ทุกปีที่ผ่านมา นับจากการโค่นล้มรัฐบาล พ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตร ด้วยการรัฐประหารในปี 2549 เป็นต้นมา สถานการณ์ทางการเมืองของประเทศไทยก็เลวร้ายและวิกฤตยิ่งขึ้นมาโดยตลอด จากวิกฤตเก่าไปสู่วิกฤตใหม่ จากวิกฤตหนึ่งไปสู่อีกวิกฤตหนึ่ง สะสมวิกฤตเพิ่มมากขึ้นด้วยเงื่อนไขความขัดแย้งที่ถูกเติมเข้าใส่ต่อเนื่องอย่างไม่จบไม่สิ้น จนกลายเป็นดินพอกหางหมูก้อนใหญ่ของประเทศที่เขม็งเกลียวร้อยพันกันเชื่อมโยงกันอย่างแยกไม่ออกประหนึ่งเป็นเรื่องเดียวกันเสียทั้งหมด จนการถอดชนวนวิกฤตทางการเมืองทำได้ยากเพราะยุ่งพันกันไปหมดไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหนก่อน
การเติมเงื่อนไขวิกฤตทางการเมืองเข้าไปอย่างไม่หยุดหย่อนมาจากสาเหตุสิ่งเดียวคือ การมุ่งหวังเอาชนะกันทางการเมืองของฝ่ายต่างๆโดยมิได้คำนึงถึงความเสียหายต่อชาติบ้านเมือง โดยทุกฝ่ายล้วนมีเป้าหมายส่วนตัวด้วยกันทั้งนั้นภายใต้ข้ออ้างที่ดูสวยหรูต่างๆนานา จะต่างกันตรงที่ว่าแต่ละฝ่ายคิดถึงประโยชน์ส่วนตัวมากหรือน้อยกว่ากันเท่านั้น
นี่คือบริบทของวิกฤตทางการเมืองที่ชาติบ้านเมืองเผชิญหน้ามาตลอดหลายปีที่ผ่านมา และในปีใหม่ 2557 นี้ก็ต้องเผชิญวิกฤตดินพอกหางหมูดังกล่าวต่อไป
โดยสถานการณ์วิกฤตทางการเมืองในปี 2557 เป็นวิกฤตต่อเนื่องมาจากสถานการณ์ในช่วง 2 เดือนสุดท้ายของปีที่แล้ว ที่ได้ปะทุทวีความรุนแรงขึ้นอีกครั้งด้วยการชุมนุมต่อต้าน พ.ร.บ.นิรโทษกรรม และต่อมายกระดับเป็นการชุมนุมขับไล่รัฐบาลและกำจัดระบอบทักษิณ ซึ่งมี ส.ส. ของพรรคประชาธิปัตย์ออกมาเป็นแกนนำม็อบ จนรัฐบาลต้องประกาศยุบสภาและเตรียมจัดให้มีการเลือกตั้งใหม่ แต่กลุ่มผู้ชุมนุมออกมาต่อต้านการเลือกตั้ง โดยให้เหตุผลว่าต้องการปฏิรูปการเมืองก่อนมีการเลือกตั้ง ขณะที่รัฐบาลก็เดินหน้าจะให้มีการเลือกตั้งให้ได้ จนนำมาสู่เหตุการณ์ความวุ่นวายในการรับสมัครเลือกตั้ง ส.ส. ระบบบัญชีรายชื่อ ถึงขั้นในวันแรกๆของการรับสมัครไม่สามารถเข้าไปยังสถานที่รับสมัครได้ และต่อมามีการปะทะกันระหว่างผู้ชุมนุมกับเจ้าหน้าที่ตำรวจจนมีการเสียเลือดเนื้อขึ้น ขณะที่การรับสมัคร ส.ส. ระบบเขต ก็มีปัญหาความวุ่นวายเกิดขึ้นในหลายจังหวัดทางภาคใต้ การเลือกตั้งจึงเริ่มต้นด้วยการเปื้อนเลือดและความวุ่นวาย และส่อเค้าว่าจะเป็นโมฆะเพราะผิดกฎหมายหลายเรื่อง
