-------------------------------------------
เราเขียนดูงงๆนะ เอาจริงๆเรายังงงตัวเองเลย แต่เราอยากให้อ่านให้จบเพราะทุกอย่างที่เราเขียนคือเรื่องจริง เราอยากมีคนรับฟังและให้คำปรึกษา ช่วยอ่านหน่อยนะคะ
.
อยากเขียนออกมานะให้ได้เยอะๆนะแต่จะเริ่มตรงไหนดีล่ะ บอกไม่ถูก ถ้าคิดดูดีๆแล้วเรื่องที่ทำให้เราเครียดหรือกังวลบ่อยๆคงจะมีอยู่เยอะ
1.เรื่องแรกเลยน่าจะเป็นเรื่องความไม่มั่นใจในตัวเอง เราเป็นคนไม่มั่นใจในตัวเองมากๆ อันนี้รู้ตัวดี แบบบางทีเวลาอยู่กับคนอื่นหรือไปที่อื่นที่ไม่ใช่กับครอบครัวที่บ้านเราจะไม่มีความมั่นใจเลย ไปไหนต้องเดินก้มหน้า หลังงอ หรือหาอะไรมาทำตลอดเช่นเล่นไอแพด เล่นโทรศัพท์ตลอดเวลาทั้งๆที่บางทีเราได้อยากจะเล่นมันเลยด้วยซ้ำแต่ความที่เราไม่กล้าที่จะเงยหน้ามองรอบๆเลย อาจจะดูเกินจริงนะแต่เราเป็นอย่างนั้นจริงๆ ไม่มีความมั่นใจมากๆ คล้ายๆกับว่าเรากลัวว่าคนอื่นจะมองเรายังไง กลัวไปหมด ก้งวลไปทุกเรื่อง เราคิดนะว่าเราเป็นโรคอะไรรึเปล่า โรคกลัวการเข้าสังคมกลัวคนอะไรอย่าวนี้ เราชอบอยู่คนเดียว จะว่าชอบก็ไม่ใช่ เราเข้าไม่ได้มากกว่า เราไม่รู้ว่าควรวางตัวยังไง ต้องบอกว่าเราไม่รู้อะไรเลยดีกว่า ไม่รู้ข่าวความเป็นไปของโลก เราไม่ชอบดูข่าว เราหมกมุ่นอยู่กับตัวเอง เราปิดตัวเองจากคนอื่นๆจากโลกภายนอก ทำให้เราไม่มีใครอยากอยู่ด้วย
2. อย่างที่สองเราเป็นคนมองโลกในแง่ร้าย ข้อนี้ยอมรับจริงๆ หลายครั้งนะที่เราพยายามบอกตัวเองให้หัดมองโลกในแง่ดีแต่เราก็ทำไม่ได้ เราควบคุมตัวเองไม่ได้ เราบอกเลยว่าเราไม่ใช่คนดี ไม่รู้สิเรารู้สึกไม่ชอบตัวเองเลยที่เป็นแบบนี้ เราขี้อิจฉามาตั้งแต่เล็ก เรามีน้องไงแล้วน้องเราเป็นคนดีมากๆดีจริงๆพ่อกับแม่เลยเอ็นดูน้องมาก ต่างจากเราที่แม่ชอบดุชอบว่าเรา เรารู้ว่าถ้าเราไม่ดื้อไม่เถียงแม่พ่อเชื่อฟังไม่แกล้งน้องแม่คงไม่ว่าเราหรอก อีกอย่างคือเราเป็นคนโมโหง่ายใจร้อน ควบคุมตัวเองไม่ได้ ไม่มีความอดทน อะไรนิดหน่อยก็ระเบิด ว่าหมด เราก้าวร้าวอ่ะยอมรับ เราเป็นแบบนี้แค่กับคนในบ้านนะ ฟังดูแย่เนอะแต่กับคนอื่นเช่นเพื่อนหรือคนทั่วไปที่รู้จักเราจะเก็บอารมณ์ได้มาก เก็บไว้หมดไว้กับตัวเองคนเดียวจนบางทีเราเครียดนะ เครียดที่เวลาเราไม่พอใจเราพูดอะไรออกมาไม่ได้ ก็เพราะเราแคร์คนอื่นมากไง คนอื่นที่ไม่ใช่ครอบครัว เรานี่แย่มากเลยเนอะ กับคนที่ควรแคร์คนที่รักเราเรากลับก้าวร้าว โมโหใส่ แต่กับคนอื่นเรากลับทำดีพูดดีด้วย(แต่ที่จริงในใจเราก็มองโลกในแง่ร้ายอยู่ดีแหละ) แต่เราเป็นของเราแบบนี้ไง เราไม่ชอบหรอกที่เป็นแบบนี้แต่มันคือตัวเรานี่ เราพยายามเปลี่ยนตัวเองนะแต่เราก็แก้นิสัยมองโลกในแง่ร้ายของตัวเองไม่ได้ซักที หลายครั้งที่เราเป็นคนที่ถูกลืมในสายตาคนอื่น เรารู้สึกว่าเราอยากมีส่วนร่วมนะ อยากมีปฏิสัมพันธ์กับคนอื่นๆ แต่เพราะเราเป็นอย่างนี้ไง เป็นอย่างนี้ถึงไม่มีใครอยากเข้าใกล้ หรือเพราะเราปิดกั้นตัวเอง อืออย่างที่บอกเราคิดมากมากๆ เราอาจจะคิดไปเองก็ได้ เราพยายามเก็บความรู้สึกทุกอย่างไว้คนเดียวนะ เราอยากให้คนอื่นสบายใจตอนอยู่กับเรา แต่เราดันเครียดดันไม่สบายใจเอง เราเหมือนคนเก็บกดอ่ะ เราเครียดเราไม่รู้จะปรึกษาใคร พ่อก็ทำงานหนัก แม่ก็ไม่สนใจเรื่องพวกนี้หรอก(เรื่องพวกความรู้สึก เรื่องจิตวิทยาความคิดอะไรพวกนี้) อีกอย่างแม่เราก็มีงานทำเยอะแยะ เลยไม่มีเวลาสนใจความรู้สึกเราหรอก เราพูดกับแม่แม่ก็บอกหมกมุ่น ฟุ้งซ่านแต่เราเครียดอ่ะ เครียดจนเหนื่อยจนไม่อยากทำอะไร ไม่มีแรงเลย อือเราอาจจะหมกมุ่นเพราะเราว่างเกินไปอย่างที่แม่บอกก็ได้เนอะ เล็บเราอ่ะตอนนี้ขึ้นเป็นร่องขาวๆแล้ว ไปหาหมอหมอบอกว่าเกิดจากความเครียด อือเราบางทีเราก็ไม่รู้ว่ามีเรื่องอะไรให้เครียด แต่รู่แค่ว่าเครียดมากๆอ่ะ หดหู่ไปหมด แล้วเราก็เป็นโรคลำไส้แปรปรวนด้วย เกิดจากความเครียดเหมือนกัน มันจะท้องเสียสลับกับท้องผูกอ่ะ
3.แล้วเพราะปัญหาที่เราเขียนมานี้แหละมั้งถึงทำให้เราลอยๆ ฟุ้งๆทั้งวัน เราเหม่อบ่อยมาก. ไม่มีสติ ไม่มีสมาธิ ตัดสินใจอะไรไม่ค่อยได้ ทำอะไรก็ไม่ได้เรื่องและนี่ก็คือปัญหาข้อสามของเรา(คือไม่มีสติ สมาธิ)
4.ข้อสุดท้ายคงเป็นเรื่องความsensitiveของตัวเอง ไม่เข้มแข็ง ร้องไห้ง่ายมาก ที่สำคัญมากๆอีกอย่างรือเรา'ไม่มีความเป็นตัวเอง' อย่างที่บอกเราไม่ใช่คนดีพอเราอยู่กับคนอื่นเราต้องทำตัวเป็นคนดีมันเลยทำให้เราอึดอัดและเหนื่อยมั้ง เราเลยไม่เป็นตัวเอง เราอยากเป็นคนดีนะไม่ใช่ไม่อยาก แต่เราไม่รู้ต้องทำยังไง...
