ว่าด้วยมารยาทการเข้าโรงหนังค่ะ.....
คือ จขกท. อยากชวนกันเพลินๆ ค่ะ เผื่อคอหนังโรงมีโอกาศได้แวะมาอ่านบ้าง จะได้เรียนรู้กันไปเนาะ
คืองี้ค่ะ...จขกท. อยู่ว่างๆ เบื่อ อยากใช้วันหยุด เลยไปดูหนัง คนเดียวเก๋ๆ รอบมิทไนท์ เมเจอร์ ตจว.ค่ะ
เนื่องจากว่า...หนังที่ไปดู เป็นหนังที่ใกล้ออกโรงแล้ว (มั๊ง) แล้วก็เป็นรอบดึกสุดด้วยค่ะ คนเลยน้อยมากๆ ( ตกลงน้อย หรือมากฟ๊ะ 55+)
จากแถวที่เรานั่ง ไล่ขึ้นไปข้างบน คนจะนั่งประปราย ไล่ลงมาด้านล่างจนถึงหน้าจอ ว่างค่ะ ไม่มีคนนั่ง
สักพักมี คู่รัก ชาย หญิง อายุอานามไม่น้อยแน่ๆ มานั่งข้างๆ ติดกับเราเลยค่ะ พอนักลงแค่นั้นละ " คุยกัน งุ่งงิ๊งๆ ข้าวใหม่ปลามันมาก " เราคิดว่า..เดี๋ยวพอหนังเริ่มคงหยุดคุยมั๊ง !!!!
ปรากฏว่า ผ่านไปเกือบจะครึ่งเรื่อง นางยังหัวเราะต่อกระซิกกันไม่หยุดหย่อน เสมือนนอนดูแรงเงา อยู่บ้านตัวเอง
ผ่านไปเกือบจะครึ่งเรื่องแกรรรร......ยังไม่หยุดพากย์หนังกันอีกอ่ะแกรรรร.....
เราเริ่มหมดความอดทน เพราะเสียงคุยกันมันน่ารำคาญมาก...เลยหันไปมองนางด้วยสายตาประมาณ." เกรงใจกันบ้างเถอะ"
หวังจะให้นางรู้ตัว ห๊ะ !!!! อะไรนะ รู้ตัวหรอ ???
ม่ายยยยย.....เลยค่ะ นางก็อิงแอบและเสวนากันต่อไป หาได้แคร์ไม่ คราวนี้เราถอนหายใจหนักมาก เพราะมันปริ่มระเบิดแล้ว ประมาณ 3-4 ครั้ง
เราว่านางเหมือนจะรู้ตัวค่ะ อยู่ดีๆเราได้ยินนางพูดว่า....
คู่รักนักพากย์ หญิง : ทำเหมือนคุยกับนักพากย์ชาย.....แต่เอียงๆหน้ามาทางเราหน่อย เน้นๆเสียง
อะไรชั้นก็ซื้อตั๋วมาดูเหมือนกันนะ ที่ๆชั้น นั่งเนี่ยก็ที่ๆชั้นซื้อมาเหมือนกัน มันเป็นสิทธิ์ที่ชั้นจะทำอะไรก็ได้
ไม่พอใจก็ไปนั่งที่อื่นเองสิ....หัวเราะกัน ( แล้วก็..พระเอกอย่างนั้น พระเอกอย่างนี้ )
เรา : โดนสตั้นไป 10 วิ ตกอยู่ในห้วงความคิดที่ว่า....อ๋อออ.. นี่กะรูต้องเกรงใจคุณแก สินะ ที่ถอนหายใจไปตั้ง 4 ครั้งเนี่ย ... กรุขอโทษ
แล้ว นักพากย์ชายก็เอา เท้าขึ้นไปพาดเบาะหน้า ตรงที่คนนั่งใช้หัวพิงอ่ะค่ะ เอาเท้าไขว้กัน แล้ว เอนนอน มันจะไปอยู่ในท่าที่ เท้าสูงกว่าหัวเลยค่ะ
แล้วก็ กระดิกเท้ายิกๆ เรานี่อึ้งไปเลย อารมณ์ตอนนั้นประมาณว่า ห๊ะ !!! เบาะหน้ามันไม่มีคนนั่งก็จริง แต่มันควรมั๊ยว๊าาา...