แต่ความร้อนแรงของสถานการณ์ที่ทำให้ทุกฝ่ายวิตกมากยิ่งขึ้นไปกว่านั้นอีกคือ การที่ นายสุเทพ เทือกสุบรรณ ผู้นำการชุมนุม ประกาศจะปิดกรุงเทพฯตั้งแต่วันที่ 2 มกราคม 2557 เป็นต้นไป เพื่อบีบให้รัฐบาลรักษาการของ น.ส.ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร ลาออก ซึ่งนายสุเทพประกาศต่อผู้ชุมนุมอย่างมั่นใจว่าจะเป็นไม้เด็ดที่ทำให้รัฐบาลต้องลาออกไป
ยังไม่มีใครรู้ว่า “ยุทธการปิดกรุงเทพฯ” ของนายสุเทพจะประสบความสำเร็จทำให้รัฐบาลลาออกได้หรือไม่ เพราะรัฐบาลเองก็ดูเหมือนจะสบโอกาสพลิกตัวจากสถานะที่เพลี่ยงพล้ำมาตลอดก็ในคราวนี้ ด้วยการปล่อยให้มวลมหาประชาชนของนายสุเทพทำลายความชอบธรรมของตนเองและความศรัทธาที่ชาวกรุงเทพฯจำนวนมากมีให้ โดยรัฐบาลคงประเมินว่านายสุเทพพลาดแล้วที่ประกาศปิดกรุงเทพฯและล้อเล่นกับความเดือดร้อนของคนกรุงเทพฯ
กลยุทธ์ของรัฐบาลจึงคาดว่าจะปล่อยให้นายสุเทพปิดกรุงเทพฯ โดยที่รัฐบาลก็จะไม่ยอมลาออก แล้วปลุกกระแสการต่อต้านม็อบนายสุเทพขึ้นมาในหมู่คนกรุงเทพฯ
ต่างฝ่ายต่างงัดทุกกลยุทธ์มาเอาชนะกันบนความพินาศของกรุงเทพฯและประเทศไทย ไม่มีใครยั้งคิดถึงความเสียหาย หรือลดราวาศอกเพื่อป้องกันไม่ให้เกิดเหตุการณ์ที่สร้างความเสียหายมากไปกว่าเดิม
นี่มันการเมืองแบบไหนกัน
นี่มันไม่ใช่การเมืองเพื่อชาติบ้านเมืองอย่างที่ต่างฝ่ายต่างอ้างอย่างแน่นอน แต่เป็นการเมืองทำลายชาติมากกว่า
นี่มันไม่ใช่การเมืองเพื่อระบอบประชาธิปไตยอย่างที่ต่างฝ่ายอวดอ้าง เพราะระบอบประชาธิปไตยแบบไหนกันที่ยื้อยุดฉุดกระชากแย่งชิงอำนาจทางการเมืองกันด้วยการทำได้ทุกวิธีการ แม้แต่บนความเสียหายของบ้านเมืองและบนการทำลายระบอบประชาธิปไตยลงกับมือตนเอง
อย่ามาอ้างว่าทำเพื่อนำไปสู่ระบอบประชาธิปไตยหรือรักษาระบอบประชาธิปไตย เพราะหากจะนำไปสู่ประชาธิปไตยหรือเพื่อรักษาระบอบประชาธิปไตยด้วยวิธีการแห่งการใช้ความรุนแรงหรือบนการทำร้ายประเทศเข้าต่อสู้กันเช่นนี้ มันไม่ใช่ประชาธิปไตยแล้ว เพราะระบอบประชาธิปไตยเป็นระบอบที่เกิดขึ้นบนพื้นฐานของคำว่าเพื่อประโยชน์ของชาติและส่วนรวม ขณะที่ระบอบอื่นเป็นระบอบที่เกิดขึ้นบนพื้นฐานประโยชน์ส่วนตัวและพวกพ้อง
ในบริบทความขัดแย้งเช่นนี้ ประชาธิปไตยคือสิ่งที่ทำลายชาติบ้านเมืองเสียเอง เพราะเป็นประชาธิปไตยที่บิดเบี้ยวไปจากผลประโยชน์ส่วนรวมอย่างชนิดหน้ามือเป็นหลังมือ ประชาธิปไตยแบบนี้ไม่ควรมีต่อไป และจำเป็นต้องกำจัดประชาธิปไตยแบบนี้ออกไป แล้วสร้างสรรค์ประชาธิปไตยเพื่อชาติและส่วนรวมขึ้นมาแทนที่ เพื่อตัดวงจรอุบาทว์ไม่ให้ฝ่ายต่างๆที่เห็นว่า “ประชาธิปไตยกินได้” ได้ทำลายและทำร้ายบ้านเมืองให้ย่อยยับไปมากกว่านี้
โดย – พูลเดช กรรณิการ์
2 มกราคม 2557