อือเราก็พยายามมานั่งคิดหาปัญหาของตัวเองนะ ก็ได้มาอย่างที่บอกนี่แหละ คือตอนนี้ปัญหาของเรามันรวมกันเป็นใยแมงมุมไปหมดอ่ะ เพราะเรื่องนี้เลยทำให้เกิดเรื่องนี้ เพราะเรื่องนั้นทำให้เกิดเรื่องนู้น ที่เราเขียนมาก็เยอะพอสมควรคงจะบอกอะไรคนที่อ่านได้บ้าง เราเลยอยากถามว่า
***********************************************
1.ปัญหาจริงๆของเราคืออะไร
2.แล้วเราจะแก้ยังไง
3.หรือเราจะเป็น 'โรคซึมเศร้า' (เคยอ่านอาการมาแล้วมันใช่แต่เราไม่แน่ใจว่าเป็นจริงรึเปล่า)
***********************************************
คือตอนนี้มันมืดแปดด้านอ่ะ เราไม่รู้อะไรเลยว่าทำไมถึงเครียด เราไม่รู้ว่าปัญหาเราคือตรงไหนคืออะไรจริงๆกันแน่ แต่เราเศร้าไปหมด หดหู่ทุกเรื่อง นี่เขียนออกมาเยอะมากค่อยดีหน่อย ได้ระบาย.. ขอบคุณคนที่อ่านจบและรับฟังเรานะ :')
ปัญหาเยอะมาก เราเครียด ไม่ไหวแล้ว
เราเขียนดูงงๆนะ เอาจริงๆเรายังงงตัวเองเลย แต่เราอยากให้อ่านให้จบเพราะทุกอย่างที่เราเขียนคือเรื่องจริง เราอยากมีคนรับฟังและให้คำปรึกษา ช่วยอ่านหน่อยนะคะ
.
อยากเขียนออกมานะให้ได้เยอะๆนะแต่จะเริ่มตรงไหนดีล่ะ บอกไม่ถูก ถ้าคิดดูดีๆแล้วเรื่องที่ทำให้เราเครียดหรือกังวลบ่อยๆคงจะมีอยู่เยอะ
1.เรื่องแรกเลยน่าจะเป็นเรื่องความไม่มั่นใจในตัวเอง เราเป็นคนไม่มั่นใจในตัวเองมากๆ อันนี้รู้ตัวดี แบบบางทีเวลาอยู่กับคนอื่นหรือไปที่อื่นที่ไม่ใช่กับครอบครัวที่บ้านเราจะไม่มีความมั่นใจเลย ไปไหนต้องเดินก้มหน้า หลังงอ หรือหาอะไรมาทำตลอดเช่นเล่นไอแพด เล่นโทรศัพท์ตลอดเวลาทั้งๆที่บางทีเราได้อยากจะเล่นมันเลยด้วยซ้ำแต่ความที่เราไม่กล้าที่จะเงยหน้ามองรอบๆเลย อาจจะดูเกินจริงนะแต่เราเป็นอย่างนั้นจริงๆ ไม่มีความมั่นใจมากๆ คล้ายๆกับว่าเรากลัวว่าคนอื่นจะมองเรายังไง กลัวไปหมด ก้งวลไปทุกเรื่อง เราคิดนะว่าเราเป็นโรคอะไรรึเปล่า โรคกลัวการเข้าสังคมกลัวคนอะไรอย่าวนี้ เราชอบอยู่คนเดียว จะว่าชอบก็ไม่ใช่ เราเข้าไม่ได้มากกว่า เราไม่รู้ว่าควรวางตัวยังไง ต้องบอกว่าเราไม่รู้อะไรเลยดีกว่า ไม่รู้ข่าวความเป็นไปของโลก เราไม่ชอบดูข่าว เราหมกมุ่นอยู่กับตัวเอง เราปิดตัวเองจากคนอื่นๆจากโลกภายนอก ทำให้เราไม่มีใครอยากอยู่ด้วย
