กระทู้ด่าสลิ่ม (กระทู้ไร้สาระเปลืองพื้นที่บอร์ด by มาริโอ้)

สลิ่มบ้าไรก็ไม่รู้ เส้นก็แข็งยังกะเส้นหมี่ แถมจับกันเป็นก้อนๆ ไม่เป็นเส้นๆ มาทีเป็นขยุ้มๆ สงสัยแป้งถั่วเขียวที่ใช้คงเป็นถั่วเขียวพันปีค้างสต็อกแน่ๆ  ความเหนียวนุ่มและหอมใบเตยอ่อนๆของเส้นมันหายไปไหนฟะ

น้ำกะทินี่ก็จื๊ดจืดมันเหมือนหางกะทิที่เอาไว้พอได้มีกลื่นเฉยๆ เหมือนจะไม่ใช่กะทิสดด้วย เหมือนใช้กะทิกล่องมากกว่าเพราะไม่มีกลิ่นอ่อนๆของผิวกะลา หาความหอมมันไม่มีเลย

น้ำตาลที่ใช้ทำไมไม่ใช้น้ำตาลมะพร้าว ใช้น้ำตาลทรายมันจะหวานแหลมไปไหม ถ้าน้ำตาลมะพร้าวมันจะมีกลิ่นหอมเฉพาะตัว เอาดอกมะลิไปลอยหน่อยก็จะหอมยิ่งขึ้น หรือไม่ก็อบควันเทียนไปเลยมันจะได้ไฮโซ  ไม่ดูโลโซแบบนี้

น้ำแข็งที่ใช้มันต้องเป็นน้ำแข็งบดหรือน้ำแข็งเกล็ด เวลาทานนี่มันจะมีกรุบๆเล็กน้อย และอยู่ในปากคู่กับเส้นสลิ่มนุ่มๆ มันจะโคตได้อารมณ์กว่านี้ ใช้น้ำแข็งก้อนมันก็ได้แค่ความเย็น ขาดอรรถรสในการกินที่สุด  อารมณ์เสีย



^ ข้างบนนี่ผมพูดเล่นนะครับ อย่าถือสาหาความกันเลย  แค่อยากจะแสดงให้เห็นว่าแค่สลิ่มถ้วยเดียวที่ไม่ถูกใจผม ผมยังมีฤทธิ์พล่ามมาได้ยาวขนาดนี้

อยากจะบอกสลิ่มห้องราชดำเนินนะ  สลิ่มดีๆที่มีความคิดทางการเมืองต่างกัน แต่สามารถรับได้ในความต่าง และนอกเหนือจากเรื่องการเมืองเราให้คำปรึกษา ดูแล ถามสารทุกข์สุขดิบ ความเป็นอยู่ สุขภาพ สภาพเศรษฐกิจของแต่ละคน เราสามารถเป็นเพื่อนกันได้เสมอครับ ไม่มีปัญหาสำหรับผม

แต่อยากจะฝากไปยังพวกสลิ่มดักดาน ความคิดฝังหัว ไม่เคยรู้จักแยกแยะผิดชอบชั่วดี  มองคนอื่นต่ำไปหมด เอะอะอะไรก็ไล่ไปอยู่กับพ่อแม้วที่โน่นที่นี่ ก่อม็อบสร้างความเสียหายให้กับประเทศชาติ ทำลายชาติ ทำลายระบอบประชาธิปไตยที่เป็นกติกาของประชาชนที่ใช้ร่วมกันมา ทำลายบรรทัดฐานทางสังคมให้สับสนระหว่างคนดีกับคนไม่ดีว่ามาตรฐานมันอยู่ที่ไหนกันแน่  ประชาชนทุกฝ่ายเดือดร้อนกันไปหมด เดือดร้อนยันตัวเองก็ไม่กล้าแม้แต่จะปริปากยอมรับในพฤติกรรมของพวกตัวเอง ว่าที่ผ่านมาทำอะไรมาบ้าง บ้านเมืองมาถึงทุกวันนี้ยังจะทำเป็นปากดีก็มี  หายหัวไปเลยก็มี  พอไม่มีอะไรทำก็แปลงร่างไปเป็นอีแอบ ดักซุ่มอยู่ คอยกด+ ให้กระทู้เกรียนๆของฝ่ายตัวเองแต่ไม่กล้าแสดงตน พอมีข่าวเรื่องถูกดำเนินคดีหรือถูกสอบสวนใดๆของฝ่ายตรงข้ามก็ค่อยๆโผล่ออกมาจากรูเป็นฝูงๆ  ออกมาฟินกับความอยุติธรรมที่เกิดขึ้นในบ้านเมือง โดยไม่คำนึงถึงอนาคตประเทศชาติและลูกหลานว่ามันจะอยู่กันยังไงต่อไป ในเมื่อคุณยังฟินกับความอยุติธรรมในบ้านนี้เมืองนี้  และปากก็พล่ามไปเรื่อยว่าตัวเองเป็นคนดีคนอื่นเป็นคนชั่ว  แต่เรื่องชั่วๆของตัวเองพิมพ์จนแป้นสึกก็ไล่ไม่หมดกลับทำเป็นมึนมองไม่เห็น หูดับ ตาบอด เป่าสากชิลๆไปวันๆ