ผ่านไปเลยครึ่งเรื่อง นางยังคุยกันต่อไปไม่เหน็ดเหนื่อย ไม่ย่อท้อต่ออุปสรรคและขวากหนามใดๆ คือ...จขกท. นี่มีคำถามเกิดขึ้นมาในใจเลยค่ะว่า.....
"นี่ ตั้งแต่เกิดมาเพิ่งได้คุยกันวันนี้วันแรกหรอค๊ะ ? คืออัดอั้นมาจากภพที่แล้วใช่มั๊ยคะ ? แหม่ ....ถึงได้คุยไม่หยุดไม่หย่อน"
เราก็อดทน อดทน และ อดทน ต่อไปอย่างนั้นจนจบเรื่อง หนังนี้กลายเป็นว่า หมดสนุกเลยค่ะ.....
อยากจะฝากถึง คอหนังโรงนะคะ ถ้าคุณมีพฤติกรรมแบบนี้ เลิกเถอะคะ มันเป็นมารยาทการอยู่ร่วมกันในสังคมที่คุณพึงมี และปฏิบัติ
ถึงแม้ว่า...คนข้างๆคุณเค้าจะไม่พูดอะไร แต่เชื่อเถอะคะ....เค้าจะคิดว่าคุณ...
"""" มารยาท ทราม !!! พาล อยากจะเห็นหน้าคนอบรมมาด้วย """" มันน่าอายนะคะ อดทนหน่อยเถอะคะ...แค่ไม่กี่ ช.ม. เอง
แล้วเพื่อนๆ ละคะ เจอมาแบบไหนบ้าง ?
มีหนักกว่านี้มั๊ยคะ ?
แล้วจัดการกันไงคะ ?
ปล. ไม่รู้จะแท็กห้องไหน มั่วๆ ไปค่ะ
เคยมั๊ย เจอพวก สกิล มารยาทไม่พัฒนาในโรงหนัง มาคุยกันค่ะ
คือ จขกท. อยากชวนกันเพลินๆ ค่ะ เผื่อคอหนังโรงมีโอกาศได้แวะมาอ่านบ้าง จะได้เรียนรู้กันไปเนาะ
คืองี้ค่ะ...จขกท. อยู่ว่างๆ เบื่อ อยากใช้วันหยุด เลยไปดูหนัง คนเดียวเก๋ๆ รอบมิทไนท์ เมเจอร์ ตจว.ค่ะ
เนื่องจากว่า...หนังที่ไปดู เป็นหนังที่ใกล้ออกโรงแล้ว (มั๊ง) แล้วก็เป็นรอบดึกสุดด้วยค่ะ คนเลยน้อยมากๆ ( ตกลงน้อย หรือมากฟ๊ะ 55+)
จากแถวที่เรานั่ง ไล่ขึ้นไปข้างบน คนจะนั่งประปราย ไล่ลงมาด้านล่างจนถึงหน้าจอ ว่างค่ะ ไม่มีคนนั่ง
สักพักมี คู่รัก ชาย หญิง อายุอานามไม่น้อยแน่ๆ มานั่งข้างๆ ติดกับเราเลยค่ะ พอนักลงแค่นั้นละ " คุยกัน งุ่งงิ๊งๆ ข้าวใหม่ปลามันมาก " เราคิดว่า..เดี๋ยวพอหนังเริ่มคงหยุดคุยมั๊ง !!!!
ปรากฏว่า ผ่านไปเกือบจะครึ่งเรื่อง นางยังหัวเราะต่อกระซิกกันไม่หยุดหย่อน เสมือนนอนดูแรงเงา อยู่บ้านตัวเอง
ผ่านไปเกือบจะครึ่งเรื่องแกรรรร......ยังไม่หยุดพากย์หนังกันอีกอ่ะแกรรรร.....
