลาที่ไม่สามารถแล่เสริ์ฟให้ลูกค้าได้ หรือไก่ หรือ อะไรก็ตามแต่ที่ลดราคาในอาทิตย์นั้นๆในซุปเปอร์มาร์เก็ต (หมดกันความหวังชั้น T_T)
ในครัวร้านนี้ก็จะเป็นคนไทย + คนจีน + อินโด ไม่มีคนญี่ปุ่นเลยจร้าาาา จขกท. ไปทำงานได้ประมาณ 2 อาทิตย์กว่า พูดได้คำเดียว อิไซมาเซ (น่าจะประมาณนี้นะ) มาพูดถึงการทำงานในร้านนี้บ้าง ร้านนี้เป็นร้านซูชิจานหมุน (ให้นึกถึงชาบูชิ บ้านเรา) ราคาอาหารก็จะแตกต่างไปตามสีจาน การทำงาน ง่ายติ๊ดเดียว พอลูกค้ากินเสร็จให้นับสีจาน แล้วเอามาเข้าเครื่องคิดเงิน อารมณ์แคชเชียร์โลตัส เทือกนั้น เด็กเสิร์ฟที่ร้านต้องล้างจานด้วยนะจ้ะ แต่การล้างจานของร้านนี้ก็แสนง่าย เอาจานมาเรียงๆ เอาสายฉีดน้ำ ฉีดป๊าดๆ แล้วเข้าเครื่องล้างจานเลยจร้า ง่ายมวั่กๆ ดูเป็นงานสบ๊าย สบาย มันมีแต่ว่าหน่ะสิ เงินที่จ่ายให้พนักงานตามร้านอาหารโดยเฉพาะร้านของคนเอเชีย โดยโคตรเฉพาะที่เจ้าของเป็นคนจีนนั้นต่ำเตี้ยติดดิน ได้ ชม.ละ แค่ $10 เหรียญ แถมเจ้าของดึงเงินไว้อีก เช่น ทำงาน 2 อาทิตย์ จะได้วันศุกร์ของสัปดาห์ที่ 3 เท่ากับดึงเงินเราไว้ 1 อาทิตย์ ออกไม่แจ้งล่วงหน้า 1 เดือน เงินที่ทำทั้งหมดถือเป็นโมฆะนะจ้ะ + ชม.ที่จัดให้ชองแต่ละอาทิตย์ก็จะไม่เท่ากันแล้วแต่อารมณ์เจ้าของร้าน
ดังนั้นทำได้เกือบเดือน จขกท. ชิ่งค่ะ แต่ตกงานได้ไม่ถึง อาทิตย์ โชคชะตานำพาไป ให้ไปพบกับนายใหม่ใจดี ทำหน้าที่ขายของในงาน โชว์