กับไอ้พวกไม่มีไรทำ เป็นอีแอบซุ่มโป่ง แล้วหาจังหวะมาเสี้ยมสร้างความแตกแยกให้กับฝ่ายอื่นที่เขาอยู่ของเขาดีๆ  สลิ่มจำเทือกนี้นะ ผมด่าสามวันสามคืนก็ไม่จบ  เพราะพอจบเรื่องหนึ่งก็สรรหาเรื่องบ้าๆมาเสี้ยมต่อได้อีก  ถามจริงๆเถอะวะ  ทำไปทำไม แล้วใครสั่งให้ทำ ทำแล้วได้อะไร  มีความสุขนักเหรอ

นี่จะบอกอะไรพวกคุณให้นะ  ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว  รู้จักป๊ะคำๆนี้  แต่ให้เดาก็คงไม่รู้จักหรอก เพราะถ้ารู้จักก็คงหยุดทำเรื่องชั่วๆมาตั้งนานแล้ว  แต่นี่ก็ไม่หยุด  แต่เดี๋ยวก็มีอีก  และจะบอกอะไรให้นะ คุณทำลายผมไม่ได้หรอก ไม่ต้องมาคิดมาทำอะไรผมอีก เพราะผมมันเป็นพวกสู้คนวะ ที่ผ่านมาถือว่าให้เกียรติผู้หญิงก็แล้วกันที่ไม่ฉะอะไรรุนแรงกลับไป  แต่ถ้ามาอีกบอกเลย ผมเอาหนักแน่

โผล่หัวมาเวปนี้ไม่เคยเป็นขี้ข้าใคร มาด้วยใจจริงๆ มาเพราะทนเห็นความอยุติธรรมต่างๆที่เกิดขึ้นในบ้านนี้เมืองนี้ไม่ได้  แค่อยากจะเป็นแค่เสียงเล็กๆที่สื่อแทนพลังเงียบที่เป็นเสียงส่วนใหญ่ของประเทศจริงๆ ทีพวกเขาต้องทนอยู่นิ่งๆไม่ใช่ว่าเขายอมรับ  แต่เขากลัวที่จะต้องถูกรังแกก็เท่านั้น  เพราะฉะนั้นแล้วอะไรที่มันไม่ดีก็จะพูด  ไม่ได้พูดเพื่อใคร ลำพังตัวผมเองต่อให้ประเทศแย่ไปกว่านี้ผมก็ไม่อดตายแน่นอนชาตินี้  ไม่ได้ร่ำได้รวยอะไรเหนือกว่าชาวบ้านเขาหรอก  แต่เป็นคนกินง่ายอยู่ง่าย และมีพอกินไปจนตายก็แล้วกัน แต่พวกคนรุ่นหลังๆของประเทศเราหละ  พวกเขาจะเป็นอย่างไรในเมื่อบ้านเมืองมันเป็นแบบนี้  และเมื่อไหร่จะกลับมาอยู่ในจุดที่สมควรจะอยู่แบบเดิมก็ยังไม่รู้

ขอบอกเลยนะว่าไม่ใช่พึ่งมาศรัทธาในเสียงส่วนใหญ่ของประชาชนเอาตอนนี้  แต่เป็นแบบนี้มาตั้งแต่เกิดแล้ว ไม่ได้พึ่งจะมาศรัทธาระบอบนี้ตอนมีปูมีแม้ว เข้าใจป๊ะ หนังสือที่ชอบที่สุดก็เป็นหนังสือที่อ่านมาตั้งแต่เป็นวัยรุ่น ชื่อหนังสือว่า "ประชาธิปไตยบนเส้นขนาน"