http://peopleunitynews.com/web02/2014/%E0%B8%84%E0%B8%AD%E0%B8%A5%E0%B8%B1%E0%B8%A1%E0%B8%99%E0%B9%8C-%E0%B8%9E%E0%B8%B9%E0%B8%A5%E0%B9%80%E0%B8%94%E0%B8%8A-%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%93%E0%B8%B4%E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B8%A3-4/ 
หยุดประชาธิปไตย บ้านเมืองจะลง
การเติมเงื่อนไขวิกฤตทางการเมืองเข้าไปอย่างไม่หยุดหย่อนมาจากสาเหตุสิ่งเดียวคือ การมุ่งหวังเอาชนะกันทางการเมืองของฝ่ายต่างๆโดยมิได้คำนึงถึงความเสียหายต่อชาติบ้านเมือง โดยทุกฝ่ายล้วนมีเป้าหมายส่วนตัวด้วยกันทั้งนั้นภายใต้ข้ออ้างที่ดูสวยหรูต่างๆนานา จะต่างกันตรงที่ว่าแต่ละฝ่ายคิดถึงประโยชน์ส่วนตัวมากหรือน้อยกว่ากันเท่านั้น
นี่คือบริบทของวิกฤตทางการเมืองที่ชาติบ้านเมืองเผชิญหน้ามาตลอดหลายปีที่ผ่านมา และในปีใหม่ 2557 นี้ก็ต้องเผชิญวิกฤตดินพอกหางหมูดังกล่าวต่อไป
โดยสถานการณ์วิกฤตทางการเมืองในปี 2557 เป็นวิกฤตต่อเนื่องมาจากสถานการณ์ในช่วง 2 เดือนสุดท้ายของปีที่แล้ว ที่ได้ปะทุทวีความรุนแรงขึ้นอีกครั้งด้วยการชุมนุมต่อต้าน พ.ร.บ.นิรโทษกรรม และต่อมายกระดับเป็นการชุมนุมขับไล่รัฐบาลและกำจัดระบอบทักษิณ ซึ่งมี ส.ส. ของพรรคประชาธิปัตย์ออกมาเป็นแกนนำม็อบ จนรัฐบาลต้องประกาศยุบสภาและเตรียมจัดให้มีการเลือกตั้งใหม่ แต่กลุ่มผู้ชุมนุมออกมาต่อต้านการเลือกตั้ง โดยให้เหตุผลว่าต้องการปฏิรูปการเมืองก่อนมีการเลือกตั้ง ขณะที่รัฐบาลก็เดินหน้าจะให้มีการเลือกตั้งให้ได้ จนนำมาสู่เหตุการณ์ความวุ่นวายในการรับสมัครเลือกตั้ง ส.ส. ระบบบัญชีรายชื่อ ถึงขั้นในวันแรกๆของการรับสมัครไม่สามารถเข้าไปยังสถานที่รับสมัครได้ และต่อมามีการปะทะกันระหว่างผู้ชุมนุมกับเจ้าหน้าที่ตำรวจจนมีการเสียเลือดเนื้อขึ้น ขณะที่การรับสมัคร ส.ส. ระบบเขต ก็มีปัญหาความวุ่นวายเกิดขึ้นในหลายจังหวัดทางภาคใต้ การเลือกตั้งจึงเริ่มต้นด้วยการเปื้อนเลือดและความวุ่นวาย และส่อเค้าว่าจะเป็นโมฆะเพราะผิดกฎหมายหลายเรื่อง
แต่ความร้อนแรงของสถานการณ์ที่ทำให้ทุกฝ่ายวิตกมากยิ่งขึ้นไปกว่านั้นอีกคือ การที่ นายสุเทพ เทือกสุบรรณ ผู้นำการชุมนุม ประกาศจะปิดกรุงเทพฯตั้งแต่วันที่ 2 มกราคม 2557 เป็นต้นไป เพื่อบีบให้รัฐบาลรักษาการของ น.ส.ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร ลาออก ซึ่งนายสุเทพประกาศต่อผู้ชุมนุมอย่างมั่นใจว่าจะเป็นไม้เด็ดที่ทำให้รัฐบาลต้องลาออกไป
