สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของเรานะคะ เนื้อหาอาจจะไม่ค่อยน่าสนใจอะไรมาก ก็ขอโทษด้วย คือเราอยากจะแชร์เรื่องราวของผู้ชายคนนึง เขาเป็นกระเป๋ารถเมย์ธรรมดา ที่ไม่ธรรมดาค่ะ. คือเราต้องขึ้น79ทุกวัน บางทีก็เจอน้าเขาบ้าง บางทีก็ไม่เจอ แต่ทุกครั้งที่เจอแน่นอนค่ะว่าต้องได้การบริการที่ดีสาระดีๆและรอยยิ้ม เราชื่นชมน้าเขานะคะ เขาพูดจาไพเราะไม่ใส่อารมณ์กับผู้โดยสาร คอยจัดหาที่นั่งให้คนป่วยจะเป็นลม คนท้อง คนแก่ คนพิการ. เวลาที่ยืนเบียดอึดอัดๆกัน น้าเขาพูดว่า"อดทนกันหน่อยนะครับ ตอนนี้รถที่
ใช้งานได้มีน้อย รถเสียมีเยอะ ทำให้มีผู้โดยสารตกค้างตามป้ายเป็นจำนวนมาก ขอความกรุณาเดินในได้ช่วยขยับหน่อยนะครับ เห็นใจเพื่อนร่วมทางด้วยกัน สงสารเพื่อนเดี๋ยวเพื่อนตอกบัตรเข้างานไม่ทัน อดทนหน่อยนะครับอีกไม่นานก็ถึง"
คำพูดทำให้เรารู้สึกเห็นใจผู้อื่นมากขึ้นจากที่หงุดหงิดๆ และน้าเขาก็ยังเล่านิทานคุณธรรม วันนี้เราได้ฟังเรื่อง หมอนวิเศษ เล่าไปบอกป้ายไป เราก็อดที่จะหัวเราะไม่ได้ ก็น้าเล่าซะสมจริง ทำเสียงแก่เสียงหนุ่ม555 น้าทำให้เช้าที่แสนน่าเบื่อกลายเป็นเช้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม บางคนอาจจะไม่ชอบ แต่สำหรับเรา เราชอบนะเอ็นเตอเทรนดี เราอยากให้กระเป๋ารถเมย์ทุกสายเอาเยี่ยงอย่างบ้าง ไม่ต้องถึงขนาดเล่านิทานหรอกค่ะ แค่พูดจาดีๆไม่ใส่อารมณ์ ในขณะเดียวกันผู้ใช้บริการก็ควรปฏิบัติตามและมีน้ำใจด้วยนะคะ ปล.เราไม่ใช่ญาติน้าเขานะคะ แค่อยากรู้ว่าใครเคยเจอน้าเขาบ้าง555
เคยเจอ กระเป๋ารถเมย์สาย79 คนนี้กันไหมค่ะ??
ใช้งานได้มีน้อย รถเสียมีเยอะ ทำให้มีผู้โดยสารตกค้างตามป้ายเป็นจำนวนมาก ขอความกรุณาเดินในได้ช่วยขยับหน่อยนะครับ เห็นใจเพื่อนร่วมทางด้วยกัน สงสารเพื่อนเดี๋ยวเพื่อนตอกบัตรเข้างานไม่ทัน อดทนหน่อยนะครับอีกไม่นานก็ถึง"
คำพูดทำให้เรารู้สึกเห็นใจผู้อื่นมากขึ้นจากที่หงุดหงิดๆ และน้าเขาก็ยังเล่านิทานคุณธรรม วันนี้เราได้ฟังเรื่อง หมอนวิเศษ เล่าไปบอกป้ายไป เราก็อดที่จะหัวเราะไม่ได้ ก็น้าเล่าซะสมจริง ทำเสียงแก่เสียงหนุ่ม555 น้าทำให้เช้าที่แสนน่าเบื่อกลายเป็นเช้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม บางคนอาจจะไม่ชอบ แต่สำหรับเรา เราชอบนะเอ็นเตอเทรนดี เราอยากให้กระเป๋ารถเมย์ทุกสายเอาเยี่ยงอย่างบ้าง ไม่ต้องถึงขนาดเล่านิทานหรอกค่ะ แค่พูดจาดีๆไม่ใส่อารมณ์ ในขณะเดียวกันผู้ใช้บริการก็ควรปฏิบัติตามและมีน้ำใจด้วยนะคะ ปล.เราไม่ใช่ญาติน้าเขานะคะ แค่อยากรู้ว่าใครเคยเจอน้าเขาบ้าง555