เป็นหนังสือที่ถ่ายทอดผ่านการดำเนินชีวิตของบุคคลสองคน ที่แตกต่างกันในด้านการใช้ชีวิตและด้านอุดมการณ์ แต่ทั้งสองมีจุดมุ่งหมายปลายทางเพื่อความสงบสุขของบ้านเมือง สิทธิเสรีภาพที่เท่าเทียมกัน และได้มาชึ่งการมีประชาธิปไตยที่เต็มใบ เปรียบเสมือนทางเดินเพื่อไปหาประชาธิปไตย ผมชื่นชอบตัวเอกของเรื่องที่วิถีชีวิตต้องถูกบีบให้เป็นฝ่ายถูกไล่ล่ามากคือ "เสือย้อย" ผู้ที่เป็นโจรแต่มีแววตาที่ฉลาด ดูมีการศึกษาที่สูงที่ไม่เหมือนกับโจรทั่วไป ที่เป็นเช่นนี้เพราะชายผู้นี้มีชื่อเรียกอีกชื่อว่า หลวงกฤษดาวินิจ บุคคลที่มีการศึกษาสูง และเป็นทหารที่มีความจงรักภัคดีต่อสถาบันพระมหากษัตริย์ ผู้ที่ต่อต้านการปฏิวัติที่ต้องการอำนาจของบุคคลเพียงบางกลุ่ม จนถูกบีบบังคับให้มาเป็นโจร เอกลักษณ์ทางกายภาพอย่างหนึ่งของเขาคือมีรอยสักรูปเสือดำที่หน้าอก ตอนนั้นแฟชั่นการสักพึ่งจะเริ่มได้รับความนิยมในหมู่วัยรุ่น ด้วยความที่ผมชอบเสือย้อยและศรัทธาในระบอบประชาธิปไตยมากๆ ด้วยวัยที่กำลังคะนองตอนนั้นก็เลยไปจัดให้ตัวเองเสียเลยจากช่างสักชื่อดังแถวๆสะพานหัวช้าง จนมันอยู่ติดตัวผมมาจนถึงทุกวันนี้



จึงอยากจะมาบอกพวกท่านๆ โดยเฉพาะเหล่าอีแอบทั้งหลาย ที่ซุ่มคอยแกล้งคอยรังแกกัน คอยจ้องรุมแจ้งลบล็อคอินชาวบ้านเขา คอยกุข่าวสร้างข่าวให้คนอื่นเขาต้องมาระแวงกันเอง  คอยสร้างเรื่องเท็จ เรื่องบ้าๆมาทำลายชื่อเสียงกันแบบที่เคยทำกันมา  จงหยุดพฤติกรรมเหล่านี้ซะ แล้วออกมาเล่นกันในเกม ในกติกาที่เห็นๆกัน  คุณจะรักใครชอบใครผมไม่เคยว่า และยินดีด้วยเสมอหากคนฝั่งคุณชนะมาตามกติกา เรามาเล่นกันแฟร์ๆหน้าบอร์ดกันเลยจะดีกว่า ซุ่มวางแผนร้ายทำลายผู้อื่นอยู่ได้  ขอย้ำอีกครั้งว่า "ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว" ครับ  และผมแม้จะถูกกระทำมา แต่ผมได้รับกำลังใจจากเพื่อนๆผมและผู้ที่รักความเป็นธรรมที่ผมทั้งรู้จักและไม่รู้จัก  จึงขอโอกาศในท้ายกระทู้นี้ขอบพระคุณในมิตรภาพ น้ำใจ และความห่วงใยทุกอย่างที่พวกท่านมีให้ผม  สิ่งที่พวกท่านให้ผมมา  ผมรับรองได้ผมจะจำไปตลอดชีวิต  และไม่สูญเปล่าแน่นอน  ผมจะสู้ต่อไปในบอร์ดแห่งนี้ จนกว่าประเทศจะกลับมายืนอยู่ในจุดที่ควรจะยืนแบบที่เคยเป็นมา  และจนกว่าประเทศนี้จะมีความเป็นธรรมให้กับทุกๆฝ่ายโดยเท่าเทียมกัน

ส่วนกลุ่มคนที่คิดและจ้องทำลายผมอยู่นั้น ที่ผ่านมาผมให้อภัย อยากให้มันจบๆ แต่ถ้าจะมีมาอีก  ผมบอกได้เลย คุณหยุดผมไม่ได้หรอกครับ

มาริโอ้ 26 เม.ย 58