ยังไม่มีใครรู้ว่า “ยุทธการปิดกรุงเทพฯ” ของนายสุเทพจะประสบความสำเร็จทำให้รัฐบาลลาออกได้หรือไม่ เพราะรัฐบาลเองก็ดูเหมือนจะสบโอกาสพลิกตัวจากสถานะที่เพลี่ยงพล้ำมาตลอดก็ในคราวนี้ ด้วยการปล่อยให้มวลมหาประชาชนของนายสุเทพทำลายความชอบธรรมของตนเองและความศรัทธาที่ชาวกรุงเทพฯจำนวนมากมีให้ โดยรัฐบาลคงประเมินว่านายสุเทพพลาดแล้วที่ประกาศปิดกรุงเทพฯและล้อเล่นกับความเดือดร้อนของคนกรุงเทพฯ
กลยุทธ์ของรัฐบาลจึงคาดว่าจะปล่อยให้นายสุเทพปิดกรุงเทพฯ โดยที่รัฐบาลก็จะไม่ยอมลาออก แล้วปลุกกระแสการต่อต้านม็อบนายสุเทพขึ้นมาในหมู่คนกรุงเทพฯ
ต่างฝ่ายต่างงัดทุกกลยุทธ์มาเอาชนะกันบนความพินาศของกรุงเทพฯและประเทศไทย ไม่มีใครยั้งคิดถึงความเสียหาย หรือลดราวาศอกเพื่อป้องกันไม่ให้เกิดเหตุการณ์ที่สร้างความเสียหายมากไปกว่าเดิม
นี่มันการเมืองแบบไหนกัน
นี่มันไม่ใช่การเมืองเพื่อชาติบ้านเมืองอย่างที่ต่างฝ่ายต่างอ้างอย่างแน่นอน แต่เป็นการเมืองทำลายชาติมากกว่า
นี่มันไม่ใช่การเมืองเพื่อระบอบประชาธิปไตยอย่างที่ต่างฝ่ายอวดอ้าง เพราะระบอบประชาธิปไตยแบบไหนกันที่ยื้อยุดฉุดกระชากแย่งชิงอำนาจทางการเมืองกันด้วยการทำได้ทุกวิธีการ แม้แต่บนความเสียหายของบ้านเมืองและบนการทำลายระบอบประชาธิปไตยลงกับมือตนเอง
อย่ามาอ้างว่าทำเพื่อนำไปสู่ระบอบประชาธิปไตยหรือรักษาระบอบประชาธิปไตย เพราะหากจะนำไปสู่ประชาธิปไตยหรือเพื่อรักษาระบอบประชาธิปไตยด้วยวิธีการแห่งการใช้ความรุนแรงหรือบนการทำร้ายประเทศเข้าต่อสู้กันเช่นนี้ มันไม่ใช่ประชาธิปไตยแล้ว เพราะระบอบประชาธิปไตยเป็นระบอบที่เกิดขึ้นบนพื้นฐานของคำว่าเพื่อประโยชน์ของชาติและส่วนรวม ขณะที่ระบอบอื่นเป็นระบอบที่เกิดขึ้นบนพื้นฐานประโยชน์ส่วนตัวและพวกพ้อง
ในบริบทความขัดแย้งเช่นนี้ ประชาธิปไตยคือสิ่งที่ทำลายชาติบ้านเมืองเสียเอง เพราะเป็นประชาธิปไตยที่บิดเบี้ยวไปจากผลประโยชน์ส่วนรวมอย่างชนิดหน้ามือเป็นหลังมือ ประชาธิปไตยแบบนี้ไม่ควรมีต่อไป และจำเป็นต้องกำจัดประชาธิปไตยแบบนี้ออกไป แล้วสร้างสรรค์ประชาธิปไตยเพื่อชาติและส่วนรวมขึ้นมาแทนที่ เพื่อตัดวงจรอุบาทว์ไม่ให้ฝ่ายต่างๆที่เห็นว่า “ประชาธิปไตยกินได้” ได้ทำลายและทำร้ายบ้านเมืองให้ย่อยยับไปมากกว่านี้
โดย – พูลเดช กรรณิการ์
2 มกราคม 2557
http://peopleunitynews.com/web02/2014/%E0%B8%84%E0%B8%AD%E0%B8%A5%E0%B8%B1%E0%B8%A1%E0%B8%99%E0%B9%8C-%E0%B8%9E%E0%B8%B9%E0%B8%A5%E0%B9%80%E0%B8%94%E0%B8%8A-%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%93%E0%B8%B4%E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B8%A3-4/