เราเริ่มหมดความอดทน เพราะเสียงคุยกันมันน่ารำคาญมาก...เลยหันไปมองนางด้วยสายตาประมาณ." เกรงใจกันบ้างเถอะ"
หวังจะให้นางรู้ตัว ห๊ะ !!!! อะไรนะ รู้ตัวหรอ ???
ม่ายยยยย.....เลยค่ะ นางก็อิงแอบและเสวนากันต่อไป หาได้แคร์ไม่ คราวนี้เราถอนหายใจหนักมาก เพราะมันปริ่มระเบิดแล้ว ประมาณ 3-4 ครั้ง
เราว่านางเหมือนจะรู้ตัวค่ะ อยู่ดีๆเราได้ยินนางพูดว่า....
คู่รักนักพากย์ หญิง : ทำเหมือนคุยกับนักพากย์ชาย.....แต่เอียงๆหน้ามาทางเราหน่อย เน้นๆเสียง
อะไรชั้นก็ซื้อตั๋วมาดูเหมือนกันนะ ที่ๆชั้น นั่งเนี่ยก็ที่ๆชั้นซื้อมาเหมือนกัน มันเป็นสิทธิ์ที่ชั้นจะทำอะไรก็ได้
ไม่พอใจก็ไปนั่งที่อื่นเองสิ....หัวเราะกัน ( แล้วก็..พระเอกอย่างนั้น พระเอกอย่างนี้ )
เรา : โดนสตั้นไป 10 วิ ตกอยู่ในห้วงความคิดที่ว่า....อ๋อออ.. นี่กะรูต้องเกรงใจคุณแก สินะ ที่ถอนหายใจไปตั้ง 4 ครั้งเนี่ย ... กรุขอโทษ
แล้ว นักพากย์ชายก็เอา เท้าขึ้นไปพาดเบาะหน้า ตรงที่คนนั่งใช้หัวพิงอ่ะค่ะ เอาเท้าไขว้กัน แล้ว เอนนอน มันจะไปอยู่ในท่าที่ เท้าสูงกว่าหัวเลยค่ะ
แล้วก็ กระดิกเท้ายิกๆ เรานี่อึ้งไปเลย อารมณ์ตอนนั้นประมาณว่า ห๊ะ !!! เบาะหน้ามันไม่มีคนนั่งก็จริง แต่มันควรมั๊ยว๊าาา...
ผ่านไปเลยครึ่งเรื่อง นางยังคุยกันต่อไปไม่เหน็ดเหนื่อย ไม่ย่อท้อต่ออุปสรรคและขวากหนามใดๆ คือ...จขกท. นี่มีคำถามเกิดขึ้นมาในใจเลยค่ะว่า.....
"นี่ ตั้งแต่เกิดมาเพิ่งได้คุยกันวันนี้วันแรกหรอค๊ะ ? คืออัดอั้นมาจากภพที่แล้วใช่มั๊ยคะ ? แหม่ ....ถึงได้คุยไม่หยุดไม่หย่อน"
เราก็อดทน อดทน และ อดทน ต่อไปอย่างนั้นจนจบเรื่อง หนังนี้กลายเป็นว่า หมดสนุกเลยค่ะ.....
อยากจะฝากถึง คอหนังโรงนะคะ ถ้าคุณมีพฤติกรรมแบบนี้ เลิกเถอะคะ มันเป็นมารยาทการอยู่ร่วมกันในสังคมที่คุณพึงมี และปฏิบัติ
ถึงแม้ว่า...คนข้างๆคุณเค้าจะไม่พูดอะไร แต่เชื่อเถอะคะ....เค้าจะคิดว่าคุณ...
"""" มารยาท ทราม !!! พาล อยากจะเห็นหน้าคนอบรมมาด้วย """" มันน่าอายนะคะ อดทนหน่อยเถอะคะ...แค่ไม่กี่ ช.ม. เอง
แล้วเพื่อนๆ ละคะ เจอมาแบบไหนบ้าง ?
มีหนักกว่านี้มั๊ยคะ ?
แล้วจัดการกันไงคะ ?
ปล. ไม่รู้จะแท็กห้องไหน มั่วๆ ไปค่ะ