2. อย่างที่สองเราเป็นคนมองโลกในแง่ร้าย ข้อนี้ยอมรับจริงๆ หลายครั้งนะที่เราพยายามบอกตัวเองให้หัดมองโลกในแง่ดีแต่เราก็ทำไม่ได้ เราควบคุมตัวเองไม่ได้ เราบอกเลยว่าเราไม่ใช่คนดี ไม่รู้สิเรารู้สึกไม่ชอบตัวเองเลยที่เป็นแบบนี้ เราขี้อิจฉามาตั้งแต่เล็ก เรามีน้องไงแล้วน้องเราเป็นคนดีมากๆดีจริงๆพ่อกับแม่เลยเอ็นดูน้องมาก ต่างจากเราที่แม่ชอบดุชอบว่าเรา เรารู้ว่าถ้าเราไม่ดื้อไม่เถียงแม่พ่อเชื่อฟังไม่แกล้งน้องแม่คงไม่ว่าเราหรอก อีกอย่างคือเราเป็นคนโมโหง่ายใจร้อน ควบคุมตัวเองไม่ได้ ไม่มีความอดทน อะไรนิดหน่อยก็ระเบิด ว่าหมด เราก้าวร้าวอ่ะยอมรับ เราเป็นแบบนี้แค่กับคนในบ้านนะ ฟังดูแย่เนอะแต่กับคนอื่นเช่นเพื่อนหรือคนทั่วไปที่รู้จักเราจะเก็บอารมณ์ได้มาก เก็บไว้หมดไว้กับตัวเองคนเดียวจนบางทีเราเครียดนะ เครียดที่เวลาเราไม่พอใจเราพูดอะไรออกมาไม่ได้ ก็เพราะเราแคร์คนอื่นมากไง คนอื่นที่ไม่ใช่ครอบครัว เรานี่แย่มากเลยเนอะ กับคนที่ควรแคร์คนที่รักเราเรากลับก้าวร้าว โมโหใส่ แต่กับคนอื่นเรากลับทำดีพูดดีด้วย(แต่ที่จริงในใจเราก็มองโลกในแง่ร้ายอยู่ดีแหละ) แต่เราเป็นของเราแบบนี้ไง เราไม่ชอบหรอกที่เป็นแบบนี้แต่มันคือตัวเรานี่ เราพยายามเปลี่ยนตัวเองนะแต่เราก็แก้นิสัยมองโลกในแง่ร้ายของตัวเองไม่ได้ซักที หลายครั้งที่เราเป็นคนที่ถูกลืมในสายตาคนอื่น เรารู้สึกว่าเราอยากมีส่วนร่วมนะ อยากมีปฏิสัมพันธ์กับคนอื่นๆ แต่เพราะเราเป็นอย่างนี้ไง เป็นอย่างนี้ถึงไม่มีใครอยากเข้าใกล้ หรือเพราะเราปิดกั้นตัวเอง อืออย่างที่บอกเราคิดมากมากๆ เราอาจจะคิดไปเองก็ได้ เราพยายามเก็บความรู้สึกทุกอย่างไว้คนเดียวนะ เราอยากให้คนอื่นสบายใจตอนอยู่กับเรา แต่เราดันเครียดดันไม่สบายใจเอง เราเหมือนคนเก็บกดอ่ะ เราเครียดเราไม่รู้จะปรึกษาใคร พ่อก็ทำงานหนัก แม่ก็ไม่สนใจเรื่องพวกนี้หรอก(เรื่องพวกความรู้สึก เรื่องจิตวิทยาความคิดอะไรพวกนี้) อีกอย่างแม่เราก็มีงานทำเยอะแยะ เลยไม่มีเวลาสนใจความรู้สึกเราหรอก เราพูดกับแม่แม่ก็บอกหมกมุ่น ฟุ้งซ่านแต่เราเครียดอ่ะ เครียดจนเหนื่อยจนไม่อยากทำอะไร ไม่มีแรงเลย อือเราอาจจะหมกมุ่นเพราะเราว่างเกินไปอย่างที่แม่บอกก็ได้เนอะ เล็บเราอ่ะตอนนี้ขึ้นเป็นร่องขาวๆแล้ว ไปหาหมอหมอบอกว่าเกิดจากความเครียด อือเราบางทีเราก็ไม่รู้ว่ามีเรื่องอะไรให้เครียด แต่รู่แค่ว่าเครียดมากๆอ่ะ หดหู่ไปหมด แล้วเราก็เป็นโรคลำไส้แปรปรวนด้วย เกิดจากความเครียดเหมือนกัน มันจะท้องเสียสลับกับท้องผูกอ่ะ
3.แล้วเพราะปัญหาที่เราเขียนมานี้แหละมั้งถึงทำให้เราลอยๆ ฟุ้งๆทั้งวัน เราเหม่อบ่อยมาก. ไม่มีสติ ไม่มีสมาธิ ตัดสินใจอะไรไม่ค่อยได้ ทำอะไรก็ไม่ได้เรื่องและนี่ก็คือปัญหาข้อสามของเรา(คือไม่มีสติ สมาธิ)
4.ข้อสุดท้ายคงเป็นเรื่องความsensitiveของตัวเอง ไม่เข้มแข็ง ร้องไห้ง่ายมาก ที่สำคัญมากๆอีกอย่างรือเรา'ไม่มีความเป็นตัวเอง' อย่างที่บอกเราไม่ใช่คนดีพอเราอยู่กับคนอื่นเราต้องทำตัวเป็นคนดีมันเลยทำให้เราอึดอัดและเหนื่อยมั้ง เราเลยไม่เป็นตัวเอง เราอยากเป็นคนดีนะไม่ใช่ไม่อยาก แต่เราไม่รู้ต้องทำยังไง...
อือเราก็พยายามมานั่งคิดหาปัญหาของตัวเองนะ ก็ได้มาอย่างที่บอกนี่แหละ คือตอนนี้ปัญหาของเรามันรวมกันเป็นใยแมงมุมไปหมดอ่ะ เพราะเรื่องนี้เลยทำให้เกิดเรื่องนี้ เพราะเรื่องนั้นทำให้เกิดเรื่องนู้น ที่เราเขียนมาก็เยอะพอสมควรคงจะบอกอะไรคนที่อ่านได้บ้าง เราเลยอยากถามว่า
***********************************************
1.ปัญหาจริงๆของเราคืออะไร
2.แล้วเราจะแก้ยังไง
3.หรือเราจะเป็น 'โรคซึมเศร้า' (เคยอ่านอาการมาแล้วมันใช่แต่เราไม่แน่ใจว่าเป็นจริงรึเปล่า)
***********************************************
คือตอนนี้มันมืดแปดด้านอ่ะ เราไม่รู้อะไรเลยว่าทำไมถึงเครียด เราไม่รู้ว่าปัญหาเราคือตรงไหนคืออะไรจริงๆกันแน่ แต่เราเศร้าไปหมด หดหู่ทุกเรื่อง นี่เขียนออกมาเยอะมากค่อยดีหน่อย ได้ระบาย.. ขอบคุณคนที่อ่านจบและรับฟังเรานะ :')